Mέ αφορμή τήν παρουσίαση τού Δαμιανού για δύο απο τα τελευταία κοντσέρτα για πιάνο τού Mozart,σκέφτηκα να γίνει και μία αναφορά σε δύο κοντσέρτα για πιάνο τού Beethoven,πού έχουν τίς ρίζες τους στον Amadeus.
To κοντσέρτο Νο 1,Op.15 γράφτηκε το 1795,και αναθεωρήθηκε το 1801,οπότε και δημοσιεύτηκε.
Το κοντσέρτο είναι γραμμένο πάνω στην δομή τού κοντσέρτου σε Ντό Μείζονα ,kv no 503(Νο 25)τού Mozart.O Beethoven προσθέτει δύο κλαρινέτα στο σύνολο πνευστών τού Μοτσαρτ(φλάουτα,ομποε,φαγκότα,κόρνα,τρομπέτες με τύμπανα).
To πρώτο μέρος είναι χειμαρρώδες και ο ακροατής καταλαβαίνει ότι η υπέρβαση τού Mozart έχει αρχίσει.Η πιανιστική καντέντσα είναι μελωδική,και χρειάζεται πολύ καλή τεχνική.Τά έγχορδα τής ορχήστρας δίνουν μιά μετα-μοτσάρτεια διάσταση στο έργο.Αν καί το φινάλε του πρωτου μέρους πού θυμίζει λίγο στρατιωτικό εμβατήριο υπάρχει και στον Amadeus,όπως και η απρόσμενη είσοδος του πιάνου λίγο μετά.
Στό Largo πέραν τών εγχόρδων χρησιμοποιουνται απο πνευστά,μονον κλαρινετα,κόρνα και φαγκότα.Eιναι μέρος γαλήνιο,αρμονικό ,και τα έγχορδα προετοιμάζουν στο ασυνείδητο τού Beethoven το αντίστοιχο andante con moto στο αξεπέραστο 4ο κοντσέρτο του.
Το τρίτο και τελευταίο μέρος (rondo)είναι φωτεινό ,ρυθμικό,περιπαικτικό,και ανοιξιάτικο.Το φινάλε του τρίτου μέρους είναι μιά ομοβροντία εγχόρδων και πιάνου.
Concerto No 3,Op.37
Tο τρίτο κοντσέρτο γράφτηκε μεταξύ του 1800 και τού 1803.Ειναι γραμμένο σε Ντο Μινόρε,όπως και το πιό δραματικό πιανιστικό κοντσέρτο τού Μοτσαρτ k.491(Νο 24).Θά έλεγα ότι επίσης μοιάζει και όσον αφορά την ´διάθεση´.
Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι μετά την εισαγωγή ,στο πρώτο μέρος(Allegro con brio) ο σολίστ δεν ´παιρνει ανάσα´όπως και στο Νο 24.Ειναι μονίμως σε δράση.
Ομως ο Beethoven χρησιμοποιεί τα τύμπανα ,επαναληπτικά,αναφερόμενος στο αρχικό θέμα και αυτό ειναι ενα χαρακτηριστικό τού συνθέτη που θα τον ακολουθήσει και σε άλλα του έργα.Το φινάλε τού πρώτου μέρους είναι fortissimo ,και ειναι συγκλονιστικό .Το πιάνο παιζει χαρακτηριστικό ρόλο.
To δεύτερο μέρος(Largo)ειναι απο τα ωραιότερα αργά μέρη πού έχουν γραφτεί για πιανιστικό κοντσέρτο.Ενα μέρος γεμάτο περισυλλογή,ατμοσφαιρικο,θείο.Περίπου στην μέση τού δευτερου μέρους το πιάνο μπαινει σε δευτερη μοίρα και ακουγεται σαν ντουέτο μεταξύ φλάουτου και φαγκότου.Αυτό ειναι μια πρωτοτυπία τού Beethoven.
Το τρίτο μέρος(Rondo.Allegro)μάς επαναφέρει σε οικείο Μοτσάρτειο έδαφος.Μπορεί να διακρινει κανείς τρία μουσικά επεισόδια.Το δευτερο ειναι σαν να ακούει κανείς σερενάτα πνευστών του Mozart.Ομως το χερι του Beethoven ειναι εδώ.Το πιάνο αλλάζει την διάθεση,μέσω αλλαγής μουσικού κλειδιού για λίγο και προετοιμάζει στην επαναφορά τού αρχικού θέματος ,που είναι Μπετοβενικό χαρακτηριστικό.
Επίσης στο φινάλε που γινεται για λίγο presto ,o Μπετόβεν δίνει την δική του συναισθηματική και μεγαλοπρεπή εκδοχή.
Προτεινόμενες εκτελέσεις(αναφέρονται δίσκοι που´συμπεριλαμβάνουν τα δύο κοντσέρτα.
1)Kovachevich-Colin Davis.B.B.C. Symphony Orchestra.Philips.Iσως οι καλύτερες εκτελέσεις για μένα.
2)Gilels-Szell.Cleveland.EMI. .O Gilels ειναι απο τούς καλυτερους ερμηνευτές τού Beethoven.Aυτό φτάνει.
3)Kempff-Leitner.Berliner.D.G.Ο Κempff ,σταθερή αξία,και ο Leitner συνεργάζεται πάντα πολύ καλά μαζί του.
4)Gould-Golshmann(1o),Bernstein (3ο).Για τούς φίλους τού gould ,οπως ειναι ο γράφων .Παντως το Largo του 3ου το ερμηνευει συγκλονιστικά.
5)Perahia-Haitnik.Concertgebouw.Απο τις καλύτερες που κυκλοφορούν..Sony 1986
6)Klemperer-Barenboim.O μέγας Otto ηταν 82 ετών οταν ηχογράφησε τα κοντσέρτα,το 1967.
7)Kempff-Van Kempen.1953.O Van Kempen ηταν μεγάλος Μπετοβενικός αλλά χάθηκε πρόωρα.Ο συγκεκριμένος δίσκος εθεωρείτο αναφοράς.Αξίζει και για ιστορικούς λόγους.
8)Pollini-Abbado 1992,Berliner.Σπουδαίο τρίτο.
Το τρίτο υπάρχει σε μία σπουδαία εκτέλεση με την Myra Hess,υπο την διευθυνση του Toscanini,του 1946,και έχει εκδοθεί απο την Naxos.
Kαι ο Αrrau επίσης υπο την διεύθυνση του Galliera δινει μιά πολύ σπουδαία εκδοχή του 3ου ,ισως την λιγότερο Μοτσάρτεια απ´όλους.
Καλή Ακρόαση.
:smile:
Υ.Γ
Στήν πραγματικότητα το 2ο κοντσέρτο ειναι το πρώτο που έγραψε ο Beethoven.
To κοντσέρτο Νο 1,Op.15 γράφτηκε το 1795,και αναθεωρήθηκε το 1801,οπότε και δημοσιεύτηκε.
Το κοντσέρτο είναι γραμμένο πάνω στην δομή τού κοντσέρτου σε Ντό Μείζονα ,kv no 503(Νο 25)τού Mozart.O Beethoven προσθέτει δύο κλαρινέτα στο σύνολο πνευστών τού Μοτσαρτ(φλάουτα,ομποε,φαγκότα,κόρνα,τρομπέτες με τύμπανα).
To πρώτο μέρος είναι χειμαρρώδες και ο ακροατής καταλαβαίνει ότι η υπέρβαση τού Mozart έχει αρχίσει.Η πιανιστική καντέντσα είναι μελωδική,και χρειάζεται πολύ καλή τεχνική.Τά έγχορδα τής ορχήστρας δίνουν μιά μετα-μοτσάρτεια διάσταση στο έργο.Αν καί το φινάλε του πρωτου μέρους πού θυμίζει λίγο στρατιωτικό εμβατήριο υπάρχει και στον Amadeus,όπως και η απρόσμενη είσοδος του πιάνου λίγο μετά.
Στό Largo πέραν τών εγχόρδων χρησιμοποιουνται απο πνευστά,μονον κλαρινετα,κόρνα και φαγκότα.Eιναι μέρος γαλήνιο,αρμονικό ,και τα έγχορδα προετοιμάζουν στο ασυνείδητο τού Beethoven το αντίστοιχο andante con moto στο αξεπέραστο 4ο κοντσέρτο του.
Το τρίτο και τελευταίο μέρος (rondo)είναι φωτεινό ,ρυθμικό,περιπαικτικό,και ανοιξιάτικο.Το φινάλε του τρίτου μέρους είναι μιά ομοβροντία εγχόρδων και πιάνου.
Concerto No 3,Op.37
Tο τρίτο κοντσέρτο γράφτηκε μεταξύ του 1800 και τού 1803.Ειναι γραμμένο σε Ντο Μινόρε,όπως και το πιό δραματικό πιανιστικό κοντσέρτο τού Μοτσαρτ k.491(Νο 24).Θά έλεγα ότι επίσης μοιάζει και όσον αφορά την ´διάθεση´.
Ενδιαφέρον είναι επίσης ότι μετά την εισαγωγή ,στο πρώτο μέρος(Allegro con brio) ο σολίστ δεν ´παιρνει ανάσα´όπως και στο Νο 24.Ειναι μονίμως σε δράση.
Ομως ο Beethoven χρησιμοποιεί τα τύμπανα ,επαναληπτικά,αναφερόμενος στο αρχικό θέμα και αυτό ειναι ενα χαρακτηριστικό τού συνθέτη που θα τον ακολουθήσει και σε άλλα του έργα.Το φινάλε τού πρώτου μέρους είναι fortissimo ,και ειναι συγκλονιστικό .Το πιάνο παιζει χαρακτηριστικό ρόλο.
To δεύτερο μέρος(Largo)ειναι απο τα ωραιότερα αργά μέρη πού έχουν γραφτεί για πιανιστικό κοντσέρτο.Ενα μέρος γεμάτο περισυλλογή,ατμοσφαιρικο,θείο.Περίπου στην μέση τού δευτερου μέρους το πιάνο μπαινει σε δευτερη μοίρα και ακουγεται σαν ντουέτο μεταξύ φλάουτου και φαγκότου.Αυτό ειναι μια πρωτοτυπία τού Beethoven.
Το τρίτο μέρος(Rondo.Allegro)μάς επαναφέρει σε οικείο Μοτσάρτειο έδαφος.Μπορεί να διακρινει κανείς τρία μουσικά επεισόδια.Το δευτερο ειναι σαν να ακούει κανείς σερενάτα πνευστών του Mozart.Ομως το χερι του Beethoven ειναι εδώ.Το πιάνο αλλάζει την διάθεση,μέσω αλλαγής μουσικού κλειδιού για λίγο και προετοιμάζει στην επαναφορά τού αρχικού θέματος ,που είναι Μπετοβενικό χαρακτηριστικό.
Επίσης στο φινάλε που γινεται για λίγο presto ,o Μπετόβεν δίνει την δική του συναισθηματική και μεγαλοπρεπή εκδοχή.
Προτεινόμενες εκτελέσεις(αναφέρονται δίσκοι που´συμπεριλαμβάνουν τα δύο κοντσέρτα.
1)Kovachevich-Colin Davis.B.B.C. Symphony Orchestra.Philips.Iσως οι καλύτερες εκτελέσεις για μένα.
2)Gilels-Szell.Cleveland.EMI. .O Gilels ειναι απο τούς καλυτερους ερμηνευτές τού Beethoven.Aυτό φτάνει.
3)Kempff-Leitner.Berliner.D.G.Ο Κempff ,σταθερή αξία,και ο Leitner συνεργάζεται πάντα πολύ καλά μαζί του.
4)Gould-Golshmann(1o),Bernstein (3ο).Για τούς φίλους τού gould ,οπως ειναι ο γράφων .Παντως το Largo του 3ου το ερμηνευει συγκλονιστικά.
5)Perahia-Haitnik.Concertgebouw.Απο τις καλύτερες που κυκλοφορούν..Sony 1986
6)Klemperer-Barenboim.O μέγας Otto ηταν 82 ετών οταν ηχογράφησε τα κοντσέρτα,το 1967.
7)Kempff-Van Kempen.1953.O Van Kempen ηταν μεγάλος Μπετοβενικός αλλά χάθηκε πρόωρα.Ο συγκεκριμένος δίσκος εθεωρείτο αναφοράς.Αξίζει και για ιστορικούς λόγους.
8)Pollini-Abbado 1992,Berliner.Σπουδαίο τρίτο.
Το τρίτο υπάρχει σε μία σπουδαία εκτέλεση με την Myra Hess,υπο την διευθυνση του Toscanini,του 1946,και έχει εκδοθεί απο την Naxos.
Kαι ο Αrrau επίσης υπο την διεύθυνση του Galliera δινει μιά πολύ σπουδαία εκδοχή του 3ου ,ισως την λιγότερο Μοτσάρτεια απ´όλους.
Καλή Ακρόαση.
:smile: Υ.Γ
Στήν πραγματικότητα το 2ο κοντσέρτο ειναι το πρώτο που έγραψε ο Beethoven.
