Θησαυρός με τα όλα του

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

Δημήτρης Ν.

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,209
Θεσσαλονίκη
21cvv7eyu1L._SL500_AA170_.jpg


Markus Stockhausen / Electric Treasures / 2008

Δεν είχα και σε τόσο μεγάλη εκτίμηση τον Markus Stockhausen . Ισως η βαριά κληρονομιά του επιθέτου του να μου δημιουργούσε a priori αισθήματα ενδοιασμού , ως γιό ενός μεγάλου πατέρα . Η σποραδική επαφή με την δισκογραφία του , τον είχε κατατάξει στην συνείδηση μου , στο mainstream της σημερινής τζαζ , ενδεχομένως περισσότερου ευχάριστης παρά σημαντικής .

Αμαρτία εξομολογουμένη , αμαρτία ουκ εστι , όμως . Διότι με το Electric Treasures να βρίσκεται εδώ και μερικές μέρες στα χέρια μου και στο player μου και να ακούγεται , παρά τον όγκο του ως διπλού cd , μονοκοπανιά , δις ημερησίως , συνειδητοποίησα την αμαρτία μου , το πόσο επιπόλαιη στάθηκε η πρώτη μου στάση απέναντι του και πόσο επιδερμική η επαφή μου μαζί του , αφού δεν κατάφερα να διαγνώσω εγκαίρως το μέγεθος του ανδρός , το δημιουργικό status του καλλιτέχνη .

Το Electric Treasures είναι ζωντανά ηχογραφημένο στην Βόννη . Μια κι έξω , όλο το κονσέρτο . Και είναι η επιτομή του τζαζικού αυτοσχεδιασμού , ο ορισμός της εκτελεστικής δεινότητας των συμμετεχόντων καθώς απεικονίζει μια μεταφυσικού επιπέδου επικοινωνία των μελών του κουαρτέτου που είναι εκτός από τον ίδιο τον Stockhausen στην τρομπέτα , ο Arild Andersen στο μπάσο , ο Patrice Heral στα ντραμς κι ο Vladyslav Sendecki στo πιάνο και τα keyboards .

Συχνά τα τελευταία χρόνια γκρινιάζω για την σημερινή τζαζ , καθώς νιώθω πως είναι παγιδευμένη μεταξύ αφ´ενός των ψυχρών Ευρωπαίων και της ECM αισθητικής και αφ’ ετέρου των παραδοσιακών Αμερικάνων όπως ο Wyntοn Marshallis ή ο Roy Hardgrove που αναμασούν την blues παράδοση . Από την άλλη η επιτυχία των Est γέννησε ένα μεγάλο κύμα πιανιστικών τρίο που λόγω αυτής ακριβώς της φόρμας του τρίο , παρουσιάζει τόσο ενδιαφέρον , αλλά και άλλο τόσο ομοιότητες στον ηχο που κινούμενες ως δυνάμεις αντίρροπες του ενδιαφέροντος και της πρωτοτυπίας , δρουν ανασταλτικά και ενίοτε ακυρωτικά προς το ενδιαφέρον .

Το Electric Treasures έρχεται όμως να βάλει τα πράγματα στη θέση τους . Εδώ τ’ ακουσα όλα . Ακουσα τον Miles να περνά από μπροστά μου , άκουσα τους Supersilent , αλλά και την κλασσική κεντροευρωπαϊκή παράδοση . Ακουσα ένα γκρουπ που ξερνά φωτιά όταν χρειάζεται , που δεν περιορίζεται σε ήσυχες μελωδίες και ψυχρές απεικονίσεις ενός κόσμου , αριστοκρατικού και ενίοτε αδιάφορου. Ο Markus Stockhausen και το κουαρτέτο του εδώ , πετυχαίνουν το αδύνατο . Λειτουργούν από την μια σε ιστορικό χρόνο καθώς διατρέχουν όλη την ιστορία της σύγχρονης τζαζ και από την άλλη είναι στο απόλυτο κέντρο του ζωντανού παρόντος , καθορίζοντας το μέλλον με έναν τρόπο σημασιολογικά αντίστοιχο αυτού του Miles. Το κουαρτέτο ηχεί σαν μεγάλη μπάντα , σαν αφρικάνοι παγανιστές της ζούγκλας , σαν φρη αβανγκαρντίστες , σαν παραδοσιακοί τζαζίστες που σουιγκάρουν , σαν ambient ιμπρεσσιονιστές καθώς περνούν από την ιλιγγιώδη ένταση σε κλασσικότροπα ατμοσφαιρικά δαντελένια κομψοτεχνήματα .

Για μένα δεν νοείται σύγχρονη τζαζ δισκοθήκη δίχως το Electric treasures. Είμαι σίγουρος πως όσο το ακούω τόσο περισσότερα στοιχεία της μεγάλης μουσικής – που όντως είναι – θα ανακαλύπτω . Το δε γοητευτικά και νοσταλγικά φελλινικό – α λα Amarcord – closin’ track θα συνεχίσει να αποτελεί το πλέον αισιόδοξο και ελπιδοφόρο κλείσιμο αποτυπωμένο σε δίσκο που έχω ακούσει ποτέ . Αυτός ΕΙΝΑΙ ο καλύτερος δίσκος του 2008 , απλώς τον άκουσα λίγες μέρες αφότου μπήκε το 2009. θα τον ακούω σίγουρα και το 2010. ( ***** )
 

jim...

Moderator
Staff member
22 February 2008
24,608
Μπακοτσιάνος...
Κοίτα να δεις που το είδα σήμερα το απόγευμα στο metropolis στον Βενιζέλο.




Και προσπαθούσα να θυμηθώ κάνα τίτλο από αυτά που έχετε προτείνει για να πάρω.:slapface: