Ενας απο τούς καλύτερους Τεχνίτες τού Ηλεκτρικού Μπάσσου και μόνιμος Συνοδός (παντοιοτρόπως)τής Carla Blay,o Steve Swallow συνεργάστηκε σέ μιά Περιοδεία του στό Παρίσι τό 2001 μέ τον Σαξοφωνίστα Chris Potter(πού έχει να παρουσιάσει στά 38 του πολλές σημαντικές εμφανίσεις μέ τον Dave Holland,τούς Steely Dan,Patricia Barber, Kenny Werner, Red Rodney,Paul Motian κ.α.)και τον Drummer Adam Nussbaum(54 ετών μέ παρουσίες δίπλα στούς Sonny Rollins Dave Liebman, John Scofield, Stan Getz ,Gary Burton, Carla Bley ,John Abercrombie κ.α)..
Απο την συνεργασία αυτή προέκυψε (τό 2003)o δίσκος Damage in Transit μέ 9 Συνθέσεις τού Swallow πού τιτλοφορούνται D.I.T.1-9.
O Swallow πιστεύει πώς οι συνθέσεις του είναι κατ´ουσίαν απλές(γι´αυτό παραθέτει στό booklet τού c.d. και τίς παρτιτούρες τους)αλλά ταυτοχρόνως δίνει μεγάλη βαρύτητα στην Ερμηνεία τους.
Το Αλμπουμ είναι απο τά καλύτερα πού έχω ακούσει τά τελευταία χρόνια.
Το στύλ του κινείται απο την Κλασσική Τζάζ ,στό Blues,στην Jazz Μπαλάντα ,αλλά ακόμα και στο Funk.
Mέσα απο τίς Συνθέσεις γίνονται αναφορές στον Coltrane,στον Coleman,στον Rollings.
O Swallow παρότι η τεχνική του είναι Εξαιρετική δίνει μεγάλη σημασία στην Δομή τών Ερμηνειών και αφήνει πολύ χώρο στον Potter ο οποίος πλέον εχει περάσει σέ ωριμη περίοδο και μάς προσφέρει μερικά πανέμορφα σόλο.
Η Συνεργασία με τον Nussbaum πρώτης τάξεως.
Απο τον Ρυθμό ,στην Μελωδία ,στόν Αυτοσχεδιασμό και πάλι στην Κλασσική φόρμα , το Trio μάς προσφέρει ένα Εργο Συνόλου πού ακούγεται μονορούφι..
Αυτό πού επίσης φαίνεται νάχει ενδιαφέρον είναι πώς η Σειρά τών Συνθέσεων ταιριάζει μέ τον Τίτλο τού Δίσκου,πού στην ουσία αναφέρεται στά ´στραπατσαρίσματα´πού υφιστάμεθα όλοι, απο την μέρα πού γεννιόμαστε ,μέχρις την μέρα πού ´πάμε γι´αλλού´.
Μιά ´ελεύθερη´Μουσική Περιγραφή στά Γεγονότα και στίς Επιδράσεις πού δεχόμαστε στην Ζωή μας.
Παραγωγός ο ίδιος ο Swallow.
Aπό την Watt -ECM 2003
Απο την συνεργασία αυτή προέκυψε (τό 2003)o δίσκος Damage in Transit μέ 9 Συνθέσεις τού Swallow πού τιτλοφορούνται D.I.T.1-9.
O Swallow πιστεύει πώς οι συνθέσεις του είναι κατ´ουσίαν απλές(γι´αυτό παραθέτει στό booklet τού c.d. και τίς παρτιτούρες τους)αλλά ταυτοχρόνως δίνει μεγάλη βαρύτητα στην Ερμηνεία τους.
Το Αλμπουμ είναι απο τά καλύτερα πού έχω ακούσει τά τελευταία χρόνια.
Το στύλ του κινείται απο την Κλασσική Τζάζ ,στό Blues,στην Jazz Μπαλάντα ,αλλά ακόμα και στο Funk.
Mέσα απο τίς Συνθέσεις γίνονται αναφορές στον Coltrane,στον Coleman,στον Rollings.
O Swallow παρότι η τεχνική του είναι Εξαιρετική δίνει μεγάλη σημασία στην Δομή τών Ερμηνειών και αφήνει πολύ χώρο στον Potter ο οποίος πλέον εχει περάσει σέ ωριμη περίοδο και μάς προσφέρει μερικά πανέμορφα σόλο.
Η Συνεργασία με τον Nussbaum πρώτης τάξεως.
Απο τον Ρυθμό ,στην Μελωδία ,στόν Αυτοσχεδιασμό και πάλι στην Κλασσική φόρμα , το Trio μάς προσφέρει ένα Εργο Συνόλου πού ακούγεται μονορούφι..
Αυτό πού επίσης φαίνεται νάχει ενδιαφέρον είναι πώς η Σειρά τών Συνθέσεων ταιριάζει μέ τον Τίτλο τού Δίσκου,πού στην ουσία αναφέρεται στά ´στραπατσαρίσματα´πού υφιστάμεθα όλοι, απο την μέρα πού γεννιόμαστε ,μέχρις την μέρα πού ´πάμε γι´αλλού´.
Μιά ´ελεύθερη´Μουσική Περιγραφή στά Γεγονότα και στίς Επιδράσεις πού δεχόμαστε στην Ζωή μας.
Παραγωγός ο ίδιος ο Swallow.
Aπό την Watt -ECM 2003
