Μερικοί δίσκοι που δεν δείχνουν διάθεση να εγκαταλείψουν το player μου τον τελευταίο καιρό . Παρ’ όλο που μεσολάβησε το διάλειμμα των καλοκαιρινών διακοπών , εκείνοι απτόητοι εγκατεστάθησαν ξανά μόλις επέστρεψα .
Holger Czukay – Good morning story ( [1999 ] Revisited records 2006 / CD )
Ηχογραφημένο μέσα σε μια περίοδο οκτώ ετών από το 1991 έως το 1998 , το Good morning Story «φέρνει» τον Holger Czukay , τον ευρηματικό μπασίστα και εξαίρετο μοντέρ ήχου , να ακολουθεί την μόνη οδό που εγγυάται το αισθητικά άρτιο και δημιουργικά πετυχημένο αποτέλεσμα . Βουτά στο παρελθόν , το δικό του και των Can , το οποίο χρησιμοποιεί ως στερεή και ανεξάντλητη πηγή ιστορικής γνώσης , αφουγκράζεται το σήμερα , τείνοντας ευήκοον ους στα σύγχρονα ρεύματα και ενώνει ττις δυο πηγές σε ένα καταρράκτη έμπνευσης και διορατικότητας στην πορεία προς το μέλλον . Μάστορας του editing και των samples , παρασύρεται από την μια προς την οργιαστική funky πολυρυθμία , σαμπλάροντας τα τύμπανα του Liebezeit από το περίφημο Vitamin C , ενώ από την άλλη αφήνεται στις ηλεκτρονικές , χαλαρές μα και επιβλητικές «drone» αβανγκαρντίλες που όμως διακρίνονται για την συνοχή τους και την ατμοσφαιρικότητα τους , ενώ στο τέλος κάνει remix στον εαυτό του , προσθέτοντας beat και κρουστά στο 20λεπτο «Mirage» . ( 8,5/10 )
Olga Kouklaki – GetALife ( The perfect Kiss recordings 2008 / CD )
Η Οlga Kouklaki -όνομα και πράμα- συμπατριώτισσα , συνθέτιδα , πιανίστρια , DJ και με γαλλικά κοννέ, καταφέρνει να ενώσει με μια σπάνια ευρηματικότητα τον ηλεκτρονικό εστετισμό των Yello με τις πίστες των club , εκλαϊκεύοντας τις glitch ηχητικές παρεμβάσεις του Jan Jellinek , όντας εν τέλει αποδομιστικά ποπ , σκοτεινά ονειρική και ρυθμολογικά σχεδόν χορευτική , κρατώντας για το τέλος την μεγαλειώδη και απολογιστική πιανιστική μπαλλάντα Pick Up Your Pieces . Η Μπουμπουλίνα στο εξώφυλλο ευχάριστη νότα με ενδεχομένως σημειολογικά φεμινιστικό περιεχόμενο ( 7/10 )
Porcupine Tree – Neil Recurring ( Peaceville Records 2008 / CD )
Εκπληκτική η δημιουργική αναγέννηση των Porcupine Tree τα τελευταία χρόνια μετά την κοιλιά που παρουσίασαν μόλις έσβησε ο απόηχος του Signify . Εχοντας σκληρύνει αρκετά τον ήχο τους , ζηλεύουν τους Dream Theatre και ψάχνουν επιτυχώς το τεχνοκρατικό μεγαλείο των King Crimson , περνώντας κάπου στην μέση κι από τους Ozric Tentacles ( What Happens Now? ) παραμένοντας γοητευτικά λυρικοί . Τεράστιοι συμπαγείς ηχητικοί όγκοι , τεχνοκρατική προσέγγιση των συνθέσεων , ο Robert Fripp , παρών και εδώ στο ομώνυμο κομμάτι και το progressive ζεί και βασιλεύει ( 8/10 )
Beck - Modern Guilt ( XL Recordings 2008 / CD )
Κρατώντας δυό υποσημειώσεις για την αρχή , αφ’ ενός ότι δεν είχα καμμία επαφή με τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη μέχρις σήμερα και αφ’ ετέρου ότι τίποτα εδώ δεν δικαιολογεί τις υπερβολές ότι πρόκειται περί δίσκου που σε 20 χρόνια θα αποκαλείται κλασσικός , έχω να πω ότι το διασκέδασα ακούγοντας τον και συνεχίζω να το κάνω . Η ιδιόρρυθμα μονότονη φωνή του , οι με ρετρό αίσθημα συνθέσεις του που παραπέμπουν ακόμα και Floyd εποχής Barrett , φτιάχνουν μια ωραία uptempo δουλειά που και ροκ είναι και απόλυτα σύγχρονη . Παραγωγός ο Danger Mouse.( 7/10 )
Wolfgang Haffner - Acoustic Shapes ( Act 2008 /CD)
To Αcoustic Shapes είναι αυτό ακριβώς που υποδηλώνει και ο τίτλος του , η ακουστική δηλαδή εκδοχή του Shapes που είχε παρουσιάσει ο Haffner πριν από 3-4 χρόνια αν θυμάμαι καλά . Είναι όμως και κάτι παραπάνω καθ’ ότι η αισθητική του αρτιότητα και ο μελωδικός του πλούτος είναι δυο κλάσεις ανώτερες από το σχεδόν ηλεκτρονικό προκάτοχο του . Εκεί που το τελευταίο στόχευε στα ηχοτοπία και στην ατμόσφαιρα με αποτελέσματα που πρόδιναν όμως αυτές τις στοχεύσεις , πλησιάζοντας την ηλεκτρονική ραστώνη ενός πολυτελούς εστιατορίου , το Acoustic Shapes επιστρατεύει τον εξαιρετικό πιανίστα Hubert Nuss , με επιρροές που θα τολμούσα να τις διακρίνω να φτάνουν μέχρι τον McCoyTyner , ξεπερνά τον σκόπελο της ατμοσφαιρικής lounge , ηλεκτρονικής τζαζ και αφηνεται σε μια ακουστική κλασσική ανάγνωση της τζαζ ιστορίας με σύγχρονο τρόπο , ξεφευγοντας στον επίλογο σε έναν φάνκ δυναμίτη με το τρομπόνι του Nils Landgren ( 8 /10 )
Holger Czukay – Good morning story ( [1999 ] Revisited records 2006 / CD )
Ηχογραφημένο μέσα σε μια περίοδο οκτώ ετών από το 1991 έως το 1998 , το Good morning Story «φέρνει» τον Holger Czukay , τον ευρηματικό μπασίστα και εξαίρετο μοντέρ ήχου , να ακολουθεί την μόνη οδό που εγγυάται το αισθητικά άρτιο και δημιουργικά πετυχημένο αποτέλεσμα . Βουτά στο παρελθόν , το δικό του και των Can , το οποίο χρησιμοποιεί ως στερεή και ανεξάντλητη πηγή ιστορικής γνώσης , αφουγκράζεται το σήμερα , τείνοντας ευήκοον ους στα σύγχρονα ρεύματα και ενώνει ττις δυο πηγές σε ένα καταρράκτη έμπνευσης και διορατικότητας στην πορεία προς το μέλλον . Μάστορας του editing και των samples , παρασύρεται από την μια προς την οργιαστική funky πολυρυθμία , σαμπλάροντας τα τύμπανα του Liebezeit από το περίφημο Vitamin C , ενώ από την άλλη αφήνεται στις ηλεκτρονικές , χαλαρές μα και επιβλητικές «drone» αβανγκαρντίλες που όμως διακρίνονται για την συνοχή τους και την ατμοσφαιρικότητα τους , ενώ στο τέλος κάνει remix στον εαυτό του , προσθέτοντας beat και κρουστά στο 20λεπτο «Mirage» . ( 8,5/10 )
Olga Kouklaki – GetALife ( The perfect Kiss recordings 2008 / CD )
Η Οlga Kouklaki -όνομα και πράμα- συμπατριώτισσα , συνθέτιδα , πιανίστρια , DJ και με γαλλικά κοννέ, καταφέρνει να ενώσει με μια σπάνια ευρηματικότητα τον ηλεκτρονικό εστετισμό των Yello με τις πίστες των club , εκλαϊκεύοντας τις glitch ηχητικές παρεμβάσεις του Jan Jellinek , όντας εν τέλει αποδομιστικά ποπ , σκοτεινά ονειρική και ρυθμολογικά σχεδόν χορευτική , κρατώντας για το τέλος την μεγαλειώδη και απολογιστική πιανιστική μπαλλάντα Pick Up Your Pieces . Η Μπουμπουλίνα στο εξώφυλλο ευχάριστη νότα με ενδεχομένως σημειολογικά φεμινιστικό περιεχόμενο ( 7/10 )
Porcupine Tree – Neil Recurring ( Peaceville Records 2008 / CD )
Εκπληκτική η δημιουργική αναγέννηση των Porcupine Tree τα τελευταία χρόνια μετά την κοιλιά που παρουσίασαν μόλις έσβησε ο απόηχος του Signify . Εχοντας σκληρύνει αρκετά τον ήχο τους , ζηλεύουν τους Dream Theatre και ψάχνουν επιτυχώς το τεχνοκρατικό μεγαλείο των King Crimson , περνώντας κάπου στην μέση κι από τους Ozric Tentacles ( What Happens Now? ) παραμένοντας γοητευτικά λυρικοί . Τεράστιοι συμπαγείς ηχητικοί όγκοι , τεχνοκρατική προσέγγιση των συνθέσεων , ο Robert Fripp , παρών και εδώ στο ομώνυμο κομμάτι και το progressive ζεί και βασιλεύει ( 8/10 )
Beck - Modern Guilt ( XL Recordings 2008 / CD )
Κρατώντας δυό υποσημειώσεις για την αρχή , αφ’ ενός ότι δεν είχα καμμία επαφή με τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη μέχρις σήμερα και αφ’ ετέρου ότι τίποτα εδώ δεν δικαιολογεί τις υπερβολές ότι πρόκειται περί δίσκου που σε 20 χρόνια θα αποκαλείται κλασσικός , έχω να πω ότι το διασκέδασα ακούγοντας τον και συνεχίζω να το κάνω . Η ιδιόρρυθμα μονότονη φωνή του , οι με ρετρό αίσθημα συνθέσεις του που παραπέμπουν ακόμα και Floyd εποχής Barrett , φτιάχνουν μια ωραία uptempo δουλειά που και ροκ είναι και απόλυτα σύγχρονη . Παραγωγός ο Danger Mouse.( 7/10 )
Wolfgang Haffner - Acoustic Shapes ( Act 2008 /CD)
To Αcoustic Shapes είναι αυτό ακριβώς που υποδηλώνει και ο τίτλος του , η ακουστική δηλαδή εκδοχή του Shapes που είχε παρουσιάσει ο Haffner πριν από 3-4 χρόνια αν θυμάμαι καλά . Είναι όμως και κάτι παραπάνω καθ’ ότι η αισθητική του αρτιότητα και ο μελωδικός του πλούτος είναι δυο κλάσεις ανώτερες από το σχεδόν ηλεκτρονικό προκάτοχο του . Εκεί που το τελευταίο στόχευε στα ηχοτοπία και στην ατμόσφαιρα με αποτελέσματα που πρόδιναν όμως αυτές τις στοχεύσεις , πλησιάζοντας την ηλεκτρονική ραστώνη ενός πολυτελούς εστιατορίου , το Acoustic Shapes επιστρατεύει τον εξαιρετικό πιανίστα Hubert Nuss , με επιρροές που θα τολμούσα να τις διακρίνω να φτάνουν μέχρι τον McCoyTyner , ξεπερνά τον σκόπελο της ατμοσφαιρικής lounge , ηλεκτρονικής τζαζ και αφηνεται σε μια ακουστική κλασσική ανάγνωση της τζαζ ιστορίας με σύγχρονο τρόπο , ξεφευγοντας στον επίλογο σε έναν φάνκ δυναμίτη με το τρομπόνι του Nils Landgren ( 8 /10 )
