Ο γεννημένος στην Γερμανία,Τούρκος σκηνοθέτης Φατίχ Ακίν(μόλις 35 χρονών)κάνει ξανά το θαύμα του.
To 2007 παρουσιάζει στίς Κάννες τήν ταινία του:'Στήν Ακρη τού Ουρανού´ή οποία και τιμάται μέ τον Βραβείο Καλυτέρου Σεναρίου.
Μιά ταινία πού οι πρωταγωνιστές της κινούνται μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας όπου διαφαίνονται οι διαφορές και οι ομοιότητες τών δύο χωρών(η σε πολλά υποκριτική σύγχρονη Γερμανία και η σταθερά ´παραδοσιακή´αλλά και καταπιεστική Τουρκία).
Πρωταγωνιστούν έξι πρόσωπα:Eνας Τούρκος χήρος μετανάστης ο Αλί,πού ερωτεύεται στά γεράματα μιά επίσης Τουρκάλα πόρνη τήν Yeter και τής ζητά να μείνουν μαζί.
Ακόμα πρωταγωνιστούν ο γιός τού Αλί,Nejat,πού διδάσκει Γερμανική Φιλολογία στην Βρέμη και μενει μαζί με τον πατέρα του,η ακτιβίστρια και κυνηγημένη κόρη τής Yeter,Ayten,η Γερμανίδα 'φίλη' τής Ayten,Charlotte και η μητέρα τής Charlotte,Susanne,πού την ερμηνεύει η παλιά μούσα τού Φασμπίντερ ,και εξαιρετική στον ρόλο της Χάνα Συγκουλα.
Ενας καυγάς μεταξύ Αλί και Yeter πού οδηγεί στον θάνατο της αποτελεί και τήν αφορμή τού δράματος.
Ο γιός του τότε πάει στην Τουρκία(Πόλη),όπου αποφασίζει να βρεί την κόρη τής Yeter γιά να μπορέσει να βρεί την συχώρεση.
Πλέκεται έτσι σιγά-σιγά ένα γαϊτανάκι συμπτώσεων ,συναντήσεων πού δεν έγιναν ποτέ,διώξεων ,ανθρωπίνων απωλειών,πού ο Ακίν κατορθώνει να τό ισορροπήσει χωρίς να καταφεύγει στό ακραίο μελό.
Τα θέματά του αφορούν στην Μετανάστευση,στίς διαφορές Δύσης και Ανατολής,στά πολιτικά δικαιώματα,στό Κουρδικό ζήτημα και στίς ζωές τών ανθρώπων πού άλλες είναι γεμάτες ενοχές,άλλες είναι γεμάτες νόστο ,άλλες αποκτούν νόημα μέσα απο τήν αγάπη,άλλες επιζητούν τήν εξιλέωση,άλλες χάνονται από σύμπτωση και τελικά κάποιες αναζητούν τήν ηρεμία ´στήν Ακρη τού Ουρανού´.
Ο Ακίν δείχνει νά έχει επηρεαστεί απο τον Guillermo Arriaga τών 21gr και ´Αμόρες Πέρος´και στήνει μιά εξαιρετική ιστορία.
Ο Ακίν αγαπάει και τίς δύο Πατρίδες του ,τίς κριτικάρει και τίς δύο(θαυμάσια η σκηνή στο Γερμανικό δικαστήριο όπου φαίνεται η υποκριτική στάση τής Δύσης απέναντι σε κυνηγημένους πολιτικούς πρόσφυγες απο την αντιδημοκρατική Τουρκία)αμφισβητεί την Παγκοσμιοποίηση και ευελπιστεί σε μιά καλύτερη μοίρα τού Ανθρώπου.
Ομως γνωρίζει πώς πολλά παίζουν ρόλο στίς Ζωές μας και πώς δεν είναι όλα εφικτά.
Κάποιοι δεν θα συναντηθούν ποτέ,κάποιοι θα χαθούν,κάποιοι θα ταλαιπωρηθούν πολύ και τελικά κάποιοι θα συμφιλιωθούν σπαρακτικά μετρώντας τίς απώλειές τους.
Η μουσική μέ Ανατολίτικα μοτίβα εξαιρετική.
Οι ερμηνείες όλες πρώτης γραμμής,με την Συγκουλα να αποτελεί στόν ρόλο τής άβουλης και δραματικής Μητέρας,μιά εμβληματική φιγούρα.
Δεν πρόκειται γιά αριστούργημα ,αλλά γιά μιά πολύ καλή ταινία .
Φαντάζομαι τον Ακίν να σκηνοθετεί ταινία πάνω σε σενάριο επί παραδείγματι τού Ορχάν Παμούκ.
Φυσικά η ταινία τού Ακίν δείχνει πώς στήνεται μιά ταινία μέ κριτική ματιά στο σήμερα πού ουδεμία σχέσην έχει μέ αντίστοιχες Ελληνικές ταινίες τύπου ´Πολίτικη Κουζίνα´γεμάτες κλισέ.
Ο ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος Τούρκος Σκηνοθέτης συνεχίζει τον δρόμο του..
Και βρίσκεται στην σωστή μεριά.
To 2007 παρουσιάζει στίς Κάννες τήν ταινία του:'Στήν Ακρη τού Ουρανού´ή οποία και τιμάται μέ τον Βραβείο Καλυτέρου Σεναρίου.
Μιά ταινία πού οι πρωταγωνιστές της κινούνται μεταξύ Γερμανίας και Τουρκίας όπου διαφαίνονται οι διαφορές και οι ομοιότητες τών δύο χωρών(η σε πολλά υποκριτική σύγχρονη Γερμανία και η σταθερά ´παραδοσιακή´αλλά και καταπιεστική Τουρκία).
Πρωταγωνιστούν έξι πρόσωπα:Eνας Τούρκος χήρος μετανάστης ο Αλί,πού ερωτεύεται στά γεράματα μιά επίσης Τουρκάλα πόρνη τήν Yeter και τής ζητά να μείνουν μαζί.
Ακόμα πρωταγωνιστούν ο γιός τού Αλί,Nejat,πού διδάσκει Γερμανική Φιλολογία στην Βρέμη και μενει μαζί με τον πατέρα του,η ακτιβίστρια και κυνηγημένη κόρη τής Yeter,Ayten,η Γερμανίδα 'φίλη' τής Ayten,Charlotte και η μητέρα τής Charlotte,Susanne,πού την ερμηνεύει η παλιά μούσα τού Φασμπίντερ ,και εξαιρετική στον ρόλο της Χάνα Συγκουλα.
Ενας καυγάς μεταξύ Αλί και Yeter πού οδηγεί στον θάνατο της αποτελεί και τήν αφορμή τού δράματος.
Ο γιός του τότε πάει στην Τουρκία(Πόλη),όπου αποφασίζει να βρεί την κόρη τής Yeter γιά να μπορέσει να βρεί την συχώρεση.
Πλέκεται έτσι σιγά-σιγά ένα γαϊτανάκι συμπτώσεων ,συναντήσεων πού δεν έγιναν ποτέ,διώξεων ,ανθρωπίνων απωλειών,πού ο Ακίν κατορθώνει να τό ισορροπήσει χωρίς να καταφεύγει στό ακραίο μελό.
Τα θέματά του αφορούν στην Μετανάστευση,στίς διαφορές Δύσης και Ανατολής,στά πολιτικά δικαιώματα,στό Κουρδικό ζήτημα και στίς ζωές τών ανθρώπων πού άλλες είναι γεμάτες ενοχές,άλλες είναι γεμάτες νόστο ,άλλες αποκτούν νόημα μέσα απο τήν αγάπη,άλλες επιζητούν τήν εξιλέωση,άλλες χάνονται από σύμπτωση και τελικά κάποιες αναζητούν τήν ηρεμία ´στήν Ακρη τού Ουρανού´.
Ο Ακίν δείχνει νά έχει επηρεαστεί απο τον Guillermo Arriaga τών 21gr και ´Αμόρες Πέρος´και στήνει μιά εξαιρετική ιστορία.
Ο Ακίν αγαπάει και τίς δύο Πατρίδες του ,τίς κριτικάρει και τίς δύο(θαυμάσια η σκηνή στο Γερμανικό δικαστήριο όπου φαίνεται η υποκριτική στάση τής Δύσης απέναντι σε κυνηγημένους πολιτικούς πρόσφυγες απο την αντιδημοκρατική Τουρκία)αμφισβητεί την Παγκοσμιοποίηση και ευελπιστεί σε μιά καλύτερη μοίρα τού Ανθρώπου.
Ομως γνωρίζει πώς πολλά παίζουν ρόλο στίς Ζωές μας και πώς δεν είναι όλα εφικτά.
Κάποιοι δεν θα συναντηθούν ποτέ,κάποιοι θα χαθούν,κάποιοι θα ταλαιπωρηθούν πολύ και τελικά κάποιοι θα συμφιλιωθούν σπαρακτικά μετρώντας τίς απώλειές τους.
Η μουσική μέ Ανατολίτικα μοτίβα εξαιρετική.
Οι ερμηνείες όλες πρώτης γραμμής,με την Συγκουλα να αποτελεί στόν ρόλο τής άβουλης και δραματικής Μητέρας,μιά εμβληματική φιγούρα.
Δεν πρόκειται γιά αριστούργημα ,αλλά γιά μιά πολύ καλή ταινία .
Φαντάζομαι τον Ακίν να σκηνοθετεί ταινία πάνω σε σενάριο επί παραδείγματι τού Ορχάν Παμούκ.
Φυσικά η ταινία τού Ακίν δείχνει πώς στήνεται μιά ταινία μέ κριτική ματιά στο σήμερα πού ουδεμία σχέσην έχει μέ αντίστοιχες Ελληνικές ταινίες τύπου ´Πολίτικη Κουζίνα´γεμάτες κλισέ.
Ο ταλαντούχος και πολλά υποσχόμενος Τούρκος Σκηνοθέτης συνεχίζει τον δρόμο του..
Και βρίσκεται στην σωστή μεριά.
