ενθύμιον από το Κατερινάκι

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,978
για την μοναξιά ...
 

Attachments

  • ΓŽΛ†ΓŽΒ³ΓŽΒ³ΓΒΓŽΒ±Γβ€ ΓŽΒΏ15.doc
    135.5 KB · Views: 167

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,978
... είχα γράψει κάποτε -και άρεσε και στην ψυχούλα τον Ντοκ - ότι στην χώρα που δίνεται ανηλέητα βήμα στους κομμωτές και τις μοντέλες για να λένε τις μα...κίες τους, τους ποιητές τους ανακαλύπτουμε ότι πέθαναν, από την μυρωδιά της αποσυντιθέμενης σωρού τους ....
Έτσι συνέβη και με τον Νίκο - Αλέξη Ασλάνογλου, αυτό και με το Κατερινάκι ...

Το κρινάκι, μικρό, λυγερό και ευκολόκοπο .... κλείνει φέτος 15 χρόνια από τότε που διάλεξε να φύγει μην αντέχοντας άλλο τις οδυνηρές πτώσεις, τις συνεχείς ήττες, την πολύβουη μοναξιά ...
Χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα, αγχωμένο μην προδώσει τον χώρο της, αν άφηνε περισσότερες χαραμάδες για να ξεχειλίσει η υπέμετρη ευαισθησία της .... ....δεν ήθελε να ''πουστέψει'' έγραφε και ξανάγραφε .....
Παρά την επιτυχία της, ιδιαίτερα την περίοδο της ''παραγγελιάς'' και το γεγονός ότι αγαπήθηκε όσο ουδείς άλλος σύγχρονος ποιητής, ποτέ δεν αναφέρεται πιά στους κύκλους και τους θεσμούς των τσανακογλυφτών .....

αχ βρε Κατερινάκι .... δεν πρόλαβες να δεις τον Batman και το αυτοκίνητο του το batmobile, πως αυτό το τελευταίο, χραπ, χραπ, χραπ, μετά την πρώτη επίθεση ξετυλίγει τα φύλλα της ατσαλένιας θωράκισης και γίνεται άτρωτο . Πάντα έδειχνες πλευρό βρε χαζό, πάντα στα χτυπήματα η άμυνα σου ήταν απλώς να μην φωνάξεις πολύ, να σφίξεις τα δόντια ....

Δεν έμαθες ότι μόνον όσους αγαπούμε πολύ, τους αφήνουμε να μας κερδίζουν. ....

Με την ματιά και τις κραυγές δεν υποχωρούν τα καθίκια, θα' ρθουν να σε αποτελειώσουν ....

'' ........Κάνω προσπάθεια να <<γράψω>>...
Του λόγου μου το αληθές, όταν διαβάζεις αυτές τις γραμμές
Θα 'ναι να 'χω πετάξει.
Στις αράδες μου μπλέκονται αγριοφράουλες και βατομουριές
χιλιόμετρα που πέφτουν επάνω μου δε μ' αφήνουν να προχωρήσω...

Αυτός ο κατακερματισμένος μανδύας, σκισμένος από αέρηδες
κι από βροχές, αυτός ο άσπρος σταλαγμίτης το σώμα μου
μπλέκεται μέσα στα ανυπόδετα πόδια μου, εκθέτει τη χωρίς
ανθρώπινη ανταπόκριση ψυχή μου.

Κάνω προσπάθεια να γράψω...
Οι δρόμοι της πολυαγαπημένης πόλης μου, φίδια τώρα της γνώσης
μου παραδώσανε της πόλης τα κλειδιά, με εκπαιδεύσανε,
με μάθανε
όσο με σφίγγουνε ν' ανοίγομαι, τώρα με σφίγγουνε, ανοίγω...

Τώρα σε λίγο δε θα μπορέσεις να με πιάσεις πια, αν
Μπορέσεις,
κυνήγα με, δε θα με βρείς στους δρόμους της πια, με προφυλάνε
με κρύβουνε ανεβαίνω...

Σε λίγο αν κοιτάξεις λυπημένος το βράδυ στον ουρανό
ψηλά
θα 'μαι ένα χαζό παιδικό άστρο που όλο θα πέφτω.
Ίσως κάνω λάθος που θέλω να γράψω για να κρατηθώ.
είναι ίσως γιατί νομίζω πως δεν πρόλαβα να πω
‛’Ευχαριστώ’’
κι αντί για πεφτάστρο που πρέπει να γίνω και να χαθώ, ….

σαν άνθρωπος αντίθετα ακόμα να σκέφτομαι
και θέλω ρόδο αγάπης να γίνω....... ''
 

Δημήτρης Ν.

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,209
Θεσσαλονίκη
η υπενθύμιση του ονοματεπωνύμου δεν χρειαζόταν. Οσοι κατάλαβαν , κατάλαβαν . Θα σχολίαζα αλλά είμαι ολίγον "πεσμένος" κι η μαυρίλα της φαντάζει τόσο πηχτή που δεν κόβεται ούτε με σιδηροπρίονο .
Γειά σου καλέ μου Σπύρο που με θεωρείς και ψυχούλα .
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,978
Η υπενθύμιση ονόματος έγινε μετά (σωστή) παραίνεση του ΓΔ, για ευνόητους λόγους ...
 

Βαγγέλης Σ.

AVClub Addicted Member
20 June 2006
1,737
Για πολλά χρόνια είχα το νου μου για τον δίσκο της. Τελικά πριν μήνες τον βρήκα σε cd, nice price νομίζω, στα Metropolis
 

Stergito

Μέλος Σωματείου
11 November 2006
14,527
Θεσσαλονίκη
Η υπενθύμιση χρειαζόταν, Ντοκ.

Έχουμε και μικρότερους στην παρέα, που δε γνωρίζουν.
Από εσάς περιμένουμε.
 

ANNA

AVClub Addicted Member
19 June 2006
1,636
Στην αποθήκη!
Απάντηση: Re: Απάντηση: ενθύμιον από το Κατερινάκι

συμφωνώ κι επαυξάνω.

Δεν είναι καθόλου έτσι. Γιατί να μη μάθει και κάποιος που δε γνωρίζει;
Όταν πρωτοαγόρασα το Ιδιώνυμο, δεν την ήξερα. Κάποιος μου τη συνέστησε.
Και θυμάμαι πόση εντύπωση μου είχε κάνει το γεγονός ότι δε συμβάδιζε καθόλου η γραφή της με την εικόνα της!

"Έγινα ηθοποιός. Ήθος ποιώ. Πουτάνα θεατρίνα."
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: ενθύμιον από το Κατερινάκι

9789604771059.jpg


Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Οδός Πανός", το βιβλίο - με ένθετο CD - αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου, με τίτλο:

Πάνω κάτω η Πατησίων
Οι όψεις της μοναξιάς της Κατερίνας Γώγου και 20 μελοποιημένα ποιήματά της

Αντιγράφω από το βιβλιοπωλείο "Πρωτοπορία":

Πολυσυλλεκτική έκδοση αφιέρωμα στην ποιήτρια και ηθοποιό Κατερίνα Γώγου, η οποία περιέχει βιβλίο με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και κείμενα για την Κατερίνα, καθώς κι ένα CD με 20 μελοποιημένα ποιήματά της, που ερμηνεύουν οι:
Πάνος Κατσιμίχας, Νίκος Καλλίτσης - Μάρθα Φριτζήλα, Μάκης Σεβίλογλου - Όλια Λαζαρίδου, Άρης Ζαρακάς , Νίκος Μαϊντάς - Magic De Spell - Σωκράτης Μάλαμας, Βάσω Αλλαγιάννη, Τάσος Ρωσόπουλος-Σαβίνα Γιαννάτου, Κώστας Χαριτάτος - Βασιλική Καρακώστα, Βαγγέλης Μαρκαντώνης, Λόλεκ, Κωνσταντίνος Βήτα, Παντελής Θεοχαρίδης, Ηλίας Λιούγκος, Εύα Λουκάτου, Μάριος Στρόφαλης - Ρίτα Αντωνοπούλου, Δημήτρης Βαρελόπουλος - Ματ σε δύο υφέσεις - Σπυριδούλα Μπάκα, Κώστας Αθυρίδης - Γεωργία Βεληβασάκη – Gaia, Τάκης Γραμμένος, Γιώργος Μάρτος, Βαγγέλης Κοντόπουλος.
***
Στο βιβλίο γράφουν για την Κατερίνα οι φίλοι της:
- Γιώργος Κορδέλλας, "Εν αρχή ην ο Πόνος"
- Όλια Λαζαρίδου, "Ανάμεσα μας υπνοβατώντας"
- Γιώργος Δάγλας, "Το άλγος του νόστου"
- Θωμαή Ουζούνη, "Οι όψεις της μοναξιάς στην Κατερίνα Γώγου"
Ταινίες, Θεατρικές παραστάσεις, Βιβλιογραφία
- Γιώργος Μπαλούρδος, "Μια αιρετική γυναικεία ποιητική φωνή της γενιάς του 1970"
- Αντώνης Καφετζόπουλος, "Κατερίνα, Κατερινάκι (η Ζαν ντ Αρκ της Πατησίων)"
- Λίνα Καρανασοπούλου, "Γιατί έγραψε..."
- Παναγιώτης (Κάιν) Παπαδόπουλος, "Τρία κλικ αριστερά, αρκετά χρόνια μετά..."
- Άγγελος Σφακιανάκης, "Ένα τραγούδι για την Κατερίνα"
***
Εν αρχή ην ο Πόνος
Με ρωτάνε, συχνά: Πώς ήταν η Κατερίνα;
Η Κατερίνα ήταν σαν όλους τους ανθρώπους: Πονούσε, φοβόταν, αγαπούσε, εξοργιζόταν, δινόταν, πλήγωνε και πληγωνόταν. Όμως, όλα σε βαθμό υπερθετικό.
Η ευαισθησία και η σκληρότητα, η οργή και το έλεος, ο εγωισμός και η ανιδιοτέλεια ήταν τα απρόβλεπτα εναλλασσόμενα πρόσωπα της Κατερίνας.
Απρόβλεπτη· αυτό νομίζω πως είναι ό,τι πιο χαρακτηριστικό μπορεί να πει κανείς για κείνη.
Την Κατερίνα τη γνώρισα στις αρχές του 81. Ζήσαμε μαζί στην Τροίας και στην Γ Σεπτεμβρίου και συνέχισα να τη βλέπω σχεδόν μέχρι το τέλος, αν και τα τελευταία χρόνια οι συναντήσεις μας είχαν αραιώσει.
Έζησα μαζί της τις "καλές" εποχές, που ο κόσμος την αναγνώριζε, την αγαπούσε, διάβαζε τα βιβλία της. Κυρίως, οι νέοι και οι αριστερίζοντες. Ήταν η εποχή που, για πρώτη φορά μετά τα 40 της, άρχισε να εισπράττει θαυμασμό και αποδοχή. Ήταν μετά από την "Παραγγελιά", όταν τα πρώτα της βιβλία -"Τρία κλικ αριστερά" και "Ιδιώνυμο"- επανεκδίδονταν με πρωτοφανείς ρυθμούς για τα ελληνικά χρονικά.
Όμως τα τραύματα μιας ευαίσθητης ψυχής, μιας πληγωμένης ψυχής που δεν αναισθητοποιήθηκε, ήταν συσσωρευμένα. Και η πίκρα και το γαμώτο έβρισκαν διέξοδο στα ποιήματά της. Τα όνειρα για έναν άλλο, διαφορετικό κόσμο γίνονταν οργή, οι λέξεις ήταν ξυραφιές, μνήμες, κραυγές, ύβρεις, δάκρυα.
Τη θυμάμαι να γράφει μανιωδώς πάνω στη γραφομηχανή της με το τσιγάρο να καίει στο τασάκι. Ή με την ακριβή πένα, που της είχε χαρίσει ένας φίλος -θαυμαστής της. Ήταν αυτόματη η γραφή της Κατερίνας, λίγες φορές έκανε διορθώσεις, κυρίως όταν διάβαζε το γραπτό και δεν της "έβγαινε καλά" στο στόμα. "Δεν λέγεται", έλεγε "δεν είναι καλό εδώ". Και το ξανάγραφε, προσπαθώντας να βρει το ρυθμό του. Με έβαζε να της τα διαβάζω, να τα ακούσει και τσαντιζόταν όταν της εντόπιζα τα πολλά ορθογραφικά λάθη, που έκανε.
Υπήρξα ο πρώτος αναγνώστης πολλών από τα ποιήματά της. Αυτά του "Ξύλινου Παλτού", των "Απόντων", του "Μήνα των Παγωμένων Σταφυλιών". Έγραφε επί μερόνυχτα, ξέκοβε από τον κόσμο γύρω της. Και όταν έβαζε την οριστική τελεία, απλώναμε τις δαχτυλογραφημένες Α4 στο πάτωμα, προσπαθώντας να αποφασίσουμε τη σειρά που θα είχαν τα ποιήματα στο βιβλίο.
Και όταν έπαιρνε τα πρώτα τυπωμένα αντίτυπα, το ένα ήταν για τη Μυρτώ και το άλλο για μένα. [...]

(Γιώργος Κορδέλλας, από την έκδοση)


Ο φιλόλογος Γιώργος Μπαλούρδος γράφει για την ποίηση της Κατερίνας (Μια αιρετική γυναικεία φωνή της γενιάς του 70).
***
Οι φωτογραφίες είναι των: Διονύση Πετρουτσόπουλου, Γιώργου Κορδέλλα, Κώστα Βλαχόπουλου και αγνώστων.
***
Τα μελοποιημένα ποιήματα του δίσκου είναι μια ανθολογία από όλες τις ποιητικές της συλλογές (που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Καστανιώτη).
***
Παραγωγή: Γιώργος Κορδέλλας & Άγγελος Σφακιανάκης
Εικαστική επιμέλεια: Πέτρος Παράσχης & Morgan S. Bailey