"Σκοτάδι συγκεντρώσου!"

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

17 June 2006
14,350
519QGK11TCL._SS500_.jpg


George Crumb: Ancient Voices Of Children (1970)

Ο George Crumb γεννήθηκε το 1929 και είναι ένας από τους σπουδαιότερους και πιο παραγνωρισμένους συνθέτες Σύγχρονης Μουσικής. Το 1968 πήρε το βραβείο Πούλιτζερ για τη σύνθεσή του “Echoes Of Time And The River” και για τα επόμενα 35 χρόνια δίδασκε Σύνθεση στο Πανεπιστήμιο της Pennsylvania. Το 1970 έγραψε το “Black Angels: Thirteen Images From The Dark Land”, μια σύνθεση για κουαρτέτο εγχόρδων. Το έργο είναι παιδί της εποχής του, ένα λυσσαλέο συγκινησιακό ξέσπασμα ενάντια στη θηριωδία του πολέμου, με αφορμή το Βιετνάμ. Η παραδοσιακή μορφή του κουαρτέτου εγχόρδων έχει αναδομηθεί εκ βάθρων: στα όργανα είχαν βάλει μαγνήτες και τα πέρναγαν μέσα από ενισχυτές. Οι απαιτήσεις από τους μουσικούς περιλάμβαναν τραγούδι, στριγκλιές και ψίθυρους, “κακοποίηση” των οργάνων τους καθώς και μία ποικιλία από κρουστά. To άκουσμα ήταν μια τυφλή, αμέθοδη έφοδος πάνω στις αισθήσεις του ακροατή, μουσικές στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, σε τρελή περιδίνηση, σαν σκοτεινό νεφέλωμα, μια συγκινησιακή θηριωδία που έσκαγε πάνω σου σαν παλιρροϊκό κύμα: μουσική στο κατώφλι του θεάτρου, δραματική τέχνη και εξορκισμός. Εχω ακόμα το βινύλιο των Kronos Quartet στη Nonesuch ένα δίσκο που η δύναμή του δεν έχει μειωθεί στο παραμικρό: κάθε φορά που το ακούω, εξακολουθεί να με αρπάζει απ το λαιμό. Δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία πως το να παρακολουθήσεις αυτή τη μουσική σε αίθουσα συναυλιών είναι μια εμπειρία από αυτές που θα τις θυμάσαι για χρόνια.
Ο Crumb είναι ένας εικονοκλάστης που θεωρεί πως δεν έχουν ειπωθεί όλα. Είναι ακραία ιδιοσυγκρασιακός και πιστεύει πως η μουσική έχει δυνάμεις πολύ πέρα από τα όρια της γλώσσας, δυνάμεις που μπορούν να καθρεφτίζουν τις πιο εσώτερες πτυχώσεις της ανθρώπινης ψυχής. Λέει πως η Συμφωνική ορχήστρα είναι ένα μέσο απαρχαιωμένο, “ένας πονοκέφαλος που μας κληροδότησαν οι περασμένοι αιώνες”. Συνθέτει ως επί το πλείστον για μικρά σύνολα δωματίου, δεν του αρέσει να βλέπει τη μουσική με ακαδημαϊκή οπτική και πιστεύει πως η επανάσταση που έγινε στη Σύγχρονη εποχή, έχει κύρια να κάνει με τη δυναμική και τον ήχο: μια τρομαχτική έκρηξη από καινούργια ηχοχρώματα την εξερεύνηση των οποίων θεωρεί το ίδιο σημαντική με τη μελωδία, το ρυθμό, την αρμονία. Αυτή η εξερεύνηση ψάχνει το δρόμο της μέσα από ατέλειωτους συνδυασμούς, συμβατικά όργανα που τα παίζουν με αντισυμβατικούς τρόπους και μαζί ένα ατέλειωτο οπλοστάσιο από σύγχρονες ασυνήθιστες ηχητικές πηγές: παιδικά πιάνα-παιχνίδια που τα περνάει μέσα από ενισχυτές, ήχους που θυμίζουν τραγούδι από Σειρήνες, μαντολίνα και “μουσικά πριόνια”, βιολοντσέλα που είναι ασύμβατα κουρντισμένα -μια τεχνική που λέγεται scordatura- άρπα με κομμάτια από χαρτί ή λεπίδες στις χορδές και ένα σωρό άλλα.
Η πιο μεγάλη εμμονή του είναι η ποίηση του Lorca. “Ο τέλειος συνδυασμός πάθους και συμμετρίας του flamenco, η συστηματοποιημένη βία και η οργανική ισορροπία μιάς ταυρομαχίας”.
Οι Αρχαίες Παιδικές Φωνές, μελοποιημένα ποιήματα του Lorca, είναι σφραγισμένες με το Θάνατο: ένα μοναδικό, άκρως εκλεκτικό ηχητικό τοπίο, που μοιάζει να παίζεται από ένα όργανο που έρχεται από το μέλλον, μια ηχητική πηγή που συνδυάζει όργανα και φωνές σε ένα εκπληκτικό Σύνολο, κομψεπίκομψα δομημένο, μια ισορροπία του flamenco με το μπαρόκ που χορεύει πάνω στην κόψη του ξυραφιού. Τα φωνητικά του απαιτούν μια βιρτουοζιτέ αδιανόητη ακόμα και για το σύγχρονο ρεπερτόριο.


Πηγές: The Wire, 156
Brian Morton: The Blackwell Guide To Recorded Contemporary Music (Blackwell Publishers 1996)
 
17 June 2006
14,350
Ο δίσκος που εικονίζεται παραπάνω είναι, κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη εκδοχή που μπορεί να βρεί κανείς στο συγκεκριμένο έργο.
Αλλά για όποιον θέλει να τον γνωρίσει, η Naxos έχει μιά αξιοπρεπέστατη σειρά από ηχογραφήσεις έργων του συνθέτη σε πολύ προσιτές τιμές.