Ανεμοδαρμένη

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

17 June 2006
14,350
Franz_Schubert.jpg


Τα πιανιστικά του Franz Schubert πέρα από τις Σονάτες.

Impromptus D.899 & D.935
Drei Klavierstücke (Impromptus) D.946
6 Moments Musicaux D.780 etc


Το 'δασκαλόπαιδο', σύμφωνα με μαρτυρίες αυτών που τον γνώρισαν, ήταν ένας 'κοντόχοντρος ασχημάνθρωπος' - ένα συνεσταλμένο ανθρωπάκι. Ηταν τόσο φτωχός που κανείς δεν είναι βέβαιος αν διέθετε καν δικό του πιάνο. Δεν πρόλαβε ούτως ή άλλως να γίνει σπουδαίος πιανίστας. Πέθανε μόλις 31 ετών: οι λίγες ερωτικές επαφές του, μαζί με την ηδονή, του 'δώρισαν' και τον θάνατο.
Η μουσική για πιάνο του Franz Schubert 'ανακαλύφθηκε' κάπου έναν αιώνα χρόνια μετά το θάνατό του. Κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν υποψιαζόταν. Μόλις το 1928, 100η επαίτειο του θανάτου του, ο Rachmaninov δήλωνε ντροπαλά πως δεν ήξερε καν ότι υπάρχουν Σονάτες για πιάνο του Schubert. Η ανθρωπότητα θα χρωστάει αιώνια ευγνωμοσύνη στον Αrtur Schnabel και στον Eduard Erdmann, δύο μεγάλους καλλιτέχνες και δάσκαλους που 'ανακάλυψαν' την πιανιστική μουσική του Franz Schubert, τη διαφύλαξαν και σαν μουσικοί Προμηθείς την παρέδωσαν στους ανθρώπους. Ολοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό: μπροστά τους πρόβαλε ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες πιανιστικής μουσικής που έζησαν ποτέ, ένας ανυπέρβλητος μαίτρ.
Το πιάνο στον Franz Schubert όταν δεν είναι μεταμφιεσμένο κουαρτέτο εγχόρδων, συχνά παίζει το ρόλο της ορχήστρας: η γραφή του είναι γεμάτη ορχηστρικά εφέ και οι ρέκτες που έσκυψαν πάνω της αρέσκονται να εντοπίζουν ακριβώς ποιό όργανο αναπαρίσταται κάθε στιγμή - κοντολογής, τα χάλκινα για παράδειγμα, έχουν τελείως διαφορετική χροιά από τα ξύλινα πνευστά, τα tutti είναι όχι απλά διακριτά αλλά 'βγάζουν μάτι' και ούτω καθεξής. Το καλύτερο όμως που έχω διαβάσει γι αυτήν, το έχει πεί ο Alfed Brendel. Λέει πως σε σύγκριση με τον αρχιτέκτονα Beethoven, ο Schubert συνέθετε σαν υπνοβάτης. Με την έννοια ότι στις σονάτες του πρώτου, ποτέ δεν χάνεις τη βάση, το στήριγμα, ανα πάσα στιγμή είναι μπροστά σου απτή η διαδικασία και καθετί είναι απόλυτα δικαιολογημένο. Η πιανιστική μουσική του Schubert, από την άλλη, απλά προκύπτει. Και προκύπτει με τρόπο αφοπλιστικά ανεπιτήδευτο, εκεί, μπροστά σου, σαν να υλοποιείται από το πουθενά. Ο Brendel φυσικά σπεύδει να προσθέσει πως η απλότητά της δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την υπεραπλούστευση, πως δεν υπάρχει στην ουσία τίποτα πρωτόγονο ή αφελές σ αυτήν. Την παρομοιάζει με τη μουσική του Haydn από άποψη εκζήτησης, λεπτότητας, τεράστιου φάσματος ποικιλίας σε ψυχική διάθεση, χρώμα, υφή.
Το πιο βασικό χαρακτηριστικό της είναι η τέχνη του φευγαλέου. Του ασύλληπτου. Του απροσδιόριστου Του ανέκφραστου - του ανείπωτου. Δεν έχει καμία σχέση με το Sturm und Drang έτσι όπως εκφράστηκε από τους 'εμπρηστές' του Γερμανικού Ρομαντισμού, με πρώτο και καλύτερο τον Beethoven.
Η μουσική του Schubert προτιμάει το άπιαστο απ το χειροπιαστό. Δεν νιώθει καθόλου καλά με την απαστράπτουσα τεχνική, τα κομψεπίκομψα στολίδια, τα φανταχτερά rubati τύπου Chopin. Ολα αυτά δεν της πάνε γιατί την εμποδίζουν να δείξει πόσο τρωτή, πόσο ευαίσθητη και ανοχύρωτη είναι. Την εμποδίζουν να βγάλει τον πραγματικό εαυτό της: το ότι στην ουσία είναι ένα θέατρο σκιών - σκιών από ερεθίσματα, συναισθήματα, συγκινήσεις,μιά πανοραμική περιήγηση στα πλαίσια της οποίας τίποτα δεν είναι απλό: το χαμόγελό της έχει πίκρα, η αθωότητά της είναι τουλάχιστον ύποπτη και δεν σου γεμίζει το μάτι. Το ταξίδι στα τονικά της κέντρα είναι πολύ πιο σημαντικό από την άφιξη στον όποιο προορισμό. Ο λυρισμός της δεν έχει το ταίρι του πουθενά στην ιστορία της μουσικής και η μελωδική της ροή είναι ακατάπαυστη έως κατακλυσμική.

Ενα διπλό CD στην οικονομική σειρά Philips Duo περιέχει όλα όσα πρέπει να ξέρει κανείς για τη μουσική για σόλο πιάνο του Franz Schubert πέρα από τις Σονάτες του. Ο αναλογικός Alfred Brendel, απ τα παλιά, , δεκαετίες ’50 και ’60, ευλαβικός έως 'ψαρωμένος', χωρίς ίχνος έπαρσης και ακκισμών, τότε που έφτιαχνε ακόμη το όνομά του, πριν γίνει ο αστραφτερός βιρτουόζος των κατοπινών χρόνων. Εκστατικός, ποιητής και μύστης, κοιτάζει στα μάτια ακόμη και τον μεγάλο Edwin Fisher. Αυτές τις εκτελέσεις πρέπει να έχει κατά τη γνώμη μου κάποιος και όχι τις μετέπειτα ψηφιακές του που ηχογραφήθηκαν αρχές της δεκαετίας του ’90.



Στο Δαμιανό.
Η σκέψη μου, μαζί με όλη μου την καρδιά, είναι πλάϊ σου τούτες τις ώρες, καλέ μου.
 

opsim

Moderator
Staff member
11 May 2008
15,778
Αθήνα
Αν έχω καταλάβει καλά ο Schubert πρέπει να είναι από τις μεγάλες σου αγάπες Κώστα.
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
...........................................................................................
Ιδού, η πλάκα σείεται...
ιδού από τα χαράγματα
του μνήματος εκβαίνει
λεπτή αναθυμίασις
κ' εμπρός μου μένει.

Επυκνώθη· λαμβάνει
μορφήν ανθρωπικήν.
- Τι είσαι; ειπέ μου, πλάσμα,
φάντασμα του νοός μου
τεταραγμένου;

Ή ζωντανός είσ' άνθρωπος,
και κατοικείς τους τάφους;
Χαμογελάεις;... αν άφηκας
τον άδην... ή ο παράδεισος
ειπέ μου αν σ' έχη.

-Μη μ' ερωτάς· το ανέκφραστον
μυστήριον του θανάτου
μην ερευνάς· τα στήθη,
τα στήθη 'που σ' εβύζασαν
εμπρός σου βλέπεις.

Ω τέκνον μου, ω τέκνον μου,
αγαπητόν μου σπλάγχνον,
ανόμοιος είναι η μοίρα μας,
και προσπαθείς ματαίως
'να με αγκαλιάσης.

Παύσε τα δάκρυα. Ησύχασε
το πάθος της καρδιάς σου.
Αν η χαρά η ανέλπιστος,
ότι με είδες, βρέχη
τους οφθαλμούς σου·

Μειδίασον, χαίρου, φίλε μου,
μάλλον· αλλ' αν η πίκρα,
ότι τον ήλιον άφηκα,
τώρα σε κυριεύη,
παρηγορήσου.

Τι κλαίεις; την κατάστασιν
αγνοείς της ψυχής μου·
και εις τούτο το μνήμα
το σώμα μου αναπαύεται
από τους κόπους.

Ναι, κόπος ανυπόφερτος
είναι η ζωή· η ελπίδες,
οι φόβοι, και του κόσμου
η χαραί και το μέλι
σας βασανίζουν.

Εδώ ημείς οι νεκροί
παντοτινήν ειρήνην
απολαύσαμεν, άφοβοι,
άλυποι, δίχως όνειρα
έχομεν ύπνον.

Σεις οι δειλοί αχνύζετε,
όταν τις ψιθυρίση
τ' όνομα του θανάτου·
αλλ' άφευκτος ο θάνατος,
άφευκτος είναι.

Μία και μόνη είναι
η οδός, και εις τον τάφον
φέρνει· εις αυτήν η ανάγκη
αμάχητον με' χείρα
ωθεί τους ζώντας.

Υιέ μου, πνέουσαν μ' είδες·
ο ήλιος κυκλοδίωκτος,
ως αράχνη, μ' εδίπλωνε
και με φως και με θάνατον
ακαταπαύστως.



Το πνεύμα οπού μ' εμψύχωνε
του Θεού ήταν φύσημα,
και εις τον Θεόν ανέβη·
γη το κορμί μου, κ' έπεσεν
εδώ εις τον λάκκον.

Αλλά το φέγγος χάνεται
της σελήνης· σε αφίνω·
πάλιν θέλω σε ιδείν,
ότε η ζωή σου λείψη,
και τότε μόνον.

Με την ευχήν μου ύπαγε·
άλλο δεν λέγω· θέλω
εις την συνείδησίν σου
τα λοιπά φανερώσειν
ύστερον... χαίρε...

Τέκνον μου, χαίρε... - Πρόσμενε
τον υιόν λυπημένον
μη παραιτήσεις. Έπεσε.
Και μένουν οι οφθαλμοί μου
εις βαθύ σκότος.

Ω φωνή, ω μητέρα,
ω των πρώτων μου χρόνων
σταθερά παρηγόρησις·
όμματ' οπού μ' εβρέχατε
με γλυκά δάκρυα!

Και συ στόμα οπού εφίλησα
τόσαις φοραίς, με τόσην
θερμοτάτην αγάπην,
πόση άπειρος άβυσσος
μας ξεχωρίζει!

Αι, και άπειρος, ας είναι
κ' έτι φοβερωτέρα·
εκεί μέσα ατάρακτος
θέλω εγώ συντριφθείν
γυρεύοντάς σας.

Τώρα, τώρα τα χείλη μου
δύνανται 'να φιλήσουν
του θανάτου τα γόνατα·
'να στέψω το κρανίον του
δύναμαι τώρα.

Πού είναι τα ρόδα; φέρετε
στεφάνους αμαράντους·
την λύραν δότε· υμνήσατε·
ο φοβερός εχθρός
έγινε φίλος·

..................................................................................................
Ανδρέας Κάλβος :'Είς Θάνατον´(Απόσπασμα).


Καλέ μου φίλε Δαμιανέ ,όλη μου τήν αγάπη.
 

Κώστας Γκαβάκος

AVClub Enthusiast
16 March 2009
1,276
Αθήνα
Franz_Schubert.jpg


Τα πιανιστικά του Franz Schubert πέρα από τις Σονάτες.

Impromptus D.899 & D.935
Drei Klavierstücke (Impromptus) D.946
6 Moments Musicaux D.780 etc


Το 'δασκαλόπαιδο', σύμφωνα με μαρτυρίες αυτών που τον γνώρισαν, ήταν ένας 'κοντόχοντρος ασχημάνθρωπος' - ένα συνεσταλμένο ανθρωπάκι. Ηταν τόσο φτωχός που κανείς δεν είναι βέβαιος αν διέθετε καν δικό του πιάνο. Δεν πρόλαβε ούτως ή άλλως να γίνει σπουδαίος πιανίστας. Πέθανε μόλις 31 ετών: οι λίγες ερωτικές επαφές του, μαζί με την ηδονή, του 'δώρισαν' και τον θάνατο.
Η μουσική για πιάνο του Franz Schubert 'ανακαλύφθηκε' κάπου έναν αιώνα χρόνια μετά το θάνατό του. Κανείς δεν ήξερε, κανείς δεν υποψιαζόταν. Μόλις το 1928, 100η επαίτειο του θανάτου του, ο Rachmaninov δήλωνε ντροπαλά πως δεν ήξερε καν ότι υπάρχουν Σονάτες για πιάνο του Schubert. Η ανθρωπότητα θα χρωστάει αιώνια ευγνωμοσύνη στον Αrtur Schnabel και στον Eduard Erdmann, δύο μεγάλους καλλιτέχνες και δάσκαλους που 'ανακάλυψαν' την πιανιστική μουσική του Franz Schubert, τη διαφύλαξαν και σαν μουσικοί Προμηθείς την παρέδωσαν στους ανθρώπους. Ολοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό: μπροστά τους πρόβαλε ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες πιανιστικής μουσικής που έζησαν ποτέ, ένας ανυπέρβλητος μαίτρ.
Το πιάνο στον Franz Schubert όταν δεν είναι μεταμφιεσμένο κουαρτέτο εγχόρδων, συχνά παίζει το ρόλο της ορχήστρας: η γραφή του είναι γεμάτη ορχηστρικά εφέ και οι ρέκτες που έσκυψαν πάνω της αρέσκονται να εντοπίζουν ακριβώς ποιό όργανο αναπαρίσταται κάθε στιγμή - κοντολογής, τα χάλκινα για παράδειγμα, έχουν τελείως διαφορετική χροιά από τα ξύλινα πνευστά, τα tutti είναι όχι απλά διακριτά αλλά 'βγάζουν μάτι' και ούτω καθεξής. Το καλύτερο όμως που έχω διαβάσει γι αυτήν, το έχει πεί ο Alfed Brendel. Λέει πως σε σύγκριση με τον αρχιτέκτονα Beethoven, ο Schubert συνέθετε σαν υπνοβάτης. Με την έννοια ότι στις σονάτες του πρώτου, ποτέ δεν χάνεις τη βάση, το στήριγμα, ανα πάσα στιγμή είναι μπροστά σου απτή η διαδικασία και καθετί είναι απόλυτα δικαιολογημένο. Η πιανιστική μουσική του Schubert, από την άλλη, απλά προκύπτει. Και προκύπτει με τρόπο αφοπλιστικά ανεπιτήδευτο, εκεί, μπροστά σου, σαν να υλοποιείται από το πουθενά. Ο Brendel φυσικά σπεύδει να προσθέσει πως η απλότητά της δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την υπεραπλούστευση, πως δεν υπάρχει στην ουσία τίποτα πρωτόγονο ή αφελές σ αυτήν. Την παρομοιάζει με τη μουσική του Haydn από άποψη εκζήτησης, λεπτότητας, τεράστιου φάσματος ποικιλίας σε ψυχική διάθεση, χρώμα, υφή.
Το πιο βασικό χαρακτηριστικό της είναι η τέχνη του φευγαλέου. Του ασύλληπτου. Του απροσδιόριστου Του ανέκφραστου - του ανείπωτου. Δεν έχει καμία σχέση με το Sturm und Drang έτσι όπως εκφράστηκε από τους 'εμπρηστές' του Γερμανικού Ρομαντισμού, με πρώτο και καλύτερο τον Beethoven.
Η μουσική του Schubert προτιμάει το άπιαστο απ το χειροπιαστό. Δεν νιώθει καθόλου καλά με την απαστράπτουσα τεχνική, τα κομψεπίκομψα στολίδια, τα φανταχτερά rubati τύπου Chopin. Ολα αυτά δεν της πάνε γιατί την εμποδίζουν να δείξει πόσο τρωτή, πόσο ευαίσθητη και ανοχύρωτη είναι. Την εμποδίζουν να βγάλει τον πραγματικό εαυτό της: το ότι στην ουσία είναι ένα θέατρο σκιών - σκιών από ερεθίσματα, συναισθήματα, συγκινήσεις,μιά πανοραμική περιήγηση στα πλαίσια της οποίας τίποτα δεν είναι απλό: το χαμόγελό της έχει πίκρα, η αθωότητά της είναι τουλάχιστον ύποπτη και δεν σου γεμίζει το μάτι. Το ταξίδι στα τονικά της κέντρα είναι πολύ πιο σημαντικό από την άφιξη στον όποιο προορισμό. Ο λυρισμός της δεν έχει το ταίρι του πουθενά στην ιστορία της μουσικής και η μελωδική της ροή είναι ακατάπαυστη έως κατακλυσμική.

Ενα διπλό CD στην οικονομική σειρά Philips Duo περιέχει όλα όσα πρέπει να ξέρει κανείς για τη μουσική για σόλο πιάνο του Franz Schubert πέρα από τις Σονάτες του. Ο αναλογικός Alfred Brendel, απ τα παλιά, , δεκαετίες ’50 και ’60, ευλαβικός έως 'ψαρωμένος', χωρίς ίχνος έπαρσης και ακκισμών, τότε που έφτιαχνε ακόμη το όνομά του, πριν γίνει ο αστραφτερός βιρτουόζος των κατοπινών χρόνων. Εκστατικός, ποιητής και μύστης, κοιτάζει στα μάτια ακόμη και τον μεγάλο Edwin Fisher. Αυτές τις εκτελέσεις πρέπει να έχει κατά τη γνώμη μου κάποιος και όχι τις μετέπειτα ψηφιακές του που ηχογραφήθηκαν αρχές της δεκαετίας του ’90.



Στο Δαμιανό.
Η σκέψη μου, μαζί με όλη μου την καρδιά, είναι πλάϊ σου τούτες τις ώρες, καλέ μου.

Τι να πω. Στέκομαι εκστατικός μπροστά σε αυτό το κείμενο γιατί γράφεις, γιατί στέκεσαι στην ουσία των πραγμάτων, στην ουσία της μουσικής του. Ακούω τα 3 κομμάτια για πιάνο D.946 με την θαυμάσια Μitsuko Uchida και ξαναβρίσκω τα γραφόμενα σου.
Και οι δικές μου ευχές ας συνοδεύουν τον κ. Δημητριάδη. Τον γνωρίζω ελάχιστα αλλά τον εκτιμώ απεριόριστα.
Εδώ θα έπρεπε να σταματήσω αλλά δεν μπορώ να μην γράψω κάποια πράγματα που δεν έχουν σχέση με την ουσία αλλά που με εκνευρίζουν.
Έχω λοιπόν όλες τις σονάτες σε βινύλια με τον Kempff. 'Eχω και σκόρπια βινύλια με τον Richter (Wanderer), Serkin (D.894), Brendel (D.959), Ashkenazy (D.850) και τον θαυμάσιο Ciccolini (Improptus 90,142).
Μια και μου έλειπαν κάποια έργα αγόρασα σε cd το κουτί της Philips με την Uchida που εκτός από Mozart έχει κάνει και εξαιρετικό Schubert. To κακό είναι ότι ο ήχος του πιάνου είναι θαμπός. Κρίμα δεν είναι να αδικείται σήμερα μια τέτοια καλιτέχνης με την μέτρια ηχογράφηση (η αλήθεια είναι ότι μετά από κάποιο σημείο επειδή συνηθίζει το αυτί, επικεντρώνεσαι και στην μουσική παύεις να το παρατηρείς). Κρίμα δεν είναι που θα τα ξαναπληρώσω με τον Brendel (8 βινύλια μπλε Philips) που, αν και καλός στον Schubert, μετά την περίοδο του στην Tournabout έπαψε να είναι η πρώτη μου αγάπη.
 
Νιώθω κάπως αμήχανα και δε θέλω να αλλοιώσω το χαρακτήρα του νήματος της εξαιρετικής παρουσίασης του Κώστα. Οφείλω όμως ένα μεγάλο ευχαριστώ στους αγαπητούς μου φίλους που στάθηκαν δίπλα μου καθ' οιονδήποτε τρόπο, με την παρουσία τους, τα γραπτά τους, τα τηλεφωνήματα και τα μηνύματα τους. Και δεν βρίσκω καλύτερη θέση για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου, από εδώ.
 
17 June 2006
14,350
Έχω λοιπόν όλες τις σονάτες σε βινύλια με τον Kempff. 'Eχω και σκόρπια βινύλια με τον Richter (Wanderer), Serkin (D.894), Brendel (D.959), Ashkenazy (D.850) και τον θαυμάσιο Ciccolini (Improptus 90,142).

να αναζητήσεις οπωσδήποτε την D.894 με τον Sviatoslav Ricther σε Philips φίλε ortho. Και αν δεν την βρείς σε βινύλιο, αγόρασέ την σε cd, δεν πειράζει: ούτως ή άλλως προκειται για ζωντανή ηχογράφηση με όλα όσα εξυπακούεται αυτό.
Βεβαίως ο Kempff είναι πιο κοντά στο 'μέτρο'. Αλλά μέσα στην εκτέλεση του Ρώσου ακούγονται και άλλες φωνές. Από άλλους κόσμους. Πιστεύω πως πρόκειται για έναν δίσκο-σταθμό στην ηχογραφημένη ιστορία αυτής ειδικά της σονάτας - και στην ιστορία της δισκογραφίας γενικότερα.

κάπου εδώ γύρω θα βρείς και μία παρουσίασή του. Αν δεν την έχεις υπ όψη σου ήδη.
 

caerbannog

Established Member
7 May 2008
290
να αναζητήσεις οπωσδήποτε την D.894 με τον Sviatoslav Ricther σε Philips φίλε ortho. Και αν δεν την βρείς σε βινύλιο, αγόρασέ την σε cd, δεν πειράζει: ούτως ή άλλως προκειται για ζωντανή ηχογράφηση με όλα όσα εξυπακούεται αυτό.
Βεβαίως ο Kempff είναι πιο κοντά στο 'μέτρο'. Αλλά μέσα στην εκτέλεση του Ρώσου ακούγονται και άλλες φωνές. Από άλλους κόσμους. Πιστεύω πως πρόκειται για έναν δίσκο-σταθμό στην ηχογραφημένη ιστορία αυτής ειδικά της σονάτας - και στην ιστορία της δισκογραφίας γενικότερα.

κάπου εδώ γύρω θα βρείς και μία παρουσίασή του. Αν δεν την έχεις υπ όψη σου ήδη.

Κώστα είναι σε cd της philips μαζί με Λιστ;
Έχω χάσει τη μπάλα με τη μετακόμιση...
 
17 June 2006
14,350
Κώστα είναι σε cd της philips μαζί με Λιστ;
Έχω χάσει τη μπάλα με τη μετακόμιση...

η τελευταία χρονολογικά επανέκδοση έχει μόνo Schubert Ευθύμη.
D.894, D.575, D.840 - διπλό CD
Aπόκτημα.
είναι αυτή εδώ:

http://www.amazon.co.uk/Richter-pla...=sr_1_3?ie=UTF8&s=music&qid=1277980081&sr=1-3

σε τιμή ξεφτίλα. δεν το συζητώ.

δεν θυμάμαι τι είχε η παλιά. θα πρέπει να μας πεί ο Σπύρος. αυτός μου τη δάνεισε και την άκουσα για πρώτη φορά. 1999 ή 2000 πρέπει να ήταν.
'Σ αρέσει η D.894;'
'Πεθαίνω. Ισως η πιο αγαπημένη μου...'
'Αυτήν εδώ, την έχεις ακούσει;'
'Ελα μωρέ!...Οι Ρώσοι είναι αβησσαλέοι...τι ξέρουν απο Βιεννέζικο εσάνς;'
'Καλά...κοιμήσου από άλλο πλευρό: για ...άκου την. Και πές μου μετά...'

μόλις την άκουσα, ήθελα να του φιλήσω τα πόδια.
 
Last edited:

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
Κώστα, σύμφωνα με αυτή την μάλλον αξιόπιστη ιστοσελίδα για τον Richter, την 894 την ηχογράφησε δις:
◦(Moscow, 3 May 1978) Brilliant Classics 92229/5 (CD)
◦(London, 20 March 1989) Philips 438483 (CD)

Το διπλό cd της Decca στο οποίο αναφέρεσαι παραπάνω και το οποίο υποθέτω κατέχεις, ποιά από τις δύο ηχογραφήσεις περιέχει;
 

Κώστας Γκαβάκος

AVClub Enthusiast
16 March 2009
1,276
Αθήνα
Αυτό που ξέρω μιας και τα έχω είναι ένα διπλό cd της decca και ένα της brilliant classics. Οι πληροφορίες από το cd της decca γράφουν ότι η εγγραφή είναι του 1979 (είναι το cd που αναφέρει ο Κώστας). Το cd της brilliant classics γράφει ότι η εγγραφή είναι από τις 3-5-1978.
Διάρκεια της 894 στη decca είναι 47'24 ενώ στη brilliant είναι 45'11.