- 23 June 2006
- 9,971
Oι συμβιβασμοί γίνονται όλο και πιο οδυνηροί …. (Szymanowski – Stabat mater)
… πάντα με γοήτευαν τα τελευταία έργα των μεγάλων συνθετών, αυτή η συνισταμένη όλων των εμπειριών τους, της αποκρυσταλλωμένης φιλοσοφίας τους, αυτό το απόσταγμα ζωής ….
Σε αντίθεση με τους σύγχρονους ροκ μουσικούς, που συνήθως ότι είχαν να πουν το είπαν στην αρχή, αφήνοντας για τα τέλη μόνον την μανιέρα και την αρπαχτή (ίσως γιατί η εποχή επιβάλλει αλόγιστο ξόδεμα της συναισθηματικής συγκομιδής, υπό τον αιώνιο φόβο της αποτυχίας και της πνιγηρής αίσθησης της λησμοσύνης … ), οι κλασσικοί συνθέτες έδωσαν συνηθέστατα τα καλύτερα έργα τους στο κλείσιμο της ζωής τους …..
Σε ποιόν να ομολογήσει άλλη μία εκκωφαντική αποτυχία ; σε αυτούς που τον αγαπούν ; μα θα στεναχωρεθούν, (…κυρίως γιατί νόμιζαν ότι είχε μπει σε μία σειρά και είχαν ξεμπερδέψει μαζί του… μπορούσαν πλέον να ανακυκλώνουν ήσυχα τα δικά τους βάσανα ..) … σε αυτούς που επιχαίρουν στο θέαμα του γκρεμού που καταπίνει τις κραυγές ; γιατί να τροφοδοτήσει την πείνα τους ; χρειάζεται άλλες φαρμακερές ατάκες, επιδέξια καλυμμένες από συμπονετικές συμβουλές ; τα χρόνια περνούν και κάθε νέα προσδοκία ταυτόχρονα γεννά ξορκισμένους φόβους για νέα επίχειρα, αθέλητα μα βέβαια όσο και το νέο ξημέρωμα .. ας μην ομολογηθεί η νέα αποτυχία, ας μην τύχει πένθους η διάψευση ….. ας τραβήξει το γράμμα, χιλιάδες καθώς πρέπει το παλεύουν ….
Ο Φώντας ήρθε στο χωριό φτωχός, ελπίζοντας στην ελκυστική προοπτική του σώγαμπρου. Η χοντρή και άσχημη κόρη του χασάπη σήμαινε χρόνια ασύλητης χορτασίλας. Το μαγαζί το δούλεψε πολύ, 24 / 7 που λένε. Στο πανηγύρι της Παναγίας το φουντωτολουσμένο μαλλί του ξεχνούσε ολόκληρη χρονιά σύμμεικτων DNA λίπους και πιτυρίδας ανακατεμένα με γλυκάδια από τα χοιρινά…. Τα παιδιά του ήταν και αυτά χοντρά … οι νύφες του χοντρές, χοντρό στην πιο σκυλέ εκδοχή, όλα στα μπούτια και τον κώλο, πάρτυ κυτταρίτιδας με ραγάδες, αν και μόνο 25, συγκέντρωνε τα λάγνα βλέμματα των μερσεντές. Όλοι δουλεύουν σκληρά …. Ο πλούτος συσσωρεύεται …. Άνοιξαν και σούπερ μάρκετ… το χωριό τους επαινεί ….
Ο Συμανόφσκι αναλώθηκε να κοσμογυρίζει ως σολίστας … είχε όμως πολλά πράγματα μέσα του, που έπρεπε να βγούν …. Το stabat mater του το έφτιαξε στα τελευταία χρόνια του… ίσα που τον είχε προλάβει η φυματίωση… μέσα έβαλε τα συστατικά που πενθούν για τον πόνο της μάνας στον σταυρό, για τον πόνο των ανικανοποίητων που ενοχικά γονίδια δεν θα αφήσουν ποτέ την αφαίμαξη της οδύνης από τους νέους συμβιβασμούς, για τον πόνο αυτών που πέρασαν μα δεν ακούμπησαν ……..
Επέμενε να αγαπάει περισσότερο πάνω της, το ατροφικό ρουθουνάκι, σαν το πτερύγιο του Νέμο, γιατί τον βοηθούσε να θυμάται πως είναι τρωτή, πως παρά την εξύψωση, συνέχιζε να χρειάζεται βοήθεια …..
… πάντα με γοήτευαν τα τελευταία έργα των μεγάλων συνθετών, αυτή η συνισταμένη όλων των εμπειριών τους, της αποκρυσταλλωμένης φιλοσοφίας τους, αυτό το απόσταγμα ζωής ….
Σε αντίθεση με τους σύγχρονους ροκ μουσικούς, που συνήθως ότι είχαν να πουν το είπαν στην αρχή, αφήνοντας για τα τέλη μόνον την μανιέρα και την αρπαχτή (ίσως γιατί η εποχή επιβάλλει αλόγιστο ξόδεμα της συναισθηματικής συγκομιδής, υπό τον αιώνιο φόβο της αποτυχίας και της πνιγηρής αίσθησης της λησμοσύνης … ), οι κλασσικοί συνθέτες έδωσαν συνηθέστατα τα καλύτερα έργα τους στο κλείσιμο της ζωής τους …..
Σε ποιόν να ομολογήσει άλλη μία εκκωφαντική αποτυχία ; σε αυτούς που τον αγαπούν ; μα θα στεναχωρεθούν, (…κυρίως γιατί νόμιζαν ότι είχε μπει σε μία σειρά και είχαν ξεμπερδέψει μαζί του… μπορούσαν πλέον να ανακυκλώνουν ήσυχα τα δικά τους βάσανα ..) … σε αυτούς που επιχαίρουν στο θέαμα του γκρεμού που καταπίνει τις κραυγές ; γιατί να τροφοδοτήσει την πείνα τους ; χρειάζεται άλλες φαρμακερές ατάκες, επιδέξια καλυμμένες από συμπονετικές συμβουλές ; τα χρόνια περνούν και κάθε νέα προσδοκία ταυτόχρονα γεννά ξορκισμένους φόβους για νέα επίχειρα, αθέλητα μα βέβαια όσο και το νέο ξημέρωμα .. ας μην ομολογηθεί η νέα αποτυχία, ας μην τύχει πένθους η διάψευση ….. ας τραβήξει το γράμμα, χιλιάδες καθώς πρέπει το παλεύουν ….
Ο Φώντας ήρθε στο χωριό φτωχός, ελπίζοντας στην ελκυστική προοπτική του σώγαμπρου. Η χοντρή και άσχημη κόρη του χασάπη σήμαινε χρόνια ασύλητης χορτασίλας. Το μαγαζί το δούλεψε πολύ, 24 / 7 που λένε. Στο πανηγύρι της Παναγίας το φουντωτολουσμένο μαλλί του ξεχνούσε ολόκληρη χρονιά σύμμεικτων DNA λίπους και πιτυρίδας ανακατεμένα με γλυκάδια από τα χοιρινά…. Τα παιδιά του ήταν και αυτά χοντρά … οι νύφες του χοντρές, χοντρό στην πιο σκυλέ εκδοχή, όλα στα μπούτια και τον κώλο, πάρτυ κυτταρίτιδας με ραγάδες, αν και μόνο 25, συγκέντρωνε τα λάγνα βλέμματα των μερσεντές. Όλοι δουλεύουν σκληρά …. Ο πλούτος συσσωρεύεται …. Άνοιξαν και σούπερ μάρκετ… το χωριό τους επαινεί ….
Ο Συμανόφσκι αναλώθηκε να κοσμογυρίζει ως σολίστας … είχε όμως πολλά πράγματα μέσα του, που έπρεπε να βγούν …. Το stabat mater του το έφτιαξε στα τελευταία χρόνια του… ίσα που τον είχε προλάβει η φυματίωση… μέσα έβαλε τα συστατικά που πενθούν για τον πόνο της μάνας στον σταυρό, για τον πόνο των ανικανοποίητων που ενοχικά γονίδια δεν θα αφήσουν ποτέ την αφαίμαξη της οδύνης από τους νέους συμβιβασμούς, για τον πόνο αυτών που πέρασαν μα δεν ακούμπησαν ……..
Επέμενε να αγαπάει περισσότερο πάνω της, το ατροφικό ρουθουνάκι, σαν το πτερύγιο του Νέμο, γιατί τον βοηθούσε να θυμάται πως είναι τρωτή, πως παρά την εξύψωση, συνέχιζε να χρειάζεται βοήθεια …..
opcorn: