Το αιώνιο ιντερλούδιο του John Hollenbeck

John Hollenbeck Large Ensemble: Eternal Interlude (Sunnyside CD - 2009)


Κανονικά θα έπρεπε να γράψω αν αγοράσετε έναν (1) δίσκο τζάζ φέτος, καλά θα κάνετε αυτός να είναι το Eternal Interlude. Δεν θα το κάνω γιατί πρόκειται για ειδικό δίσκο που απευθύνεται σε ιδιαίτερο κοινό.
Κατ αρχήν είναι big band jazz με 19-μελή ορχήστρα. Αληθινή μουσική, χωρίς αγκυλώσεις, ολοκληρωτική, όχι μελωδίες και beat, μουσική που την έχουν φιλήσει οι άγγελοι. Που βράζει και κοχλάζει από δημιουργικότητα, λεπτοδουλεμένη και αενάως εξελισσόμενη, μουσική με αρχές και γεμάτη προσωπικές αλήθειες, τέτοια που δεν συναντάς σε κανένα άλλο ιδίωμα στις μέρες μας. Δομημένες συνθέσεις από τον Hollenbeck που είναι ντράμερ (!) αλλά πίσω από το drum kit μοιάζει να καθοδηγεί την ορχήστρα με τη σιγουριά και την οικονομία ενός Count Basie ή ενός Woody Herman. Το αποτέλεσμα, μορφικά, είναι τελείως μοναδικό αλλά δεν είναι ακριβώς τζαζ: η αρμονική του περιπλοκότητα είναι βασανισμένη και πέρα για πέρα μαγευτική, αφήνει πολύ χώρο στους σολίστες αλλά δείχνει απόλυτα ενήμερο γύρω από ‛ξένα’ λεξικά και διαλέκτους. Τον μινιμαλισμό και τη Σύγχρονη ευρωπαϊκή κλασσική σύνθεση τα γνωρίζει φαρσί. Το swing επίσης. Το χαρακτηρίζει μία απίστευτη άνεση να ‛δένει’ μεταξύ τους τελείως ανομοιογενείς τεχνοτροπίες και στυλ. Η τονική και ηχοχρωματική παλέτα του είναι απαράμιλλη. Μέσα σε όλο αυτό το πολυσύνθετο υφάδι συνταιριάζει αρχαία μυστικιστικά κείμενα. Τα φωνητικά χρησιμοποιούνται ιδιοφυώς: ένα melisma που καλλωπίζει το ακρόαμα και του προσθέτει μιά εξώκοσμη χροιά άκρως αποπλανητική.

Ενα πολύ σπουδαίο άλμπουμ Σύγχρονης Μουσικής.

Οσοι θέλουν να ψάξουν τον Hollenbeck λίγο παραπάνω καλά θα κάνουν να ακούσουν τα 2 τελευταία άλμπουμ που κυκλοφόρησε με τους Claudia Quintet. Τίτλοι ‛Semi-Formal’ και ‛For’, και τα δύο στην πρωτοποριακή εταιρία Cuneiform. Το έυρος φάσματος είναι τεράστιο, από τον Steve Reich μέχρι τις Αφρικάνικες μουσικές με έντονες πινελιές Σύγχρονης Κλασσικής μουσικής. Εξαιρετικά επίσης.

To έχω 'σκίσει'. Κυριολεκτικά. 10 μέρες τώρα δεν λέει να βγεί απ το player.
Contemporary composition of the highest order.

Οι ενορχηστρώσεις, τα voicings των οργάνων είναι καλειδοσκοπική λεπτοδουλειά, ιδιοφυής, σχεδόν αραχνοϋφαντη με απίστευτη προσοχή στη λεπτομέρεια: μοιάζει να κρέμεται μετέωρη σαν φανταστικό, παραμυθένιο κάστρο στον αέρα. Ακόμα κι εκεί που το αποτέλεσμα δείχνει 'αναρχικό' είναι, στη ρίζα των χρωματοσωμάτων του, τέλεια πειθαρχημένο και δομημένο, τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη, όλα αλληλεπιδρούν και συνάδουν - με κάθε καινούργια ακρόαση, σου αποκαλύπτεται βαθμηδόν ένα ολόκληρο Σύμπαν από ορχηστρικά ηχοχρώματα τελείως πρωτοποριακό, έτσι που αναρωτιέσαι πως και δεν τα άκουσες την αμέσως προηγούμενη φορά.
Ρωτήστε με σε δύο χρόνια από τώρα και πάλι θα βρίσκω καινούργια πράγματα να πώ γι αυτο το Αριστούργημα, Εξω και Πέρα από κάθε είδους ετικέτες και κατηγοριοποιήσεις.

Δίσκος της χρονιάς αβλεπί.

Παρήγγειλα ήδη το προηγούμενό του και δεν βλέπω την ώρα να το πιάσω στα χέρια μου

Δημοκηδής said:

... μπράβο βρε Λύμπε ! αιώνιε και πιστέ εραστή του θαύματος της μουσικής ....

Click to expand...

it's not a matter of devotion, dear.
It's a disease actually :shot: