Ακούγοντας το πρώτο cd των Crimson Jazz Trio με τίτλο The King Crimson SongBook Vol I , και με περιεχόμενο τζαζίστικες ερμηνευτικές προσεγγίσεις σε στάνταρς των King Crimson , νιώθω πως παραπαίω , μαζί με το γκρούπ φυσικά , ανάμεσα σε κοινότυπες lounge πιανιστικές εκδοχές των κομματιών και σε ένα ακόμα πιανο τζαζ τρίο , από τα οποία έχουμε «πήξει» τα τελευταία χρόνια . Ναι δεν λέω το υλικό είναι εξαιρετικό , αλλά η προσέγγιση με χαλάει , παρότι σε πρωτη όψη ευφάνταστη . Φανταστείτε , 21st Century Schizoid man , I Talk to the wind ,Red , Starless , Three o f a perfect pair , Ladies of the canyon Catfood και Matte Kudasai παιγμένα με πιάνο , μπάσο και ντραμς . To υλικό των King Crimson ήταν και είναι ιδιοσυγκρασιακό , αλλά και αυστηρό , με μια διάθεση να κινηθεί ανάμεσα στα άκρα της φωτιάς και του πάγου . Λογικά αυτές οι ερμηνευτικές εκδοχές θα μπορούσαν να κινηθούν στην στρατόσφαιρα ή κάπου εκεί κοντά. Όμως το Crimson Jazz Trio ( CJ3) αποφάσισε για άγνωστους λόγους να τις κρατήσει στην γή , περιφερόμενο περισσότερο κοντά στην ακουστική χλιδή ενός συνοδευτικού πιάνο τριο , παρά σε μια πειραματική βουτιά σε ένα υλικό που προσφέρεται για κάτι τέτοιο . Αρκεί να πούμε ότι η παράνοια του Catfood για παράδειγμα έχει χαθεί τελείως , η αυτοκρατορική μεγαλοπρέπεια του Red φτώχυνε και η ανάλαφρη ειρωνεία του I Talk to the Wind μετετράπη σε σοβαροφανή πιανιστική επίδειξη . Πιό καλή η εκτέλεση του Three of A perfect pair και του Matte Kudasai . Τελικά οι Ian Wallace ( dr ) , Tim Landers ( b) και Jody Nardone ( p ) , δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από το αξιοπρεπές , και αυτό μάλλον οφείλεται στον πιανίστα που ηχεί άτονος και συμβατικός , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν παίζει εξαιρετικά , αυτά που παίζει . Τελικά , δίσκος που συνοδεύει ευχάριστα ένα Cutty Shark με πάγο σε χαμηλό ποτήρι ( Β+ )
Last edited:
:ernaehrung004: