- 17 June 2006
- 14,350
CHOPIN
Οι ρομαντικοί συνήθιζαν να εξιδανικεύουν τις ταπεινές, λαϊκές εκφραστικές φόρμες στην προσπάθειά τους να τους εμφυσήσουν υψηλή καλλιτεχνία και στιλ.
Ο William Blake πήρε παιδικά ποιηματάκια και τα μεταμόρφωσε σε Τραγούδια της Αθωότητας και της Πείρας, ο Schumann μεταμόρφωσε τους λαϊκούς χορούς σε Papillons και Carnaval και ο Chopin μετέτρεψε τη Μαζούρκα σε δημιουργία αβυσσαλέας εμβρίθειας και βάθους.
Οι μαζούρκες του Chopin δεν είναι διασκευές από λαϊκούς σκοπούς όπως τα Σκωτσέζικα τραγούδια του Beethoven, οι Ουγγρικές Ραψωδίες του Liszt ή οι Ουγγρικοί χοροί του Brahms. Το ιδίωμα του έδωσε ένα τεράστιο ρεπερτόριο από μοτίβα, ρυθμούς και μελωδίες έξω από τίς κύριες παραδόσεις της Ευρωπαϊκής μουσικής –Ιταλική, Γαλλική, Γερμανική. Το χρησιμοποίησε για μερικά από τα πιό τολμηρά και φιλόδοξα πειράματά του πάνω στην αρμονία, στις τονικότητες, στη χρήση της κακοφωνίας και της υπνωτικής επανάληψης, στη θεματική δόμηση, στις ‛’κρυμμένες’’ πολυφωνίες.
Δεν λέω ότι οι μαζούρκες είναι καλύτερη μουσική ή πιο επιτυχημένα έργα από τα Πρελούδια, τα Νυχτερινά ή τις Σπουδές. Λέω όμως ότι τίμησε το ιδίωμα με μερικές από τις πιο περίτεχνες και προσωπικές δημιουργίες του. Η folk προέλευση του είδους, αντί να τον περιορίσει του έδωσε αφορμή για μιά σχεδόν ξεδιάντροπη επίδειξη αντιστικτικής βιρτουοζιτέ και επιτηδευμένης εφευρετικότητας. Πουθενά αλλού στο έργο του δεν θα βρούμε έναν τόσο δυνατό συνδυασμό παθιασμένης έντασης και ευαίσθητης, σχεδόν μυγιάγγιχτης σχολαστικότητας και μαστοριάς. Εκεί, σ αυτά τα «μικρά» κομμάτια, βλέπεις ολόκληρη την έκταση της μεγαλοφυίας του συνθέτη, όλη τη σταδιακή του πρόοδο, όλες τις στιλιστικές αλλαγές στη δημιουργική πορεία του.
Last edited: