Μεταλλάσσοντας την αυταρέσκεια σε αφοσοίωση: Maria T.

Το πρωτοπαρουσίασε ο ‛Πάπας’ στο now playing, τσίμπησα, ‛’το τσίμπησα’’ και τσουπ….. Νάτη η σκατούλα η αίσθηση, όταν ένα μουσικό δημιούργημα εισβάλλει βίαια στον μικρόκοσμο μου επιβάλλοντας την (γνωστή από νηφαλιότερες εποχές) γλυκόπικρη αμφίδρομη σχέση μαζί του, αφού από την μία, ξάφνου, η -αλλά μπιγκ μπαγκ- εσωτερική επιφώτιση καταλύει την μπερδεψούρα του μυαλού και με διαύγεια πλέον προβάλλονται πίσω στο δημιούργημα τέχνης οι σκέψεις που τόσο καιρό κωλοβαράνε στην ράθυμη θαλπωρή της κεφάλας μου και από δυσεπίλυτος γρίφος μεταλλάσσονται σε καλοκεντημένο κείμενο, με αναπάντεχη λογική συνάφεια….

Και καθώς οι δοξαριές του Ρουμανοαμερικανού Αλεξάντερ Μπαλανέσκου σμιλεύουν ένα θρηνητικό από-κοσμο σύμπαν, εγώ σε μια καλοστημένη -αλλά Δ. Παπαϊωάννου- παράσταση βλέπω να παρελαύνουν μπροστά μου αυτοί που -εύκολα στην αρχή και οδυνηρά μετά- ‛πούλησα’ και ξέχασα, αυτοί που τυχόν με αγάπησαν και δεν έδωσα δυάρα για πάρτη τους, κυνικά ευφυολογώντας με τα συναισθήματα τους και τις ατέλειες τους, ….

…..χεχε, όλα εδώ πληρώνονται, η εκδίκηση έρχεται μέσω αυτών στους οποίους καταθέτω γη και ύδωρ, προσφέροντας πρόθυμα τα πλευρά να τα λογχίσουν (παραμύθι βέβαια, να κερδίσω και πάλι θέλω) με την άρνηση τους να υποταχθούν στο αυταρχικό διατασσόμενο ‛καθ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση’ μαζί μου, επιμένοντας στους δικούς τους ρυθμούς που τόσο με εξοργίζουν… ανήμπορος να αποδεχθώ ότι δεν μπορούν όλα να γίνονται με τους όρους μου, δεν μπορεί πάντα να επικρατώ με 5-0 (και μόνο με κινήσεις τακτικής να αποδέχομαι μικρο-ήττες στο ενδιάμεσο επίπεδο/πεδίο … ) … αδέξιος στην διαπίστωση ότι ναι, μπορεί να μην υπάρχει ανταπόκριση στα μεγέθη που εγώ εκ του πονηρού οικοδομώ για να υπερκατακλύσω συναισθηματικά τον άλλο και να τον συντρίψω… (χαχαχα, ως πότε θα πλανώμαι, … μα υπάρχουν συντριπτικές νίκες βρε ηλίθιε ;;; μόνο συντριπτικές ήττες υπάρχουν, ο μόνος που χάνει είσαι εσύ, με 7-0, ούτε καν στον δεύτερο γύρο πας .... )και όταν βλέπω το αδιέξοδο να χτίζω πυρετωδώς την αυτοάμυνα, λες και δεν ξέρω, δεν περιμένω, δεν το πιστεύω ότι θα έφθανε μόνο μια ματιά, ένας στεναγμός, για να σαβουρώσει το οικοδόμημα….


… όμως όλα τα παραπάνω είναι υπέροχο που υπήρξαν, που με παίδεψαν, που τα πάλεψα….. θυμάμαι τον Μάικλ Οτάτζε να γράφει, μέσω του κινηματογραφικού χαρακτήρα της Κ.Σ. Τόμας στον επίλογο του άγγλου ασθενούς : ‛’… φεύγουμε πλήρεις από αγαπημένους, εραστές και ‛φυλές’, γεύσεις που χαρήκαμε, κορμιά που κατακτήσαμε και σαν ποτάμια μέσα τους κολυμπήσαμε, φόβους που κρύψαμε, εμπειρίες που χαράχθηκαν στο δέρμα μας, …..’’
…. προσυπογράφω, παρότι νομίζω ότι εγώ μάλλον θέλω να αφανίσω κάθε ζωή από τα υπόψη ποτάμια, αφού δεν μετουσιώνω την αδυναμία σε αρπαγή, την αυταρέσκεια σε αφοσίωση…

Α ναι, η Μαρία Τανάσε πέθανε το 1963, 50 ετών, προλαβαίνοντας να γίνει η μεγαλύτερη λαϊκή τραγουδίστρια της Ρουμανίας. Πάνω στα τραγούδια της και με αφορμή αυτά, ο Μπαλανέσκου δημιούργησε ένα δικό του μουσικό κόσμο, ηχογραφώντας τον καλύτερο δίσκο με τον οποίο μίλησα τον τελευταίο χρόνο

ευχαριστώ που συμπλήρωσες την παρουσίαση ...

... γιατί αν περιμένει από μένα ο τυχόν μουσικόφιλος, να καταλάβει τι μουσική περιέχει ο κάθε παρουσιαζόμενος δίσκος, .... σώθηκε ....

Η αυταρέσκεια είναι ένα ξεκούρδιστο παράγωγο σε μία βδελυρή παρτίδα σκακιού όπου οι αντίπαλοι κυνηγάνε κατά βάση την ουρά τους .... η αφοσίωση είναι η τελευταία σταγόνα σε ένα παγούρι νερό, καταμεσής σε μια υπόλευκη νεφροπαθή έρημο ... το μόνον που σου μένει είναι να ποντάρεις όλη σου την ζωή σε αυτήν, μην συνυπολογίζοντας πλέον τα ανεπιστρεπτί βυθισμένα κόστη ...

http://www.youtube.com/watch?v=aQoTPUQ4l8c&feature=player_embedded#t=22

και η μουσική ... α, η μουσική πάντα θα περιδιαβαίνει τους κύκλειους δρόμους της, προσφέροντας χρωματιστές κορδέλες από ένα παντέρημο γαϊτανάκι, να διαλέγεις κάθε φορά αυτή που θα επιβεβαιώσει την διάθεση σου, που θα ταιριάξει με την κουπ των πνιγηρών συναισθημάτων σου, προσποιούμενος ότι η επαναδιαμόρφωση των απόψεων σου θα σε σώσει από την μοναξιά ... η μουσική ουδέποτε φταίει ... ο δοσίλογος που σε ρουφιάνεψε ήταν ο ίδιος σου ο εαυτός ... η μουσική μόνον προσφέρει ... πλαίσια, αποκλιμάκωση, ανακούφιση ... είναι η Αθηνά, ωστόσο για να σωθείς πρέπει τω όντι να κινήσεις την χείρα σου και οπωσδήποτε όχι στην ρυθμολογία ενός κατσουφιασμένου αυνανισμού ...

http://www.youtube.com/watch?v=74hFIWjwDa4

Μα τι λες ; Για μετά είναι κάτι σαν και αυτό : http://www.avclub.gr/forum/showthread.php/105838-Λαγνεία?highlight=