O Carl Maria von Weber (1786-1826)γερμανός πιανίστας ,συνθέτης,διευθυντής ορχήστρας αλλά καί κριτικός,αποτελεί μιά απο τις πιό ενδιαφέρουσες μορφές τής ρομαντικής σχολής.
Συνέθεσε Οπερες σάν τήν Ευρυάνθη,τον Oberon και την επίσης θαυμάσια Der Freischutz,πού επηρέασαν την εξέλιξη τής Γερμανικής όπερας..
Αλλες γνωστές συνθεσεις του ειναι τά κοντσέρτα γιά κλαρινέτο και γιά πιάνο ,οπως και το Kontzerstuck πού ο Stravinsky ομολόγησε πώς το χρησιμοποίησε ως ´μοντέλο´γιά τό δικό του Capriccio γιά πιάνο και ορχήστρα.
Συνθέτης πού τά έργα του δεν ερμηνεύονται πλέον πολύ συχνά,και πού πέραν τών άλλων είχε γράψει 4 σονάτες γιά πιάνο..
Οι περισσότερες απ´αυτές είχαν περάσει απαρατήρητες πλήν εξαιρέσεων (πάντως ο Liszt τίς αγαπούσε πολύ και τις ερμήνευε συχνά)όπως τών Brendel,Gilels(2η)και Richter (3η).
Νεότεροι πιανίστες σάν τούς Olhsson,Paley,Milne και Keene τίς παρουσίασαν πλήρεις σε κάποιες ενδιαφέρουσες εκδόσεις..
Η 3η σονάτα προκάλεσε το ενδιαφέρον μου,όταν τήν πρωτοάκουσα απο τον Sviatoslav Richter(Live ερμηνεία στό Locarno ,1966)
Πρόκειται γιά έργο ,συχνά σκοτεινό,μέ πολλά λυρικά περάσματα,καλή μουσική δομή και εν γένει αποτελεί μιά αξιολογότατη solo πιανιστική σύνθεση τού Weber,πού μάλλον έχει αδικηθεί μιάς και δέν εμφανίζεται συχνά στο διεθνές ρεπερτόριο...Οι επιδράσεις απο τον Beethoven είναι μέν εμφανείς,αλλά τό έργο διατηρεί την αυθεντικότητά του.
1.Allegro feroce
2.Andante con moto
3.Rondo. Presto
Το πρώτο μέρος ξεκινά μέ δραματικό τρόπο και ένταση και σέ πλήρη αντίθεση μέ τήν εξαίσια μελωδία πού ακολουθεί γεμάτη φώς πού παραπέμπει στις πολύ καλές μουσικές σελίδες τού Schubert..
Tά δυό θέματα επανέρχονται και ο Weber κατορθώνει νά τά αλληλοδιαπλέκει μέ επιτυχία σάν μιά συνομιλία μεταξύ τών εσωτερικών σκοτεινών και φωτεινών μας στιγμών.
Ο Weber προαναγγέλλει σέ αυτο το μέρος τον Schumann.
To andante ειναι μέρος λιγότερο απαιτητικό αλλά διατηρεί αυτή την λυρική και υπόγεια μελαγχολική διάθεση τής σονάτας.
Ο Richter μέ την ερμηνεία του πού ´αγγίζει´ολες τις λεπτομέρειες και τίς φωτοσκιάσεις τού έργου ,τού προσδίδει μιά αίσθηση ουσιαστικής εμβάθυνσης,πού ´υπενθυμίζει´τήν op.101 τού Beethoven πού συντέθηκε την ιδια εποχή μέ την τρίτη σονάτα.
Το σλάβικο στοιχείο τού μεγάλου Richter βάζει την σφραγίδα του.
Το Rondo μέρος πολύ πιό πολύπλοκο έχει τρία θέματα υψηλής τεχνικής πού δημιουργούν ένα μέρος χαρούμενο και γεμάτο ενέργεια ,πώς τελικά η ζωή μέσα απο εσωτερικά επεξεργασμένες διαδικασίες κατορθώνει νά επιλύσει και νά αντιμετωπίσει τό σκοτάδι πού μάς δημιουργούν σημαντικές ή ακόμα και μείζονες απώλειες..
Ο ρομαντισμός τού Weber ερμηνευμένος μοναδικά απο τον ιδιοφυή Richter μάς δείχνει πώς υπάρχει δρόμος γιά την αποδοχή, έστω και δύσβατος.Καλύτερη ερμηνεία (γιά τά δικά μου δεδομένα),δεν υπάρχει.
Το έργο βρίσκεται στην σειρά τής Decca :Richter the Master vol.6 μαζί μέ δυό σονάτες τού Haydn(πού τόσο έχει υποτιμηθεί στο μουσικό μας φόρουμ)και τέσσερις τού Beethoven..
Υ.Γ.
Στόν Skakinen.:grinning-smiley-043
'Kαί όμως ο θάνατος είναι κάτι πού γίνεται.Πώς πεθαίνει ένας άντρας?
Κι´όμως κερδίζει κανείς τόν θάνατό του,τόν δικό του θάνατο,
πού δέν ανήκει σε κανέναν άλλον.
Καί τούτο το παιχνίδι είναι η Ζωή´.
Γ.Σεφέρης(´Η Τελευταία Μέρα,απόσπασμα.)
Συνέθεσε Οπερες σάν τήν Ευρυάνθη,τον Oberon και την επίσης θαυμάσια Der Freischutz,πού επηρέασαν την εξέλιξη τής Γερμανικής όπερας..
Αλλες γνωστές συνθεσεις του ειναι τά κοντσέρτα γιά κλαρινέτο και γιά πιάνο ,οπως και το Kontzerstuck πού ο Stravinsky ομολόγησε πώς το χρησιμοποίησε ως ´μοντέλο´γιά τό δικό του Capriccio γιά πιάνο και ορχήστρα.
Συνθέτης πού τά έργα του δεν ερμηνεύονται πλέον πολύ συχνά,και πού πέραν τών άλλων είχε γράψει 4 σονάτες γιά πιάνο..
Οι περισσότερες απ´αυτές είχαν περάσει απαρατήρητες πλήν εξαιρέσεων (πάντως ο Liszt τίς αγαπούσε πολύ και τις ερμήνευε συχνά)όπως τών Brendel,Gilels(2η)και Richter (3η).
Νεότεροι πιανίστες σάν τούς Olhsson,Paley,Milne και Keene τίς παρουσίασαν πλήρεις σε κάποιες ενδιαφέρουσες εκδόσεις..
Η 3η σονάτα προκάλεσε το ενδιαφέρον μου,όταν τήν πρωτοάκουσα απο τον Sviatoslav Richter(Live ερμηνεία στό Locarno ,1966)
Πρόκειται γιά έργο ,συχνά σκοτεινό,μέ πολλά λυρικά περάσματα,καλή μουσική δομή και εν γένει αποτελεί μιά αξιολογότατη solo πιανιστική σύνθεση τού Weber,πού μάλλον έχει αδικηθεί μιάς και δέν εμφανίζεται συχνά στο διεθνές ρεπερτόριο...Οι επιδράσεις απο τον Beethoven είναι μέν εμφανείς,αλλά τό έργο διατηρεί την αυθεντικότητά του.
1.Allegro feroce
2.Andante con moto
3.Rondo. Presto
Το πρώτο μέρος ξεκινά μέ δραματικό τρόπο και ένταση και σέ πλήρη αντίθεση μέ τήν εξαίσια μελωδία πού ακολουθεί γεμάτη φώς πού παραπέμπει στις πολύ καλές μουσικές σελίδες τού Schubert..
Tά δυό θέματα επανέρχονται και ο Weber κατορθώνει νά τά αλληλοδιαπλέκει μέ επιτυχία σάν μιά συνομιλία μεταξύ τών εσωτερικών σκοτεινών και φωτεινών μας στιγμών.
Ο Weber προαναγγέλλει σέ αυτο το μέρος τον Schumann.
To andante ειναι μέρος λιγότερο απαιτητικό αλλά διατηρεί αυτή την λυρική και υπόγεια μελαγχολική διάθεση τής σονάτας.
Ο Richter μέ την ερμηνεία του πού ´αγγίζει´ολες τις λεπτομέρειες και τίς φωτοσκιάσεις τού έργου ,τού προσδίδει μιά αίσθηση ουσιαστικής εμβάθυνσης,πού ´υπενθυμίζει´τήν op.101 τού Beethoven πού συντέθηκε την ιδια εποχή μέ την τρίτη σονάτα.
Το σλάβικο στοιχείο τού μεγάλου Richter βάζει την σφραγίδα του.
Το Rondo μέρος πολύ πιό πολύπλοκο έχει τρία θέματα υψηλής τεχνικής πού δημιουργούν ένα μέρος χαρούμενο και γεμάτο ενέργεια ,πώς τελικά η ζωή μέσα απο εσωτερικά επεξεργασμένες διαδικασίες κατορθώνει νά επιλύσει και νά αντιμετωπίσει τό σκοτάδι πού μάς δημιουργούν σημαντικές ή ακόμα και μείζονες απώλειες..
Ο ρομαντισμός τού Weber ερμηνευμένος μοναδικά απο τον ιδιοφυή Richter μάς δείχνει πώς υπάρχει δρόμος γιά την αποδοχή, έστω και δύσβατος.Καλύτερη ερμηνεία (γιά τά δικά μου δεδομένα),δεν υπάρχει.
Το έργο βρίσκεται στην σειρά τής Decca :Richter the Master vol.6 μαζί μέ δυό σονάτες τού Haydn(πού τόσο έχει υποτιμηθεί στο μουσικό μας φόρουμ)και τέσσερις τού Beethoven..
Υ.Γ.
Στόν Skakinen.:grinning-smiley-043
'Kαί όμως ο θάνατος είναι κάτι πού γίνεται.Πώς πεθαίνει ένας άντρας?
Κι´όμως κερδίζει κανείς τόν θάνατό του,τόν δικό του θάνατο,
πού δέν ανήκει σε κανέναν άλλον.
Καί τούτο το παιχνίδι είναι η Ζωή´.
Γ.Σεφέρης(´Η Τελευταία Μέρα,απόσπασμα.)
