O Handel της Anne Queffélec

17 June 2006
14,350
277533_1_f.jpg


Αnne Queffelec plays Handel (Mirare CD - 2006)

Κάποιες από τις Σουίτες για πλήκτρα που είχαμε γνωρίσει στα 2 σπουδαία διπλά άλμπουμ των Ρίχτερ - Γκαβρίλοφ, παλιά στην ΕΜΙ, ηχογραφήθηκαν εδώ από την Anne Queffelec.
Ο Handel της Queffelec ακολουθεί εκείνη τη Σχολή ερμηνείας που πρεσβεύουν θεωρητικοί σαν τον Charles Rosen: πιστεύει πως το Μπαροκ είναι ανεπίτρεπτο να συγχέεται με τον Ρομαντισμό, πως δηλαδή πρέπει να παίζεται σ ένα συνεχές, αμετάβλητο επίπεδο ηχητικής έντασης, χωρίς crescendi και diminuendi, χωρίς τις ακραίες αντιπαραθέσεις στη δυναμική: σχεδόν καθόλου χρήση πεντάλ, οι διαβαθμίσεις στην ηχητική ένταση περίπου απαγορεύονται, καθώς οι εσωτερικές φωνές στα κομμάτια διασταυρώνονται μεταξύ τους. Η μουσική για πιάνο στους συνθέτες του Μπαρόκ αποτελείται από μικρής διάρκειας χωρία, συχνά παιγμένα δύο ή τρείς φορές στη σειρά: το να παίζεις αυτά τα χωρία άλλοτε δυνατά κι άλλοτε απαλά, σημαίνει πως προδίδεις το μουσικό τους χαρακτήρα γιατί η απήχησή τους πάνω στον ακροατή οφείλει να βασίζεται όχι στις εναλλαγές της έντασης -forte/piano- αλλά στην επιμονή τους. Καθετί που παίζεται δύο φορές σερί, δεν είναι απαραίτητο να διαφοροποιείται με 'εργαλείο' τα δυναμικά κοντράστ γιατί το Μπαρόκ αναζητούσε την ποικιλία όχι μέσα από τις διαβαθμίσεις της έντασης αλλά μέσα από τον καλλωπισμό, τα κάθε λογής συνθετικά εφευρήματα και στολίδια. Αυτή η ερμηνευτική Σχολή είναι χοντρικά του Ρίχτερ, του Γκούλντ, του Πογκορέλιτς και βρίσκεται στον αντίποδα εκείνης του Χόροβιτς ή του Γκαβρίλοφ. Οσο κι αν οι τελευταίοι έχουν δώσει εκπληκτικά άλμπουμ για πιάνο πάνω στο Μπαρόκ, οι πρώτοι υποστηρίζουν πως τα πληκτροφόρα του 17ου αιώνα δεν είχαν πεντάλ και 'έπαιζαν' σε ...άλλο γήπεδο: οι σύγχρονοι ακροατές έχουν μάθει να ακούν δυνατά, να προσλαμβάνουν την ποικιλία μέσα από τις αλλαγές στην ένταση. Αντίθετα, οι άνθρωποι στην εποχή του Μπαρόκ άκουγαν τελείως διαφορετικά: 'τσίμπαγαν' τις διαφορές κύρια μέσω της ποιότητας του ήχου και πάντα μέσα από μια κρυστάλλινης καθαρότητας δομική αρχιτεκτονική.

Ένα εξαιρετικό άλμπουμ-κόσμημα υψηλής πιανιστικής.


Πηγή: Charles Rosen; The Classical Style, Faber & Faber, London 1997
 
Last edited:

Busoni

Supreme Member
5 July 2006
3,290
Πάτρα
Kύριε, κύριε...:FSGSFGS4: Nα πω για το αντίπαλο δέος;
(...κι ας ψυλλιάζομαι οτι θα μου σερβίρουν τον Chopin στα μούτρα :D)

Θυμάμαι τον Barenboim να μιλά για τις παραλλαγές Goldberg λέγοντας: "...εδω θα μπορούσε κανείς να μιμηθεί το τσέμπαλο, αλλα τοτε γιατι να μην παίξει σε τσέμπαλο;"

Η μουσική του μπαρόκ, ακριβώς επειδή γεννήθηκε σε μια εποχή που η λόγια μουσική είχε αρχίσει να αποδεσμεύεται απο την εκκλησία, είναι θεμελιώδης, απλή, βασική: η αξία της ειναι στις ίδιες τις νότες, δεν εκμεταλλεύεται δυνατότητες των οργάνων, αλλά ακόμα κι αν το κάνει, το μουσικό κείμενο παραμένει το κύριο όχημα έκφρασης του δημιουργού. Παράδειγμα; Τα Schubler Chorales του Bach, αρχικά γραμμένα για εκκλ. όργανο, έχουν μεγάλη φήμη ακόμα ως πιανιστικές μεταγραφές του Busoni. Αντιπαράδειγμα; Πότε ακούσατε Debussy διασκευασμένο; Ειναι μάλλον μάταιο, γιατι ο Debussy χωρίς τα εφε του πιάνου δεν ειναι Debussy. Αυτη την αξία θεωρώ οτι προσπαθούν ν'αναδείξουν ο Gavrilov και οι ομοϊδεάτες, χρησιμοποιώντας τις δυναντότητες του πιάνου.
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Busoni@
Aυτό προσπάθησε νά κάνει και η Hewitt μέ τον Rameau ,δηλαδή νά μεταφέρει τήν ´λειτουργία´ τού Αρπσίκορδου στο Πιάνο.
Προσωπικά θεωρώ πώς το κατάφερε υποδειγματικά ,σέ έναν απο τούς καλύτερούς της Δίσκους.
Rameau:Keyboard Suites απο την Hyperion
 
Αν μου επιτρέπετε, θεωρώ την άποψη του Ρόζεν σχολαστική και ιστορικά ανάπηρη. Η παρτιτούρα των μπαρόκ έργων, όπως μας κληρονομήθηκε, δεν αποτελεί ικανή πηγή πληροφορίας για το ύφος των ερμηνειών. Την εποχή εκείνη ο μουσικός είχε μεγάλα περιθώρια ελευθερίας, ακόμη και αυτοσχεδιασμών.

Παρ' όλα αυτά, μου αρέσει αυτό το 'στεγνό' ύφος ερμηνείας, ειδικά στο Μπαχ. Θα 'φορτωθώ' και στον Κώστα να δω και την προσέγγιση της κυρίας στο Χαίντελ. Έχει και τη σαραμπάντ του Μπάρυ Λίντον μέσα;
 
17 June 2006
14,350
Re: Απάντηση: O Handel της Anne Queffélec

Έχει και τη σαραμπάντ του Μπάρυ Λίντον μέσα;

Nope. Αυτή είναι το 3ο μέρος της 11ης Σουίτας.
Εχει όμως τις 'Ηarmonious Blacksmith variations' από τη Σουίτα νο. 5 που σου αρέσουν τόσο πολύ.
Λέει και τό θρύλο γύρω απ αυτές: έβρεχε καταρακτωδώς, λέει, κι ο Χαίντελ, όντας στην εξοχή, ζήτησε καταφύγιο στο πρώτο σπίτι που βρήκε μπροστά του. Το σπίτι ανήκε σ έναν σιδερά και ο Χαίντελ άκουγε το σφυρί του να χτυπάει στο αμόνι ρυθμικά και ...τις εμπνεύσθηκε.
 

geovar

AVClub Addicted Member
24 February 2008
1,698
Re: O Handel της Anne Queffélec

Νομίζω ότι το θέμα είναι πώς παιζόταν η μουσική την περίοδο που γράφτηκε και ποια τα μουσικά μέσα της εποχής εκείνης.
Αν δεν υπήρχε η δυνατότητα forte/piano γιατί να το παίξουμε σήμερα έτσι επειδή έχουμε τη πρόσθετη δυνατότητα που μας προσφέρει το πιάνο. Πιο χαρακτηριστικό νομίζω είναι και το vibrato που σαν δυνατότητα υπήρχε αλλά δεν το έπαιζαν κατά πως λένε.