- 23 June 2006
- 9,926
Το υπέροχο αυτό έργο γράφθηκε μεταξύ 1878 και 79. Σε αντίθεση με τον Σούμπερτ υπάρχει δεύτερη βιόλα αντί τσέλο. Όπως κανείς θα περίμενε, η γραφή είναι συμφωνικού χαρακτήρα … πως το είχε πει ο Λύμπε για τις σονάτες του Μπραμς ; μεταμφιεσμένες συμφωνίες … εδώ μάλλον δεν χρειάζεται μεταμφίεση, αφού οι όγκοι και η υφή είναι καθαρά συμφωνικού χαρακτήρα … η λιτότητα όμως του συνόλου επιτρέπει την γυμνή απεικόνιση όλης της παλέτας της ψυχολογικής /συναισθηματικής κατάστασης μας, όπως καθρεφτίζεται πάνω στους διαλόγους των οργάνων ..
Η αίσθηση άλλωστε είναι καθαρός Μπρούκνερ… κρυφοκοίταγμα στα μεγάλα τσιμπούσια και επιστροφή στο ψωμί + λουκάνικο στο μισοφωτισμένο κουζινάκι … αίσθηση απόρριψης αλλά και αξιοπρέπεια να εξισώνει τα πεσίματα με τα σηκώματα… μελαγχολική ματιά σε αυτό που φεύγει και δεν δυνάμεθα πλέον να μανιπιουλάρουμε, έστω και κατ’ ελάχιστο, προσευχόμενοι μόνο να έχει καλή τύχη… εικόνες, φευγαλέες αποτυπώσεις, αγαπημένων σιλουετών που σύντομα θα αλλάξουν… αγάπη που τελικά δεν καταφέραμε να δώσουμε με τον τρόπο που θέλαμε ή έπρεπε … η συντριπτική αίσθηση ότι κάποτε δεν θα είμαστε κομμάτι της σκέψης τους, όπως και κάποιοι παλαιότερα βγήκαν από την δική μας… θα μείνουμε πίσω, πολύ πίσω…. μόνοι…. όπως έτσι στην πραγματικότητα πάντα ήμασταν … δεν τραβάει μία ζωή με δανεικά … δανεική στοργή, δανεικούς θυμούς, δανεική υπομονή ...
Πάντως ο παππούς ήταν σε μεγάλη φόρμα ... μην ακούτε τις μαλακίες μου... το έργο είναι πανέμορφο με δύο και ενίοτε τρία αριστουργηματικά θέματα ανά μέρος... απόλαυση και ενδοσκόπηση ...
Η αίσθηση άλλωστε είναι καθαρός Μπρούκνερ… κρυφοκοίταγμα στα μεγάλα τσιμπούσια και επιστροφή στο ψωμί + λουκάνικο στο μισοφωτισμένο κουζινάκι … αίσθηση απόρριψης αλλά και αξιοπρέπεια να εξισώνει τα πεσίματα με τα σηκώματα… μελαγχολική ματιά σε αυτό που φεύγει και δεν δυνάμεθα πλέον να μανιπιουλάρουμε, έστω και κατ’ ελάχιστο, προσευχόμενοι μόνο να έχει καλή τύχη… εικόνες, φευγαλέες αποτυπώσεις, αγαπημένων σιλουετών που σύντομα θα αλλάξουν… αγάπη που τελικά δεν καταφέραμε να δώσουμε με τον τρόπο που θέλαμε ή έπρεπε … η συντριπτική αίσθηση ότι κάποτε δεν θα είμαστε κομμάτι της σκέψης τους, όπως και κάποιοι παλαιότερα βγήκαν από την δική μας… θα μείνουμε πίσω, πολύ πίσω…. μόνοι…. όπως έτσι στην πραγματικότητα πάντα ήμασταν … δεν τραβάει μία ζωή με δανεικά … δανεική στοργή, δανεικούς θυμούς, δανεική υπομονή ...
Πάντως ο παππούς ήταν σε μεγάλη φόρμα ... μην ακούτε τις μαλακίες μου... το έργο είναι πανέμορφο με δύο και ενίοτε τρία αριστουργηματικά θέματα ανά μέρος... απόλαυση και ενδοσκόπηση ...