- 17 June 2006
- 14,350
The Vandermark 5: Elements Of Style...Exercises In Surprise (Attavistic CD - 2004)
Ο Ken Vandermark είναι από το Σικάγο. Γεννήθηκε το 1964, ξεκίνησε από τα Γυμνασιακά του χρόνια, αυτοδίδακτος και παίζει πνευστά: κύρια τενόρο και βαρύτονο σαξόφωνο και μπάσο κλαρινέτο. Η ακαδημαϊκή παιδεία έμελλε να ακολουθήσει αμέσως μετά. Και, μαζί με αυτή, άπειρες συμμετοχές σε δίσκους άλλων και μια προσωπική δισκογραφία-πέλαγος: πολλά, μα πάρα πολλά άλμπουμ, προσωπικά ή με διάφορα σύνολα που μάζευε εδώ κι εκεί. Τελευταία, επιχειρεί μέσα από τους κόλπους μιάς κοοπερατίβας που συμβαίνει να είναι και το πιο μακρόβιο σχήμα που έστησε μέχρι σήμερα: των Vandermark 5.
Η μουσική του Ken Vandermark είναι πέρα από σύνορα και ταμπέλες. Εκτείνεται σ ένα τεράστιο φάσμα που διατρέχει το cool, το free-bop, το funk και το fusion. Eχει πλήρη συνείδηση της ιστορίας της και μοιάζει να έχει αποστάξει και αφομοιώσει με τον καλύτερο τρόπο οτιδήποτε έχει προηγηθεί από αυτή. Πέρα από την εκρηκτική ένταση που βράζει στους κόλπους της, η πιο σημαντική από τις συνιστώσες της είναι το στοιχείο της έκπληξης: σου υπονομεύει όλες σου τις προκαταλήψεις, πάνω που νομίζεις ότι κατάλαβες που το πάει το αναποδογυρίζει ή του βγάζει τα μέσα έξω. Σου φέρνει στο νού παρατεταμένη στύση που δεν φτάνει στην ολοκλήρωση ποτέ: σε προετοιμάζει για χαρές που μετά αρνείται να σου δώσει, σε στήνει για επεισόδια που τελικά δεν εμφανίζονται, σου κάνει φευγαλέες νύξεις σε υπόγεια ρεύματα που σκάνε μύτη σαν αύρα και, μέχρι να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου, έχουν εξαφανισθεί, σαν να εξαερώθηκαν ξαφνικά στο πουθενά. Το θέμα δεν είναι πόσο καλή αντίληψη της ιστορίας διαθέτουν οι Vandermark 5. Είναι ο τρόπος που προσεγγίζουν την παράδοση και την κάνουν να αλλοιθωρίζει στο Αύριο. Δεν υποπίπτει στην αντίληψή σου ούτε ίχνος νοσταλγίας ή δουλικότητας, κανένας ξηρός ακαδημαϊσμός, φιλάρεσκος μέσα στην αυτάρκειά του. Καθετί εδώ ανατέμνεται και εξετάζεται σχολαστικά από κάθε δυνατή οπτική γωνία. Μετά, το ξανακολλάνε στη θέση του και δεν τους απασχολεί ιδιαίτερα αν το κόλλησαν και ακριβώς σωστά πάνω σ αυτές τις ανοιχτές Σουίτες, καθεμία τους κι ένα μνημείο αρχιτεκτονικής ελευθεριότητας όπου όλα μοιάζουν να επιτρέπονται. Κι όταν λέω όλα εννοώ κάθε λογής αναπροσαρμογές στη σύνθεση, στο μέτρο και στις παραλλαγές που μπορεί να αλλάζουν τα φώτα στο κομμάτι αλλά πάντα διακρίνεις ευκρινώς τα αυθεντικά χαρακτηριστικά του. Οι συνθέσεις αφιερώνονται άμεσα, μεταξύ άλλων, στους John Gillmore, Jean-Michel Basquiat, Lars Gullin και Glenn Gould (!). Οι έμμεσες αναφορές είναι άπειρες. Περιττεύει νομίζω εδώ να αποδώσει κάποιος τα εύσημα στους μουσικούς που συμμετέχουν σε αυτό το χωνευτήρι, που το κινούν, το διαχειρίζονται και το φέρνουν βόλτα. Για την ιστορία: ο Jeb Bishop παίζει τρομπόνι, ο Tim Daisy είναι στα ντράμς, ο Kent Kessler είναι στο μπάσο, ο Dave Rempis στα σαξόφωνα και ο Ken Vandermark στα πνευστά. Και μόνο που σκέφτεσαι Πού πρέπει να θήτευσαν και να πήραν τα γαλόνια τους όλοι αυτοί, σταματάει το μυαλό σου.
Αυτός εδώ είναι ο καλύτερος δίσκος των Vandermark 5 που έχω ακούσει μέχρι στιγμής. Είχα πρόβλημα να το διαλέξω γιατί έχουν βγάλει και το “The Color Of Memory”: εξίσου υπέροχο αν και, κατά τη γνώμη μου, χάνει εδώ στα σημεία: κυριολεκτικά με διαφορά στήθους.
Last edited by a moderator:
