Eκατό μικρές ανάσες

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

Busoni

Supreme Member
5 July 2006
3,290
Πάτρα
06-02-06_145126_1.jpg


Η αλήθεια με την μουσικη ειναι δύσκολη, ακόμα και η προσωπική. Βρίσκω, για παράδειγμα τον εαυτό μου να ελκύεται απο μουσικές που αν το σκεφτόταν λίγο περισσότερο, ίσως και να λοιδορούσε. Ευτυχώς οι νότες, σε δεύτερο επίπεδο, εχουν μια ιδιότητα που παραλύει πνευματικά τον ακροατή καθιστώντας τον θύμα της σ'ενα έγκλημα που ο ίδιος διαλέγει να επαναλαμβάνεται.

Για να τελειώνω με τα ξενέρωτα λεκτικά παιχνίδια, η παράλυση ήρθε απο 'κεί που δεν περίμενα: το ελληνικό ρεπερτόριο και συγκεκριμένα την Νατάσσα Μποφίλιου και το album της "Εκατο μικρές ανάσες".Πρόκειται για τον πρώτο δισκο της εικοσιπεντάχρονης πλέον καλλιτέχνιδας από την Αθήνα ο οποίος κυκλοφόρησε το 2005.Η μουσική και οι στίχοι των τραγουδιών ειναι γραμμένα από τους Γεράσιμο Ευαγγελάτο και Κώστα Τσίρκα.

Ευθύς εξαρχής τα τραγούδια θίγουν προβλήματα όπως η μοναξιά, η αποξένωση, η ελλειψη επικοινωνίας, ειδωμένα με τα μάτια των σύγχρονων εικοσιπεντάρηδων. Η "Ασπιρίνη", για παράδειγμα, φωνάζει για παιδιά που, ακόμα και μέσα στο δικό τους μικροσύνολο, αδυνατούν να πλησιάσουν κοντά, τείνουν στη μόνωση συνειδητά. Το ίδιο περίπου τραγουδιέται και στην "Πλατεία Αμερικής": ανθρωποι που συναντώνται μονάχα φυσικά, στην ουσία ξένοι ο ένας προς τον άλλο. Στον αντίποδα αυτού του μοναχισμού στέκεται από τη μια η άρνηση στη μοναξιά: η "Καζαμπλάνκα" και πίσω της η ευαίσθητη θεατίς που αρνείται να δεχτεί τη σκηνή του αποχωρισμού. Από την άλλη η θέληση, η έντονα νεανική, να ρουφήξει κανείς το μεδούλι της ζωής: στις "Εκατο μικρές ανάσες" η ηρωίδα αναζητά αυτα τα συστατικά που καθιστούν τη ζωή πραγματική κι όχι ενα σύνολο απο...ανασες.

Εστω κι αν ο δίσκος περιέχει τραγούδια άνισα με τα παραπάνω(τραγούδια όπως το "Πες ο,τι θες" με παρέπεμψαν σε πολύ φθηνότερες και συνηθισμένες δουλειές της εγχώριας παραγωγής), παρόλο που τόσο οι
στίχοι όσο και η μουσική θα μπορούσαν να 'χαν δουλευτει περισσότερο, ο πρώτος δίσκος της Νατάσσας(φέτος κυκλοφόρησε άλλος ένας) έχει μια αφελή αμεσότητα που εμένα προσωπικά με εντυπωσιάζει.