Τάσος Χαλκιάς - Τα Ηπειρώτικα
Ο Τάσος Χαλκιάς (1914 - 1992) στα ''Ηπειρώτικα'' μας δίνει εξαίρετα δείγματα ηπειρώτικης μουσικής.
Ο δίσκος ηχογραφήθηκε το 1982 , 10 χρόνια πριν το θάνατό του.
Συρτά στα 2, συρτά στα 3, τσάμικο, μοιρολόγια, υπάρχει μια μουσική παλέττα η οποία περιέχει κάθε λογής συναίσθημα.
Ενδεικτικά αναφέρω το ζωντανό και περήφανο''Μαρς Ναπολέων''και τα λεβέντικα ''Τριανταφυλλιά'' (τσάμικο) και ''Γκέκα''.
Εκεί όμως που ανεβαίνουμε επίπεδο είναι στα βαριά ''Πωγωνίσια Κουρέντων'' ,''Δέλβινο'' , ''Διρβινίτσα'' στα οποία , αν αφεθούμε, βιώνουμε έναν ''άλλον'' εκστατικό διονυσιασμό.
Όσο για τα μοιρολόγια ''... της Ζελίστας'' και το ''Μοιρολόϊ'' μας οδηγούν στα όρια του υπερβατικού σε αφαίρες όπου ο πόνος ο οποίος εκφράζεται γίνεται αφορμή για ανύψωση από την καθημερινότητα.
"Στο κλαρίνο του Χαλκιά βογκάει, τινάζεται, χαμογελάει, χορεύει η Ελλάδα - θάλασσες και βουνά της, δεκαπεντασύλλαβα ποτάμια της, αρματολοί και κλέφτες, παλικαράκια στριφτομούστακα στη μάχη και στο τσάμικο, μαυροφορούσες ανταρτομανάδες και κοράσια πλεξουδοστεφάνωτα, πέντε κοτσύφια στον ελαιώνα και, στο βάθος βάθος, πάντα το άγρυπνο, μερακλωμένο αηδόνι".
Τα παραπάνω λόγια του Γιάννη Ρίτσου σκιαγραφούν, με ποιητικό (αν και λίγο φολκλορικό που ίσως αποθαρρύνει πιθανούς ακροατές) τρόπο, τον ήχο του κλαρίνου του Τάσου Χαλκιά.
Ο Μίκης Θεοδωράκης είχε πει: ''Όλη η ψυχή της πολυβασανισμένης Ρωμιοσύνης βρίσκεται στο κλαρίνο του''.
Είναι γνωστό το περιστατικό στην Αμερική το 1962 με τον Benny Goodman, ο οποίος όχι μόνο εντυπωσιάστηκε από το παίξιμο του Έλληνα μουσικού, αλλά και δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι μπορούσε να παίζει με τον τρόπο αυτόν χωρίς να ξέρει να διαβάζει νότες.
Ενα μοιρολόι συνόδευσε τον Τάσο Χαλκιά στην τελευταία του κατοικία στο Γ' Νεκροταφείο, στις 13 Αυγούστου 1992. Ήταν το ίδιο μοιρολόι που έπαιξε ο ίδιος όταν αντίκρισε νεκρό στην αγκαλιά της γυναίκας του το μικρό παιδί του απ' τις γερμανικές βόμβες το 1941. Είχε εκμυστηρευτεί σε φίλο του: ''Δεν άντεξα. Γύρισα πίσω έβγαλα το κλαρίνο και του 'φκιαξα αυτό το μοιρολόι''.
Μετά από λίγο ολοκληρώθηκε το δράμα... Μια άλλη βόμβα ξεκλήρισε και την υπόλοιπη οικογένεια (γυναίκα και το άλλο παιδί).
1. Mαρς Ναπολέων 3:10
2. Πωγωνίσια κουρεντων 2:19
3. Πλεσια (στα τρία) 3:04
4. Λιασκοβίτι 2:19
5. Το δελβινο (κοφτό) 3:44
6. Διρβινίτσα 3:10
7. Το μοιρολόϊ της ζελίστας 1:48
8. Παλιορη (καραμπέρκα πωγωνίσια) 3:52
9. Η τριανταφυλλιά 3:33
10. Η σελφος 2:49
11. Πέρα σ´εκείνο το βουνό 2:32
12. Ο γκέκας 3:20
13. Μοιρολοϊ 3:11
Ο Τάσος Χαλκιάς (1914 - 1992) στα ''Ηπειρώτικα'' μας δίνει εξαίρετα δείγματα ηπειρώτικης μουσικής.
Ο δίσκος ηχογραφήθηκε το 1982 , 10 χρόνια πριν το θάνατό του.
Συρτά στα 2, συρτά στα 3, τσάμικο, μοιρολόγια, υπάρχει μια μουσική παλέττα η οποία περιέχει κάθε λογής συναίσθημα.
Ενδεικτικά αναφέρω το ζωντανό και περήφανο''Μαρς Ναπολέων''και τα λεβέντικα ''Τριανταφυλλιά'' (τσάμικο) και ''Γκέκα''.
Εκεί όμως που ανεβαίνουμε επίπεδο είναι στα βαριά ''Πωγωνίσια Κουρέντων'' ,''Δέλβινο'' , ''Διρβινίτσα'' στα οποία , αν αφεθούμε, βιώνουμε έναν ''άλλον'' εκστατικό διονυσιασμό.
Όσο για τα μοιρολόγια ''... της Ζελίστας'' και το ''Μοιρολόϊ'' μας οδηγούν στα όρια του υπερβατικού σε αφαίρες όπου ο πόνος ο οποίος εκφράζεται γίνεται αφορμή για ανύψωση από την καθημερινότητα.
"Στο κλαρίνο του Χαλκιά βογκάει, τινάζεται, χαμογελάει, χορεύει η Ελλάδα - θάλασσες και βουνά της, δεκαπεντασύλλαβα ποτάμια της, αρματολοί και κλέφτες, παλικαράκια στριφτομούστακα στη μάχη και στο τσάμικο, μαυροφορούσες ανταρτομανάδες και κοράσια πλεξουδοστεφάνωτα, πέντε κοτσύφια στον ελαιώνα και, στο βάθος βάθος, πάντα το άγρυπνο, μερακλωμένο αηδόνι".
Τα παραπάνω λόγια του Γιάννη Ρίτσου σκιαγραφούν, με ποιητικό (αν και λίγο φολκλορικό που ίσως αποθαρρύνει πιθανούς ακροατές) τρόπο, τον ήχο του κλαρίνου του Τάσου Χαλκιά.
Ο Μίκης Θεοδωράκης είχε πει: ''Όλη η ψυχή της πολυβασανισμένης Ρωμιοσύνης βρίσκεται στο κλαρίνο του''.
Είναι γνωστό το περιστατικό στην Αμερική το 1962 με τον Benny Goodman, ο οποίος όχι μόνο εντυπωσιάστηκε από το παίξιμο του Έλληνα μουσικού, αλλά και δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι μπορούσε να παίζει με τον τρόπο αυτόν χωρίς να ξέρει να διαβάζει νότες.
Ενα μοιρολόι συνόδευσε τον Τάσο Χαλκιά στην τελευταία του κατοικία στο Γ' Νεκροταφείο, στις 13 Αυγούστου 1992. Ήταν το ίδιο μοιρολόι που έπαιξε ο ίδιος όταν αντίκρισε νεκρό στην αγκαλιά της γυναίκας του το μικρό παιδί του απ' τις γερμανικές βόμβες το 1941. Είχε εκμυστηρευτεί σε φίλο του: ''Δεν άντεξα. Γύρισα πίσω έβγαλα το κλαρίνο και του 'φκιαξα αυτό το μοιρολόι''.
Μετά από λίγο ολοκληρώθηκε το δράμα... Μια άλλη βόμβα ξεκλήρισε και την υπόλοιπη οικογένεια (γυναίκα και το άλλο παιδί).
1. Mαρς Ναπολέων 3:10
2. Πωγωνίσια κουρεντων 2:19
3. Πλεσια (στα τρία) 3:04
4. Λιασκοβίτι 2:19
5. Το δελβινο (κοφτό) 3:44
6. Διρβινίτσα 3:10
7. Το μοιρολόϊ της ζελίστας 1:48
8. Παλιορη (καραμπέρκα πωγωνίσια) 3:52
9. Η τριανταφυλλιά 3:33
10. Η σελφος 2:49
11. Πέρα σ´εκείνο το βουνό 2:32
12. Ο γκέκας 3:20
13. Μοιρολοϊ 3:11
Last edited:
