Charlie Haden - Liberation Music Orchestra

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

Ηλίας Κ

Supreme Member
7 July 2006
4,931
Αθήνα
attachment.php


Charlie Haden - Liberation Music Orchestra.
Νέα Υόρκη, 1969, Impulse!


Η Liberation Music Orchestra φτιάχτηκε περί το τέλος της δεκαετίας του 60 από τoν Charlie Haden με μια εξαιρετική σύνθεση από κορυφαίους μουσικούς της τζαζ. Εκτός από την συνδρομή της Carla Bley στην ενορχήστρωση έχουμε ονόματα όπως Don Cherry, Gato Barbieri, Dewey Redman, Paul Motian και αρκετούς ακόμη.

Η ιδέα για αυτό το άλμπουμ όπως λέει ο ίδιος ο Haden γεννήθηκε όταν άκουσε τραγούδια από την περίοδο του Ισπανικού εμφυλίου και τέσσερα από αυτά είναι διασκευασμένα εδώ. Το Song of the united front είναι του Hanns Eisler ενώ τα άλλα τρία είναι παλιά λαικά ισπανικά τραγούδια που επενδύθηκαν με καινούριους στοίχους την εποχή του πολέμου (el quinto regimiento, los quatro generales, viva la quinta brigada ) Tα τρία τελευταία είναι διασκευασμένα σε ένα 21λεπτο κομμάτι όπου οι παραδοσιακοί σκοποί φτιάχνουν μια βάση για να κινούνται ελέυθερα τα πνευστά και το πιάνο που με τη συνδρομή των χάλκινων πνευστών δίνουν ένα αριστούργημα, η μεγαλύτερη στιγμή του δίσκου.
Το Song for Che, το έγραψε ο ίδιος ο Haden στη μνήμη του Τσε που σκοτώθηκε δύο χρόνια πριν βγεί ο δίσκος. Το τραγούδι αυτό μάλιστα, σύμφωνα με τη wiki, το έπαιξε σε μια περιοδία του στην Πορτογαλία το 71 αφιερώνοντας το στους αγωνες της Αγκόλας και της Μοζαμβίκης κατά των αποικιοκρατών Πορτογάλων και του κόστισε μια μικρή περιπέτεια με την Πορτογαλική αστυνομία.
Ακόμη έχουμε μια σύνθεση του Ornette Coleman, το War orphans και τέλος το Circus 68-69 είναι επίσης του ίδιου του Haden εμπνευσμένο από την τότε πολιτική κατασταση στην Αμερική με τα προβλήματα στο Βιετνάμ.

Ο δίσκος όλος αποπνέει το κλίμα εκείνης της εποχής, τους αγώνες για δικαιοσύνη και ελευθερία, ο τίτλος της ορχήστρας δεν είναι τυχαίος. Για μένα που μουσικά δε γνωρίζω και τόσο καλά εκείνα τα χρόνια είναι από τα χαρακτηριστικότερα ακούσματα που έχουν φτάσει στα αυτιά μου.

attachment.php


attachment.php
 

Attachments

  • Liberation_music_orchestra.jpg
    Liberation_music_orchestra.jpg
    65.1 KB · Views: 104
  • IMG_0005.jpg
    IMG_0005.jpg
    46.8 KB · Views: 103
  • mp_main_wide_LiberationMusicOrch452.jpg
    mp_main_wide_LiberationMusicOrch452.jpg
    32.1 KB · Views: 105

Ηλίας Κ

Supreme Member
7 July 2006
4,931
Αθήνα
Το μόνο που θυμάμαι είναι μια αναφορά του -συνήθη ύποπτου- Λύμπε που ήταν και η αιτία να τον αγοράσω όταν το έιδα στο ράφι.

Τώρα περιμένω με ανυπομονησία να φτάσει το επόμενο τους, The ballad of the fallen.
 
17 June 2006
14,350
Το Song for Che, το έγραψε ο ίδιος ο Haden στη μνήμη του Τσε που σκοτώθηκε δύο χρόνια πριν βγεί ο δίσκος.

Ο θρήνος για τον Commandante υπάρχει σε ακόμα καλύτερη εκτέλεση κατά τη γνώμη μου: από τον 'αριστερό Picasso της ποπ' Robert Wyatt, στο άλμπουμ του 'Ruth Is Stranger Than Richard'.
 

Δημήτρης Ν.

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,209
Θεσσαλονίκη
Απάντηση: Re: Charlie Haden - Liberation Music Orchestra

Ο θρήνος για τον Commandante υπάρχει σε ακόμα καλύτερη εκτέλεση κατά τη γνώμη μου: από τον 'αριστερό Picasso της ποπ' Robert Wyatt, στο άλμπουμ του 'Ruth Is Stranger Than Richard'.

το οποίο παρεμπιπτόντως είναι και ένας από τους καλύτερους δίσκους του Wyatt.
 

Ηλίας Κ

Supreme Member
7 July 2006
4,931
Αθήνα
Δεν το έχω ακούσει. Δηλαδή πρόκειται για διασκευή του Hasta siebre tou Puebla;
Η γνώμη που έχω για τον Wyatt είναι μπερδεμένη, έχω ακούσει και ενδιαφέροντα πράγματα αλλά και αδιάφορα.
 
17 June 2006
14,350
Re: Απάντηση: Re: Charlie Haden - Liberation Music Orchestra

το οποίο παρεμπιπτόντως είναι και ένας από τους καλύτερους δίσκους του Wyatt.

Δεν υπάρχει δίσκος που να παίζει μέσα ο Mongezi Feza (τρομπέτα) και να μην είναι πολύ καλός: it's a contradiction in itself :grinning-smiley-043
 
17 June 2006
14,350
Η γνώμη που έχω για τον Wyatt είναι μπερδεμένη, έχω ακούσει και ενδιαφέροντα πράγματα αλλά και αδιάφορα.

Πολύ ξεχωριστή παρουσία στα μουσικά δρώμενα από το 1974 και δώθε αν και ως επί το πλείστον uncommunicado τελευταία.
Πολύ τολμηρός και δεν 'του κάθεται' πάντα. Ποτέ δεν είναι μέτριος ωστόσο. Τον πληρώνω σταθερά όποτε σπάει τη σιωπή του - θέλω πάντα να ξέρω που βρίσκεται, τι κάνει, τι ιδέες έχει. Τον έχω σαν αγαπημένο Θείο ή κάτι τέτοιο.
'Rock Bottom' και 'Ruth...' για αρχή.