Ξενοπηδήματα στο παιδικό δωμάτιο : Mahler συμφωνία υπ' αριθμ. 3

Μιά απο τις πιο Αγαπημένες μου Συμφωνίες και ειδικά το Μνημειώδες Φινάλε της που διαρκεί συνήθως γύρο στά 22 λεπτά και αποτελεί Υπόδειγμα αναπτύξεως μιάς Χρωματικής Αρμονίας πού εκτυλίσσεται σάν Καμβάς γιά να τελειώσει μέ μιά ριπή Τυμπάνων πού προκαλεί ρίγη και πού νοιώθεις πώς θα συνεχίζεται στον Αιώνα τον Απαντα.
Το 6ο μέρος ξεκινά με μιά Μελωδία τών Εγχόρδων ,Αφατης Ομορφιάς,πού στην συνέχεια και αφού περάσει απο Σειρήνες,Σπαραγμούς την Σκύλλα και την Χάρυβδη καταλήγει σέ αυτό πού ανέφερα στην προηγούμενη παράγραφο.
Ο Mahler στό τελευταίο μέρος κάνει μιά διαρκή αναφορά στην Εννοια τής Αγάπης και πώς αυτή τού ´Μιλά´του ιδίου,πιθανώς και μέσω τού Θεού...
Για τα δικά μου πάντως δεδομένα ακούγεται σάν μιά ολοκληρωμένη έκφραση Αγάπης μάλλον Γήϊνης.
Ξεκινώντας απο το 1ο ´οργιαστικό μέρος´πού αφορά στον Ξύπνημα τού Πανός,και συνεχίζοντας μέ τά Μιλήματα τών Λουλουδιών και τών Ζώων φτάνει στον Ανθρωπο (ένα τέταρτο Μυστηριακό,Σκοτεινό και αργό μέρος που στηρίζεται στον Νίτσε)γιά να προχωρήσει στήν Σκάλα μέ τούς Αγγέλους χρησιμοποιώντας ενα τραγούδι απο το ´Μαγικό Κόρνο´πού συμβολίζει την Παιδική Αθωότητα...

Η 3η μια Συμφωνία δύσκολη και ιδιαίτερα μεγάλη αποτελεί πρόκληση γιά κάθε Διευθυντή Ορχήστρας.
Το 1ο Μέρος ειναι ισως το πιό δύσκολο ερμηνευτικά ,καθώς και η σύνδεσή του με τό επόμενο πού ακολουθεί..
Εως τώρα εχω καταλήξει σε 3 Ερμηνείες πού θεωρώ πώς πρός το παρόν μέ καλύπτουν...
Mακράν η καλύτερη ερμηνεία αυτή τού Jasha Horenstein(οπως αναφέρει και ο Συνονόματος)
Kανείς άλλος Μαέστρος δεν έχει κατορθώσει να δεί τόσο συνολικά αυτή την Συμφωνία και να ´αφήσει τήν Μουσική να Μιλήσει´.
Ο Τρόπος που αναπτύσσει την Μουσική τού Mahler ειναι Κολοσσιαίος και προσωπικά τέτοιο Συγκλονιστικό Φινάλε δέν έχω ακούσει σέ καμιά άλη εκτέλεση...





Η Δευτερη καλύτερη Τρίτη υπήρξε μιά Εκπληξη γιά μένα...Eκδόθηκε το 2004 και αποτελεί μια εξαιρετικά Ισορροπημένη Τρίτη μέ Σύγχρονο Ηχο,στην οποία
η WDR Oρχήστρα τής Κολωνίας αποδίδει το έργο ,υπό την Καθοδήγηση τού Semyon Bychkov πέρα απο τίς Δυνάμεις της..
Τα Ξυλινα στο πρώτο μέρος ειναι Θεϊκά,το Τρίτο Μέρος είναι Αγριο και Αισθαντικό συνάμα,το 4ο Σκοτεινό μέ μιά πολύ καλή Μarjana Lipovsek και το 5ο και το 6ο μέρος μπορεί να μήν έχουν την Μνημειώδη ανάπτυξη τού Horenstein,αλλά ειναι παρομοίως πανέμορφα ,ισως μέ μιά μεγαλύτερη αποστασιοποίηση...





Η Τρίτη μου αγαπημένη εκτέλεση ειναι αυτή που ανέφερε ο Σπύρος(Αbbado,με μια εξαιρετική Larson στο O Μensch)...
Οσοι επιθυμούν μιά Ισορροπημένη σύγχρονη εκτέλεση ας ξεκινήσουν με Bychkov τού 2004...
Αλλά ο Horenstein παραμένει για μένα Η Αναφορά

Η τρίτη είναι το κατεξοχήν οντολογικό έργο του Μάλερ, όπου άλλοτε εκστατικός, άλλοτε με την τελετουργική θεατρικότητα του μύστη, προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει το -κατ' αυτόν- 'βαθύτερο νόημα' που βρίσκεται πίσω από τα φαινόμενα του Κόσμου που τον περιβάλλει.

Μολονότι θεματικά είναι συνδεδεμένη με το καλοκαίρι, για μένα είναι περισσότερο έργο ανοιξιάτικο, μετάβασης από το λήθαργο του χειμώνα στο ξύπνημα και στην αποθέωση της άνοιξης, παρά σχετιζόμενο με την ηδυπαθή ραθυμία του καλοκαιριού. Βέβαια το μεσογειακό καλοκαιρινό καμίνι είναι τελείως διαφορετικό από το καλοκαίρι των βουνών της Αυστρίας, όπου συνέλλαβε το έργο, γι' αυτό ίσως έχω αυτήν την μετατόπιση της εστίας.

Το προσωπικό μου κέντρο βάρους στο έργο είναι στο πρώτο μέρος, όπου το θέμα των κόρνων είναι καταφανώς δανεισμένο - αλλά και τόσο διαφορετικό στην εντύπωση - από το τελευταίο μέρος της πρώτης συμφωνίας του Μπραμς. Είναι καθοριστικό για μένα η μουσική να πηγάζει από τη σιωπή, να είναι πανταχού παρούσα η αίσθηση του 'μαύρου' υπόβαθρου. Έτσι προτιμώ από την περίφημη και παινεμένη ερμηνεία του Χορενστάιν - με το όντως συγκλονιστικό φινάλε - το βινύλιο της Φίλιπς με την ηχογράφηση του νεαρού τότε Χάιτινγκ από το 1966, με την Κονσέρτγκεμπάου του Άμστερνταμ και την Μωρήν Φόρρεστερ.



Η ηχογράφηση του βινυλίου, πολύ όμορφη και ατμοσφαιρική.

Πάλι ο Χαϊτινγκ........
Αυτος μονον Purcell δέν εχει ηχογραφήσει.:flipout::flipout::flipout:

Συγχαρητήρια Σπύρο!

Να πω την αλήθεια με "τσίγκλησε" η παρουσίασή σου και κάθισα και το ξανά-άκουσα το έργο χτες στην εκτέλεση με τον Abbado.

Mε μία λέξη θα το χαρακτήριζα "καθηλωτικό"!

Μπράβο φίλε!!!!

μωρε...δεν θα πιάσω εκείνο που σε δασκάλεψε να βάζεις τέτοιους τίτλους....:grinning-smiley-043

Σπύρος Σούρλας said:

Πάλι ο Χαϊτινγκ........
Αυτος μονον Purcell δέν εχει ηχογραφήσει.:flipout::flipout::flipout:

Click to expand...

Μπορεί φίλε μου να μην έχει ηχογραφήσει, αλλά τον έχει διευθύνει. Και στην τρίτη ψωνίζω από 'κει, με μια ορχήστρα μάλιστα που είχε παράδοση στη διεύθυνση έργων του Μάλερ, από την εποχή του Μέγκελμπεργκ.

Ο Χορενστάιν στο πρώτο μέρος παραείναι αδρός για τα γούστα μου. :grandpa:

Δαμιανός Δημητριάδης said:

Μπορεί φίλε μου να μην έχει ηχογραφήσει, αλλά τον έχει διευθύνει. Και στην τρίτη ψωνίζω από 'κει, με μια ορχήστρα μάλιστα που είχε παράδοση στη διεύθυνση έργων του Μάλερ, από την εποχή του Μέγκελμπεργκ.

Ο Χορενστάιν στο πρώτο μέρος παραείναι αδρός για τα γούστα μου. :grandpa:

Click to expand...

Πάρε τότε τον Bychkov...
Aλλά τον 'μετρίως μέτριο και πάντα μετρημένο και τά πάντα, Ηχογραφούντα Χάϊτινγκ´ εγώ δέν...........-bye-:flipout::flipout:

Ο Βάλτερ πάντως θεωρούσε τον Μέγκελμπεργκ Υπερτιμημένο...

Οσο για τον Χάϊτινγκ σόρρυ,αλλά μού θυμίζει Νταλάρα.
Πάει μέ όλα.:flipout::flipout::flipout:

Να με συγχωρέσει η χάρη σου, αλλά στον Μάλερ έχει αφιερώσει μια ζωή, από ψάρακλας στην Κονσέρτγκεμπάου μέχρι πουρό στη Συμφωνική του Σικάγου, τώρα.

Και σε τόσο πληθωρικά έργα, μια αίσθηση του μέτρου δεν είναι απαραίτητα κακή. :chinscratch:

Δαμιανός Δημητριάδης said:

Να με συγχωρέσει η χάρη σου, αλλά στον Μάλερ έχει αφιερώσει μια ζωή, από ψάρακλας στην Κονσέρτγκεμπάου μέχρι πουρό στη Συμφωνική του Σικάγου, τώρα.

Και σε τόσο πληθωρικά έργα, μια αίσθηση του μέτρου δεν είναι απαραίτητα κακή. :chinscratch:

Click to expand...

Συχωρεμένος,απο την χάρη μουflipout::flipout,αλλά οτι έχω ακούσει απο αυτον (πλήν ισως τού Babi-Yar(Νο13) τού Σοστακόβιτς)μπαίνει στά αζήτητα τής δισκοθήκης μου.
Την 9η τού Μπετόβεν μέ Μπαίμ και τον Bernard ισως τούς ´αγαπήσω´στην Αλλη Ζωή.:flipout:-bye-:grinning-smiley-043

Σπύρος Σούρλας said:

Συχωρεμένος,απο την χάρη μουflipout::flipout,αλλά οτι έχω ακούσει απο αυτον (πλήν ισως τού Babi-Yar(Νο13) τού Σοστακόβιτς)μπαίνει στά αζήτητα τής δισκοθήκης μου.
Την 9η τού Μπετόβεν μέ Μπαίμ και τον Bernard ισως τούς ´αγαπήσω´στην Αλλη Ζωή.:flipout:-bye-:grinning-smiley-043

Click to expand...

Μωρέ θα τους αγαπήσεις, αλλά τότε που θα με βρεις να μου το πεις.

Δαμιανός Δημητριάδης said:

Μωρέ θα τους αγαπήσεις, αλλά τότε που θα με βρεις να μου το πεις.

Click to expand...

Που ξέρεις??
Γι´αυτό κρατάω πάντα μια Πισινή αν και δεν με εχει πάρει κανείς Τηλέφωνο απο πάνω.:flipout::flipout:

Εγκάρδιους χαιρετισμούς απο έναν μουσικόφιλο (έτσι τουλάχιστο νομίζω). Πριν λίγες μέρες ανακάλυψα τυχαία το forum και η ανάγνωση των διαφόρων αναρτήσεων ήταν άκρως ενδιαφέρουσα. Σε κάποιες ήθελα να σχολιάσω αλλά θα ήμουν ετεροχρονισμένος.
Τολμηρές επίσης αναρτήσεις μια και παρατήρησα μια άφοβη έκφραση και άποψη περί μουσικής και ερμηνειών της, σαν να είναι κομμάτι της ψυχής σας. Απολαυστικό και σας ευχαριστώ για αυτό. Διότι σιχαίνομαι τις ακαδημαϊκές και των "ειδικών" τις προτάσεις. Σίγουρα θα παρακολουθώ και αν μπορώ θα συμμετέχω.

Για την μεγαλύτερη Συμφωνία σε διάρκεια του Mahler, σίγουρα με κεντρίσατε το ενδιαφερόν με τον Horenstein την οποία δεν έχω υπόψη μου. "Άτακτη" η καταγεγραμέννη δισκογραφία του. Γνωρίζω την 9η του Mahler και είναι στα επίπεδα αυτής, τότε πραγματικά θα είναι το κάτι άλλο. Έχω υπόψη μου γενικότερη δισκογραφία του και είναι κορυφαίος μουσικός.

Από αυτές που έχω υπόψη μου, καταπληκτική από πολλές απόψεις βρίσκω την καταγραφη του Rιcardo Chaily με την Royal Concertgebouw Orchestra. Εξαιρετικός ήχος φυσικά λόγω ορχήστρα, χώρου ηχογραφήσης κ.λπ. Μεστός ήχος και αποτελεσματικός μαέστρος. Γνωρίζοντας την εξαιρετική ηχογράφηση του Abbado θα έλεγα ότι ο Chaily πήγε πιο πέρα. Πάντως έχει διχάσει τους ακροάτες. Άλλοι την αποθεώνουν και άλλοι την απορίπτουν. Εντάσομαι στην 1η κατηγορία. Έχω όλο τον κύκλο συμφωνιών με τον Chaily και αυτή ξεχωρίζει. BTW σε αυτές τις συμφωνίες η καταγραφή και η ποιότητα ήχου είναι κορυφαία.

Ιδιαίτερη θέση έχει η έκδοχή του Rafael Kubelik. Όχι όμως η studio ηχογράφηση για την Deutsche Gramophone, άλλα μια ζωντανή ηχογραφηση με την Ορχήστρα του (Ραδιοφώνου της Βαυαρίας). Απαλλαγμένος από τον ακαδημαϊσμο και τις "ιδανικές" συνθήκες του studio, εκφραζόταν πολύ καλύτερα. Θεωρώ φυσικά τον Kubelik τον πιο ισοροπημένο ερμηνευτή του Mahler. Αν ήταν να δούμε το συμφωνικο έργο του Mahler συνολικά σε ένα αρχιμουσικό, αυτόν θα προτιμούσα από όλους.

Ο Boulez (στην ώριμη ηλικία του) είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Ίσως είναι ο πιο λεπτομερής μαέστρος απ' όλους. Δεν ξεφεύγει καμμία λεπτομέρια. Χαρακτηριστικό του, για μένα τουλάχιστον, είναι το γεγονός ότι είναι αποστασιωμένος από την μουσική και του λείπει η ένταση στην εκφραστικότητα. Αυτό ωθεί τον ακροατή που δεν βαριέται, να σχηματίσει την άκρως προσωπική του αντίληψη για το τι θέλει να πεί ο Mahler ή καλύτερα τι θέλει να πει ο Mahler. Αυτή την προσέγγιση πολλοί την βρίσκουν βαρετή. Προσωπικά άρχισα να την εκτιμώ ως μια διαφορετική προσέγγιση της μουσική. Φυσικά όταν διαπιστώσεις ακούγοντας πιο έντονα εκφραστικές ερμηνείες συμφωνιών του Mahler από αρχιμουσικούς όπως ο Barbiroli, Tennstedt, Bernstein, Horenstein, Sinopoli και το δικό μας τον Μητρόπουλο, σε πιάνει δέος θαυμασμό αλλά ίσως και μια μικρή κατάθλιψη για το πόσο τεράστιά "μυαλά" είναι κάποιο αρχιμουσικοί. Πάντως από τον κύκλο συμφωνιών του Boulez ξεχωρίζει η 2η και η 7η του.

Καλώς Ορισες και Ευχαριστούμε γιά την Δυναμική σου Είσοδο.:smile::smile:
Μακάρι να τά λέμε Συχνά.

Καλώς όρισες στην παρέα μας. Με το καλό να τα λέμε συχνά.

Έχεις ήδη δει το ευρετήριο παρουσιάσεων που υπάρχει 'καρφιτσωμένο' σε αυτήν την υποκατηγορία. Ελπίζω να έχουμε τη γνώμη σου, όπου κρίνεις. Δεν υπάρχει κανένα θέμα ετεροχρονισμού. Δεν έχουν ημερομηνία λήξης.

Ευχαριστώ για την υποδοχή. Έχοντας διαβάσει σχεδόν όλα τα threads, θα μπορούσα να πω σχεδόν για όλα κάποια πράγματα. Αλλά δυστυχώς μου ήρθαν όλα συγκεντρωτικά και δεν ξέρω τι να πρωτοπιάσω. Κάτι μου λέει ότι θα ξεκινήσω με τον Bruckner.

Σε συνέχεια της 3ης, ιδου και τα εξώφυλλά των προτιμήσεων μου:

Chaily με Concertgebouw:



Υπάρχει και ο πλήρης κύκλος συμφωνιών (δεν τον έχω τα μάζευα μεμονωμένα ευτυχώς μια και σε κάθε συμφωνία φρόντιζε και πρόσθεταν έργο άλλου συνθέτη ή του ίδιου Mahler που ταίριαζε με το ύφος της εκάστοτε συμφωνίας). Τονίζω ότι ο ήχος σε αυτό τον κύκλο είναι ότι πιο Hi-end υπάρχει (ίσως με εξαίρεση τις ηχογραφήσεις της Telarc):



Και η ζωντανή εκδοχή του Rafael Kubelik με την Συμφωνική Ορχήστρα και Χορωδία του Ραδιοφώνου της Βαυαρίας, σε πολύ καλό remaster (ραδιοφωνικές ηχογραφήσεις):