O Tρομπετίστας Tomasz Stanko,αποτελεί πλέον έναν ζωντανό ´μύθο´τής Jazz και ακολουθεί τά χνάρια τού λατρεμένου του Miles Davis.
Mετά απο τρείς αρκετά έως πολύ πετυχημένους δίσκους με τήν συνεργασία τού Wasilewsky trio,αλλάζει ρότα και δημιουργεί ένα καινούριο κουϊντέτο με Φινλανδούς και Δανούς μουσικούς...(Tomasz Stanko: trumpet, Jakob Bro: guitar, Anders Christensen: electric bass, Alexi Tuomarila: piano, Olavi Louhivuori: drums.)...
Συνθέσεις:So Nice, Terminal 7, The Dark Eyes of Martha Hirsch, Grand Central, Amesterdam Avenue, Samba Nova, Dirge for Europe(Κοmeda) May Sun; Last Song; Etiuda Baletowa No. 3.(Κοmeda)
Στο Dark Eyes,εσοδείας 2009, παρουσιάζει δικές του νέες συνθέσεις,μιά εξαιρετική διασκευή τού 'Last Song'απο τήν θαυμάσια Balladyna τού 1975 και δυό δημιουργίες τού Krzysztof Komeda...
Συνδυασμός αυτοσχεδιασμού,jazz 'μνήμης´,με στοιχεία be καί Hard-bop,πού δείχνει οτι ο Stanko,δέν έχει χάσει οτιδήποτε απο την εκπληκτική τεχνική του,αλλά και την συνθετική του δεινότητα..
Η παρουσία τής διακριτικής κιθάρας τού Bro δίνει διαφορετικές πινελιές πρωτοτυπίας και ενδιαφέροντος στήν μουσική τού Sztanko(εξαιρετικός στά Αmsterdam avenue και Dirge for Europe) ,ενώ τά drums τού ικανότατου Louhivuori ,δεσπόζουν είτε σάν ρυθμική συνοδεία ,είτε σάν ´σκοτεινό´χάδι στό φόντο τών κομματιών..
Ο Tuomarila διαδέχεται επάξια τον Wasilewsky και παρότι συχνά χρωματίζει τήν τρομπέτα τού Stanko,στο Samba Nova δείχνει τίς δυνατότητές του,οδηγώντας το κουϊντέτο σέ μιά ´διαβολική´σάμπα.
Ο Christensen ειναι παλιότερη ´καραβάνα´και γνωστος για την συνεργασία του με τον Paul Motian.
Το κεντρικό κομμάτι τού δίσκου(The Dark Eyes of Martha Hirsch) αποτελεί μιά συναρπαστική δεκάλεπτη εκδρομή σε ολη τήν μουσική τού Stanko και στίς επιροές της...
Ξεκινά σάν μιά σκοτεινή και λυρική συνθεση γιά να μετατραπεί σέ έναν hard-bop εκστατικό ρυθμό.
Το κουϊντέτο συνεργάζεται θαυμάσια και ο κάθε μουσικός δίνει τον αναγκαίο ´χώρο´στον συμπαίκτη τού γιά να υπάρξει και να αναπτυχθεί.
Oλος ο δίσκος έχει μιά ´λεπτή´και διακριτική ´γκριζάδα´πού ποτέ ομως δέν καταλήγει σέ μελό,αλλά αντιθέτως το Hard-bop παραμονεύει γιά να αλλάξει την διάθεση.
Ατμόσφαιρα ελεγάντινη,λυρισμός,ρυθμός και ένας Stanko στά κέφια του,μαζί μέ τους μουσικούς του μάς προσφέρουν τά ωραιότερα ´Σκούρα Μάτια´τού 2009..
Η Ηχογράφηση εξαιρετική.
Mετά απο τρείς αρκετά έως πολύ πετυχημένους δίσκους με τήν συνεργασία τού Wasilewsky trio,αλλάζει ρότα και δημιουργεί ένα καινούριο κουϊντέτο με Φινλανδούς και Δανούς μουσικούς...(Tomasz Stanko: trumpet, Jakob Bro: guitar, Anders Christensen: electric bass, Alexi Tuomarila: piano, Olavi Louhivuori: drums.)...
Συνθέσεις:So Nice, Terminal 7, The Dark Eyes of Martha Hirsch, Grand Central, Amesterdam Avenue, Samba Nova, Dirge for Europe(Κοmeda) May Sun; Last Song; Etiuda Baletowa No. 3.(Κοmeda)
Στο Dark Eyes,εσοδείας 2009, παρουσιάζει δικές του νέες συνθέσεις,μιά εξαιρετική διασκευή τού 'Last Song'απο τήν θαυμάσια Balladyna τού 1975 και δυό δημιουργίες τού Krzysztof Komeda...
Συνδυασμός αυτοσχεδιασμού,jazz 'μνήμης´,με στοιχεία be καί Hard-bop,πού δείχνει οτι ο Stanko,δέν έχει χάσει οτιδήποτε απο την εκπληκτική τεχνική του,αλλά και την συνθετική του δεινότητα..
Η παρουσία τής διακριτικής κιθάρας τού Bro δίνει διαφορετικές πινελιές πρωτοτυπίας και ενδιαφέροντος στήν μουσική τού Sztanko(εξαιρετικός στά Αmsterdam avenue και Dirge for Europe) ,ενώ τά drums τού ικανότατου Louhivuori ,δεσπόζουν είτε σάν ρυθμική συνοδεία ,είτε σάν ´σκοτεινό´χάδι στό φόντο τών κομματιών..
Ο Tuomarila διαδέχεται επάξια τον Wasilewsky και παρότι συχνά χρωματίζει τήν τρομπέτα τού Stanko,στο Samba Nova δείχνει τίς δυνατότητές του,οδηγώντας το κουϊντέτο σέ μιά ´διαβολική´σάμπα.
Ο Christensen ειναι παλιότερη ´καραβάνα´και γνωστος για την συνεργασία του με τον Paul Motian.
Το κεντρικό κομμάτι τού δίσκου(The Dark Eyes of Martha Hirsch) αποτελεί μιά συναρπαστική δεκάλεπτη εκδρομή σε ολη τήν μουσική τού Stanko και στίς επιροές της...
Ξεκινά σάν μιά σκοτεινή και λυρική συνθεση γιά να μετατραπεί σέ έναν hard-bop εκστατικό ρυθμό.
Το κουϊντέτο συνεργάζεται θαυμάσια και ο κάθε μουσικός δίνει τον αναγκαίο ´χώρο´στον συμπαίκτη τού γιά να υπάρξει και να αναπτυχθεί.
Oλος ο δίσκος έχει μιά ´λεπτή´και διακριτική ´γκριζάδα´πού ποτέ ομως δέν καταλήγει σέ μελό,αλλά αντιθέτως το Hard-bop παραμονεύει γιά να αλλάξει την διάθεση.
Ατμόσφαιρα ελεγάντινη,λυρισμός,ρυθμός και ένας Stanko στά κέφια του,μαζί μέ τους μουσικούς του μάς προσφέρουν τά ωραιότερα ´Σκούρα Μάτια´τού 2009..
Η Ηχογράφηση εξαιρετική.
ark Eyes....