Απ το χέρι και ...στο τσίρκο!

Chick Corea/Hiromi: Duet (Universal/Concord CD – 2008)

Διπλό άλμπουμ ηχογραφημένο ζωντανά στο Τόκυο από δύο λαμπρούς βιρτουόζους. Δύο πιάνα σε μια εκτυφλωτική επίδειξη δεξιοτεχνίας, να χάνεις τα αυγά και τα καλάθια. Τον Corea τον ξέρουμε απ την καλή βέβαια: κάθε τι που πιάνει στα χέρια του το γυρίζει σε Σπουδή υπερβατικής δεξιοτεχνίας με περίτεχνα rubati, κρυστάλλινες, αστραφτερές τρίλιες και δακτυλισμούς που σου κόβουν την ανάσα. Εκπληκτικός μουσικός αν και, κάποιες στιγμές, από το παίξιμό του λείπει απελπιστικά το συναίσθημα: τον ακούς και μένεις άφωνος αλλά δεν καταφέρνει πάντα να σε συγκινήσει. Αυτό το έλλειμμα πάθους είναι ίσως το μοναδικό ψεγάδι που μπορεί να βρεί κανείς ώρες ώρες εδώ. Η έκπληξη όμως είναι όχι μόνο η ένταση που αποπνέει αυτή η σύμπραξη, έτσι που να λειώνουν τα τσιμέντα, αλλά και η ομότεχνή του, Hiromi Uehara: κυριολεκτικά απίστευτη σε βαθμό που σκέφτεσαι ότι ο δάσκαλος βρήκε τον μάστορά του. Τα δύο πιάνα σμίγουν και χωρίζουν, διαφωνούν ή συμπληρώνουν και κομπλιμεντάρουν αλλήλους, μέσα από αστραπιαίες ερωταποκρίσεις, αιχμηρούς ρυθμούς και αντιστικτικές μελωδίες.
Ολόκληρες δεκαετίες τώρα, ο Corea έχει χτίσει σιγά σιγά ένα εκπληκτικό έργο: έναν μουσικό κορμό άκρως αποπλανητικό, επιμελώς αναεπεξεργασμένο και διευρυμένο με τα χρόνια, πολύ εντυπωσιακό ιδιαίτερα χάρις στον τρόπο που μεταμορφώνει τις λαϊκές μελωδίες σε έντεχνες Σπουδές και το αντίστροφο.
Τους τα συγχωρείς όλα: και τους ακκισμούς, και την πολυλογία τους και την ακραία τους φιλαρέσκεια - όλα!

caerbannog said:

συνέχεια γελάει στις φωτογραφίες, είναι ανησυχητικό.

Click to expand...

Χαζό παιδί χαρά γεμάτο :nounder:
άλλαξε...κόμμα εδώ και κάτι χρόνια. Eκοψε τις κακές συνήθειες. Την είδε "darling, let's choose Life instead".:blink: έκοψε και το τσιγάρο και έγινε υγιεινιστής: κυκλοφοράει με κάτι μπλούζες που λένε "eat carrots!" και διάφορα άλλα τέτοια.
κι από την άλλη κάνει και αφιερώματα στον Bud Powell. :speechless-smiley-0Ο μακαρίτης θα γυρνάει σαν σβούρα στο κιβούρι του... opcorn:

Αλλά: exceptional musicianship nevertheless :worshippy:

Re: Απάντηση: Απ το χέρι και ...στο τσίρκο!

Δημήτρης Ν. said:

θα μπορούσε να παίξει ένα κονσέρτο του Μπετόβεν , ανάποδα , λόγω εξαιρετικής τεχνικής κατάρτισης , αλλά δεν είχε ούτε μία ενδιαφέρουσα ιδέα .

Click to expand...

να κάνω κοπυ-κλέφτ αυτή τη θαυμάσια ατάκα; μου κάνει μιά χαρά σαν περιγραφή των Genesis

που είναι ο chief γαμώ τον Αγιο μου;
για τα μάτια του τα γράφω όλα αυτά...

που είσαι chief;
έφυγες και ορφανέψαμε :BDGBGDB55:

caerbannog said:

Εγώ κάτι τέτοιους (ανεξάντλητων δυνατοτήτων ακροβάτες, χωρίς μπούσουλα και ζουμί) θα ήθελα να τους δέρνω με το μεροκάματο για τη σπατάλη του ταλέντου τους. Ειδικά όταν έχω δει τι μπορεί να κάνει ο εν λόγω από τις νεανικές του ηχογραφήσεις.Δεν έχει πάψει να έχει καλές ιδέες, παρασύρεται όμως και ξεφεύγει.

Click to expand...

Κοίτα να δείς, τηρουμένων των αναλογιών, εγώ τον θεωρώ κάτι σαν σύχρονο Franz Liszt. Ε δεν ήταν και τόσο κακός ο Liszt, after all

caerbannog said:

Πιπέριιιιι

Click to expand...

Γιατί μωρέ; δεν είχε άφθονο από αυτό που λέμε circus-factor ο Liszt;
Δεν έκανε Etudes τους λαϊκούς σκοπούς;
Δεν ήταν μελοδραματικός του κερατά και κύμβαλο αλαλάζον;

τούτος εδώ είναι και πιο σεμνός. και απο ...fingerwork δεν υπολείπεται :grandpa:

Re: Απάντηση: Re: Απ το χέρι και ...στο τσίρκο!

Τσάκωνας Βασίλης said:

παρόλη την δεξιοτεχνία τους υπολείπονται αισθήματος. Μάλλον δύο είναι πολλοί...
Περισσότερο γιά κόντρα της HiEnd με την Μουσική Κατηγορία μου φάνηκε

Click to expand...

Το λές μόνο για την Hiromi αυτό Μπίλ;
ή μήπως και για τον Rubalcaba;

Δημοκηδής said:

Αρχηγέ ο Λίστ είχε και κάποια άλλα χαρίσματα .... ξέρεις εσύ .... εγώ, σε φάσεις μου, πολύ τον ζηλεύω .... ούτε γάτα που λένε ...

Click to expand...

σιγά που δεν θα σου άρεζε ο Λίστ εσένα
εσύ στέλνεις τον εγκέφαλο για διακοπές και ακούς μόνο με την καρδιά. Τσιγκάνος... .

να μη ξεχάσω να σου δώσω τις Σπουδές του Σκριάμπιν για φάρμακο, σύντομα...:grandpa:

caerbannog said:

Παρεμπιπτόντως δες τι έλεγε για το Σκριάμπιν ο Ρίχτερ. Τον σύστηνε και αυτός ως φάρμακο-δεν είναι για χόρταση-και τον αγαπούσε ως αιθέριο εύθραυστο κρύσταλλο, ποιητικό και λυρικό-go figure που λένε και οι προτέκτορες. Για τον ίδιο λόγο λατρεύω το Σκριάμπιν με τον Πλετνιόφ-too much of a good thing... Αν και ώρες ώρες διχάζομαι με τον εγκεφαλικό και αυστηρότερο

Click to expand...

αυτά φωνάζω κι εγώ Ευθύμιε, χρόνια τώρα. Ελεγα σ ένα φίλο που δεν αντέχει τον Braxton "Καλά...μην τον καταπιείς όλον μαζί...λίγο λίγο κάθε φορά". Από την άλλη, το να συγκρίνεις τον Σκριάμπιν με τον Μουσόργκσκι για παράδειγμα μου φέρνει λίγο σαν να λές πως ο Γκαίτε δεν μπορεί να γράψει σαν τον Ουγκώ. Ή ο Φλωμπέρ δεν είναι Μωπασάν. Ή ο Μπόρχες δεν μπορεί σαν τον Μάρκες.
Είναι άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Εχω κάνει για πολλά χρόνια αυτό το λάθος γι αυτό επιμένω. Πρέπει να ξέρουμε Πού ψάχνουμε και για Τί ακριβώς.

τά'χω κι εγώ τα Πρελούδια Σκριάμπιν με τον Πλετνιόφ. Τα αγαπώ πάρα πολύ.
Αυτό που Δεν έχω είναι οι Σπουδές Σκριάμπιν πλήρεις. Εχω κάτι σκόρπιες από δώ κι από κεί...

Θα σε δούμε στην Εκθεση;

caerbannog said:

agent provocateur

Click to expand...

δεν έχεις δεί τίποτα ακόμα: κάτσε να συγκρίνω την ορχήστρα του Μπετόβεν με εκείνη του Duke Ellington να δείς εκεί πως είναι τα γέλια :antlers:

caerbannog said:

Δεν πιστεύω να ήταν σαϊεντολόγος ο Λιστ ε;

Click to expand...

ο Λίστ φοβόταν πολύ το διάβολο για τον ίδιο λόγο που τον φοβόταν κι ο James Brown: γιατί τον γνώριζε. Πάρα πολύ καλά...