Γραφειοκρατική μουσική σε σχήμα αχλαδιού για έναν σκύλο.

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

McZab

Supreme Member
3 July 2006
4,843
Belleville
Δεν συνηθίζω να γράφω παρουσιάσεις (ειδικά) κλασσικών έργων στο forum για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον γιατί αναγνωρίζω την αδυναμία μου στο χειρισμό του γραπτού λόγου, τουλάχιστον με τον τρόπο που ενδείκνυται για την παρουσίαση ενός έργου. Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεταγράψω τα συναισθήματα που μου γεννά ένα μουσικό έργο τέχνης. Μου είναι δύσκολο ακόμα και να τα κατανοήσω, πόσο μάλλον να τα εκφράσω γραπτώς. Ο λόγος μου είναι πολύ «ορθολογικός» για να τα καταφέρω, πολύ «κάθετος» και απόλυτος. (Ίσως για αυτό να επέλεξα τη φωτογραφία ως μέσο έκφρασης, σε στριμώχνει σε αποφάσεις και εκφράσεις της μιας στιγμής).
Ο δεύτερος λόγος προέκυψε τα τελευταία χρόνια. Δεν θέλω να παρασύρω τον αναγνώστη. Δεν θέλω να του υποβάλλω συναισθήματα και σκέψεις που μπορεί να μην του γεννηθούν από ένα έργο όπως γεννήθηκαν σε εμένα. Ο φόβος να αλλοιωθεί η πρόθεση του συνθέτη με κατακυριεύει κάθε φορά που σκέφτομαι να γράψω δυο λέξεις…(Μάλλον γι’ αυτό δεν συμπαθώ τους επαγγελματίες κριτικούς τελικά…).

Δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ αυτή τη φορά και έτσι προκύπτει αυτή η παράγραφος για το πιανιστικό έργο του Erik Satie.
Αδυνατώ να χωρίσω το έργο σε σαφή μέρη όπως δήθεν έκανε ο ίδιος, δεν νομίζω ότι έχει και νόημα άλλωστε.
Gymnopedies, Gnossiennes, Croquis et agaceries d’ un gros bonhomme en bois, Embryon desseches, Sonatine bureaucratique, avant-dernieres pensees, veritables preludes flasques (pour un chien), Cinq Nocturnes, Trois Morceaux en forme de poire, La Belle excentrique.
Πραγματικά ακατανόητες περιγραφές κομματιών που κινούνται μεταξύ σουρεαλισμού και ιμπρεσιονισμού. Αρχαίες «γυμνοπαιδιές», «Γραφειοκρατικές σονατίνες», «Νυχτερινά» και «Κομμάτια σε σχήμα αχλαδιού» αντικατοπτρίζουν την ιδιαίτερη ζωή ενός ανθρώπου που κινούνταν πάντα στη διαχωριστική γραμμή μεταξύ τρέλας και ισορροπίας, αλκοολισμού και απόλαυσης (?) και τελικά μεταξύ πραγματικής μουσικής και ακαδημαικής μουσικής. Πώς να μην είναι έτσι για έναν άνθρωπο που στο Παρίσι των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα και των πρώτων του 20ου βρέθηκε να παίζει πιάνο σε καμπαρέ, γνώρισε τον Debussy, τους Ντανταιστές, τον Picasso, ζούσε στην Montmartre και αποφάσισε να ολοκληρώσει τις (ατελείς) μουσικές του σπουδές στα 39 ώστε να ξεπεράσει και τα κόμπλεξ μουσικής κατωτερότητας που τον διακατείχαν; O Ravel τον θαύμαζε αλλά οι μουσικοκριτικοί των αποκαλούσαν τσαρλατάνο και βλάκα.
Οι «μινιατούρες» που περιέχονται στο CD της ΕΜΙ είναι χαρακτηριστικές του Satie που αρεσκόταν στα σύντομα έργα. Ήταν κατά της «ανάπτυξης» ενός έργου με τον τρόπο που γινόταν σε μια συμφωνία ή μια σονάτα οπότε και όλα τα έργα κυριαρχούνται από μια σχεδόν παιδική απλότητα μιας και μόνο μελωδίας που πολλές φορές επαναλαμβάνεται. Αυτό είναι που προσωπικά βρίσκω ανεπανάληπτο. Ο πλούτος των συναισθημάτων και εικόνων που καταφέρνει να δημιουργήσει ο Satie με την σχεδόν απλοική σύνθεση του ενός (μερικές φορές και δύο) πιάνου καταφέρνει να συγκριθεί με αυτόν που ξεπηδούν από ορχηστρικά έργα τεραστίων διαστάσεων και μουσικής πολυπλοκότητας. Σε παρασύρει σε μια βόλτα στο Παρίσι του ’20, από το μικρό σπίτι του στη Μονμάρτρη μέχρι την Παναγία και πίσω. Όταν δεις το σπίτι του σου δημιουργείται η εντύπωση ότι και να ήθελε, δεν μπορούσε να γράψει διαφορετική μουσική λόγω των παραστάσεων και των εικόνων που είχε. Νομίζω ότι τον είδα να βγαίνει από τη μικρή πορτούλα, τυλιγμένος σε ένα από τα δώδεκα πανομοιότυπα παλτά που είχε (φορώντας το επόμενο μόνο αφού είχε φθαρεί τελείως το προηγούμενο) για να αντιμετωπίσει το παριζιάνικο, χριστουγεννιάτικο κρύο που με τρυπούσε κι εμένα.

Πρόσεξα πάρα πολύ ώστε να μην χρησιμοποιήσω τη λέξη «μελαγχολική» για τη μουσική του Satie. Όχι γιατί δεν τη θεωρώ, αλλά γιατί φοβάμαι μην της κολλήσω κάποια ταμπέλα που δεν της αξίζει. Μην τη μικρύνω για να χωρέσει σε έναν χαρακτηρισμό που την αδικεί και την κάνει μονοδιάστατη. Λυπάμαι αλλά εξακολουθώ να μην μπορώ να βρω τα κατάλληλα λόγια για την παρουσίαση αλλά ελπίζω να κατάφερα να κινήσω την περιέργειά σας για αυτόν τον ιδιόρρυθμο, αγαπημένο μου συνθέτη.

Ο Satie πέθανε το 1925 και στην ντουλάπα του είχαν μείνει ακόμα επτά άθικτα παλτά.





ΥΓ. Το σκίτσο είναι προσωπογραφία του Satie από τον Jean Cocteau.
 

Attachments

  • esatiejcoct1.gif
    esatiejcoct1.gif
    23.6 KB · Views: 107
Last edited:

McZab

Supreme Member
3 July 2006
4,843
Belleville
Μην ξεχάσω...Η μοναδική εκτέλεση που έχω είναι της EMI με τον Aldo Ciccolini. Δεν έκανα ποτέ τον κόπο να ψάξω για άλλη.
 

Νότης

AVClub Enthusiast
14 October 2009
731
Αιγάλεω
Αν αυτό είναι αδυναμία γραπτού λόγου, τότε πως θα έγραφες αν ''είχες δυνατό'';!!!!
Σ' ευχαριστώ πάντως, για την υπέροχη αναφορά στον Satie και εύχομαι
να γράφεις συχνότερα.
 

McZab

Supreme Member
3 July 2006
4,843
Belleville
Αν αυτό είναι αδυναμία γραπτού λόγου, τότε πως θα έγραφες αν ''είχες δυνατό'';!!!!
[...]

Θα έγραφα όπως 3-4 άλλοι εδώ μέσα μεταξύ των οποίων και εσύ του οποίου τα ιδιαίτερα γούστα, ειδικά τα τζαζ παρακολουθώ στενά...:a0210:
Ευχαριστώ πάντως.
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,336
δεν θέλω να αλλοιώσω στο παραμικρό την ωραία παρουσίαση.
Η μοναχική μουσική του Satie πάντα με μαγνήτιζε.

Θεωρώ ότι μιά από τις καλύτερες αλλιώτικες προσεγγίσεις έχει γίνει εδώ:
images


μην βιαστείτε να απορρίψετε από το όνομα πάνω στο εξώφυλλο. Είναι από τις πιό πετυχημένες μεταγραφές.
 
17 June 2009
3,594
Τη μουσική του Satie, δεν την γνωρίζω.

Αλλά, αν έχει κάποια σημασία η γνώμη μου, θα παρακαλούσα τον γράφοντα και "έχοντα αδυναμία στον χειρισμό του γραπτού λόγου", να αφήνεται συχνότερα στις παρορμήσεις του.

Ευχαριστώ πολύ. Και για την όμορφη - πολύ όμορφη - Παρουσίαση και κυρίως για την ώθηση σε νέες αναζητήσεις!


:SFGSFGSF:
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,927
... φέτος το καλοκαίρι και με αφορμή κάποιο ασήμαντο γεγονός, ξαναπέρασα την 'φάση' Σατύ, πολύ σοβαρά όμως αυτήν την φορά ... τον αγαπώ πάρα πολύ ...

... ο χαρακτηρισμός 'μελαγχολική' είναι όντως μονοδιάστατος, αφού η μουσική του καταφέρνει να δώσει πολλαπλές υφές και άγνωστους κωδωνισμούς στην τετριμμένη αυτή λέξη... χέρια κρεμασμένα χωρίς ζωή, στόματα με επίγευση κόλλας, πλάτες, πλάτες παντού, πλάτες που απομακρύνονται μέσα σε γκριζωπές στερεοποιημένες αδυναμίες ...


μου αρέσει πολύ ο Reinbert de Leeuw στην Philips
 

Δημήτρης Ν.

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,209
Θεσσαλονίκη
Δεν συνηθίζω να γράφω παρουσιάσεις (ειδικά) κλασσικών έργων στο forum για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον γιατί αναγνωρίζω την αδυναμία μου στο χειρισμό του γραπτού λόγου, τουλάχιστον με τον τρόπο που ενδείκνυται για την παρουσίαση ενός έργου. Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεταγράψω τα συναισθήματα που μου γεννά ένα μουσικό έργο τέχνης. Μου είναι δύσκολο ακόμα και να τα κατανοήσω, πόσο μάλλον να τα εκφράσω γραπτώς. Ο λόγος μου είναι πολύ «ορθολογικός» για να τα καταφέρω, πολύ «κάθετος» και απόλυτος. (Ίσως για αυτό να επέλεξα τη φωτογραφία ως μέσο έκφρασης, σε στριμώχνει σε αποφάσεις και εκφράσεις της μιας στιγμής).
Ο δεύτερος λόγος προέκυψε τα τελευταία χρόνια. Δεν θέλω να παρασύρω τον αναγνώστη. Δεν θέλω να του υποβάλλω συναισθήματα και σκέψεις που μπορεί να μην του γεννηθούν από ένα έργο όπως γεννήθηκαν σε εμένα. Ο φόβος να αλλοιωθεί η πρόθεση του συνθέτη με κατακυριεύει κάθε φορά που σκέφτομαι να γράψω δυο λέξεις…(Μάλλον γι’ αυτό δεν συμπαθώ τους επαγγελματίες κριτικούς τελικά…).

.


"Πολλά είναι τα πράγματα που μπορούν να γοητεύουν ή να προκαλούν ευχαρίστηση ( στον παρατηρητή τους ). Κανείς δεν μπαίνει σε πολλές σκέψεις γι αυτό . Οταν όμως παρουσιάζεις κάτι ως ωραίο , προϋποθέτεις πως κι οι άλλοι νοιώθουν την ίδια ικανοποίηση - κρίνεις όχι μόνο για τον εαυτό σου αλλά και για τον καθένα και μιλάς για το ωραίο σαν να ήταν ιδιότητα των ίδιων των πραγμάτων" ( I. Kant )

Νομίζω ότι αυτό είναι υπεραρκετό για μια παρουσίαση. Και δεν είναι ούτε εσφαλμένο , ούτε οδηγεί σε παραπλάνηση του αναγνώστη . Οι αισθητικές κρίσεις μας μπορεί να εμφανίζονται ως παιχνιδίσματα της ψυχής αξιώνοντας ταυτόχρονα αντικειμενική εγκυρότητα και αποδοχή . Σε πολλούς από εμάς φτάνει...και περισσεύει .
 

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ

Super Moderator
Staff member
20 October 2007
17,673
Μεσευρώπη
Δε θα χαρακτήριζα τη μουσική του Satie "μελαγχολική". 'Ενας φίλος την περιέγραψε κάποτε ως "μουσική για να αυτοκτονήσεις".πέραν της πλάκας είναι υπέροχη μουσική για συγκεκριμένες καταστάσεις και σε μικρές δόσεις. Έχω και τον de Leeuw και τον Ciccolini αλλά δεν έκανα ποτέ σύγκριση. Αγαπημένο μου κομμάτι είναι οι Gymnopedies στη διασκευή για ορχήστρα με τη Συμφωνική της Βοστώνης υπό τη διεύθυνση του Koussewitsky. Φθινοπωρινή ονειροπόληση...

@McZab. Ευχαριστώ για την παρουσίαση. Που να ήξερες και να γράφεις δηλαδή...-bye-
 
Η μουσική του Σατί είναι τόσο sui generis, όσο υπήρξε και ο ίδιος. Διαμόρφωσε δικό του στυλ, το οποίο δεν μπορείς να το μπερδέψεις με τίποτε και το αγαπάς ή το μισείς. Προσωπικά, ανήκω στους πρώτους. Αγαπώ πολύ τη μουσική του, που μπορεί και επενδύει τόσο όμορφα μοναχικές στιγμές, με τον εύθραυστο ηδονισμό και τη συστολή της.

Οι ερμηνείες του Τσικολίνι, θεωρούνται αναφοράς.
 

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
Γιάννη πολύ ωραία παρουσίαση. Ανήκω κι εγώ στους θιασώτες της μουσικής του ιδιόρρυθμου Γάλλου ο οποίος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάπως περιθωριακός καλλιτεχνικά και κοινωνικά. Συμφωνώ με το Δαμιανό περί sui generis μουσικής.

101818.jpg
 
Last edited:

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
Ψήφος κι από μένα στην εξαιρετική προσέγγιση του (μάλλον παρεξηγημένου εδώ μέσα) Jacques Loussier.
 
Πολύ όμορφη παρουσίαση. Μην μασάς, αν είναι δυνατόν, οποιοδήποτε κείμενο που γράφεται εδώ μέσα είναι η παρουσίαση ενός έργου μέσα από τα μάτια ενός μέλους που διάλεξε να μας γράψει γι'αυτό. Δεν υπάρχουν σωστά και λάθος, ο καθένας έχει το προσωπικό του ύφος, καθώς και τις προσωπικές του προτεραιότητες σε αυτά που θέλει να συμπεριλάβει μέσα σε μια παρουσίαση...


Για τον Satie, ένα έχω να σας πω, για να σας δώσω να καταλάβετε τη σχέση που έχω με κάποια από τα έργα του. Οι Gymnopedies, είναι ο ήχος που έχω επιλέξει να με ξυπνάει κάθε πρωί, καθώς βρίσκω σ'αυτή την απίστευτα μινιμαλιστική και απόκοσμη μελωδία την ιδανική σύνδεση για το μυαλό μου, μεταξύ του κόσμου του ύπνου και της πραγματικότητας. Μια μελωδία που βάζει το μυαλό σου σε στροφές, κρατώντας σε όμως χαλαρωμένο... μια μελωδία που πάει να σε κοιμίσει, κρατώντας το μυαλό σου σε εκγρήγορση... Tελικά κινείται στην απόλυτη ισορροπία μεταξύ των δύο καταστάσεων.... σαν το πρωινό ξύπνημα.
 
δεν θέλω να αλλοιώσω στο παραμικρό την ωραία παρουσίαση.
Η μοναχική μουσική του Satie πάντα με μαγνήτιζε.

Θεωρώ ότι μιά από τις καλύτερες αλλιώτικες προσεγγίσεις έχει γίνει εδώ:
images


μην βιαστείτε να απορρίψετε από το όνομα πάνω στο εξώφυλλο. Είναι από τις πιό πετυχημένες μεταγραφές.

Off topic: Το όνομα στο εξώφυλλο για μένα θα ήταν λόγος να το αγοράσω με κλειστά μάτια :2thumb22sup::afro:
 
14 December 2006
4,265
pensees, veritables preludes flasques (pour un chien), Cinq Nocturnes, Trois Morceaux en forme de poire, La Belle excentrique.
Πραγματικά ακατανόητες περιγραφές κομματιών που κινούνται μεταξύ σουρεαλισμού και ιμπρεσιονισμού. Αρχαίες «γυμνοπαιδιές», «Γραφειοκρατικές σονατίνες», «Νυχτερινά» και «Κομμάτια σε σχήμα αχλαδιού» αντικατοπτρίζουν την ιδιαίτερη ζωή ενός ανθρώπου που κινούνταν πάντα στη διαχωριστική γραμμή μεταξύ τρέλας και ισορροπίας, αλκοολισμού και απόλαυσης (?) και τελικά μεταξύ πραγματικής μουσικής και ακαδημαικής μουσικής. Πώς να μην είναι έτσι για έναν άνθρωπο που στο Παρίσι των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα και των πρώτων του 20ου βρέθηκε να παίζει πιάνο σε καμπαρέ, γνώρισε τον Debussy, τους Ντανταιστές, τον Picasso, ζούσε στην Montmartre και αποφάσισε να ολοκληρώσει τις (ατελείς) μουσικές του σπουδές στα 39 ώστε να ξεπεράσει και τα κόμπλεξ μουσικής κατωτερότητας που τον διακατείχαν; O Ravel τον θαύμαζε αλλά οι μουσικοκριτικοί των αποκαλούσαν τσαρλατάνο και βλάκα.
.

Μου λύθηκε λοιπόν η απορία γιατί συμπαθώ τόσο πολύ τον Satie.

McZab ευχαριστούμε για την πάρα πολύ όμορφη παρουσίαση!


Μια ακόμα ψήφο στον Jacques Loussier.(Γιατί λέτε οτι είναι παρεξηγημένος εδώ μέσα?)
 

o-Zone

AVClub Addicted Member
1 August 2010
2,282
::...MilkyWay...::
Παίζει αυτή τη στιγμή στο Cine+ και έχει για μουσική επένδυση τη μουσική του Satie...



Τυχαίο;;; Δε νομίζω....:D




(Πάντως, αν ενδιαφέρει, εμένα με εκφράζει ολόκληρη η μουσική του Satie και τον αγαπώ ιδιαίτερα.:love:)

Υ.Γ. Πολύχρονος McZab και να ξέρεις ότι είσαι δικός "μας" και όχι δικός "τους", όσο και αν σε διεκδικούν!!!:flipout:
 
Last edited:

McZab

Supreme Member
3 July 2006
4,843
Belleville
Παίζει αυτή τη στιγμή στο Cine+ και έχει για μουσική επένδυση τη μουσική του Satie...



Τυχαίο;;; Δε νομίζω....:D




(Πάντως, αν ενδιαφέρει, εμένα με εκφράζει ολόκληρη η μουσική του Satie και τον αγαπώ ιδιαίτερα.:love:)

Υ.Γ. Πολύχρονος McZab και να ξέρεις ότι είσαι δικός "μας" και όχι δικός "τους", όσο και αν σε διεκδικούν!!!:flipout:

Ευχαριστώ για τις ευχές...Δεν ήξερα ότι είμαι "μήλον" για τις κατηγορίες, αν ισχύει λέω να πάω σε όποια δίνει τα περισσότερα, μιας και στις μέρες μας οι μισθοφόροι κάθε είδους είναι και της μόδας...:flipout:

Η παρέμβασή σου με τσίγκλισε να βρω που έχω ακούσει μουσική του Satie σαν soundtrack και θυμήθηκα ότι ήταν στο Chocolat.
Τις υπόλοιπες ταινίες μπορείτε να τις βρείτε εδώ.