Τη δεκαετια του '50 στην τζαζ κυριαρχουσαν 2 οργανα.Το σαξοφωνο και η τρομπετα.
Μουσικοι οπως ο Τσαρλι Παρκερ,ο Ντιζι Γκιλεσπι,ο Μαιλς Ντειβις,ο Τζον Κολτρειν,ο Κλιφορντ Μπραουν κυριαριαρχουσαν στο ειδος βγαζοντας σπουδαιους δισκους.Το 1956 υπο τη σκεπη της Blue Note βγαινει ενας δισκος στον οποιο κυριαρχει ενα αγνωστο στους πολλους οργανο.Και ο θηριοδαμαστης του ενας αδυνατος μουσικος με πονηρη φατσα ονοματι James Oscar "Jimmy" Smith.Η τζαζ δεν θα ηταν ποτε η ιδια.
Το Hammond B-3 δεν ηταν αγνωστο οργανο.Ηδη χρησιμοποιουνταν απο μεγαλους μουσικους οπως ο Fats Waller ,ο Count Basie και ο Wild Bill Davis.
Αυτον τον τελευταιο ακουσε και ο ιδιος ο Τζιμι σε ενα κλαμπ το 1953 με αποτελεσμα να παρατησει το πιανο , να αγορασει ενα χαμοντ ,να νοικιασει μια αποθηκη για να κανει προβες και σε λιγοτερο απο ενα χρονο να αρχισει τις ζωντανες εμφανισεις σε κλαμπ.
Στα δαχτυλα του αυτο το οργανο αλλαξε τον τροπο με τον οποιο το αντιλαμβανοταν το κοινο.Στην πραγματικοτητα ο Τζιμυ εφερε επανασταση.Το καταιγιστικο παιξιμο του,οι ατελειωτοι αυτοσχεδιασμοι του και η ενεργεια που εβγαζε ξεσηκωναν τον κοσμο με αποτελεσμα ο Αλφρεντ Λάιον της Μπλε Νοτας να τον υπογραψει αμεσως.Στην Μπλε Νοτα θα ηχογραφησει γυρω στους 40 δισκους επιβαλλοντας το χαμοντ σαν τζαζ οργανο ακομα και στους επικριτες που δεν θεωρουσαν οτι νοειται τζαζ χωρις πνευστο για κυριο οργανο.
Αλλωστε δεν γινοταν κι αλλιως.Πολλοι πιστευαν οτι ο Τζιμυ επαιζε μονο γρηγορα για να εντυπωσιασει χωρις ουσια.Εσπασαν τα μουτρα τους γιατι ο ιδιος απεδειξε οτι στα χερια του το χαμμοντ μπορει να γινει ενα ακρως συναισθηματικο οργανο παρ'ολη την "ηλεκτρονικοτητα" του.Αλωστε οι περισσοτεροι δισκοι στη Blue Note ηταν πιο κουλ και νταουνμπητ.Η αγαπη του για τα μπλουζ αποτυπωνεται σε πολλα κομματια του στα οποια δημιουργει τετοια ατμοσφαιρα που ακουγοντας δεν γινεται να μην ανοιξεις το μπουκαλι με το ουισκυ.
Συνεργαζεται με σπουδαιους μουσικους οπως σαν τους Kenny Barrell(μονιμος συνεργατης),Stanley Turentine,Donald Bailey,Percy France γιατι λατρευε να δουλευει με καλους μουσικους.Ο Tζιμυ δεν ηταν ποτε one man show.Σε κανεναν δισκο του δεν κυριαρχει το χαμοντ.Αφηνε τους μουσικους του να σολαρουν πανω απο αυτον πολλες φορες και πολλες φορες ακολουθουσε και συμπληρωνε τις μουσικες τους φρασεις.Γι' αυτο ολοι ηθελαν να συνεργαζονται μαζι του.
Το 1962 φευγει απο τη Blue Note για να υπογραψει στη Verve.Eκει θα βρει ξανα το φιλο του τον Kenny Burrell αλλα θα συναντησει και τρεις μεγαλους μουσικους και ενορχηστρωτες.Τον Quincy Jones,τον Lalo Schiffrin και τον Oliver Nelson.
Η αλλαγη εταιριας και συνεργατων θα φερει και αλλαγη στο στυλ.Απο τις τετραμελεις μπαντες της Μπλε Νοτας στις μεγαλες ορχηστρες της Verve υπο τη διευθυνση του Τζοουνς,του Σιφριν και του Νελσον.Και αν ολα αυτα φαινονται αγχωτικα ο Τζιμυ εισεβαλε με το χαμμοντ σαν ταυρος και τους πηρε και τους σηκωσε.Ισα ισα εδω φαινεται οτι του ταιριαζει περισσοτερο αφου κινειται σε πιο ξεσηκωτικους και χορευτικους σοουλ τζαζ ρυθμους και με το γκαζι στο πατωμα οσον αφορα το χαμοντ.Η μεγαλη ορχηστρα δινει το ρυθμο και ο τζιμυ κυριολεκτικα ξεσαλωνει δειχνοντας οτι απελευθερωνεται απο την πιο "αυστηρη" τζαζ της μπλε νοτας.Η ενεργεια αυτη που ξεχειλιζει οπως και η διαθεση του αποτυπωνεται αναγλυφα στους δισκους του και γινεται και αμεσα αντιληπτη απο το κοινο χαριζοντας του τις μεγαλυτερες επιτυχιες του.
Το στυλ παιξιματος του πλεον ειναι σημα κατατεθεν.Ειναι πλεον...φανκυ.Μπορει ο James Brown να ειναι ο πατερας του φανκ,ο Τζιμμυ Σμιθ ομως ηταν ενας απο τους καταλυτες και διαμορφωτες του ηχου που θα ονομαζοταν φανκ.Οι συνεργασιες του ειναι ασταματητες.Συνεργαζεται με τον Γουες Μοντγκομερυ,τον Τζωρτζ Μπενσον,τον Λου Ντοναλντσον,τον Γκραντ Γκριν και αλλους αμετρητους.
Την δεκαετια του 70 ανοιξε ενα κλαμπ στο Λ.Α. και επεζε εκει.Τελευταιος δισκος του το 2000.Πεθανε το Φεβρουαριο του 2005 σε ηλικια 79 χρονων(γεννηθηκε το δεκεμβρη του 1925).
Την ιδια χρονια του απονεμηθηκε το βραβειο Τζαζ Μαστερ την υψηλοτερη τιμη που μπορει να γινει σε μουσικους της Τζαζ.Μπορει να μην εκανε το ονομα-συμβολο οπως ο Μάιλς,ο Τσαρλυ Παρκερ,ο Κολτρειν ή ο Ντιζυ εκανε ομως κατι πολυ σπουδαιο.Εισηγαγε και επεβαλε στη συνειδηση του κοσμου ενα καινουριο οργανο,που μεχρι τοτε αγνοουσαν οι περισσοτεροι,φερνοντας επανασταση και αλλαζοντας κατα πολυ τη μουσικη επηρεαζοντας ολα τα ειδη.Απο την τζαζ μεχρι το ροκ.
Μετα απο αυτον θα ξεπεταχτουν μουσικοι οπως ο τζιμυ μαγκριφ,ο τζακ μακ νταφ,ο γκραχαμ μποντ,ο μπουκερ τι.Απο το ροκ ο Jon Lord(Deep Purple),o Brian Auger και ο μεγαλος Keith Emmerson εχουν δηλωσει οτι ο Τζιμμυ Σμιθ ηταν η μεγαλυτερη επιρροη τους.
Κι ολα αυτα για ενα ανθρωπο που οσο εκρηκτικος ηταν στο παιξιμο του τοσο χαμηλων τονων ηταν στη ζωη του.
Μουσικοι οπως ο Τσαρλι Παρκερ,ο Ντιζι Γκιλεσπι,ο Μαιλς Ντειβις,ο Τζον Κολτρειν,ο Κλιφορντ Μπραουν κυριαριαρχουσαν στο ειδος βγαζοντας σπουδαιους δισκους.Το 1956 υπο τη σκεπη της Blue Note βγαινει ενας δισκος στον οποιο κυριαρχει ενα αγνωστο στους πολλους οργανο.Και ο θηριοδαμαστης του ενας αδυνατος μουσικος με πονηρη φατσα ονοματι James Oscar "Jimmy" Smith.Η τζαζ δεν θα ηταν ποτε η ιδια.
Το Hammond B-3 δεν ηταν αγνωστο οργανο.Ηδη χρησιμοποιουνταν απο μεγαλους μουσικους οπως ο Fats Waller ,ο Count Basie και ο Wild Bill Davis.
Αυτον τον τελευταιο ακουσε και ο ιδιος ο Τζιμι σε ενα κλαμπ το 1953 με αποτελεσμα να παρατησει το πιανο , να αγορασει ενα χαμοντ ,να νοικιασει μια αποθηκη για να κανει προβες και σε λιγοτερο απο ενα χρονο να αρχισει τις ζωντανες εμφανισεις σε κλαμπ.
Στα δαχτυλα του αυτο το οργανο αλλαξε τον τροπο με τον οποιο το αντιλαμβανοταν το κοινο.Στην πραγματικοτητα ο Τζιμυ εφερε επανασταση.Το καταιγιστικο παιξιμο του,οι ατελειωτοι αυτοσχεδιασμοι του και η ενεργεια που εβγαζε ξεσηκωναν τον κοσμο με αποτελεσμα ο Αλφρεντ Λάιον της Μπλε Νοτας να τον υπογραψει αμεσως.Στην Μπλε Νοτα θα ηχογραφησει γυρω στους 40 δισκους επιβαλλοντας το χαμοντ σαν τζαζ οργανο ακομα και στους επικριτες που δεν θεωρουσαν οτι νοειται τζαζ χωρις πνευστο για κυριο οργανο.
Αλλωστε δεν γινοταν κι αλλιως.Πολλοι πιστευαν οτι ο Τζιμυ επαιζε μονο γρηγορα για να εντυπωσιασει χωρις ουσια.Εσπασαν τα μουτρα τους γιατι ο ιδιος απεδειξε οτι στα χερια του το χαμμοντ μπορει να γινει ενα ακρως συναισθηματικο οργανο παρ'ολη την "ηλεκτρονικοτητα" του.Αλωστε οι περισσοτεροι δισκοι στη Blue Note ηταν πιο κουλ και νταουνμπητ.Η αγαπη του για τα μπλουζ αποτυπωνεται σε πολλα κομματια του στα οποια δημιουργει τετοια ατμοσφαιρα που ακουγοντας δεν γινεται να μην ανοιξεις το μπουκαλι με το ουισκυ.
Συνεργαζεται με σπουδαιους μουσικους οπως σαν τους Kenny Barrell(μονιμος συνεργατης),Stanley Turentine,Donald Bailey,Percy France γιατι λατρευε να δουλευει με καλους μουσικους.Ο Tζιμυ δεν ηταν ποτε one man show.Σε κανεναν δισκο του δεν κυριαρχει το χαμοντ.Αφηνε τους μουσικους του να σολαρουν πανω απο αυτον πολλες φορες και πολλες φορες ακολουθουσε και συμπληρωνε τις μουσικες τους φρασεις.Γι' αυτο ολοι ηθελαν να συνεργαζονται μαζι του.
Το 1962 φευγει απο τη Blue Note για να υπογραψει στη Verve.Eκει θα βρει ξανα το φιλο του τον Kenny Burrell αλλα θα συναντησει και τρεις μεγαλους μουσικους και ενορχηστρωτες.Τον Quincy Jones,τον Lalo Schiffrin και τον Oliver Nelson.
Η αλλαγη εταιριας και συνεργατων θα φερει και αλλαγη στο στυλ.Απο τις τετραμελεις μπαντες της Μπλε Νοτας στις μεγαλες ορχηστρες της Verve υπο τη διευθυνση του Τζοουνς,του Σιφριν και του Νελσον.Και αν ολα αυτα φαινονται αγχωτικα ο Τζιμυ εισεβαλε με το χαμμοντ σαν ταυρος και τους πηρε και τους σηκωσε.Ισα ισα εδω φαινεται οτι του ταιριαζει περισσοτερο αφου κινειται σε πιο ξεσηκωτικους και χορευτικους σοουλ τζαζ ρυθμους και με το γκαζι στο πατωμα οσον αφορα το χαμοντ.Η μεγαλη ορχηστρα δινει το ρυθμο και ο τζιμυ κυριολεκτικα ξεσαλωνει δειχνοντας οτι απελευθερωνεται απο την πιο "αυστηρη" τζαζ της μπλε νοτας.Η ενεργεια αυτη που ξεχειλιζει οπως και η διαθεση του αποτυπωνεται αναγλυφα στους δισκους του και γινεται και αμεσα αντιληπτη απο το κοινο χαριζοντας του τις μεγαλυτερες επιτυχιες του.
Το στυλ παιξιματος του πλεον ειναι σημα κατατεθεν.Ειναι πλεον...φανκυ.Μπορει ο James Brown να ειναι ο πατερας του φανκ,ο Τζιμμυ Σμιθ ομως ηταν ενας απο τους καταλυτες και διαμορφωτες του ηχου που θα ονομαζοταν φανκ.Οι συνεργασιες του ειναι ασταματητες.Συνεργαζεται με τον Γουες Μοντγκομερυ,τον Τζωρτζ Μπενσον,τον Λου Ντοναλντσον,τον Γκραντ Γκριν και αλλους αμετρητους.
Την δεκαετια του 70 ανοιξε ενα κλαμπ στο Λ.Α. και επεζε εκει.Τελευταιος δισκος του το 2000.Πεθανε το Φεβρουαριο του 2005 σε ηλικια 79 χρονων(γεννηθηκε το δεκεμβρη του 1925).
Την ιδια χρονια του απονεμηθηκε το βραβειο Τζαζ Μαστερ την υψηλοτερη τιμη που μπορει να γινει σε μουσικους της Τζαζ.Μπορει να μην εκανε το ονομα-συμβολο οπως ο Μάιλς,ο Τσαρλυ Παρκερ,ο Κολτρειν ή ο Ντιζυ εκανε ομως κατι πολυ σπουδαιο.Εισηγαγε και επεβαλε στη συνειδηση του κοσμου ενα καινουριο οργανο,που μεχρι τοτε αγνοουσαν οι περισσοτεροι,φερνοντας επανασταση και αλλαζοντας κατα πολυ τη μουσικη επηρεαζοντας ολα τα ειδη.Απο την τζαζ μεχρι το ροκ.
Μετα απο αυτον θα ξεπεταχτουν μουσικοι οπως ο τζιμυ μαγκριφ,ο τζακ μακ νταφ,ο γκραχαμ μποντ,ο μπουκερ τι.Απο το ροκ ο Jon Lord(Deep Purple),o Brian Auger και ο μεγαλος Keith Emmerson εχουν δηλωσει οτι ο Τζιμμυ Σμιθ ηταν η μεγαλυτερη επιρροη τους.
Κι ολα αυτα για ενα ανθρωπο που οσο εκρηκτικος ηταν στο παιξιμο του τοσο χαμηλων τονων ηταν στη ζωη του.
