Shostakovich:Piano Concerto No 2 op.102

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

17 June 2006
62,722
Χολαργός
O ίδιος έλεγε ότι τόν είχε απογοητεύσει σάν έργο..
Παρά ταύτα τό είχε ερμηνεύσει ως σολίστ στό πιάνο αρκετές φορές.
Τό πρωτοπαρουσίασε στίς 10 Μαϊου τού 1957(51 ετών) γιά τά 19α γενέθλια τού γιού του Μaxim.
Εργο φωτεινό και χαρούμενο,άν καί τό πρώτο του μέρος ,μάλλον σάν μιά συσσωρευμένη απελευθέρωση έντασης μοιάζει.
Η διάρκειά του μόλις 20 λεπτά ..

Το φαγκότο δίνει τόν τόνο στό αρχικό Allegro καί αμέσως τό πιάνο πιάνει δουλειά σέ έναν φρενήρη ρυθμό όπου σχεδόν σφυροκοπούνται τά πλήκτρα του..
Πέραν τών άλλων τό όλο μέρος παραπέμπει ''πειρακτικά'' καί στό τρίτο τού Rach,μέ τό πιανιστικό μέρος νά ερμηνεύεται σέ τριπλάσια ταχύτητα.
Κάποιοι αναλυτές βρίσκουν ομοιότητες και μέ τό λαϊκό Βρεττανικό τραγούδι Drunken Sailor...
Ο Shostakovich φαίνεται ότι γιορτάζει στά 1957 πέραν τών γενεθλίων τού γιού του καί τήν δική του απελευθέρωση ,στό συγκεκριμένο έργο, άν τό συνδυάσουμε μέ τόν θάνατο τού Στάλιν στά 1956 εξ'ού και ο εορταστικός ρυθμός πέραν τών άλλων θυμίζει και κραυγή ανακούφισης..

Τό δεύτερο μέρος του (andante)είναι μιά εξαίσια μουσική σελίδα λυρισμού καί μετά τήν εισαγωγή τών εγχόρδων τό πιανιστικό θέμα εκπέμπει νότες εκστατικής συγκίνησης καί τρυφεράδας...
Είναι από τίς σπάνιες φορές πού ο συνθέτης ''αφήνεται'' τόσο πολύ σέ συναισθηματικό επίπεδο και τό μέρος, παρά τήν πεντάλεπτη διάρκειά του, είναι μεστό θεμάτων και παραλλαγών καί μουσικά είναι πολύ λιγότερο απλό απ''όσο φαίνεται.

Χωρίς διακοπή μπαίνουμε στό τρίτο μέρος(Αllegro),πού ξεκινά σάν μιά πόλκα τού πανηγυριού ενώ τά έγχορδα παίζουν pizzicato σέ στύλ μπαλαλάϊκας.
Εικόνες πού θυμίζουν ακροβάτες και φωτιές πού πετάγονται από στόματα κλόουν τού τσίρκου πούχει κατασκηνώσει δίπλα σέ μιά μεγάλη γιορτή.
Τύμπανα καί έγχορδα μιμούνται καλπασμό αλόγων και τά φλάουτα μέ τά piccolo οδηγούν ακόμα πιό εμφατικά στήν φωτεινότητα τού finale..

Προσωπικά όταν ακούω τό τρίτο μέρος τού έργου πάντα έχω τήν αίσθηση ότι κάπου στό βάθος ακούγονται γκάϊντες από τήν Θράκη πού φτάνουν ως την Μαύρη Θάλασσα.Ισως νά φταίει ο ρυθμός,ίσως τό ότι οι μουσικοί δρόμοι συναντιώνται σέ ταλαντούχα υποσυνείδητα..

Αγαπημένη μου εκτέλεση πού δέν τήν αλλάζω, αυτή τού 1958 ,πού ηχογραφήθηκε στό Παρίσι μέ τήν Orchestre National de la Radiodiffusion Francaise υπό τήν διεύθυνση τού Andre Cluytens(τό τρίτο τού Rach τού ιδίου μέ Gilels είναι ένα απο τά σημαντικότερα τής δισκογραφίας)και πιανίστα τόν ίδιον τόν Συνθέτη καί μάλιστα σέ πολύ καλή ηχητική επεξεργασία.

514TGnOVFmL._SL500_AA300_.jpg


Eναλλακτικά ενδιαφέρουσα εκτέλεση είναι αυτή μέ τον Marc-Andre Hamelin καί τήν BBC Scottish Chamber Orchestra υπό τήν διεύθυνση τού Andrew Litton..

hyperioncda30023.jpg
 

Κώστας Γκαβάκος

AVClub Enthusiast
16 March 2009
1,276
Αθήνα
attachment.php


Η παρουσίαση σου μου έδωσε την ευκαιρία να ξανακούσω μετά πολύ καιρό ένα έργο που είχα ξεχάσει και σε ευχαριστώ. Και η δική μου αρχαία κόπια βινυλίου της Russian Disk ακούγεται πολύ καλά.
 

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
Με την ευκαιρία το φρεσκάρισα κι εγώ, στην ερμηνεία με Hamelin / Litton.
Πάντως τα δύο Κοντσέρτα για πιάνο του Shostakovich θα έλεγα ότι υπολείπονται των Συμφωνιών του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ακούγονται ευχάριστα.
Παρεμπιπτόντως στο δίσκο της Hyperion υπάρχει και το ενδιαφέρον 2ο Κοντσέρτο (1966) του επίσης Ρώσου Rodion Shchedrin (1932- ).

@Κώστα
Η φωτό σου δεν φαίνεται. Κάποιος πρέπει να σου έχει κάνει ...βουντού στο θέμα των φωτογραφιών που ανεβάζεις.
Στείλε μου κάποιο άλλο link της φωτο για να την ξαναβάλω.
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,926
Οποία σύμπτωσις ! Σκεφτόμουν να 'ανεβάσω' θέμα με τα δύο πιάνο κονσέρτι, αλλά με έβγαλες από τον κόπο, τουλάχιστον τον μισό...

Το πρώτο, με την ευρηματική χρήση και της τρομπέτας, αλλά και τα πιό 'δυνατά' γρήγορα θέματα, μου αρέσει περισσότερο ...

Ωστόσο, το αργό δεύτερο μέρος του 2ου είναι ακαταμάχητα γοητευτικό και 'πιασάρικο' (πράγμα περίεργο για τον Δημήτρη, που απέφευγε τέτοιες ευκολίες) ... ότι πρέπει για την περίφημη κασέτα του Μανωλάκου....

Παρότι έχω (μου τον χάρισε ο Ντέμιαν) ένα δίσκο με τον συνθέτη στο πιάνο (όχι τον συνιστώμενο από τον Σπύρο, αλλά κάποιον από τα ρώσικα αρχεία) και τον δίσκο της Hyperion, βρήκα στο διαδίκτυο και σαφέστατα προτιμώ τον Αλεξέεφ

410MV3HNH0L._SL500_AA300_.jpg
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
.
Πάντως τα δύο Κοντσέρτα για πιάνο του Shostakovich θα έλεγα ότι υπολείπονται των Συμφωνιών του, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ακούγονται ευχάριστα.
Παρεμπιπτόντως στο δίσκο της Hyperion υπάρχει και το ενδιαφέρον 2ο Κοντσέρτο (1966) του επίσης Ρώσου Rodion Shchedrin (1932- ).

.

Αντε λοιπόν νά ''διαφωνήσουμε'' λιγάκι.:rolleyes::grinning-smiley-043
Καί τά δυό του κοντσέρτα γιά πιάνο,αλλά και τό κουϊντέτο του γιά πιάνο έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από τήν ''προγραμματική''του μουσική ή κάποια έργα πού δημιούργησε κατ''επιταγήν''.
Οι συμφωνίες του πέραν τών τριών πρώτων,αλλά και μερικών ακόμα,είναι όντως συναρπαστικές.
Το ίδιο και μερικά από τά κουαρτέτα του όπως και τά πιανιστικά του έργα μαζί μέ τήν Lady Macbeth..(οπερα)

Το 2ο του κοντσέρτο ,πέραν τών άλλων ,έχει μιά ρωμαλέα πιανιστική γραφή στό 1ο και 3ο του μέρος,όπου πέραν τής όποιας φωτεινότητας υποκρύπτεται καί τό ειρωνικό στοιχείο,η εκτόνωση τής απόγνωσης πού ο ίδιος ένοιωθε καί σάν προσωπικότητα ,αλλά καί στό φινάλε υπάρχει μιά ευφυής σύλληψη μέ τήν χρήση τών μικρών ξύλινων πνευστών πού κυριολεκτικά χορεύουν μέ τά τύμπανα....
Το andante του πού τό διέπει έντονος λυρισμός,υποκρύπτει δυό-τρία μουσικά θεματάκια πού επικυρώνουν τόν γνωστό ''αντι-αισθηματικό'' χαρακτήρα του..
Εκεί πού λές Rach 2nd κάτι γίνεται καί δέν ολοκληρώνεται τό μελίρρυτον και αυτό εμένα μέ γοητεύει ιδιαίτερα.

Σε´επίπεδο προσωπικού γούστου τό κατατάσσω ψηλότερα απο μερικά πασίγνωστα κοντσέρτα γιά πιάνο,αλλά και απο τήν γνωστή σειρά τής Hyperion (πού ξέρω ότι έχεις και εσύ κάποια)πού έχει εκδόσει πάμπολλα κοντσέρτα γιά πιάνο ελασσόνων συνθετών.
 

amadeus webern

New member
5 May 2009
83
Ωραίο θέμα. Λατρεύω τo πρώτο κονσέρτο για πιάνο του Σοστακόβιτς, που είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου κονσέρτα για πιάνο. Αγαπημένες εκτελέσεις:

1. Με την Martha Argerich στο πιάνο και τον Jorg Faerber να διευθύνει την Φιλαρμονική της Βυρτεμβέργης.

B000001GLS.09._SCMZZZZZZZ_.jpg


2. Με τον Andre Previn στο πιάνο και τον Bernstein να διευθύνει τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης.

51DFDEPPDXL._SL500_AA300_.jpg
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,926
Re: Απάντηση: Shostakovich:piano Concerto No 2 op.102

Αντε λοιπόν νά ''διαφωνήσουμε'' λιγάκι.:rolleyes::grinning-smiley-043
Καί τά δυό του κοντσέρτα γιά πιάνο,αλλά και τό κουϊντέτο του γιά πιάνο έχουν περισσότερο ενδιαφέρον από τήν ''προγραμματική''του μουσική ή κάποια έργα πού δημιούργησε κατ''επιταγήν''.
Οι συμφωνίες του πέραν τών τριών πρώτων,αλλά και μερικών ακόμα,είναι όντως συναρπαστικές.
Το ίδιο και μερικά από τά κουαρτέτα του όπως και τά πιανιστικά του έργα μαζί μέ τήν Lady Macbeth..(οπερα)

Το 2ο του κοντσέρτο ,πέραν τών άλλων ,έχει μιά ρωμαλέα πιανιστική γραφή στό 1ο και 3ο του μέρος,όπου πέραν τής όποιας φωτεινότητας υποκρύπτεται καί τό ειρωνικό στοιχείο,η εκτόνωση τής απόγνωσης πού ο ίδιος ένοιωθε καί σάν προσωπικότητα ,αλλά καί στό φινάλε υπάρχει μιά ευφυής σύλληψη μέ τήν χρήση τών μικρών ξύλινων πνευστών πού κυριολεκτικά χορεύουν μέ τά τύμπανα....
Το andante του πού τό διέπει έντονος λυρισμός,υποκρύπτει δυό-τρία μουσικά θεματάκια πού επικυρώνουν τόν γνωστό ''αντι-αισθηματικό'' χαρακτήρα του..
Εκεί πού λές Rach 2nd κάτι γίνεται καί δέν ολοκληρώνεται τό μελίρρυτον και αυτό εμένα μέ γοητεύει ιδιαίτερα.

Σε´επίπεδο προσωπικού γούστου τό κατατάσσω ψηλότερα απο μερικά πασίγνωστα κοντσέρτα γιά πιάνο,αλλά και απο τήν γνωστή σειρά τής Hyperion (πού ξέρω ότι έχεις και εσύ κάποια)πού έχει εκδόσει πάμπολλα κοντσέρτα γιά πιάνο ελασσόνων συνθετών.

... τώρα στον Διονύση απάντησες ή και στην αφεντιά μου, στην νύξη μου για Μ/Πς.... :flipout::flipout::flipout:
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Απάντηση: Re: Απάντηση: Shostakovich:piano Concerto No 2 op.102

... τώρα στον Διονύση απάντησες ή και στην αφεντιά μου, στην νύξη μου για Μ/Πς.... :flipout::flipout::flipout:

:BDGBGDB55:

Ο Διονύσης ,ώς διαχειριστής τής Κατηγορίας,είναι λογικό νά συγκεντρώνει τό σύνολο τών αντιρρήσεων..:grandpa:
Τάπα στήν Νύφη νά τ'ακούσει και η Πεθερά. :flipout::flipout::grinning-smiley-043
 
Ας υποδεχθούμε και ας αγαπήσουμε (ή όχι, κατά βούληση, εγώ πάντως το αγαπώ πολύ), το δεύτερο κονσέρτο για πιάνο του Σοστακόβιτς γι' αυτό που είναι. Ένα έργο με σαφή οικονομία λόγου και μέσων, πολύ προσωπικό, με τη γνώριμη νευρωτική, αλλά πάντα ευφυή γραφή του δημιουργού του, που όμως εδώ εμπλουτίζεται με στιγμές ανεπιτήδευτης τρυφερότητας, όπως το υπέροχο δεύτερο μέρος.

Συμφωνώ με την ανάλυση του Σπύρου. Στο τρίτο μέρος, νομίζω πως ο ίδιος είχε επισημάνει παλαιότερα, πως η γραφή θυμίζει ποντιακό χορό και αυτό το βρίσκω πολύ εύστοχο.

Η ηχογράφηση της EMI του 1958 με τον Κλυτένς, στη μεταφορά τουλάχιστον που την έχω εγώ, σε βινύλιο της Russian Disk, είναι μονοφωνική. Και η ποιότητα ηχογράφησης, τουλάχιστον στη δική μου εκτύπωση (που είναι και DMM!), είναι μέτρια.

Η ηχογράφηση και η ερμηνεία του Αλεξέγιεφ που αναφέρει ο έτερος Σπύρος, στην EMI/Classics for Pleasure, είναι πολύ καλές και θα τη συνιστούσα ως καλύτερη μοναδική αγορά, σε κάποιον που δε θέλει να μαζέψει πολλές εκτελέσεις.
 

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
Το 2ο Κοντσέρτο θα μπορούσε να ενταχθεί στην άτυπη κατηγορία των ''νεανικών'' κοντσέρτων, αυτών δηλαδή τα οποία προορίζονταν για τους νέους σολίστ, στα πλαίσια του Ρωσικού μουσικού παιδαγωγικού συστήματος. Ο Dmitri υποθέτω ότι ήλπιζε να δει το Maxim σολίστα. Υπάρχουν μάλιστα στο έργο, εν είδη αστεϊσμού μεταξύ πατέρα και γιού, κάποια περάσματα τα οποία θυμίζουν τις γνωστές πιανιστικές ασκήσεις Hanon. Το απλό δεύτερο μέρος και στα δικά μου αυτιά θυμίζει αρκετά Rachmaninov.
Σύμφωνοι, είναι ένα έργο στο οποίο η ευφυία του δημιουργού είναι παρούσα (όπως λέει και ο Δαμιανός), ακούγεται ευχάριστα, όμως δεν μπορεί να σταθεί (με τα δικά μου αυτιά) δίπλα στα συμφωνικά του έργα όπως πχ στέκονται τα Κοντσέρτα του Brahms δίπλα στις Συμφωνίες του. Βέβαια, για το ότι εγώ θα ήθελα κάτι περισσότερο από τον Dmitri στη φόρμα του Κοντσέρτου για Πιάνο και Ορχήστρα δεν φτάιει καθόλου ο ίδιος...
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,926
μην μασάς Νιόνιο ...



ακούς εκεί πενθερά, με νθ όπως ακανθόχοιρος, που 'λεγε ο Παράβας σε κάποια παλιά ταινία :bigcry:
 
Re: Απάντηση: Shostakovich:piano Concerto No 2 op.102

Το 2ο Κοντσέρτο θα μπορούσε να ενταχθεί στην άτυπη κατηγορία των ''νεανικών'' κοντσέρτων, αυτών δηλαδή τα οποία προορίζονταν για τους νέους σολίστ, στα πλαίσια του Ρωσικού μουσικού παιδαγωγικού συστήματος. Ο Dmitri υποθέτω ότι ήλπιζε να δει το Maxim σολίστα. Υπάρχουν μάλιστα στο έργο, εν είδη αστεϊσμού μεταξύ πατέρα και γιού, κάποια περάσματα τα οποία θυμίζουν τις γνωστές πιανιστικές ασκήσεις Hanon. Το απλό δεύτερο μέρος και στα δικά μου αυτιά θυμίζει αρκετά Rachmaninov.
Σύμφωνοι, είναι ένα έργο στο οποίο η ευφυία του δημιουργού είναι παρούσα (όπως λέει και ο Δαμιανός), ακούγεται ευχάριστα, όμως δεν μπορεί να σταθεί (με τα δικά μου αυτιά) δίπλα στα συμφωνικά του έργα όπως πχ στέκονται τα Κοντσέρτα του Brahms δίπλα στις Συμφωνίες του. Βέβαια, για το ότι εγώ θα ήθελα κάτι περισσότερο από τον Dmitri στη φόρμα του Κοντσέρτου για Πιάνο και Ορχήστρα δεν φτάιει καθόλου ο ίδιος...


Mπήκα να γράψω αναλυτικά τη γνώμη μου, και βλέπω ότι με εκφράζει το γραπτό σου κατά 110%... !

Σίγουρα όχι από τα αγαπημένα μου κονσέρτα, σίγουρα όχι από τα καλύτερά του έργα, αλλά και σίγουρα ένα έργο αρκετά διαφορετικό, που αξίζει μια μικρή έστω ενασχόληση.