Χειμωνιάτικο ταξίδι... και φέτος.

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

Πάει σχεδόν χρόνος από τότε που έγραψα γι' αυτόν το θαυμάσιο κύκλο τραγουδιών στο avforum. Παραθέτω στη συνέχεια ένα απόσπασμα του αρχικού μου μηνύματος, μαζί με κάποιες νεώτερες σκέψεις

Pejzaz_zimowy1.jpg


Πρόκειται για 24 τραγούδια για φωνή και πιάνο σε στίχους του φιλέλληνα ποιητή Βίλχελμ Μύλλερ που τα συνέθεσε ο Σούμπερτ το 1827, ένα περίπου χρόνο πριν πεθάνει. Το θέμα τους, τυπικά Ρομαντικό: το ταξίδι – φυγή ενός πληγωμένου ερωτικά οδοιπόρου μακριά από το πρόσωπο που τον απέρριψε.

Ο Σούμπερτ τοποθέτησε τα ποιήματα με τη σειρά που ήθελε, προορίζοντας το έργο να ακούγεται ολοκληρωμένο και όχι αποσπασματικά. Τα τραγούδια βυθίζονται προοδευτικά σε μια ατμόσφαιρα αυξανόμενης μοναξιάς, ερήμωσης και τελικά μοιραίας απελπισίας. Χαρακτηρίζονται από έναν ατέρμονα στροβιλισμό που οριοθετεί τελικά το ταξίδι του οδοιπόρου, διαψεύδοντας μέσα του όλες τις σποραδικές στιγμές ελπίδας, με αποκορύφωμα το τελευταίο – και συγκλονιστικότερο – τραγούδι του κύκλου, τον «οργανοπαίκτη» (Der Leiermann), στο οποίο ο ήρωας εναποθέτει τις ελπίδες του σε έναν θλιβερό γέρο οργανοπαίκτη, που μέσα στο εχθρικό περιβάλλον και τη γενική αδιαφορία επιμένει να παίζει. Υπόμνημα του Σούμπερτ στον εαυτό του;

Αυτός ο κύκλος τραγουδιών έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ο ωραιότερος που γράφτηκε ποτέ. Η μουσική είναι συγκλονιστικά απλή στη δομή της, αλλά και συγκλονιστικά εκφραστική και διεισδυτική στην ψυχή. Γράφτηκε σε μια εποχή όπου, όπως παρατηρεί και ο Κ. Γκιμπς "...[ο Σούμπερτ] δεν έγραφε πλέον μόνο για να ευχαριστήσει του συντρόφους του, για να αποφέρει κέρδη στους εκδότες ή για να διασκεδάσει το κοινό. Στις καλύτερες στιγμές του έγραφε τώρα κατά βάση για τον εαυτό του και για το μέλλον."

Ορισμένοι φίλοι του βρήκαν τον κύκλο σκοτεινό. Ο Σπάουν - ένας από τους στενότερους φίλους του συνθέτη - έγραφε "Δεν έχω καμία αμφιβολία οτι, έτσι συνεπαρμένος όπως ήταν όταν συνέθετε τα πιο όμορφα τραγούδια του, και ιδιαίτερα το Χειμωνιάτικο Ταξίδι του, οδηγήθηκε μια ώρα νωρίτερα στον πρόωρο θάνατό του".

Ο Σούμπερτ όμως, απαντούσε: "Μου αρέσουν αυτά τα τραγούδια περισσότερο από όλα τα άλλα, και στο τέλος θα αρέσουν και σε σας".

Σίγουρα δεν είναι μουσική που μπορεί να ακουστεί εύκολα. Πιστεύω επίσης πως δεν είναι μουσική που μπορεί να ακούει κανείς συχνά, ή παρουσία άλλων. Μπαίνοντας στο κλίμα των τραγουδιών και παρακολουθώντας την πορεία του καλλιτέχνη, συνειδητοποιείς ξαφνικά ότι βρέθηκες ο ίδιος αποκομμένος, μόνος με τον εαυτό σου. Η υπέροχη μουσική σε βοηθά να ξεπεράσεις το αρχικό σοκ. Από 'κει κι' ύστερα, εξαρτάται από την ψυχική ωριμότητα και την ειλικρίνεια σου για το που θα καταλήξεις.

Έχω φίλους συστηματικούς ακροατές κλασσικής μουσικής που δεν αντέχουν να τον ακούσουν - κανένας όμως δεν αντιστέκεται στη γοητεία του «οργανοπαίκτη», χε, χε…. Το ταξίδι αυτό κρύβει κινδύνους, γι' αυτό έβαλα και το σήμα στο thread. ;)

Προτεινόμενες ηχογραφήσεις.

1. Από τις κλασσικές του Ντισκάου, αυτή με το Ντέμους στο πιάνο (DG)
2. Του θαυμάσιου νέου βαρύτονου Ματίας Γκαίρνε, με τον Άλφρεντ Μπρέντελ (Decca).
3. Του τενόρου Πέτερ Σράιερ με το Σβιατοσλάβ Ρίχτερ, από ζωντανή ηχογράφηση του 1985 (Philips).
 

Tasos_Th

Supreme Member
5 September 2006
3,060
Goteborg, Vastra Gotaland, SVERIGE
Από αυτές ( εκτός απο την Μπρέντελ - Γκαίρνε ) αξίζει κάποια ;

1) Christoph Prégardien, tenor ▪ Andreas Staier, fortepiano (1997)

Pregardien.jpg


2) Matthias Goerne, baritone ▪ Alfred Brendel, piano (2004)
Live from Wigmore Hall

Goerne.jpg


3) Peter Pears, tenor ▪ Benjamin Britten, piano (1965)

Pears.jpg


4) Hans Hotter, baritone ▪ Gerald Moore, piano (1955)

Hotter.jpg


5) Dietrich Fischer-Dieskau, baritone ▪ Gerald Moore, piano (1955)

FischerLDieskau.jpg


6) Christian Gerhaher, baritone ▪ Gerold Huber, piano (2001)

Gerhaher.jpg


7) Hermann Prey, baritone ▪ Karl Engel, piano (1962)

Prey.jpg


8) for tenor & string quartet (arrangement Jens Josef) (2001)
Christian Elsner, tenor ▪ Henschel Quartet

Strijkquartet.jpg


9) Hans Zender - Schubert's Winterreise - A Composed Interpretation
Hans Peter Blochwitz, tenor ▪ Ensemble Modern ▪ Hans Zender, conductor (1995)

Zenders.jpg
 
Από αυτές που έχω ακούσει, η 5 με το Ντισκάου και τον Μουρ και η 2 με το Μπρέντελ και τον Ματίας Γκαίρνε, που είναι και εξαιρετική ηχογράφηση.

Ουπς, τώρα είδα το εκτός από Μπρέντελ, Γκαίρνε. Τότε μένω στο Ντισκάου. Θα μπορούσα ίσως να πω και του Χότερ, αλλά τη συγκεκριμένη δεν την έχω ακούσει και αυτή που έκανε μέσα στον πόλεμο - που έχω - μου 'χει φανεί κάπως άκαμπτη εκφραστικά.
 
Last edited:

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,926
η 4 και η 5 ''αβλεπή''

όπως όμως πάντα συνιστώ, προέχει η γνωριμία με το έργο,

μετά μπαίνουμε στο ψάξιμο ερμηνειών...

αν δεν έχεις τίποτε παίρνεις την 5 και είσαι μιά χαρά, ....

Αυτό το έργο για μένα αποτελεί άγιο ευαγγέλιο ....
 
17 June 2006
14,350
...πάντα με Φίσερ-Ντισκάου - Μούρ ο Σούμπερτ, για μένα.
πήρα και το Wintereise με Φίσερ-Ντισκάου - Μπρέντελ και κάνει κάτι φιοριτούρες στο πιάνο ο Μπρέντελ, απαράδεκτες: δεν μπορεί, βλέπεις, να είναι σε 2ο πλάνο αυτός...Απογοήτευση. :frown:
 
Last edited:
17 June 2006
14,350
Re: Απάντηση: Χειμωνιάτικο ταξίδι... και φέτος.

στη Μυλωνού (αλήθεια πρέπει να την πάρω με Ντισκάου, γιατί την έχω μόνο με Βούντερλιχ)

την πουλάνε οι σαράφηδες με 7 ευρώ Ντέμιαν. Την είδα και "μάτωσε" η καρδιά μου :frown:
δεν αντιλέγω για το Ταξείδι, αλοίμονο...απλά η Μυλωνού έχει για μένα αυτό το κάτι παραπάνω, που την κάνει primus inter pares :worshippy:
 
17 June 2009
3,594
Πάει σχεδόν χρόνος από τότε που έγραψα γι' αυτόν το θαυμάσιο κύκλο τραγουδιών στο avforum. Παραθέτω στη συνέχεια ένα απόσπασμα του αρχικού μου μηνύματος, μαζί με κάποιες νεώτερες σκέψεις

Pejzaz_zimowy1.jpg


Πρόκειται για 24 τραγούδια για φωνή και πιάνο σε στίχους του φιλέλληνα ποιητή Βίλχελμ Μύλλερ που τα συνέθεσε ο Σούμπερτ το 1827, ένα περίπου χρόνο πριν πεθάνει. Το θέμα τους, τυπικά Ρομαντικό: το ταξίδι – φυγή ενός πληγωμένου ερωτικά οδοιπόρου μακριά από το πρόσωπο που τον απέρριψε.

Ο Σούμπερτ τοποθέτησε τα ποιήματα με τη σειρά που ήθελε, προορίζοντας το έργο να ακούγεται ολοκληρωμένο και όχι αποσπασματικά. Τα τραγούδια βυθίζονται προοδευτικά σε μια ατμόσφαιρα αυξανόμενης μοναξιάς, ερήμωσης και τελικά μοιραίας απελπισίας. Χαρακτηρίζονται από έναν ατέρμονα στροβιλισμό που οριοθετεί τελικά το ταξίδι του οδοιπόρου, διαψεύδοντας μέσα του όλες τις σποραδικές στιγμές ελπίδας, με αποκορύφωμα το τελευταίο – και συγκλονιστικότερο – τραγούδι του κύκλου, τον «οργανοπαίκτη» (Der Leiermann), στο οποίο ο ήρωας εναποθέτει τις ελπίδες του σε έναν θλιβερό γέρο οργανοπαίκτη, που μέσα στο εχθρικό περιβάλλον και τη γενική αδιαφορία επιμένει να παίζει. Υπόμνημα του Σούμπερτ στον εαυτό του;

Αυτός ο κύκλος τραγουδιών έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ο ωραιότερος που γράφτηκε ποτέ. Η μουσική είναι συγκλονιστικά απλή στη δομή της, αλλά και συγκλονιστικά εκφραστική και διεισδυτική στην ψυχή. Γράφτηκε σε μια εποχή όπου, όπως παρατηρεί και ο Κ. Γκιμπς "...[ο Σούμπερτ] δεν έγραφε πλέον μόνο για να ευχαριστήσει του συντρόφους του, για να αποφέρει κέρδη στους εκδότες ή για να διασκεδάσει το κοινό. Στις καλύτερες στιγμές του έγραφε τώρα κατά βάση για τον εαυτό του και για το μέλλον."

Ορισμένοι φίλοι του βρήκαν τον κύκλο σκοτεινό. Ο Σπάουν - ένας από τους στενότερους φίλους του συνθέτη - έγραφε "Δεν έχω καμία αμφιβολία οτι, έτσι συνεπαρμένος όπως ήταν όταν συνέθετε τα πιο όμορφα τραγούδια του, και ιδιαίτερα το Χειμωνιάτικο Ταξίδι του, οδηγήθηκε μια ώρα νωρίτερα στον πρόωρο θάνατό του".

Ο Σούμπερτ όμως, απαντούσε: "Μου αρέσουν αυτά τα τραγούδια περισσότερο από όλα τα άλλα, και στο τέλος θα αρέσουν και σε σας".

Σίγουρα δεν είναι μουσική που μπορεί να ακουστεί εύκολα. Πιστεύω επίσης πως δεν είναι μουσική που μπορεί να ακούει κανείς συχνά, ή παρουσία άλλων. Μπαίνοντας στο κλίμα των τραγουδιών και παρακολουθώντας την πορεία του καλλιτέχνη, συνειδητοποιείς ξαφνικά ότι βρέθηκες ο ίδιος αποκομμένος, μόνος με τον εαυτό σου. Η υπέροχη μουσική σε βοηθά να ξεπεράσεις το αρχικό σοκ. Από 'κει κι' ύστερα, εξαρτάται από την ψυχική ωριμότητα και την ειλικρίνεια σου για το που θα καταλήξεις.


Συμφωνώ μαζί σας πως δεν είναι ένα έργο που ακούγεται εύκολα κύριε Δημητριάδη.
Ό θάνατος, αλληγορικά συμβολιζόμενος από την απώλεια βρίσκεται παντού στους στίχους του Μύλλερ.
Και αυτό δεν είναι εύκολα αποδεκτό και αρεστό στον άνθρωπο, όμως, όσος θάνατος και παγωνιά κρύβονται στα Lieders αυτά, άλλο τόσο κρύβεται και μια μοναδική φλογα, ένα Πάθος, το Φως, σε μια άλλη διάσταση, απόκοσμο, κρυμμένο πίσω από την ομίχλη του πόνου. Ίσως και γι αυτό, στον Leiermann το όργανο δεν σταματά να παίζει, όπως και η γη δεν σταματά να γυρίζει, όπως μετά από κάθε τέλος έρχεται μια καινούργια αρχή..

Fremd bin ich eingezogen
fremd zieh ich wieder aus,
ξένος ήρθα σ' αυτόν τον κόσμο
και ξένος πάλι θα τον αφήσω

was soll ich langer weilen,
bis man mich trieb' hinaus?
γιατί να χοασομερώ εδώ
μέχρι να με διώξουν;

am brunnen von dem Tore
da steht ein Lindenbaum
...
und immer hor ich's rauschen:
Du fandest Ruhe dort!
Kοντά μου μείνε για πάντα
Θα βρείς τη γαλήνη εδώ, φωνάζει η φλαμουριά, ένα δένδρο που θεωρείται ιερό και εδώ πιστεύω ότι συμβολίζει το κάλεσμα στη φύση για να βρει τη γαλήνη που αναζητά

ja, neulich hatt' ich auch wohl drei:
nun sind hinab die besten zwei.
ging nur die dritt erst hinterdrein!
im dunkel wird mir woher sein
Ως τώρα είχα τρεις ήλιους κι εγώ
Οι δυο καλύτεροι, βασίλεψαν
Τώρα τους ακολούθησε κι ο τελευταίος!
ίσως να είναι καλύτερα για μένα στο Σκοτάδι....

Δεν ξέρω αν ο Μύλλερ μπορεί να χαρακτηρισθεί "Μεγάλος" ποιητής.
Νιώθω όμως, ακούγοντάς τα, σε αυτό το μοναδικό έργο του Schubert, τόσο έντονα να αναδύονται συναισθήματα, φόβοι, η μοναξιά αυτού που περιπλανάται μόνος - ή μόνος ανάμεσα σε πολλούς - σε αυτό το χειμωνιάτικο ταξίδι, η παγωνιά της ψυχής, ο πόνος της απώλειας, θυμάστε κύριε Δημητριάδη, με είχατε ρωτήσει τι εκφράζει για μένα την απώλεια....
μα και ταυτόχρονα, νιώθω μια δύναμη που προέρχεται από την μοναδική μουσική του Schubert, που μειώνει το βάρος και τη θλίψη από την υπόνοια του θανάτου, μια δύναμη που και πάλι αν τη δούμε συμβολικά, έρχεται στην κατάλληλη στιγμή.
Οι κλασσικές αξίες, τα ποιήματα αυτά, οι αιώνιες μουσικές, μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν ένα ground state αντίστασης, για τους δύσκολους καιρούς που έχουν ήδη έρθει και απειλούν να διαβρώσουν πάνω απ' όλα την ψυχή μας.

Συγχωρείστε με αν σε ένα νήμα για Μουσική ασχολήθηκα κυρίως με τους στίχους και το νόημά τους, όμως για την μουσική του έργου αυτού γράψατε τοσα, κι εξάλλου είστε πιό ειδικοί από εμένα, όμως και η δύναμη του Χειμωνιάτικου Ταξιδιού δεν θα ήταν η ίδια χωρίς τα ποιήματα του Wilhelm Muller, μια δύναμη που μόνο η Γερμανική γλώσσα μπορεί να αποδώσει εν προκειμένω..
 
Απάντηση: Re: Χειμωνιάτικο ταξίδι... και φέτος.

Νιώθω όμως, ακούγοντάς τα, σε αυτό το μοναδικό έργο του Schubert, τόσο έντονα να αναδύονται συναισθήματα, φόβοι, η μοναξιά αυτού που περιπλανάται μόνος - ή μόνος ανάμεσα σε πολλούς - σε αυτό το χειμωνιάτικο ταξίδι, η παγωνιά της ψυχής, ο πόνος της απώλειας, θυμάστε κύριε Δημητριάδη, με είχατε ρωτήσει τι εκφράζει για μένα την απώλεια....
μα και ταυτόχρονα, νιώθω μια δύναμη που προέρχεται από την μοναδική μουσική του Schubert, που μειώνει το βάρος και τη θλίψη από την υπόνοια του θανάτου, μια δύναμη που και πάλι αν τη δούμε συμβολικά, έρχεται στην κατάλληλη στιγμή.
Οι κλασσικές αξίες, τα ποιήματα αυτά, οι αιώνιες μουσικές, μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν ένα ground state αντίστασης, για τους δύσκολους καιρούς που έχουν ήδη έρθει και απειλούν να διαβρώσουν πάνω απ' όλα την ψυχή μας.

Ξέρετε, ο τρόπος που λειτουργούν αυτά τα έργα μέσα μου - γιατί μόνο για μένα μπορώ να μιλήσω - συνοψίζεται σ' αυτό το τρίπτυχο:

Συνείδηση - Έκφραση - Κοινωνία

Κατ' αρχήν με βοηθούν να κατανοήσω αυτό που με απασχολεί και με κατατρώγει, να το απαλλάξω από όλες τις επικαλύψεις της συγκυρίας. Επίσης μου διαστέλλει τον εσωτερικό μου χρόνο, πράγμα που μου είναι απολύτως αναγκαίο για ν' αντιμετωπίσω το άγχος και τον πανικό της προσωπικής μου ανεπάρκειας.

Μετά με βοηθά να το εκφράσω, με έναν τρόπο υπέροχο και εντελώς αδιανόητο χωρίς αυτά. Και με την έκφραση αυτή αποκαθιστά την κυκλοφορία των συναισθημάτων μου, θεραπεύοντας τις τοπικές ανωμαλίες από αποφράξεις και αδιέξοδα.

Τέλος, με κάνει κοινωνό με τον Άλλο, με συντροφεύει. Και μάλιστα με έναν τρόπο διπλό. Όχι μόνο με κάνει να νιώθω λιγότερο μόνος, αλλά μου προσφέρει και το μίτο που με συγκρατεί από την κατάρρευση όταν χάσκει από κάτω μου το βάραθρο της προσωρινότητας. Αυτής της δίδυμης αδελφής της απώλειας, τόσο συνυπεύθυνης για την τραγικότητα της Ζωής.
 

caerbannog

Established Member
7 May 2008
290
μην υποτιμάτε τη γλώσσα μας κυρία Συνοδινού.
οι έλληνες ποιητές δεν είναι δεύτεροι μπροστά σε κανέναν.

Όταν δεν ναρκισσεύονται και δεν βερμπαλίζουν:grinning-smiley-043
Εμείς λόγω χρονικών χασμάτων, κοινωνικής ανάπτυξης και ιστορικών συγκυριών δεν είχαμε την παράδοση του ρομαντισμού. Καθ' έλξη μόνον και όχι με μεγάλη επιτυχία.Οι Γερμανοί υπήρξαν αυθεντικοί εκφραστές του.Είχαμε όμως άλλα ωραία. Την εποχή του Σούμπερτ και του Μύλερ έβαζαν τα θεμέλια ο Κάλβος με το Σολωμό-και τον πήχυ πολύ ψηλά.Έπρεπε να φτάσουμε στο μεσοπόλεμο για να ανταποκριθούν οι επίγονοι...τουλάχιστον άξιζε τον κόπο η αναμονή:flipout:
 
17 June 2009
3,594
μην υποτιμάτε τη γλώσσα μας κυρία Συνοδινού.
οι έλληνες ποιητές δεν είναι δεύτεροι μπροστά σε κανέναν.

Περίεργο κύριε Λυμπερόπουλε, αν και τόσο perceptive (oops! μια ελληνική λέξη γρήγορα παρακαλώ!!), σας διέφυγε το "εν προκειμένω".
Δεν βρίσκω λόγο να απολογηθώ ή να αναιρέσω αυτό το περί γλώσσας, και ξέρετε πόσο αγαπώ την γλώσσα μου, θαυμάζω τον πλούτο της και θλίβομαι για την κακοποίησή της.
Όμως, στο συγκεκριμένο έργο δεν θα ήταν ίδιο το αποτέλεσμα σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Δείτε τη μετάφραση, πόσο λίγο φαίνεται, προσπαθείστε να το φανταστείτε τραγουδισμένο στα Ελληνικά, ή Ιταλικά
Comme la langue Francaise est un peu triste, l' Italiana un po' romantica, η εκφορά και μόνο της Γερμανικής γλώσσας για εμένα είναι συνυφασμένη με τη δύναμη και το πάθος.Εξ άλλου, και σε σας ξεφεύγει πολλές φορές και χρησιμοποιείτε ξένες εκφράσεις, φαντάζομαι διότι τη συγκεκριμένη στιγμή θεωρείτε ότι σας εκφράζουν καλύτερα από την αντίστοιχη ελληνική και όχι διότι την υποτιμάτε.
Έτσι κι εγώ λοιπόν σε καμμιά περίπτωση δεν υποτίμησα τους Έλληνες ποιητές, πως μπορώ να το κάνω αυτό για έναν Καρυωτάκη, έναν Παλαμά, έναν Ελύτη και άλλους ων ουκ έστι αριθμός;
 
17 June 2009
3,594
Re: Απάντηση: Re: Χειμωνιάτικο ταξίδι... και φέτος.

Ξέρετε, ο τρόπος που λειτουργούν αυτά τα έργα μέσα μου - γιατί μόνο για μένα μπορώ να μιλήσω - συνοψίζεται σ' αυτό το τρίπτυχο:

Συνείδηση - Έκφραση - Κοινωνία

Κατ' αρχήν με βοηθούν να κατανοήσω αυτό που με απασχολεί και με κατατρώγει, να το απαλλάξω από όλες τις επικαλύψεις της συγκυρίας. Επίσης μου διαστέλλει τον εσωτερικό μου χρόνο, πράγμα που μου είναι απολύτως αναγκαίο για ν' αντιμετωπίσω το άγχος και τον πανικό της προσωπικής μου ανεπάρκειας.

Μετά με βοηθά να το εκφράσω, με έναν τρόπο υπέροχο και εντελώς αδιανόητο χωρίς αυτά. Και με την έκφραση αυτή αποκαθιστά την κυκλοφορία των συναισθημάτων μου, θεραπεύοντας τις τοπικές ανωμαλίες από αποφράξεις και αδιέξοδα.

Τέλος, με κάνει κοινωνό με τον Άλλο, με συντροφεύει. Και μάλιστα με έναν τρόπο διπλό. Όχι μόνο με κάνει να νιώθω λιγότερο μόνος, αλλά μου προσφέρει και το μίτο που με συγκρατεί από την κατάρρευση όταν χάσκει από κάτω μου το βάραθρο της προσωρινότητας. Αυτής της δίδυμης αδελφής της απώλειας, τόσο συνυπεύθυνης για την τραγικότητα της Ζωής.

Όταν συνειδητοποιώ την επίδραση αυτή της μουσικής, μέσα σας, μέσα μου, μέσα στον καθένα που τόσο τόσο προσωπικά εκτίθεται εδώ, στα νήματα της Μουσικής, παγώνω κύριε Δημητριάδη. Πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς αυτήν; θα φτάναμε άραγε ποτέ να δούμε τόσο βαθειά μέσα μας; να καταννοήσουμε, να αισθανθούμε, να θεραπεύσουμε και να επικοινωνήσουμε; Είναι τόσο προσωπικό αυτό που περιγράφετε, και ταυτόχρονα τόσο κοινό σε όλους(?), δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο, και δεν χρειάζεται νομίζω, δεν υπάρχουν λόγια, μόνο συναισθήματα..
 
17 June 2006
14,350
Όμως, στο συγκεκριμένο έργο δεν θα ήταν ίδιο το αποτέλεσμα σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Δείτε τη μετάφραση, πόσο λίγο φαίνεται, προσπαθείστε να το φανταστείτε τραγουδισμένο στα Ελληνικά, ή Ιταλικά

μα αυτό που είπα είναι ότι η δυστυχία μας έγκειται στο ότι δεν διαθέτουμε έναν Σούμπερτ. Οι στίχοι του Βάρναλη, του Κατσαρού, του Λεοντάρη, του Ρίτσου, του μεγάλου μας λυρικού Παλαμά και πολλών άλλων δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτούς του Muller, του Novalis ή του Von Kleist.

Τα παραδείγματα που θα μπορούσα να παραθέσω είναι άπειρα. Θα σταθώ μόνο σε ένα. Στην τελευταία στροφή από το ποίημα 'Guevara' του Καββαδία:

'Γέροντας ναύτης με τα μούτρα πισωμένα
βάρκα φορτώνει με την πιο φτηνή πραμάτεια
Εχει τα χέρια από καιρό ψηλά κομμένα.
Κι ήθελε τόσο να σου σφάλαγε τα μάτια'


Αναμμένα κάρβουνα αν θέλετε την ταπεινή μου γνώμη.