- 17 June 2006
- 49,351
Στην αστρολογία ο Ενδέκατος Οίκος αφορά στην φιλία και τις σχέσεις των ανθρώπων. Κατ επέκταση, γιατί όχι και στην σχέση και τη συνεργασία των μουσικών.
Έχω αναφερθεί παλιότερα στον σπουδαίο κιθαρίστα Larry Coryell.
Η εμφάνισή του στα τέλη της 10ετίας του 60 με τους πρώτους προσωπικούς του δίσκους, αλλά και ένα από τα πιο σημαντικά fusion συγκροτήματα, τους Eleventh House σημάδεψε βαθειά την εποχή.
Δυστυχώς δεν έγινε ποτέ διάσημος, ούτε απλά γνωστός στην Ελλάδα, μια και οι πρώτες του ηχογραφήσεις έγιναν στην ιστορική εταιρεία Vanguard που επανακυκλοφόρησε μόλις ελάχιστες από αυτές.
Κάπου κοντά στα τέλη του 70 κυκλοφόρησαν οι δίσκοι και στην Ελλάδα μαζικά και πέρασαν όλοι σε μικρό σύντομο διάστημα από τα χέρια μου. Εκείνη την εποχή σαν νέος κιθαρίστας δέχτηκα τέτοια δυνατή επιρροή που δεν είναι υπερβολή να πω ότι μέσα σε μια νύχτα, έσβησα με μια μολυβιά όσα είχα μάθει και ήξερα επί 7-8 χρόνια και προσπάθησα να παίξω όπως αυτός.
Αν καταφέρετε και εντοπίσετε κάπου μερικούς δίσκους από την πρωτη εποχή του (διότι πέρασε πολλές φάσεις) αξίζει να σταθείτε στους
Coryell (1969),
Lady Coryell (1968),
At the Village gate (1971),
Offering (1972)
Spaces (1974),
The restful mind (1975).
Στους δίσκους αυτούς ο Larry παίζει με ηλεκτρικό ήχο, πολύ καθαρό και λεπτό, ή πολύ παραμορφωμένο και λεπτό. Η άρθρωσή του είναι καθαρή, στακάτη και γρήγορη σαν δρομέα. Υπάρχει σαφής προέλευση blues, αλλά μόλις περάσει στον αυτοσχεδιασμό είναι σε έναν κόσμο δικό του, έναν κόσμο που ξεκινάει μόνο από εκεί που σταματάει ο John McLaughlin και εκτείνεται προς άγνωστες πτυχές της πιο προοδευτικής αυτοσχεδιαζόμενης jazz. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο όρος fusion επινοήθηκε μόνο γι αυτόν. Στους πρώτους του δίσκους πολλές φορές τραγουδάει, μια ασύμμετρη εικόνα, πλην όμως χαρακτηριστική του είδους του. Η μπάντα που τον συνοδεύει στους δίσκους αυτούς περιλαμβάνει μουσικούς σπάνιους και λαμπρούς όπως οι Corea, Vitous, Cobham, Mouzon, Mclaughlin, Mandel, Oregon κ.α.
Αξίζει κάποιος να σταθεί ιδιαίτερα στο ζωντανό At the Village gate, έναν από τους καλύτερους δίσκους του (εξαιρετικά σπάνιος σήμερα). Ο Larry παίζει καταιγιστικά, σε φρενήρεις ταχύτητες, με απίστευτο νεύρο, σολάρει σαν να μην υπάρχει αύριο. Power trio, με συνοδεία των Mervin Bronson και Harry Wilkinson σε μπάσο και τύμπανα, καταφέρνει να βάλει μια ανεξίτηλη υπογραφή στο μουσικό στερέωμα με το σπηντάτο και πολυρυθμικό After later, τον μουσικό γρίφο Entardecendo en saudade του Corea, και το βαρύ Can you follow του jack Bruce.
Επίσης η πρώτη του απόπειρα να αποηλεκτριστεί, το the restful mind όπου συνοδεύεται από τους Oregon του Ralph Towner. Κομμάτια σπουδές για κιθάρα, με αυτοσχεδιαστικές jazz προεκτάσεις και ινδικές χροιές. Ο δίσκος γαληνεύει την ψυχή και τα αυτοσχεδιαστικά ξεσπάσματα την ξαναπουλάνε στον διάβολο. Αξίζει και μόνο για το Julie La belle αφιερωμένο (πάντα) στη γυναίκα του. Διαμάντι…
Πρόσφατα το βρήκα εδώ και δεν αντιστάθηκα (αν και δεν τρελαίνομαι με το utube)
http://www.youtube.com/watch?v=W6q_VTmJLMQ&feature=related
Το 1974 σχηματίζει τους Eleventh House με τους Randy Brecker τρομπέτα, Alphonse Mouzon τύμπανα, Mike Mandel πλήκτρα, Danny Trifan μπάσο. Ο ορισμός του fusion, του jazz rock, με επιρροές από blues, funk και ό,τι άλλο μπορεί να περάσει από το μυαλό. Κανένα άλλο jazz rock συγκρότημα από τα συναφή που ξεπήδησαν στις αρχές του 1970 έως τα τέλη του 1980 δεν μπορεί να δικαιολογήσει πιο άξια τον τίτλο. Εξαιρετικά δεμένο σύνολο, με μεστό ήχο, έντονα πολυριθμικό χάρη στον ταλαντούχο Mouzon που τότε ήταν ο άλλος πόλος στον Cobham και φυσικά το εύρημα να υπάρχει ως πρωταγωνιστικό όργανο η τρομπέτα. Οι δίσκοι
Introducing the Eleventh House (1974) και
Planet End (1975)
είναι ίσως οι πιο αντιπροσωπευτικοί. Η παρουσία του Coryell σε όλα τα κομμάτια είναι ηγετική, χωρίς να υποβαθμίζεται το σύνολο σε καμιά περίπτωση.
http://www.youtube.com/watch?v=LeD7Hzue8KA
Στη συνέχεια ο κιθαρίστας αναζήτησε άλλους ήχους, άλλες συνεργασίες. Για μεγάλο διάστημα έπαιξε ακουστικά, με διάφορα ντουέτα και περιστασιακά σύνολα και έχει εξαιρετικά πλούσια διασκογραφία.
Έχω αναφερθεί παλιότερα στον σπουδαίο κιθαρίστα Larry Coryell.
Η εμφάνισή του στα τέλη της 10ετίας του 60 με τους πρώτους προσωπικούς του δίσκους, αλλά και ένα από τα πιο σημαντικά fusion συγκροτήματα, τους Eleventh House σημάδεψε βαθειά την εποχή.
Δυστυχώς δεν έγινε ποτέ διάσημος, ούτε απλά γνωστός στην Ελλάδα, μια και οι πρώτες του ηχογραφήσεις έγιναν στην ιστορική εταιρεία Vanguard που επανακυκλοφόρησε μόλις ελάχιστες από αυτές.
Κάπου κοντά στα τέλη του 70 κυκλοφόρησαν οι δίσκοι και στην Ελλάδα μαζικά και πέρασαν όλοι σε μικρό σύντομο διάστημα από τα χέρια μου. Εκείνη την εποχή σαν νέος κιθαρίστας δέχτηκα τέτοια δυνατή επιρροή που δεν είναι υπερβολή να πω ότι μέσα σε μια νύχτα, έσβησα με μια μολυβιά όσα είχα μάθει και ήξερα επί 7-8 χρόνια και προσπάθησα να παίξω όπως αυτός.
Αν καταφέρετε και εντοπίσετε κάπου μερικούς δίσκους από την πρωτη εποχή του (διότι πέρασε πολλές φάσεις) αξίζει να σταθείτε στους
Coryell (1969),
Lady Coryell (1968),
At the Village gate (1971),
Offering (1972)
Spaces (1974),
The restful mind (1975).
Στους δίσκους αυτούς ο Larry παίζει με ηλεκτρικό ήχο, πολύ καθαρό και λεπτό, ή πολύ παραμορφωμένο και λεπτό. Η άρθρωσή του είναι καθαρή, στακάτη και γρήγορη σαν δρομέα. Υπάρχει σαφής προέλευση blues, αλλά μόλις περάσει στον αυτοσχεδιασμό είναι σε έναν κόσμο δικό του, έναν κόσμο που ξεκινάει μόνο από εκεί που σταματάει ο John McLaughlin και εκτείνεται προς άγνωστες πτυχές της πιο προοδευτικής αυτοσχεδιαζόμενης jazz. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο όρος fusion επινοήθηκε μόνο γι αυτόν. Στους πρώτους του δίσκους πολλές φορές τραγουδάει, μια ασύμμετρη εικόνα, πλην όμως χαρακτηριστική του είδους του. Η μπάντα που τον συνοδεύει στους δίσκους αυτούς περιλαμβάνει μουσικούς σπάνιους και λαμπρούς όπως οι Corea, Vitous, Cobham, Mouzon, Mclaughlin, Mandel, Oregon κ.α.
Αξίζει κάποιος να σταθεί ιδιαίτερα στο ζωντανό At the Village gate, έναν από τους καλύτερους δίσκους του (εξαιρετικά σπάνιος σήμερα). Ο Larry παίζει καταιγιστικά, σε φρενήρεις ταχύτητες, με απίστευτο νεύρο, σολάρει σαν να μην υπάρχει αύριο. Power trio, με συνοδεία των Mervin Bronson και Harry Wilkinson σε μπάσο και τύμπανα, καταφέρνει να βάλει μια ανεξίτηλη υπογραφή στο μουσικό στερέωμα με το σπηντάτο και πολυρυθμικό After later, τον μουσικό γρίφο Entardecendo en saudade του Corea, και το βαρύ Can you follow του jack Bruce.
Επίσης η πρώτη του απόπειρα να αποηλεκτριστεί, το the restful mind όπου συνοδεύεται από τους Oregon του Ralph Towner. Κομμάτια σπουδές για κιθάρα, με αυτοσχεδιαστικές jazz προεκτάσεις και ινδικές χροιές. Ο δίσκος γαληνεύει την ψυχή και τα αυτοσχεδιαστικά ξεσπάσματα την ξαναπουλάνε στον διάβολο. Αξίζει και μόνο για το Julie La belle αφιερωμένο (πάντα) στη γυναίκα του. Διαμάντι…
Πρόσφατα το βρήκα εδώ και δεν αντιστάθηκα (αν και δεν τρελαίνομαι με το utube)
http://www.youtube.com/watch?v=W6q_VTmJLMQ&feature=related
Το 1974 σχηματίζει τους Eleventh House με τους Randy Brecker τρομπέτα, Alphonse Mouzon τύμπανα, Mike Mandel πλήκτρα, Danny Trifan μπάσο. Ο ορισμός του fusion, του jazz rock, με επιρροές από blues, funk και ό,τι άλλο μπορεί να περάσει από το μυαλό. Κανένα άλλο jazz rock συγκρότημα από τα συναφή που ξεπήδησαν στις αρχές του 1970 έως τα τέλη του 1980 δεν μπορεί να δικαιολογήσει πιο άξια τον τίτλο. Εξαιρετικά δεμένο σύνολο, με μεστό ήχο, έντονα πολυριθμικό χάρη στον ταλαντούχο Mouzon που τότε ήταν ο άλλος πόλος στον Cobham και φυσικά το εύρημα να υπάρχει ως πρωταγωνιστικό όργανο η τρομπέτα. Οι δίσκοι
Introducing the Eleventh House (1974) και
Planet End (1975)
είναι ίσως οι πιο αντιπροσωπευτικοί. Η παρουσία του Coryell σε όλα τα κομμάτια είναι ηγετική, χωρίς να υποβαθμίζεται το σύνολο σε καμιά περίπτωση.
http://www.youtube.com/watch?v=LeD7Hzue8KA
Στη συνέχεια ο κιθαρίστας αναζήτησε άλλους ήχους, άλλες συνεργασίες. Για μεγάλο διάστημα έπαιξε ακουστικά, με διάφορα ντουέτα και περιστασιακά σύνολα και έχει εξαιρετικά πλούσια διασκογραφία.
Last edited:
, chief! Ενω το "φροντιστήριο" απο τους ψαγμένους, θυμάμαι μας έβαλε στην πρίζα, αλλά παρά την εκτεταμένη δισκογραφία του, δεν βρίσκαμε δίσκους του με τίποτα (αχ, εποχές)! Ε, μετά μας πέρασε και...Δυστυχώς μόνο το Restful mind έχω απο βινύλια.
