2003 .
Οι E.S.T. παρουσιάζουν το εξαιρετικό ´Seven Days of Falling'...
Δίσκος φτιαγμένος ,εκ πρώτη όψεως ,μέ μεγάλη απλότητα..
Και όμως δεν σέ αφήνει να τον ´αφήσεις´..
Σάν τά μικρά παιδιά πού τούς αγοράζεις πολύπλοκα παιχνίδια και αυτά ´κολλάνε´στό πιό ´ασήμαντο´χνουδωτό και χιλιοτριμένο λιονταράκι...
Οι άνθρωποι αυτοί ήρθαν στην Γή γιά να δημιουργήσουν Μουσική...
Παντρεύουν με μοναδικό τρόπο πόπ,ρόκ,ελεκτρόνικα ,τζάζ,αμπιεντ και παρουσιάζουν έναν σαγηνευτικότατο ήχο...
Ενα εξαιρετικό τρίο πού δεν ξέρεις ποιός έχει την πρωτοκαθεδρία.
Ο δίσκος ξεκινά με έναν ´ήπιο´τρόπο(Βallad for the unborn)αλλά η κομψότητα πού αναδύουν το πιανο τού Svenson ,το μπάσσο τού Berglund και τά τύμπανα τού Ostrom θυμίζει μελωδία από το ´Μουσικό Κουτί´τών παιδικών μας χρόνων..
Το ομώνυμο Seven days of falling είναι πιό ρυθμικό και ξεκινά με μιάν απλή εισαγωγή τού μπάσσου,γιά να ´εισβάλλουν´τά άλλα δύο όργανα μέχρις οτου πάλι να κυριαρχήσει το μπάσσο με μερικά εξαιρετικά εφέ (ο Svenson στο πιάνο είναι αρκούντως ´διακριτικός´γεμίζοντας τό ´κενό´).
To Mingle in the Mincing-Machine μέ ρόκ πινελιές, πιό πλουραλιστικό σέ επιδράσεις,´απλώνεται´σιγά-σιγά σέ έναν αυτοσχεδιασμό ρυθμικό και μελωδικό συνάμα,πού κυριαρχούν τά στοιχεία τής σύγχρονης τζάζ...
Το Did They Ever Tell Cousteau αποτελεί ίσως την κορυφαία στιγμή τού δίσκου.....
Απο την μιά το ´ρυθμικό´και φλεγόμενο drum'n bass ,πού θυμίζει αμπιεντ και ταυτόχρονα το πιάνο τού Svenson να παίζει εν παραλλήλω σε μια πρωτότυπη version τού Mehldau...
Τό μουσικό πάντρεμα τών διαφορετικών ρυθμών δημιουργεί μιά έξοχη και φρενήρη σύνθεση....
Σέ εντελώς άλλο σχεδόν ρομαντικό στύλ ξεπετάγεται το Believe ,Beleft,Below.....
Λυρικό,,σχεδόν σπαρακτικό,χωρίς όμως μελό παρεκτροπές αποτελεί άλλο ένα κομψοτέχνημα ,πού προσωπικά (και εντελώς ανερυθρίαστα)θεωρώ πώς κάπως έτσι θά συνέθετε ο Mozart ,αν ζούσε σήμερα,το Αndante απο το Concerto γιά Piano No 21(Ελβίρα Μάντιγκαν).
Το Elevation of Love αποπνέει μιά φρεσκάδα δροσερού καλοκαιρινού απογεύματος.....Γεμάτο ζωντάνια και μουσικές ιδέες.
Σέ πιό απλή φόρμα το In my Garage ,τρυφερό και χαρούμενο σχεδόν ´παιδικά αθώο´.
Το 'ερωτικό' Why She couldn't come γεμάτο προσμονή καί λύπη ,απο το πιάνο,αλλά και μέ μιά θυμωμένη ελπίδα,απο το μπάσσο και τά τύμπανα,πού κερδίζουν το παιχνίδι γιά λίγο μέχρις να ´επανακάμψει´και να κλείσει το κομμάτι το πιάνο ξανά..
Ο δίσκος ολοκληρώνεται μέ μιά ´επιβλητική ´μουσική σύνθεση ,όπου τά όργανα ´δυναμώνουν´και οι μουσικοί ,όπως σε συναυλία,υποκλίνονται ,συστήνονται και αποχαιρετούν το κοινό..
O.D.R.I.P. λέγεται ο τζάζ-ρόκ αποχρώσεως τελευταίος ´δυναμίτης´τού συγκροτήματος.
Υπάρχει και ένα ακόμα ´κρυφό ´κομμάτι στον δίσκο σάν κανονική έκπληξη μετά απο ένα λεπτό σιωπής ,πού το τραγουδά(!!!!!!!!!)ο Josh Haden(γιός τού σπουδαίου Charlie Haden)μέ τίτλο Love is Real....
Το τραγούδι θυμίζει μπαλάντα παλαιοτέρων δεκαετιών,και εκεί πού λές ότι σάν κι´αυτό έχεις ακούσει χιλιάδες έρχονται αυτοί οι τρείς ´Αρχιμάστορες´και τού προσδίδουν μιά γοητευτική λεπτότητα σάν ευωδία απο παλιό ξεχασμένο άρωμα......
Οσοι έχουν γνωρίσει τούς E.S.T. πιθανότατα νά έχουν αυτόν τον δίσκο.
Οσοι πάλι δεν τούς εχουν ακούσει ποτέ ας ξεκινήσουν απ´το Seven Days of Falling...
Θά ανακαλύψουν ένα piano trio πού δίνει ζωή στην σύγχρονη Μουσική,στην Μελωδία καί στον Αυτοσχεδιασμό μέσα απο ένα συνδυασμό παραδοσιακής φόρμας και καινούριων ιδεών...
Η Μουσική τών E.S.T. μοιάζει μέ τά συναισθήματα τών μικρών παιδιών,πού εκφράζονται αυτούσια και ειλικρινή,χωρίς οργανωμένες αμυνες ακόμα,γι´αυτό και προκαλούν γνήσια συγκίνηση..
Ευλογημένο Συγκρότημα πού ομορφαίνει την Ζωή μας.
Στόν Δημητράκη.
Last edited:
flipout::flipout
