1000 και μία ιεροτελεστίες

Larry Coryell - Le sacre du Printemps - Philips - 1986



Larry Coryell - Shceherazade/Bolero - Philips - 1982

Έχω ξαναγράψει αλλού ότι επάγγελμα του κιθαρίστα είναι από τα πιό μοναχικά στον κόσμο. Αυτό επιτείνεται από το ότι το όργανο θεωρείται από τα πιό πρόσφατα και λιγότερο ψαγμένα και από τα πιό περιορισμένα σε δυνατότητες, φυσικά συγκρινόμενο με όργανα όπως το πιάνο.
Όταν λοιπόν το μουσικό έργο και ο κιθαρίστας έχουν απαιτήσεις, τότε η εκτέλεση γίνεται πραγματικός γολγοθάς.

Γιά τον Larry Coryell έχουμε πεί επανειλημμένα πολλά πράγματα. Στην μεγάλη του και ακόμα ενεργή καριέρα ο κιθαρίστας όπου εύρισκε μικρόφωνο ηχογραφούσε. Κατά προτροπή του φίλου μας του Βαγγέλη Σ. αναζήτησα δυό από τους σχετικά σπάνιους δίσκους του. Ηχογραφήθηκαν στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 80 σε μιά ετικέτα από τις πολύ σπάνιες μέσα στις τόσες που ηχογράφησε, την Philips Ιαπωνίας. Είναι από την ακουστική εποχή, όταν ο Larry τράβηξε την πρίζα και ασχολήθηκε γιά αρκετά χρόνια με την ακουστική (με μεταλλικές χορδές, όχι κλασική) κιθάρα.

Ο Τεξανός συνθέτης παίρνει μιά σειρά από γνωστά και πολύ δύσκολα μουσικά έργα και τα μεταγράφει μόνος του γιά (μία) ακουστική κιθάρα. Τα έργα: Η ιεροτελεστία της άνοιξης του Stravinsky (στον πρώτο δίσκο) και η Σεχραζάντ του Nikolai Rimsky Korsakov, μαζί με το Μπολερό του Ravel καθώς και δυό αποσπάσματα του De Falla (νύχτες στους Ισπανικούς κήπους) και Sarasate έργο 23.2, στον δεύτερο.

Όσοι γνωρίζουν τα έργα αυτά μπορούν ήδη να έχουν μιά ιδέα γιά τι άθλο συζητάμε. Ο Coryell τηρεί σχεδόν κατά γράμμα τα βασικά θέματα των συνθέσεων και εμπλουτίζει με αυτοσχεδιαστικές ιδέες χωρίς ιδιαίτερους πλατειασμούς. Δεν είναι κλασική, αλλά δεν είναι και jazz. Όμως καταφέρνει να δώσει στο μέν έργο του Stravinsky όλη τη δυναμική και το σκέρτσο, στην δε Shceherazade όλη τη λυρικότητα του βιολιού, διατηρώντας στο ακέραιο τις περιγραφικές πιό δύσκολες φορτωμένες στιγμές της πλήρους ορχήστρας όπως πχ στο θέμα με το ναυάγιο. Στο δε Bolero, έργο πασίγνωστο και μάλιστα στην Ελλάδα λόγω "παράξενων" συγκυριών, κρατάει συνεχώς όλο το ενδιαφέρον με την κλιμακούμενη δόμησή του, παρά το γεγονός ότι όλα αποδίδονται από μιά και μόνη κιθάρα.

Γυμνός, μόνος αντιμέτωπος με το χρονόμετρο, εύπλαστο και διαστελλόμενο κι αυτό στο χέρι του, ο κιθαρίστας αποκαλύπτει μπροστά στον έκπληκτο ακροατή μιά άλλη οπτική γωνία έργων που γράφτηκαν γιά σύγχρονη εκτέλεση από δεκάδες μουσικούς προσθέτοντας την πινελιά του αυτοσχεδιασμού και του τρελλού (αλλά στέρεα καρφωμένου στο έδαφος) τεξανού τζαζίστα.
Ειλικρινά δεν θα μπορούσα να σκεφτώ κανέναν άλλο να τολμήσει να σκεφτεί και πολύ περισσότερο να εκτελέσει τα έργα αυτά μόνος.

Re: Απάντηση: 1000 και μία ιεροτελεστίες

Τσάκωνας Βασίλης said:

Πολύ ενδιαφέρον !...
..ενδιαφέρομαι!

Τον απολαμβάνω πάντα στην ηλεκτρική του "φύση"
και "ακουστικά" δεν τον άκουσα ποτέ

Αναμένω :food-smiley-005:

Click to expand...

ίσως να βρεθούμε γιά καμιά ακρόαση το ΣΚ.
Δεν σε είδα πολύ στην πίτα. Σε καπάρωσε ο Ντοκ.

Αν δεν έχεις ακούσει ακουστικά, έχεις ακούσει τον μισό μόνο...

Re: Απάντηση: 1000 και μία ιεροτελεστίες

Βαγγέλης Σ. said:

Πάντως εγώ σαν κλασική την ακούω. Ο Coryell σέβεται το ύφος και το τεμπο των έργων. Το καταπληκτικό είναι ότι σου περνάει όλα τα συναισθήματα που υπάρχουν και στις κανονικές εκτελέσεις. Ή τουλάχιστον αυτό ισχύει για όσους είναι εξοικιωμένοι με τις εκτελέσεις αυτές.
Κλασική με ακουστική κιθάρα είναι ίσως κάτι καινοφανές αλλά το αποτέλεσμα μετράει. :guitarist:

Click to expand...

σαφέστατα.
Κρατάει όμως ό,τι χρειάζεται από το έργο και αυτοσχεδιάζει (=fast forward) γιά να τα συνδέσει. Και αυτό ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑ ΑΔΥΝΑΜΙΑ.
Υπό το πρίσμα αυτό δεν είναι κλασική η τζαζ.
Τα κομμάτια είναι σαφέστατα αναγνωρίσιμα στην τελευταία λεπτομέρεια.
Ιδίως η Σεχραζάντ που είναι το μόνο ίσως κλασικό έργο που το ξέρω απέξω κι ανακατωτά και ανάποδα και αναγραμματισμένο. Το έχει πιάσει και το χτύπησε στο δοξα πατρί...