- 17 June 2006
- 14,350
Gonzalo Rubalcaba: Avatar (Blue Note CD - 2008)
Κουβανός εμιγκρές, γεννημένος το 1963. Δείγματα της εκπληκτικής τεχνικής του είχαμε πάρει στο άλμπουμ του Chick Corea “Rendez-Vous In New York”, σε μιά εκπληκτική βερσιόν/μεταγραφή για 2 πιάνα του Concierto De Aranjuez, του Ροντρίγκο – την συζητούσαμε εδώ γύρω, με τον φίλο μου τον παπα-Τσακ τις προάλλες.
O Gonzalo Rubalcaba “έσκασε μύτη” στη δισκογραφία αρχές της δεκαετίας του ’90. Ολοι πρόσεξαν την αβίαστη, πλούσια εκφραστικά τεχνική του που κινούνταν σ ένα χώρο ανάμεσα στη τζάζ, στο fusion και στο Λάτιν. Επειτα ...κατέβασε ταχύτητα: μπολερό, milongas, ατέρμονες κλασσικότροπες εξερευνήσεις, παθιάρικα, ζαχαρωμένα και απελπιστικά αργά tempi…το πράγμα έδειχνε να σέρνεται. Το "Avatar" είναι η θριαμβευτική επιστροφή του, μιά από τις πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες της χρονιάς. Eίναι ένα άκουσμα αστικό μέχρι το μεδούλι που μοιάζει σε μόνιμη κατάσταση πυρετού. Ηχογραφήθηκε στη Ν. Υόρκη, στο ομώνυμο studio, από όπου και πήρε τον τίτλο του.
Ο Matt Brewer στο μπάσο και ο Marcus Gilmore στα ντράμς φτιάχνουν μιά φονική rhythm-section. Δεν ξέρω την ηλικία τους ούτε το χρώμα τους αλλά είναι κυριολεκτικά βουτηγμένοι στη Μαύρη μουσική παράδοση καθώς δείχνουν να είναι ενήμεροι με καθετί που συνέβη σε αυτήν τα τελευταία 50 χρόνια: από το post-bop μέχρι το boogaloo, το funk και το hip-hop. Ο ντράμερ ξέρει απέξω κι ανακατωτά ολόκληρη την Αφρο-Κουβανέζικη ρυθμολογία και όλες τις τεχνικές από τον Art Blakey και δώθε. Είναι “πολυμετρικός” και διαθέτει μια απαράμιλλη δομική περιπλοκότητα κι ένα δυναμισμό που είναι απτός ακόμα κι όταν παίζει ψιθυριστά. Φαινομενικά απλές αρμονικές δομές, εφευρετικές, τολμηρές, προικισμένες με μετρονομική ακρίβεια, στήνουν ένα στιβαρό οικοδόμημα, έναν καμβά αφηρημένο και ομιχλώδη για να κινηθούν το πιάνο και τα πνευστά. Το ηχητικό τοπίο είναι σχεδόν ονειρικό αλλά και γεμάτο πρόκες: το ακούς να σφύζει από ενεργητικότητα. Ορμάει πάνω σου και σε πιάνει απ το λαιμό. Η ανυπομονησία και ο ενθουσιασμός που το διέπουν είναι άκρως μεταδοτικά. Η τρομπέτα και το τενόρο σαξόφωνο περιδιαβαίνουν με αδρές μελωδικές γραμμές και βολή κατά ριπές από αστραφτερά, εκρηκτικά χρώματα.
Ένα ηχητικό ντελίριο. Ενας σπουδαίος δίσκος μοντέρνας τζάζ, εξωπραγματικός, λεπτοδουλεμένος με ασύλληπτη στυλιστική μαστοριά, σχεδόν αέρινος.
