Ενθύμιο από την Αμερική-Dvorak, Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα. Op.104

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ

Super Moderator
Staff member
20 October 2007
17,672
Μεσευρώπη
attachment.php


Όλοι παίρνουμε ενθύμια από τα ταξίδια μας. Κάρτες, αγαλματάκια, βιβλία, ρούχα, δίσκους, ότι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου. Οι περισσότεροι τραβάμε φωτογραφίες. Κάποιοι παίρνουν έργα τέχνης. Ένας μόνο έκανε ταξίδι και έφερε μαζί του για ενθύμιο μερικές αθάνατες συνθέσεις-δικές του μάλιστα. Στα 1892 Η Jeanette Thurber, μιά ζάπλουτη κυρία με μεγάλη αγάπη για τη μουσική κάλεσε τον Antonin Dvorak να γίνει διευθυντής του National Conservatory of Music στη Νέα Υόρκη. Ο σκοπός της ήταν, με τη βοήθεια ενός από τους πιό χαρακτηριστικούς «εθνικούς» συνθέτες της Ευρώπης να δημιουργήσει μια εθνική αμερικανική σχολή μουσικής. Ο Dvorak θα έμενε στην Αμερική, θα άκουγε τη ντόπια λαϊκή μουσική και θα συνέθετε πλέον αμερικανική μουσική. Έτσι και έγινε. Ο Dvorak πήρε την οικογένειά του, πήγε στην Αμερική και έμεινε για τρία χρόνια σχεδόν στη Νέα Υόρκη. Άκουσε negro spirituals και ινδιάνικα τραγούδια.(αργότερα αποτόλμησε την πρόβλεψη ότι αυτά τα τραγούδια θα γίνονταν η ρίζα από την οποία θα ξεπηδούσε μιά ολότελα νέα και πρωτότυπη, καθαρά αμερικανική μουσική. Είχε δίκιο σε ότι αφορούσε τα spirituals...) Το αποτέλεσμα αυτής της διαμονής ήταν μία συμφωνία(Αρ. 9 Από το Νέο Κόσμο), ένα κουαρτέτο για έγχορδα (Αμερικάνικο), ένα κουιντέτο για πιάνο και έγχορδα, και ένα κοντσέρτο για βιολοντσέλο. Και τα τέσσερα έργα είναι αριστουργήματα, έχουν μόνιμη θέση στο ρεπερτόριο και...δεν έχουν σχεδόν τίποτα το αμερικάνικο (Στο δεύτερο μέρος της συμφωνίας κάνει την εμφάνισή της η μελωδία του νέγρικου τραγουδιού swing low sweet chariot, αλλά κρίνοντας από τον τρόπο που την χειρίζεται ο Dvorak θα μπορούσε άνετα να προέρχεται από τις πεδιάδες της Βοημίας).

Οι απαρχές του κοντσέρτου είναι κατά ένα απρόσμενο τρόπο αμερικανικές. ‛Ενας από τους μαθητές του στο ωδείο,ο Victor Herbert, ο οποίος αργότερα θα αποκτούσε τεράστια, αν και πρόσκαιρη φήμη, γράφοντας οπερέτες, παρουσίασε ένα κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα, το δεύτερο παρακαλώ! Έτσι πιθανότατα παρακινήθηκε και ο δάσκαλος να συνθέσει κάτι για αυτό τον ασυνήθιστο τότε συνδυασμό. Υπενθυμίζω ότι το κοντσέρτο για βιολοντσέλο είναι μορφή που συνηθιζόταν στο μπαρόκ. Ο ρομαντισμός το απέριψε σιγά-σιγά, (με την εξαίρεση φυσικά του Schumann) λόγω του ολοένα αυξανόμενου μεγέθους της ορχήστρας, που δεν επέτρεπε στο αδύναμο βιολοντσέλο να ακουστεί.Αλλά αυτό επρόκειτο να αλλάξει...

Το έργο γράφτηκε προς το τέλος της διαμονής του Dvorak στην Αμερική, στα 1895. Αποτελείται από τα συνήθη για κονστέρτο τρία μέρη:
1.Allegro
2.Adagio ma non troppo
3.Allegro moderato-andante-allegro vivace

Το πρώτο μέρος ξεκινά με μιά σιγανή εισαγωγική μελωδία στα ξύλινα πνευστά, που σιγά σιγά την πιάνουν και τα υπόλοιπα όργανα και χτίζουν ένα συναρπαστικό fortisimmo. Η ορχήστρα σταματάει απότομα, σχεδόν στη μέση μιάς φράσης,για να κάνει την είσοδό του το σόλο του βιολοντσέλου με μιά εκδοχή της αρχικής μελωδίας. Από εκεί και πέρα τον πρώτο λόγο έχει ο σολίστας: Όλα τα νέα θέματα παρουσιάζονται από το βιολοντσέλο και η ορχήστρα ακολουθεί διακριτικά. Η μουσική του πρώτου μέρους είναι με μιά λέξη συναρπαστική, κάποιες φορές σχεδόν επιθετική, θυμίζει το περίφημο «βαλς του πολέμου» από την έβδομη συμφωνία του Dvorak.
To δεύτερο μέρος είναι ονειρεμένο, ένα υπέροχο, ποιμενικό adagio που ξεχειλίζει από νόστο για την αγαπημένη πατρίδα. Αν και η μουσική του Dvorak δεν είναι προγραμματική, όπως του Liszt ή του Berlioz ώστε κάθε νότα να έχει μια εξωμουσική σημασία, εύκολα φαντάζεται κανείς τις εικόνες που ενέπνευσαν το συνθέτη: καταπράσινα λιβάδια, σκιερά δάση, τα γραφικά χωριουδάκια της αγαπημένης του Βοημίας-ή ίσως εικόνες οικογενειακής θαλπωρής, ένα ήσυχο κυριακάτικο απόγευμα στην Πράγα, έναν οικογενειακό περίπατο στο πάρκο... Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μιά από τις πιό όμορφες μουσικές ολόκληρης της εποχής του ρομαντισμού. (Κάπου εισβάλλει και η μελωδία ενός τραγουδιού από τον κύκλο «Τα Κυπαρίσσια» με τον τίτλο «Αφήστε με μονάχο». Το γιατί θα δούμε σε λίγο). Το τρίτο μέρος αρχίζει όπως και το πρώτο, με μιά μελωδία που αρχίζει σιγανά στα κοντραμπάσα για να την πάρουν και τα υπόλοιπα όργανα και να γίνει σχεδόν εκκωφαντική πριν σωπάσει για να ακουστεί το βιολοντσέλο. Όλο το μέρος είναι ουσιαστικά ένας «Σλάβικος Χορός» για βιολοντσέλο και ορχήστρα, ένας ξέφρενος χορός, γεμάτος άγρια χαρά και κέφι. Τι άλλο μπορεί να σημαίνει αυτό παρά την χαρά για την επικείμενη επιστροφή στα πάτρια εδάφη; Μόνο που, λίγο πριν το θριαμβευτικό τέλος του κοντσέρτου η χαρά κόβεται απότομα. Το κέφι της ορχήστρας δίνει τη θέση του σε μιά πένθιμη μελωδία για βιολί και βιολοντσέλο: αδύνατο να αποτινάξεις την εικόνα μιάς κηδείας σε ένα χωριό της Βοημίας. Το ξόδι διασχίζει την πλατειούλα, περνάει τη μικρή γέφυρα πάνω από το ρυάκι και φτάνει στο κοιμητήριο. Εκεί οι δύο μουσικοί σηκώνουν τα δοξάρια και παίζουν τη θρηνητερή μελωδία τους «Αφήστε με μονάχο» κάτω από τη σκιά των κυπαρισσιών. Μετά από αυτό το σύντομο, πένθιμο διάλλειμα η ορχήστρα ολοκληρώνει το έργο με χαρούμενη, θριαμβευτική διάθεση.

To ασυνήθιστο αυτό φινάλε ξένισε και τον πρώτο ερμηνευτή του κοντσέρτου τον βιολοντσελίστα και αποδέκτη της αφιέρωσης Hanus Wihan ο οποίος πρότεινε στον Dvorak να γράψει ένα άλλο φινάλε, με μιά δεξιοτεχνική καντέντσα στη θέση του μελαγχολικού ιντερλούδιου. Εδώ να διευκρινίσουμε ότι όλα τα κοντσέρτα στο τέλος κάθε μέρους και ιδιαίτερα στο φινάλε, έχουν τη λεγόμενη καντέντσα, ένα κομμάτι στο οποίο παίζει μόνος ο σολίστας και επιδεικνύει τη δεξιοτεχνία του. Πριν τον Beethoven η καντέντσα ήταν σύνθεση του σολίστα, πολλές φορές αυτοσχεδιασμός της στιγμής. Οπότε η απαίτηση του Wihan κάθε άλλο παρά παράλογη ήταν. Η απάντηση του Dvorak (σε ένα γράμμα που έστειλε στους εκδότες του ήταν κοφτή: «σας εμπιστεύομαι το έργο μου μόνο υπό την προϋπόθεση ότι κανείς –ούτε καν ο φίλος μου ο Wihan – δε θα κάνει την παραμικρή αλλαγή χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεσή μου, επίσης ότι δεν θα υπάρξει καντέντσα στο τελευταίο μέρος όπως αυτή που συνέθεσε ο Wihan και ότι η μορφή του θα είναι ακριβώς όπως το σκέφτηκα και το αισθάνθηκα...το φινάλε τελειώνει με ένα diminuendo του βιολοντσέλου σαν μιά ανάσα, μετά έρχεται ένα crescendo, και τα τελευταία μέτρα συνεχίζει η ορχήστρα που τελειώνει το έργο με θυελλώδη τρόπο. Αυτή ήταν η αρχική μου ιδέα και δε μπορώ να την αποχωριστώ». Το αποτέλεσμα ήταν η πρεμιέρα να λάβει χώρα τελικά στο Λονδίνο από τον άγγλο βιολοντσελίστα Leo Stern. (Βέβαια ο Wihan παρέμεινε φίλος του Dvorak και ερμήνευσε το κοντσέρτο πολλές φορές στη διάρκεια της καριέρας του.)
Γιατί όμως τέτοια επιμονή; Είναι συνηθισμένο ένας σολίστας (και μάλιστα αποδέκτης της αφιέρωσης του έργου) να λέει τη γνώμη του για ένα έργο πριν την πρεμιέρα, να συμβουλεύει τον συνθέτη και να επιβάλλει πολλές φορές και αλλαγές. Ο ρόλος του Joseph Joachim, για παράδειγμα στην ολοκλήρωση του κοντσέρτου για βιολί του Brahms ήταν κρίσιμος, ειδικά στην .
Η εξήγηση έχει να κάνει με την προσωπική ζωή του Dvorak. Ενώ συνέθετε το έργο ήρθε το νέο του θανάτου της κουνιάδας του Josefina Cermakova μετά από μακρά ασθένεια. Συν τοις άλλοις ο Dvorak στα νιάτα του ήταν ερωτευμένος με την κυρία, η οποία όμως δεν ανταπέδωσε το συναίσθημα και παντρεύτηκε έναν πλούσιο ευγενή. Καρπος αυτής της απογοήτευσης ήταν ο κύκλος τραγουδιών «Τα Κυπαρίσσια», στα οποία ένας νέος άνδρας θρηνεί τη χαμένη του αγάπη. Άρα στο κοντσέρτο είναι κρυμμένο ένα μικρό, ιδιωτικό ρέκβιεμ για έναν ανεκπλήρωτο νεανικό έρωτα. Σιγά που θα το άλλαζε για να κάνει τη φιγούρα του στο κοινό ο Wihan!

Η πρεμιέρα έλαβε χώρα όπως προανέφερα στο Λονδίνο στις 19 Μαρτίου 1896 με σολίστα τον Leo Stern και την ορχήστρα της Royal Philharmonic Society υπό τη διεύθυνση του συνθέτη. Η επιτυχία του έργου ήταν άμεση και τεράστια. Ίσως τον πιό σημαντικό έπαινο απένειμε ο φίλος και πάτρωνας του Dvorak Brahms:διαβάζοντας την παρτιτούρα σχολίασε: «γιατί δεν μου είπε κανείς ότι ένα κοντσέρτο για βιολοντσέλο μπορεί να είναι τόσο ωραίο; Αν το ήξερα θα είχα γράψει εδώ και καιρό ένα δικό μου». Τον Dvorak ακολούθησαν και άλλοι συνθέτες, και έτσι σε αυτό το έργο οφείλουμε αριστουργήματα όπως το κοντσέρτο του Elgar, και το Schelomo του Bloch.
 

Attachments

  • dvorak.jpg
    dvorak.jpg
    33.9 KB · Views: 132

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ

Super Moderator
Staff member
20 October 2007
17,672
Μεσευρώπη
Re: Ενθύμιο από την Αμερική-Dvorak, Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήτρα. Op.104

attachment.php


Η πρώτη ηχογράφηση του υπέροχου αυτού έργου έγινε στα 1937 και είναι ίσως η καλύτερη. Ο καταλανός Pablo Casals, ο Ούγγρος Georg Szell και η Τσέχικη Φιλαρμονική Ορχήστρα ενώνουν τις δυνάμεις τους για να δώσουν την πιό «Τσέχικη» ερμηνεία από όλες. Καταρχήν η εισαγωγή, λίγο αργή, νωχελική, αλλά εκπληκτικής καθαρότητας, η ενορχήστρωση του Dvorak λάμπει σε όλο της το μεγαλείο, κάθε λεπτομέρεια γίνεται ακουστή παρόλη την παλιά ηχογράφηση. Η δεξιοτεχνία του Casals είναι απλά απίστευτη, όταν ακούς την πρώτη του είσοδο νομίζεις προς στιγμήν ότι δεν παίζει βιολοντσέλο αλλά βιολί. Η ερμηνεία του με έντονες εναλλαγές αργών-γρήγορων tempi αναδεικνύει τον «ρομαντισμό» της παρτιτούρας. Μένει άφωνος κανείς από το επίπεδο της δεξιοτεχνίας, αλλά και από το πόσο βαθιά «σκάβει» στις νότες αυτός ο άνθρωπος. Το CD περιέχει και το κοντσέρτο του Elgar καθώς και το Kol Nidre του Bruch,δηλαδή ουσιαστικά όλο το ρεπερτόριο του ρομαντισμού για βιολοντσέλο και ορχήστρα. Απλά ευκαιρία.

attachment.php
casals.jpg

Σειρά έχει ο Mstislav Rostropovich συνοδευόμενος από την ίδια ορχήστρα υπό τη διεύθυνση του Vaclav Talich, του μεγαλύτερου μαέστρου που έβγαλε η Τσεχία. Η ορχήστρα συνοδεύει με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που συνόδεψε 15 χρόνια πριν τον Casals, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας παραξενεύει. Μην ξεχνάμε ότι η ορχήστρα αυτή έμαθε αυτό το έργο από τον ίδιο τον συνθέτη. Ο Rostropovich δίνει μιά έξοχη, συναισθηματική ερμηνεία, τεχνικά άψογη, χωρίς να φτάνει τον ακραίο ρομαντισμό του Casals.

attachment.php
rostropovich talich.gif

Έναν τελείως διαφορετικό δρόμο διαλέγει ο Pierre Fournier. Ο Γάλλος δεν ονομάστηκε χωρίς λόγο «ο Αριστοκράτης του Βιολοντσέλου». Εδώ συνοδεύεται –κι αυτός – από τον Georg Szell ο οποίος διευθύνει τη Φιλαρμονική του Βερολίνου. Ο Fournier προσφέρει ένα Dvorak χωρίς υπερβολικές εξάρσεις, στιλάτο, εκλεπτυσμένο. Τα tempi που επιλέγει δεν έχουν χαώδεις διαφορές ανάμεσα στο πολύ αργό και το πολύ γρήγορο, πράγμα που προσδίδει μιά αξιοπρέπεια στο έργο: ούτε κραυγές ούτε ψίθυροι. Οι βερολινέζοι συνεισφέρουν τον υπέροχο, στιλπνό ήχο των έγχορδών τους, και αν και δεν καταφέρνουν να αναδείξουν τις λεπτομέρειες της παρτιτούρας όπως οι Τσέχοι συνάδελφοί τους το αποτέλεσμα είναι εξίσου σαγηνευτικό.

fournier.jpg

Δεν μπορώ να πω το ίδιο για την επόμενη ηχογράφηση με τους βερολινέζους. Αυτή τη φορά συνοδεύουν τον Rostropovich (ξανά) υπό την μπαγκέτα του Herbert von Karajan. Ο Rostropovich είναι το ίδιο ιδιοφυής όπως ήταν δέκα τόσα χρόνια πριν στην Πράγα. Το πρόβλημα είναι ο Karajan, ο οποίος πνίγει τη μουσική του Dvorak σε ένα κέλυφος από σιρόπι, μιά ζαχαρένια κρούστα από γλυκερά έγχορδα η οποία σκεπάζει κάθε άλλη μουσική λεπτομέρεια. Τα πνευστά τα οποία μας μαγεύουν στις ερμηνείες των Szell καιTalich εδώ καλύπτονται τελείως από τα βιολιά και τα βιολοντσέλα, λες και πρόκειται για κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα εγχόρδων. Κρίμα.

attachment.php
260374212416.jpg

Στη Γερμανία ηχογραφήθηκε και η επόμενη ερμηνεία του κοντσέρτου, από τους Ludwig Hölscher και τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Αμβούργου υπό τη διεύθυνση του Joseph Keilberth. Εδώ δεν έχουμε ούτε ρομαντισμό, ούτε πάθος, ούτε ευγένεια, ούτε ψυχρότητα. Έχουμε μιά τρόπον τινά μη-ερμηνεία η οποία μεταδίδει ότι έγραψε ο Dvorak και τίποτα παραπάνω. Η προσωπικότητα των ερμηνευτών δε φαίνεται πουθενά. Αν αυτό είναι συν ή πλην εναπόκειται στο γούστο του καθενός. Προσωπικά πολύ λίγες φορές άκουσα αυτό το δίσκο μέχρι το τέλος. Στα θετικά στοιχεία η εξαιρετική ποιότητα ηχογράφησης.

attachment.php
360160279466.jpg

Η μόνη ψηφιακή ηχογράφηση που έχω στη συλλογή μου είναι αυτή με τον Σουηδό Frans Helmerson στο βιολοντσέλο και τον Neeme Järvi να διευθύνει τη Συμφωνική Ορχήστρα του Göteborg. H εκπληκτική ηχογράφηση είναι της BIS, μιάς εταιρείας που πάντα απέφευγε την πεπατημένη, για αυτό και ετούτος ο δίσκος φαντάζει σαν ξένο σώμα στον κατάλογό της. Η εξήγηση είναι απλή: ο άγνωστος Elmerson δίνει μιά από τις κορυφαίες ερμηνείες του κοντσέρτου, είναι η καλύτερη ρέπλικα του Casals στη σύγρονη εποχή (χωρίς να τον φτάνει).

attachment.php
helmerson.jpg

Η ερμηνεία του Casals έχει μείνει όλα αυτά τα χρόνια αξεπέραστη και όλοι οι σολίστες που ανέφερα μέχρι τώρα ακολουθούν λίγο ως πολύ το δρόμο που έδειξε ο μεγάλος Καταλανός. Ο μόνος που ακολούθησε τελείως διαφορετικές ερμηνευτικές ατραπούς ήταν ο μεγάλος Ρώσος βιολοντσελίστας Daniil Shafran, ο οποίος ακόμα και σήμερα είναι σχεδόν άγνωστος στη Δύση. Σε μιά ζωντανή ηχογράφηση του 1980 συνοδευόμενος από τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Μόσχας υπό τον Mariss Jansons φέρνει τον Dvorak ...στη Ρωσία. Δίνει ένα κοντσέρτο γεμάτο συναισθηματισμό, στα όρια του μελό. Το αίσθημα γίνεται πάθος, το πένθος γίνεται οδύνη αβάσταχτη, αλλά και η χαρά που είναι άφθονη σε πολλά σημεία του έργου, δεν είναι απλά μετρημένη ευφορία, είναι, ασυγκράτητη, άγρια, ντελίριο πραγματικό. Μόνο ακούγοντας αυτή την πλέον «σλάβικη» ερμηνεία του κοντσέρτου κατάλαβα ότι το τρίτο μέρος είναι ένας Σλάβικος Χορός, ένα από εκείνα τα ορχηστρικά κομμάτια πάνω στα οποία ο νεαρός Dvorak έχτισε τη φήμη του. Τον Shafran ή τον απορρίπτεις τελείως ή τον λατρεύεις. Εγώ τον λατρεύω.
cover.jpg
 
Last edited:
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Απάντηση: Ενθύμιο από την Αμερική-Dvorak, Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήτρα. Op.1

Κάτι τέτοια γράφεις(εκτός απο τήν εξαιρετική παρουσίαση:a0210:)και θά σέ ´αγαπήσει´ο Δημοκηδής..:flipout:
Προσωπικά θεωρώ την συνεργασία Β.P.O. και Rostropovich εξαίσια..
Μάλιστα διακρινω και ουσιαστική αντίθεση στην διεύθυνση τού Karajan που συχνά οδηγεί την Ορχήστρα εντελώς κόντρα στον βαθύ λυρισμό τού Rostropovich,μιάς και ο Γερμανός αντιμετωπίζει το έργο ολιστικά..
Αν ακουσει κανείς τον τρόπο που προετοιμάζει ο Karajan την είσοδο τού Κόρνου στό δεύτερο θέμα τού πρώτου μέρους και γενικότερα σέ τι φόρμα κρατά την B.P.O. καθ´όλη την διάρκεια τού κοντσέρτου,προσωπικά θα κατέτασσα αυτή τη ερμηνεία στην Κορυφή.
Εξυπακούεται πώς μιλάμε για προσωπικές προτιμήσεις πάντα..

Μιά επίσης εξαιρετική ερμηνεία τού Σλάβα είναι στην ιστορική ηχογράφηση τού Royal Albert Hall το 1968,οταν έμπαιναν τά Σοβιετικά στρατεύματα στην Πράγα.
Ο Σλάβα έπαιζε με την U.S.S.R. State symphony orchestra υπό τη διεύθυνση τού Evgeni Svetlanov(απο τά παχινίδια τής Ιστορίας..)...Απο την B.B.C. legends..

Aπό τις πιό σύγχρονες θεωρώ εξαιρετική ,έως αριστουργηματική την ερμηνεία τού Pieter Wispeley με την Budapest Fest.Orch.,υπό την διεύθυνση τού Ivan Fischer,απο τήν Channel Classics..
Ειλικρινά αξίζει να την ψαξει κάποιος..

225807_2.jpg



Kαί πάλι θερμές ευχαριστίες.!!!!!!!!!!!!!!
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,926
Re: Ενθύμιο από την Αμερική-Dvorak, Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήτρα. Op.104

αχαχα, έτσι 'αγαπάει' ο Δημοκηδής ....

το έργο είναι υπέροχο,.... από τις περιπτώσεις που ζηλεύω αυτούς που δεν το έχουν μέχρι σήμερα ακούσει και ξαφνικά θα ανοιχθεί μπροστά τους όλος αυτός ο μελίρρυτος αισθησιασμός των μελωδικών θεμάτων του.... ,

θυμάμαι τον Σλάβα πάντως, όποτε ερχόταν στο Ηρώδειο να το έχει στην ατζέντα του ... αυτό ήταν και καλό και κακό ...
 

Κώστας Γκαβάκος

AVClub Enthusiast
16 March 2009
1,276
Αθήνα
Re: Ενθύμιο από την Αμερική-Dvorak, Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήτρα. Op.104

Αγαπητέ συνονόματε
Μέτρησα με τα αδύναμα ματάκια μου πέντε βινύλια και δύο cd και σε αναγνωρίζω σαν δικό μας ή δηλώνω δικός σας. Φαίνεται ότι τα δισκάδικα στην Λάρισα είναι πολύ ενημερωμένα.
Μιλώντας λοιπόν για βινυλιακές εκδώσεις να σε ενημερώσω ότι αξιόλογη εγγραφή, δίπλα σε αυτήν του Szell-Fournier από το 1962 με τους Βερολινέζους, είναι και αυτή με Kubelik-Fournier από το 1954 με τους Βιεννέζους σε mono audiophile Decca. Αν δεν με απατά η μνήμη μου από αυτές τις δύο είχα προτιμήσει (με μικρές διαφορές) την δική σου εκδοχή.
Επίσης υπάρχει o Rostropovich-Gulini με London Philarmonic από το 1978 σε ΕΜΙ που με βάζεις να ξανακούσω.
Το cd της Brilliant με Khaikin-Rostropovich μάλλον με την σύνταξη (χιούμορ).
Σε ευχαριστώ για την εξαιρετική παρουσίαση ενός αγαπητού έργου.
 

Lucas Stephanides - Anakrousis

AVClub Addicted Member
16 March 2007
2,118
Re: Ενθύμιο από την Αμερική-Dvorak, Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήτρα. Op.104

Επίσης:
1. Rostropovitch με A.Boult σε HMV[Σημείωση:δεν είναι ιστορική γιατί δεν είχαν μπει τα Σοβιετικά τανκς κάπου]
2. Τortelier με M.Sargent σε HMV
3. Piatigorsky με C.Munch σε RCA Living Stereo
4. J.du Pre με Barenboim σε HMV
5. Μ.Gedron με Ηaitink σε Philips
Λ.Σ.
 

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ

Super Moderator
Staff member
20 October 2007
17,672
Μεσευρώπη
Re: Ενθύμιο από την Αμερική-Dvorak, Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήτρα. Op.104

@Σπύρος Σούρλας. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Για κάποιο λόγο ο τρόπος του Καραγιάννη δε μου πηγαίνει. Ίσως φταίει η μακρόχρονη διαμονή στη Γερμανία.

@ Δημοκηδής.Μου λες ότι είδες ζωντανά το Σλάβα για να με κάνεις να ζηλέψω, για να με τιμωρήσεις που επικρίνω τον αγαπημένο σου Heribert, ή και τα δύο;:ernaehrung004:

@Οrtho. Αγαπητέ συνονόματε, αλλοίμονο, τα δισκάδικα της Λάρισας είναι πτωχά εως άθλια ενημερωμένα όσον αφορά την κλασσική μουσική, το μοναστήρι (ίντερνετ) να΄ν καλά. Την ηχογράφηση των Fournier/Kubelik την έχω υπόψη μου, απλά είναι λίγο σπάνια και όποτε την πέτυχα στον ε-κόλπο τσιμπημένη στην τιμή(περί τα 50 ευρώ).Μην κοιτάς την (αδικαιολόγητα) πανάκριβη ηχογράφηση των Hoelscher/Keilberth που ανέφερα, είναι λάφυρο από ένα γερμανικό flohmarkt όπου επωλείτο προς 2 Deutsche Mark εν έτει 1997 :firstprize:(άλλοι καιροί τότε).

Ευχαριστώ όλους σας για τα καλά σας λόγια.
 

ΚΥΡΙΤΣΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

AVClub Addicted Member
18 June 2006
2,004
Λάρισα
Re: Ενθύμιο από την Αμερική-Dvorak, Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήτρα. Op.104

Γιατί όντως μου άνοιξες την όρεξη και έβαλα και το ακουσα απο μία παλιά εγγραφή της DG σε εκτύπωση της Helliodor με την Czech Philharmonic Orchestra, τον Macal και τσέλο παίζει ο Anja Thauer. Και έμεινα με την όρεξη.....
 

ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ

Super Moderator
Staff member
20 October 2007
17,672
Μεσευρώπη
Re: Ενθύμιο από την Αμερική-Dvorak, Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήτρα. Op.104

Και; Δε σου άρεσε; Την ηχογράφηση την έχω ακουστά-δεν τη γνωρίζω-αλλά λένε ότι είναι καλή.Δεν;
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Απάντηση: Ενθύμιο από την Αμερική-Dvorak, Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήτρα. Op.1

Η ερμηνεία τού Σλάβα πάντως στο Albert Hall είναι ιστορική γιατι πρόκειται γιά μιά απο τις δραματικότερες και συναισθηματικότερες που εχουν καταγραφεί σέ δίσκο ακριβώς επειδή ήταν κατασυγκινημένος και θυμωμένος όταν τά Σοβιετικά Τανκς κατέπνιγαν τήν Ανοιξη τής Πράγας
Εκτός αν η Πράβδα τής εποχής δέν κατέγραψε το γεγονός.:rolleyes::rolleyes:
 
Last edited: