H Συμφωνία Νο 35(Haffner)τού Mozart ανήκει μάλλον στίς πλέον γνωστές του αλλά ο Amadeus την είχε ´ξεχάσει´μέσα στην φούρια του νά παντρευτεί την Constanze καί νά καθιερωθεί στην Βιέννη.
Οι Haffner ήσαν μιά οικογένεια τού Σαλτσμπουργκ και ο Mozart είχε συνθέσει μιά Σερενάτα(Κ250)γιά τον γάμο κάποιων μελών της.
Λιγο αργότερα τού παρήγγειλαν μιάν άλλη σερενάτα γιά την γιορτή οπου ο νεαρός Sigmud Haffner θά αναγορευόταν σέ ευγενή.
Ο Mozart συνέθεσε ´κάτι´αρκετά γρήγορα(το 1782) και τό ξέχασε ..
Το 1783 θέλοντας να δώσει ένα κοντσέρτο τήν ζήτησε απ´τόν πατέρα του και εξεπλάγη και ο ίδιος με την μουσική πού είχε γράψει.
Διάλεξε 4 μέρη ,πρόσθεσε φλάουτα και κλαρινέτα και στίς 29/3/1783 την διηύθυνε μέ αρκετή επιτυχία,παρουσιάζοντάς την πλέον ως Συμφωνία.
Εγχορδα και ζεύγη απο φλάουτα,ομποε,φαγκότα,κόρνα,κλαρινέτα,τρομπέτες,καθώς και τύμπανα αποτελούν την ορχήστρα.
Τά μέρη:
1)Allegro con spirito
2)Andante
3)Menuetto-Trio
4)Presto.
H Συμφωνία αρχίζει πλήρης εντάσεως ,δραματική και ιδιαίτερα επιβλητική και ´προλογίζει´τήν παρουσία τού Beethoven.
Oλα τά όργανα τής ορχήστρας ´παίρνουν φωτιά´καί έλκουν τήν προσοχή τού ακροατή.Μικρά μελωδικά περάσματα γλυκαίνουν τό πυρακτωμένο μέρος,αλλά ουσιαστικά ή ένταση δέν σταματά.
Το andante ειναι απο τά τρυφερότερα λυρικά τμήματα πού έχει συνθέσει ο Amadeus ,καί τό οποίο αλλάζει εντελώς το ´κλίμα´τής συμφωνίας..
Tά ξύλινα πνευστά δίνουν τον αρχικό τόνο ,ενώ στό δεύτερο πανομοιότυπο θέμα τά έγχορδα προσφέρουν μιάν ακόμα πιό ´χαλαρή´διάθεση πού οδηγεί τήν φαντασία σέ μικρά και απλά στιγμιότυπα ευτυχίας,μετά απο μιά κουραστική μέρα.
Το Menuetto φωτεινό και ´ελαφρύ´ ερμηνεύεται μέσα στην αντίθεση δυναμισμού και μελωδίας..Το trio παίζεται απνευστί σάν συνέχεια τού Μενουέτου..
Τέλος το φινάλε(presto)μοιάζει νάναι επηρεασμένο απο μιάν άρια απο την ´Απαγωγή απ´τό Σεράϊ´.
Στην αρχή ο Mozart εκπλήσσει μέ τον μάλλον ´ήπιο´τρόπο πού ξεκινά και μετά απο μιά μικρή σιωπή προκύπτει το γεμάτο δυναμισμό και μεγαλοπρέπεια βασικό θέμα πού κλείνει τήν συμφωνία.
Η Haffner ειναι ένα εικοσάλεπτο αριστούργημα από αυτά πού εκπλήσσουν γιά την ´ευκολία´πού ο Mozart συνέθετε μεγάλη μουσική.
Το θαυμαστό ´πέρασμα´απο το αρχικό δραματικό μέρος,πού παρόμοιο βρίσκει κανείς στην υπέροχη Νο 38(Prague),στην γαλήνη και στην συνέχεια στήν φωτεινότητα και τέλος στην δυναμική μεγαλοπρέπεια ,δομούν ένα κομψοτέχνημα ύφους και περιεχομένου.
Η μουσική τού Amadeus στην Νο 35 είναι εκείνες οι πολυποίκιλες ´στιγμές τών μικρών πραγμάτων´πού βρίσκονται μέσα στην καθημερινότητά μας και πού πολλές φορές λανθάνουν και απαιτείται η βραδυνή αναπόληση γιά νά ανακληθούν στην μνήμη μας.
Ενας πίνακας ζωγραφικής γιά το σαλόνι μας,πού μπορεί νά μήν τραβά διαρκώς την προσοχή μας,μά μέ τό πού πέσει το βλέμμα μας επάνω του αρνείται νά αποτραβηχτεί.
Αν διάλεγα τρείς εκτελέσεις απο τήν Haffner θά επέλεγα τίς κάτωθι:
1)Szell-Cleveland Orchestra..(Sony)
Προσωπικά τήν θεωρώ μακράν την καλύτερη ερμηνεία ..Ανεπιτήδευτη ,αποκαλύπτει ολες τις δυναμικές αντιθέσεις τού Mozart και δέν μπορώ να φανταστώ καλύτερο presto απ´αυτό..
2)Krips-Concertgebouw Orchestra(Decca)..
O Krips απο τούς καλύτερους ερμηνευτές τού Mozart παρουσιάζει μιά πολύ ισοοροπημένη ερμηνεία ,μέ ένα πρώτης τάξεως ´φλεγόμενο´πρώτο μέρος και ένα λυρικότατο andante..
3)Bohm-Berliner(D.G.)
Κλασσική ερμηνεία απο έναν τελειοθηρικό στυλίστα στον Mozart πού εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο την πιό ´ρομαντική´εκδοχή και πού σαφέστατα δέν μπορεί να λείπει απο μιά δισκοθήκη αφού έχει δοκιμαστεί στον χρόνο..
Μέ την 35 δέν ξεχνιέσαι απ´τίς έννοιες σου,αλλά παίρνεις βαθειές ανάσες γιά να συνεχίσεις..
Και είναι αυτή η μαγική ικανότητα τού Amadeus πού πετυχαίνει μεταξύ πολλών άλλων και αυτό...................................
Οι Haffner ήσαν μιά οικογένεια τού Σαλτσμπουργκ και ο Mozart είχε συνθέσει μιά Σερενάτα(Κ250)γιά τον γάμο κάποιων μελών της.
Λιγο αργότερα τού παρήγγειλαν μιάν άλλη σερενάτα γιά την γιορτή οπου ο νεαρός Sigmud Haffner θά αναγορευόταν σέ ευγενή.
Ο Mozart συνέθεσε ´κάτι´αρκετά γρήγορα(το 1782) και τό ξέχασε ..
Το 1783 θέλοντας να δώσει ένα κοντσέρτο τήν ζήτησε απ´τόν πατέρα του και εξεπλάγη και ο ίδιος με την μουσική πού είχε γράψει.
Διάλεξε 4 μέρη ,πρόσθεσε φλάουτα και κλαρινέτα και στίς 29/3/1783 την διηύθυνε μέ αρκετή επιτυχία,παρουσιάζοντάς την πλέον ως Συμφωνία.
Εγχορδα και ζεύγη απο φλάουτα,ομποε,φαγκότα,κόρνα,κλαρινέτα,τρομπέτες,καθώς και τύμπανα αποτελούν την ορχήστρα.
Τά μέρη:
1)Allegro con spirito
2)Andante
3)Menuetto-Trio
4)Presto.
H Συμφωνία αρχίζει πλήρης εντάσεως ,δραματική και ιδιαίτερα επιβλητική και ´προλογίζει´τήν παρουσία τού Beethoven.
Oλα τά όργανα τής ορχήστρας ´παίρνουν φωτιά´καί έλκουν τήν προσοχή τού ακροατή.Μικρά μελωδικά περάσματα γλυκαίνουν τό πυρακτωμένο μέρος,αλλά ουσιαστικά ή ένταση δέν σταματά.
Το andante ειναι απο τά τρυφερότερα λυρικά τμήματα πού έχει συνθέσει ο Amadeus ,καί τό οποίο αλλάζει εντελώς το ´κλίμα´τής συμφωνίας..
Tά ξύλινα πνευστά δίνουν τον αρχικό τόνο ,ενώ στό δεύτερο πανομοιότυπο θέμα τά έγχορδα προσφέρουν μιάν ακόμα πιό ´χαλαρή´διάθεση πού οδηγεί τήν φαντασία σέ μικρά και απλά στιγμιότυπα ευτυχίας,μετά απο μιά κουραστική μέρα.
Το Menuetto φωτεινό και ´ελαφρύ´ ερμηνεύεται μέσα στην αντίθεση δυναμισμού και μελωδίας..Το trio παίζεται απνευστί σάν συνέχεια τού Μενουέτου..
Τέλος το φινάλε(presto)μοιάζει νάναι επηρεασμένο απο μιάν άρια απο την ´Απαγωγή απ´τό Σεράϊ´.
Στην αρχή ο Mozart εκπλήσσει μέ τον μάλλον ´ήπιο´τρόπο πού ξεκινά και μετά απο μιά μικρή σιωπή προκύπτει το γεμάτο δυναμισμό και μεγαλοπρέπεια βασικό θέμα πού κλείνει τήν συμφωνία.
Η Haffner ειναι ένα εικοσάλεπτο αριστούργημα από αυτά πού εκπλήσσουν γιά την ´ευκολία´πού ο Mozart συνέθετε μεγάλη μουσική.
Το θαυμαστό ´πέρασμα´απο το αρχικό δραματικό μέρος,πού παρόμοιο βρίσκει κανείς στην υπέροχη Νο 38(Prague),στην γαλήνη και στην συνέχεια στήν φωτεινότητα και τέλος στην δυναμική μεγαλοπρέπεια ,δομούν ένα κομψοτέχνημα ύφους και περιεχομένου.
Η μουσική τού Amadeus στην Νο 35 είναι εκείνες οι πολυποίκιλες ´στιγμές τών μικρών πραγμάτων´πού βρίσκονται μέσα στην καθημερινότητά μας και πού πολλές φορές λανθάνουν και απαιτείται η βραδυνή αναπόληση γιά νά ανακληθούν στην μνήμη μας.
Ενας πίνακας ζωγραφικής γιά το σαλόνι μας,πού μπορεί νά μήν τραβά διαρκώς την προσοχή μας,μά μέ τό πού πέσει το βλέμμα μας επάνω του αρνείται νά αποτραβηχτεί.
Αν διάλεγα τρείς εκτελέσεις απο τήν Haffner θά επέλεγα τίς κάτωθι:
1)Szell-Cleveland Orchestra..(Sony)
Προσωπικά τήν θεωρώ μακράν την καλύτερη ερμηνεία ..Ανεπιτήδευτη ,αποκαλύπτει ολες τις δυναμικές αντιθέσεις τού Mozart και δέν μπορώ να φανταστώ καλύτερο presto απ´αυτό..
2)Krips-Concertgebouw Orchestra(Decca)..
O Krips απο τούς καλύτερους ερμηνευτές τού Mozart παρουσιάζει μιά πολύ ισοοροπημένη ερμηνεία ,μέ ένα πρώτης τάξεως ´φλεγόμενο´πρώτο μέρος και ένα λυρικότατο andante..
3)Bohm-Berliner(D.G.)
Κλασσική ερμηνεία απο έναν τελειοθηρικό στυλίστα στον Mozart πού εκπροσωπεί με τον καλύτερο τρόπο την πιό ´ρομαντική´εκδοχή και πού σαφέστατα δέν μπορεί να λείπει απο μιά δισκοθήκη αφού έχει δοκιμαστεί στον χρόνο..
Μέ την 35 δέν ξεχνιέσαι απ´τίς έννοιες σου,αλλά παίρνεις βαθειές ανάσες γιά να συνεχίσεις..
Και είναι αυτή η μαγική ικανότητα τού Amadeus πού πετυχαίνει μεταξύ πολλών άλλων και αυτό...................................
