- 17 June 2006
- 14,350
Gary Burton - Carla Bley: A Genuine Tong Funeral (RCA CD)
Χαρακτηρίσθηκε free jazz-rock και οι πιο ρηξικέλευθοι έσπευσαν να δηλώσουν -σωστά- πως στέκει επάξια δίπλα στους δίσκους του Miles Davis εκείνης της περιόδου. Η συνθέτρια το ονομάτισε “Μια Σκοτεινή Οπερα Χωρίς Λόγια”. Κυκλοφόρησε το 1968 και προηγείται του “Escalator Over The Hill”, της ίδιας, το οποίο είναι Σκοτεινή Οπερα Με Λόγια -κάπου εδώ τριγύρω υπάρχει και μια παρουσίαση αυτού του φιλόδοξου, μισοτελειωμένου, χαοτικού Αριστουργήματος/Μνημείου της Σύγχρονης Μουσικής.
Το “A Genuine Tong Funeral” είναι όλα όσα δεν μπόρεσε να γίνει το “Escalator…”: το ίδιο φιλόδοξο αλλά πολύ πιο σεμνό και πολύ πιο καλά εστιασμένο, Συμφωνική αρχιτεκτονική δουλεμένη με μεγάλη μαστοριά, ένα έργο σουρεαλιστικό, περίπλοκο που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο καμπαρέ, την free jazz και τον Bela Bartok. Ο εμπρηστής Gato Barbieri είναι εδώ σε μεγάλες πιένες. Συνεπικουρείται, από τον μεγάλο Steve Lacy στο σοπράνο σαξόφωνο και τον Michael Mantler στην τρομπέτα. Στο “Escalator…” η Carla Bley προσέλαβε τον McLaughlin. Εδώ, όμως, είναι ο Larry Coryell, 25άρης τότε και παίζει “τις κάλτσες του”: ένα σφυροκόπημα γεμάτο από αναφορές παντού και πουθενά, με ψυχεδελικούς απόηχους, αρμονικούς μαίανδρους, μισοαρθρωμένες νότες-φαντάσματα, αιχμηρά obbligati, αστραπιαία tremolos που σου κόβουν την ανάσα. Ο μαίτρ Gary Burton είναι στα high του. Παίζει το βιμπράφωνό του -vibes- ένα από τα πιο παρεξηγημένα όργανα, κατεξοχήν Αφρικάνικης προέλευσης σαν σύλληψη, με την έννοια ότι αποτελεί υβρίδιο πιάνου και κρουστών: τα μεταλλικά ελάσματα προσομοιάζουν το πληκτρολόγιο του πιάνου αλλά παίζονται με μπαγκέτες σαν σφυριά. Παράγει έναν ήχο αλλόκοτο και απόκοσμο, μεταλλικό και τρεμουλιάρη που κάνει την ψυχή σου να αναπηδά.
Στο γιαπωνέζικο remaster oι μηχανικοί έχουν κάνει θαύματα αλλά το ακουστικό αποτέλεσμα παραμένει Σκοτεινό. Ηταν πολύ μπροστά από την εποχή του τότε και παραμένει απίστευτα φρέσκο και μοντέρνο σήμερα, 40 χρόνια μετά.
