Πολίτικη Ζυγιά

Πολίτικη Ζυγιά (Κονσέρτο στην Ουτρέχτη 15-12-2007)
2cd MBI-Ιανουάριος 2010

Χρίστος Τσιαμούλης, ούτι, τραγούδι
Σωκράτης Σινόπουλος, πολίτικη & ποντιακή λύρα
Κατερίνα Παπαδοπούλου, τραγούδι, κρουστά


Στην Ελληνική μουσική παράδοση, η “Ζυγιά” είναι το ζευγάρι δύο οργάνων που αλληλοσυμπληρώνονται. Η πολίτικη λύρα και το ούτι, είναι ίσως τα πιο αντιπροσωπευτικά όργανα της πολίτικης μουσικής.


Τρεις μουσικοί, με αποδεδειγμένη αγάπη και γνώση για την παραδοσιακή μουσική, ο Χρίστος Τσιαμούλης, η Κατερίνα Παπαδοπούλου και ο Σωκράτης Σινόπουλος, παρουσιάζουν ένα αφιέρωμα στην αστική μουσική, όπως αυτή διαμορφώθηκε στα αστικά κέντρα, στις πόλεις και τα λιμάνια της Ανατολικής Μεσογείου, μέσα στα χρονικά πλαίσια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η ειδοποιός διαφορά των κοσμοπολίτικων αστικών κέντρων σε σχέση με την επαρχία και την ύπαιθρο, η οποία αντανακλάται στις μουσικές που αναπτύσσονται στις περιοχές αυτές, είναι ακριβώς αυτός ο πολυφυλετικός χαρακτήρας των μεγάλων πόλεων. Η συνάθροιση διαφόρων εθνοφυλετικών ομάδων σε πόλεις και λιμάνια, είχε σαν αποτέλεσμα την αλληλεπίδραση με τον περιβάλλοντα μουσικό χώρο. Σε αντίθεση με την επαρχία όπου ήταν πιο δύσκολο να εισχωρήσουν νέες κουλτούρες. Επιπλέον, στα αστικά κέντρα η μουσική αναπαράγεται και διαδίδεται ως επί το πλείστον από επαγγελματίες μουσικούς, οι οποίοι την αναδιαμορφώνουν, εντάσσοντας διαρκώς νέα στοιχεία από τις επιρροές τους. Κάτι που δύσκολα συμβαίνει στην ύπαιθρο, όπου οι μουσικοί είναι κυρίως ερασιτέχνες που κυρίως διατηρούν το πατροπαράδοτο ρεπερτόριο.

Στην συναυλία που έγινε στις 15 Δεκεμβρίου του 2007 στην Ουτρέχτη, παρουσιάστηκαν αποσπάσματα προερχόμενα από την μουσική παράδοση της πολυεθνικής Κωνσταντινούπολης και αντιπροσωπευτικά δείγματα της κοσμοπολίτικης μουσικής της Σμύρνης. Επίσης υπάρχει μια ενότητα αφιερωμένη στην μουσική της Ανατολίας (Πόντος και Καππαδοκία) καθώς επίσης και δείγματα από τους λεγόμενους Ταμπαχανιώτικους σκοπούς της Κρήτης. Η συλλογή, εκτός από τραγούδια που ανήκουν στην ανώνυμη δημιουργία, περιλαμβάνει συνθέσεις του Νικολάκη (Ρωμιός συνθέτης της Κωνσταντινούπολης), του γνωστού Σμυρνιού μουσικού Π. Τούντα, του κορυφαίου Τούρκου μουσικού Τζεμίλ Μπέη. Παράλληλα, ταιριάζουν υπέροχα και οι πιο σύγχρονες συνθέσεις των Κ. Μουντάκη, Στ. Φουσταλιέρη και του ίδιου του Τσιαμούλη.


Έχω να σκεφτώ πάρα πολλές κυκλοφορίες ανάλογου ρεπερτορίου, τόσο πομπώδεις και περίπλοκες, που τελικά δεν μπορούν να καταφέρουν καν τον εντυπωσιασμό που έχουν σαν αυτοσκοπό. Εδώ τα πράγματα διαφέρουν κατά πολύ. Η λιτή και εντελώς απέριττη ενορχήστρωση, έχει ακριβώς το αποτέλεσμα που πιστεύω πως ήθελαν να πετύχουν οι δημιουργοί. Τα δύο όργανα και η διακριτική παρουσία κρουστών ακούγονται καθαρότατα και ο ακροατής παρακολουθεί τις μελωδίες ακούραστα. Οι δύο μουσικοί, είναι βέβαια ...μια ορχήστρα μόνος του, ο καθένας. Σπουδαίοι δεξιοτέχνες. Η φωνή και ο τρόπος που τραγουδάει η Κατερίνα Παπαδοπούλου, με κάνουν να την κατατάσσω στις πλέον σημαντικές παρουσίες της ελληνικής μουσικής.


Το καλαίσθητο ένθετο περιλαμβάνει κατατοπιστικό ένθετο με σύντομα αλλά περιεκτικά σχόλια και κείμενα του Χρίστου Τσιαμούλη.



Μια πολύ σημαντική έκδοση, αξίζει την προσοχή μας.