Εκστατική Ονειροβασία - Η Ανατολή συναντάει τη Δύση

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

17 June 2006
14,350
flop-anouar-brahem-1207-brosella-folk-jazz-br-L-1.jpeg



Anouar Brahem: Le Pas Du Chat Noir (ECM CD - 2002)
Anouar Brahem: The Astounding Eyes Of Rita (ECM CD - 2009)


Ο Anouar Brahem είναι ο Τυνήσιος δάσκαλος του ούτι. Θεωρείται ο ‘ελευθερωτής’ του οργάνου: πριν απ αυτόν, το ούτι είχε καθαρά συνοδευτικό ρόλο, ιδιαίτερα σε τραγουδιστές. Μετά απ αυτόν, μοιάζουν να έπεσαν τα τείχη της Ιεριχώ: οι δρόμοι και τα μονοπάτια που ανοίγονται στο όργανο είναι πλέον απροσμέτρητα. Ο Brahem είναι 52 ετών. Στον Αραβικό κόσμο απολαμβάνει μεγάλου σεβασμού: είναι στο κουρμπέτι από τα μικράτα του, ξέρει αυτό που λέμε Αραβική Κλασσική μουσική σαν την τσέπη του, γνωρίζει όλα τα ταξίμια, τους ‘δρόμους’, τις κάθε λογής προσμίξεις, η ακαδημαϊκή παιδεία του είναι τεράστια και έχει παίξει παντού. Αρχές της δεκαετίας του ’90 τον ανακάλυψε ο Manfred Eicher. Τον πλαισίωσε με μουσικούς-σφραγίδες του Ηχου της ECM και του έδωσε απεριόριστη πρόσβαση για το στούντιο ηχογράφησης. Αυτό που βγήκε άφησε το φιλέρευνο κοινό περίπου άφωνο. Σχοινοβατεί ανάμεσα στο ‘έθνικ’ και στη τζάζ αλλά είναι μιά Καινούργια Γλώσσα υπό συνεχή διαμόρφωση. Γύρω στα 10 άλμπουμ μέχρι τώρα, κανένα τους δεν είναι μέτριο, κάθε ένα δείχνει να χτίζει πάνω στο προηγούμενο, να προσθέτει κάποια στοιχεία ακόμη σ ένα Εργο συναρπαστικό, από τα πιο γόνιμα και ευφάνταστα που έχει να επιδείξει η σύγχρονη καλλιτεχνική πραγματικότητα.

Μ αυτή τη μουσική έχεις έντονη την εντύπωση πως αυτό που μετράει δεν είναι τόσο ο προορισμός όσο το ίδιο το ταξίδι: αυτό το συνεχές πήγαινε-έλα ανάμεσα στα τονικά κέντρα, ανάμεσα στις γλώσσες και στα ιδιώματα, ανάμεσα σε Πολιτισμούς ολόκληρους. Δεν είναι ‘έθνικ’: δεν εξωραϊζει τίποτα από τα μορφικά γνωρίσματά της για να το κάνει πιο ‘εύπεπτο’ για τους ...αλλόθρησκους. Είναι μιά συνάντηση Ανατολής/Δύσης επί ίσοις όροις, μιά παραληρηματική σύντηξη από διαλέκτους και ντοπιολαλιές, ένα ονειρόδραμα γεμάτο μνήμες και χίμαιρες, λαχτάρες και αθεράπευτους καημούς. Κάτι αρχέγονο, σχεδόν πρωτογονικό λανθάνει εδώ, κάτι πρώιμο που ο χρόνος και η εξέλιξη το ξέχασαν ή το προσπέρασαν, κάτι σεμνοπρεπές που νιώθεις να σου χαμογελάει με το αρχαϊκό μειδίαμα των κούρων: αποπνέει αταραξία, εσωτερική γαλήνη και, ταυτόχρονα, έκσταση και υπνωτική καταληψία. Kαι φυσικά είναι ταμάμ ECM: Editions Contemporary Music στις καλύτερές τους και Σύγχρονη Μουσική μέχρι το μεδούλι. Πείτε το τζαζ ή όπως αλλιώς θέλετε: οι εθνομουσικολογικές του εξερευνήσεις, οι ανιπαραθέσεις του, τα στυλιστικά σταυροδρόμια του, το πλεονάζον σφρίγος και η ζέση του είναι υπεράνω περιγραφής.

Ο πρώτος από τους δίσκους εδώ -Le Pas Du Chat Noir- είναι πιο Δυτικότροπος και Κλασσικοτραφής. Μαζί με τον Brahem συμπράττουν οι Francois Couturier (πιάνο) και Jean-Louis Martinier (ακορντεόν). Η προσέγγιση είναι cantabile και πέρα για πέρα concertante: απίστευτος έλεγχος πάνω σε μια διαρκώς παλλινδρομούσα ρυθμική αρχιτεκτονική, απέραντο τονικό φάσμα, ποικιλία στην άρθρωση, ζωηρή φαντασία και αυθορμητισμός στήνουν ένα τραγούδι κελαρυστό σαν γάργαρο ρυάκι, γεμάτο αμεσότητα και συγκινησιακή ένταση, τόσο όμορφο που, σχεδόν, σε πονάει. Αν δεν αντέχετε τα έντονα συναισθηματικά κοντράστ να μην το πάρετε. Είναι τόσο υπέροχο που καταντάει αβάσταχτο.
Ο δεύτερος δίσκος -The Astounding Eyes Of Rita- κυκλοφόρησε φέτος. Μαζί με τον Brahem βρίσκουμε τους Klaus Gesing (μπάσο κλαρινέτο), Bjorn Meyer (κοντραμπάσο) και Khaled Yassine (darbouka, bendir). Μου φέρνει στο νού τον Bela Bartok. Οχι τόσο στο στύλ, όσο στο βαθύ σεβασμό απέναντι στο φολκλορικό στοιχείο και, ταυτόχρονα, την επανεξέτασή του και τη μίξη του με την υφολογία της τζάζ. Το θεματικό υλικό μοιάζει να αποτελείται από αποσπάσματα και συντρίμμια αλλά ο λογικός ειρμός, η δομική συνάφειά τους, ο τρόπος συρραφής τους μέσα σ αυτό το ντελίριο, σε αφήνει έκθαμβο. Ρομαντική ρητορική αλλά στα υπόγειά της ακούς το καρδιοχτύπι της που θυμίζει μοτέρ, ελευθερία του στυλ, απίστευτη ρυθμική προσαρμοστικότητα, οικοδομούν ένα σύνολο που επελαύνει καταπάνω σου και σε λεηλατεί ολοκληρωτικά.

Δύο άλμπουμ υψηλότατης Σύγχρονης καλλιτεχνίας.
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Με τον Brahem ειχα πάντα μιά αμφιλεγόμενη σχέση.
Eνώ μού αρέσουν τά μυστικιστικά στοιχεία τής Ανατολής είχα αρχίσει να θεωρώ πώς ο ιδιος έχει γινει αντικείμενο ´εκμετάλλευσης´υποκύπτοντας στην γοητεία τών μουσικών τής Δύσης πού άρχισαν καθυστερημένα να ανακαλύπτουν τό ´ethnic'.
H γνώμη μου γι´αυτόν άρχισε να αλλάζει οταν άκουσα πρίν έναν χρόνο περίπου τον δίσκο τού 1992 'Conte de l'Incroyable amour',όπου συνεργάζεται μέ δυό εξαιρετικούς Τούρκους μουσικούς,τον Kudsi Erguner στο Νai και τον κλαρινετίστα Barbaros Erkose πού έλκει την μουσική του καταγωγή απο τούς τσιγγάνους τής Ρουμανίας..
Ο Δίσκος είναι μιά ´περιγραφή´καθημερινών στιγμιοτύπων τής ζωής μέ αποκορύφωμα το ομώνυμο με τον τίτλο τού δίσκου,δεκάλεπτο κομμάτι ,πού ´διηγείται´μιάν απίστευτη αγάπη, μέ το Κλαρίνο να θυμίζει δικούς μας καλλιτέχνες πρώτης γραμμής και με μουσικές γραμμές πού παραπέμπουν στίς ρίζες τού Βυζαντίου και τής Ανατολικής ψαλμωδίας.
Δίσκος φωτεινός,μέ μιά μουσική γλυκύτητα και εντιμότητα,πού σέ καθηλώνει.
Θυμίζει κινηματογράφο λεπτομερειών και στιγμιοτύπων ά λά Ρομέρ ή Αντρέ Τεσινέ.

BinaryCacheServlet
 

Stellios papa

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,804
Ελλαδα
καλα δεν το πιστευω...τον ακουγα χθες πολυ, μολις
γραψατε ολα αυτα πηγα και εβαλα το KHOMSA
ποσο ευκολα μπορει αυτη η μουσικη να σε ταξιδεψει
εκει που νομιζεις οτι εχεις χαθει στην αραβικη ερημο
κοιταζεις γυρω σου και βρισκεσαι σ ενα ρομαντικο Γαλλικο μπιστρο
ονειρο - συγκινηση -ταξιδι
ολοι οι δισκοι του ειναι αγαπημενοι


41j2C1hEYCL._SL500_AA240_.jpg
 

mmoukiou

Supreme Member
22 October 2007
3,069
Μόλις πήρα στα χέρια μου και απολαμβάνω το μεθυστικό Astounding Eyes of Rita, αφιερωμένο στη μνήμη του Παλαιστίνου ποιητή Mahmoud Darwish, του οποίου το ποίημα Rita and the Rifle, γέννησε την έμπνευση του Brahem για τον τίτλο και τις μουσικές αυτού του υπέροχου άλμπουμ.
Λάτρης της Ανατολής ανέκαθεν, έχω ταξιδέψει αρκετά και με μερικούς άλλους δίσκους του Anouar. Το Μαγευτικό Thimar (μαζί με τους Dave Holland και John Surman) είναι ένα από τα πολύ αγαπημένα μου άλμπουμ. Και το προηγούμενό του, Ταξίδι στην Σαχάρα, ήταν εξαιρετικό.
Η "Ρίτα", από την πρώτη κιόλας ακρόαση με έχει συνεπάρει. Οι αυτοσχεδιασμοί του Brahem, για άλλη μια φορά υψηλοτάτου επιπέδου και η χρήση αμιγώς Ανατολίτικων κρουστών, καθοριστική. Η Ανατολή συναντάει την Δύση, όντως... και την Κατακτά.

ΥΓ: Μια σημείωση μόνο για την, όπως πάντα, άψογη παρουσίαση Κώστα. Θα διαφωνήσω στο σημείο που αφορά τον ρόλο που είχε και έχει το Ούτι, ως μουσικό όργανο. Σίγουρα διαπρέπει και ως συνοδευτικό όργανο για τραγούδι, αλλά πολύ περισσότερο από αυτό, είναι ένα καθαρά σολιστικό και αυτοσχεδιαστικό όργανο. Ποταμός.
 

mmoukiou

Supreme Member
22 October 2007
3,069
Rita And The Rifle


Between Rita and my eyes
There is a rifle
And whoever knows Rita
Kneels and plays
To the divinity in those honey-colored eyes
And I kissed Rita
When she was young
And I remember how she approached
And how my arm covered the loveliest of braids
And I remember Rita
The way a sparrow remembers its stream
Ah, Rita
Between us there are a million sparrows and images
And many a rendezvous
Fired at by a rifle

Rita's name was a feast in my mouth
Rita's body was a wedding in my blood
And I was lost in Rita for two years
And for two years she slept on my arm
And we made promises
Over the most beautiful of cups
And we burned in the wine of our lips
And we were born again

Ah, Rita!
What before this rifle could have turned my eyes from yours
Except a nap or two or honey-colored clouds?
Once upon a time
Oh, the silence of dusk
In the morning my moon migrated to a far place
Towards those honey-colored eyes
And the city swept away all the singers
And Rita

Between Rita and my eyes—
A rifle
 

Γιώργος Κουν.

Supreme Member
19 June 2006
8,022
Αιγάλεω
0602517986282.jpg


Ειχα τη λανθασμένη εντύπωση πως οι ήχοι της Ανατολής δεν ήταν ακριβώς το "σωστό" συστατικό για τις μουσικές που ακούει ο Λυμπε.
Δεν το κρύβω πως αυτή η θερμή του παρουσίαση με εξέπληξε. Να δείτε τι έπαθα και όταν το άκουσα. Δέκα μέρες τώρα δεν το χορταίνω...
Πραγματικά υπέροχη μουσική. Φχαριστούμε φίλε... :a0210:
 

Ηλίας Κ

Supreme Member
7 July 2006
4,931
Αθήνα
Re: Απάντηση: Εκστατική Ονειροβασία - Η Ανατολή συναντάει τη Δύση

[

Ειχα τη λανθασμένη εντύπωση πως οι ήχοι της Ανατολής δεν ήταν ακριβώς το "σωστό" συστατικό για τις μουσικές που ακούει ο Λυμπε.
Παρομοίως την ίδια εντύπωση είχα, επίσης ξαφνιάστηκα όταν είδα την παρουσίαση στον anouar brahem. :a0210:
 

Δημήτρης Ν.

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,209
Θεσσαλονίκη
Νομίζω πως , εφ' όσον μιλάμε για μίξη αραβικής μουσικής και τζαζ , θα πρέπει υποχρεωτικά να κάνουμε αναφορά και σε έναν ακόμη μουσικό που επίσης παίζει ούτι και που συνδυάζει την παραδοσιακή αραβική μουσική με τις τεχνοτροπίες του τζαζ αυτοσχεδιασμού , τον Rabih Abou Khalil . Mε άξιους συνεργάτες όπως τoν Charlie Mariano στο σαξόφωνο, τον Steve Swallow στο μπάσσο , τoν Kenny Wheeler , τoν Glen Velez , ακόμη και τους Balanescu Quartet , ο Rabih Abou Khalil , δημιουργεί ένα εξαιρετικό υβρίδιο , πολυποίκιλο , γεμάτο δύναμη , πάθος , νοσταλγία , μυστικισμό , που καλύπτει με ευκολία μερικούς αιώνες μουσικής και δυο τρείς διαφορετικές μουσικές παραδόσεις .

Συστήνονται ανεπιφύλακτα τα Blue Camel , The Sultan's picnic και Arabian Waltz , κομψοτεχνήματα μιας προσωπικής δημιουργικής γλώσσας , τα οποία θεωρώ απαραίτητα για όποιον θέλει να έχει μια μικρή επαφή με αυτη την πλευρά της σύγχρονης μουσικής .

Αν μου επιτρέπετε , βάζω και φωτογραφίες από τα εξώφυλλα των δίσκων του , τα οποία είναι εξ ίσου όμορφα με το περιεχόμενο τους ( όλα στην Enja Records )

n50648tvx7u.jpg
c62393h9lrd.jpg
d88552u7d4j.jpg
c62399rf337.jpg
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,336
με τον Rabih εγώ...εριξα κάτι υπνάκους....

αυτός όμως είναι έχει πάρει το κοντραμπάσο και το έλιωσε, το κατάπιε, του άλλαξε τον αδόξαστο....

http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=37730

Στο ίδιο κλίμα βεβαίως βεβαίως...
 

Δημήτρης Ν.

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,209
Θεσσαλονίκη
Απάντηση: Re: Εκστατική Ονειροβασία - Η Ανατολή συναντάει τη Δύση

με τον Rabih εγώ...εριξα κάτι υπνάκους....

αυτός όμως είναι έχει πάρει το κοντραμπάσο και το έλιωσε, το κατάπιε, του άλλαξε τον αδόξαστο....

http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=37730

Στο ίδιο κλίμα βεβαίως βεβαίως...

Αχ αυτός ο Μορφέας.... με τι μαζί έρχεται.... :flipout::flipout:
 

Γιώργος Κουν.

Supreme Member
19 June 2006
8,022
Αιγάλεω
Απάντηση: Re: Εκστατική Ονειροβασία - Η Ανατολή συναντάει τη Δύση

Αχ αυτός ο Μορφέας.... με τι μαζί έρχεται.... :flipout::flipout:

Συνήθως με τον Τζιμάκο και τον Πάνο Τσιτιμάκη! :grinning-smiley-043:grinning-smiley-043
 
Last edited by a moderator:
10 July 2006
5,257
Θεσσαλονίκη
Έξοχο εξώφυλλο, ακόμα καλύτερος ο δίσκος!
Αχ βρε Κώστα, σε είχαμε παρεξηγήσει... :grandpa:

Πράγματι !
Μιά βδομάδα τώρα το έχω λιώσει.
Τον συνιστώ σε όλους, αναιξερέτως μουσικής προτίμησης !
Δεν είναι ανατολίτικο φόλκ, δεν είναι jazz ....πλησιάστε ! :BDGBGDB55: