Διαφανα Κρινα-Κι η αγαπη παλι θα καλει
Μετα το μετριοτατο κατα την προσωπικη μου γνωμη "Ο,τι απομεινε απ την ευτυχια" ημουν σχεδον πεπεισμενος οτι αυτη η ιδιαιτερη παρεα μουσικων ειχε παρει πια την κατιουσα...
Ποσο εξω επεσα....ευτυχως εδω που τα λεμε...
Λιγες ειναι πλεον (και ηταν εξ αρχης) οι Ελληνοφωνες μπαντες που καταφερναν να μετατρεψουν το ταλεντο τους σε κατι ουσιωδες...
βλεπετε Τρυπες,Στερεο Νοβα,Διαφανα Κρινα,Active Member κ.α.
οι παραπανω μπαντες εμειναν στην ιστορια εχοντας σαν βαση τον ποιητικο λογο και στιχο,τον οποιο ειτε διασκευασαν ειτε δημιουργησαν...
Στην περιπτωση των Διαφανων Κρινων οι μελοποιησεις ποιηματων ηταν αρκετες..
''Μερες Αργιας'' του Διονυσιου Καψαλη,,στο ''Εγινε η απωλεια συνηθεια μας"
"Καταρχην" σε μεταφραση απο ποιημα του Blas de Otero
"θεμεθλο" του Λινου Ιωαννιδη και "Βαλτε να πιουμε" σε ποιηση του Κωστα Καρθαιου (τα παραπανω τρια στο album "Κατι σαραβαλες καρδιες",,
"θα πεθανω ενα πενθιμο το Φθινοπωρου δειλι" του ποιητη και πεζογραφου Κωστα Ουρανη,στο "Ευωδιαζουν αγριοκερασα οι σιωπες",,,και τελος το εναρκτηριο "Κι αν εσβησε σαν ισκιος" του Κωστα Καριωτακη που αναρωτιωμουν
πως και τον ειχαν αφησει εξω απ' το "παχνιδι" αφου θα μπορουσε να χαρακτηριστει και σαν σημαιοφορος της αντιληψης που εχουν τα μελη για την δημιουργια γενικοτερα και την υφη των τραγουδιων τους...
στο διαταυτα τωρα θα μπορουσα να σταθω στο "Στην κολαση βαθια'' το οποιο στην κυριολεξια με επιασε απροετοιμαστο ακουγοντας το και που θα το χαρακτηριζα σαν μια απο τις καλυτερες στιγμες της καριερας τους...
βαθια ερμηνεια-εκφραστικοτατη,,που καλλιστα θα μπορουσε να συγκριθει με τις κορυφαιες στιγμες του Nick Cave με τους κακους σπορους,,,χωρις καμια υπερβολη...
δεν ξερω αν η αφιερωση στο εσωφυλλο που λεει -Στην λατρεμενη μνημη του Αποστολου Ανεστοπουλου 1974-2008 (σημ.ο τραγουδιστης για τους μη μυημενους λεγεται Θανος Ανεστοπουλος) εχει επηρρεασει το συγκεκριμενο κομματι αλλα ακουγοντας το ειλικρινα δακρυσα...
Σιγουρα η κορυφαια στιγμη...
απο κει και περα το συνολο του δισκου δεν θα ελεγα οτι στεκεται ισαξια με τα πρωτα 2,3 albums αλλα μπορω να πω οτι στεκεται πολυ πιο πανω απ το συνολο της εγχωριας σκηνης,,,
-Θανος Ανεστοπουλος-φωνη,ακουστικη κιθαρα
-Τασος Μαχας-Τυμπανα,κρουστα
-Νικος Μπαρδης-Κιθαρες,τρομπετα,κρουστα
-Παντελης Ροδοστογλου-Μπασο
-Κυριακος Τσουκαλας-Κιθαρες πληκτρα,κρουστα
επαιξαν επισης..
-Σωτηρης Λεμονιδης-Πιανο
-Γιωργος Καλουδης-Τσελο
-Φωτης Σιωτας-βιολι,βιολα
Μετα το μετριοτατο κατα την προσωπικη μου γνωμη "Ο,τι απομεινε απ την ευτυχια" ημουν σχεδον πεπεισμενος οτι αυτη η ιδιαιτερη παρεα μουσικων ειχε παρει πια την κατιουσα...
Ποσο εξω επεσα....ευτυχως εδω που τα λεμε...
Λιγες ειναι πλεον (και ηταν εξ αρχης) οι Ελληνοφωνες μπαντες που καταφερναν να μετατρεψουν το ταλεντο τους σε κατι ουσιωδες...
βλεπετε Τρυπες,Στερεο Νοβα,Διαφανα Κρινα,Active Member κ.α.
οι παραπανω μπαντες εμειναν στην ιστορια εχοντας σαν βαση τον ποιητικο λογο και στιχο,τον οποιο ειτε διασκευασαν ειτε δημιουργησαν...
Στην περιπτωση των Διαφανων Κρινων οι μελοποιησεις ποιηματων ηταν αρκετες..
''Μερες Αργιας'' του Διονυσιου Καψαλη,,στο ''Εγινε η απωλεια συνηθεια μας"
"Καταρχην" σε μεταφραση απο ποιημα του Blas de Otero
"θεμεθλο" του Λινου Ιωαννιδη και "Βαλτε να πιουμε" σε ποιηση του Κωστα Καρθαιου (τα παραπανω τρια στο album "Κατι σαραβαλες καρδιες",,
"θα πεθανω ενα πενθιμο το Φθινοπωρου δειλι" του ποιητη και πεζογραφου Κωστα Ουρανη,στο "Ευωδιαζουν αγριοκερασα οι σιωπες",,,και τελος το εναρκτηριο "Κι αν εσβησε σαν ισκιος" του Κωστα Καριωτακη που αναρωτιωμουν
πως και τον ειχαν αφησει εξω απ' το "παχνιδι" αφου θα μπορουσε να χαρακτηριστει και σαν σημαιοφορος της αντιληψης που εχουν τα μελη για την δημιουργια γενικοτερα και την υφη των τραγουδιων τους...
στο διαταυτα τωρα θα μπορουσα να σταθω στο "Στην κολαση βαθια'' το οποιο στην κυριολεξια με επιασε απροετοιμαστο ακουγοντας το και που θα το χαρακτηριζα σαν μια απο τις καλυτερες στιγμες της καριερας τους...
βαθια ερμηνεια-εκφραστικοτατη,,που καλλιστα θα μπορουσε να συγκριθει με τις κορυφαιες στιγμες του Nick Cave με τους κακους σπορους,,,χωρις καμια υπερβολη...
δεν ξερω αν η αφιερωση στο εσωφυλλο που λεει -Στην λατρεμενη μνημη του Αποστολου Ανεστοπουλου 1974-2008 (σημ.ο τραγουδιστης για τους μη μυημενους λεγεται Θανος Ανεστοπουλος) εχει επηρρεασει το συγκεκριμενο κομματι αλλα ακουγοντας το ειλικρινα δακρυσα...
Σιγουρα η κορυφαια στιγμη...
απο κει και περα το συνολο του δισκου δεν θα ελεγα οτι στεκεται ισαξια με τα πρωτα 2,3 albums αλλα μπορω να πω οτι στεκεται πολυ πιο πανω απ το συνολο της εγχωριας σκηνης,,,
-Θανος Ανεστοπουλος-φωνη,ακουστικη κιθαρα
-Τασος Μαχας-Τυμπανα,κρουστα
-Νικος Μπαρδης-Κιθαρες,τρομπετα,κρουστα
-Παντελης Ροδοστογλου-Μπασο
-Κυριακος Τσουκαλας-Κιθαρες πληκτρα,κρουστα
επαιξαν επισης..
-Σωτηρης Λεμονιδης-Πιανο
-Γιωργος Καλουδης-Τσελο
-Φωτης Σιωτας-βιολι,βιολα