H Μartha στίς Φλόγες.

Το έργο υπέροχο - από τα σπουδαιότερα που γράφτηκαν τον περασμένο αιώνα. Η εκτέλεση της Μάρθας στα ύψη, ή μάλλον στη στρατόσφαιρα.
Η μόνη άλλη εκτέλεση που ίσως μπορεί να την κοιτάξει στα μάτια είναι εκείνη του Kapell με τον Dorati και τη Συμφωνική του Ντάλας, από το 1949.
Αλλά η ηχογράφηση της DG είναι ανώτερη.
Ισως το μόνο έργο που δεν σηκώνει διλλήματα. Αν το αποκτήσει κάποιος, σχεδόν επιβάλλεται να το έχει με την Μάρθα και τον Άμπαντο.
Η Μάρθα το ξανακυκλοφόρησε σε άλλες 2 εκδοχές με δ/ντή ορχήστρας τον Charles Dutoit. Καμμία τους όμως δεν φτάνει αυτήν εδώ.

....το έργο γνώρισα χάριν του Λύμπε στα πλαίσια των γνωστών πολιτιστικών συνδιαλλαγών ...

...πρόκειται για απίστευτο πόνημα της ανθρώπινης ψυχής ....

...στο πρώτο μέρος τα πάντα κινούνται στο όριο, στα υπέρτατα άκρα, ..... σαν ένας άχαρος και τριχωτός μπαλαρίνος να προσπαθεί να ισορροπήσει σε δοκό γυμναστικής, όπου όμως υπάρχουν και σπασμένα γυαλιά... και τα ακροδάκτυλα στα πόδια του ματώνουν, αλλά συνεχίζει .....γιατί πρόκειται για ζήτημα ζωής και θανάτου.... να χορεύει τον τρισάθλιο χορό του ....
Η ένταση είναι αφόρητη και πραγματικά η Μάρτα, σαν επιληπτική, κτυπάει λυσσαλέα τα πλήκτρα, σαν να μην υπάρχει αύριο, σαν να είναι ο ήρωας στο ''old boy'' σε κείνη την αλησμόνητη αμοντάριστη σκηνή, όπου παίρνει φόρα και κοπάναει όποιον βλέπει μπροστά του, ενώ παράλληλα, δεκάδες τύποι τον σαπίζουν στο ξύλο ...

... έτσι νοιώθω και γω στο άκουσμα του πρώτου μέρους .....λες και δέχομαι ατελείωτες μπουνιές κλωτσιές και χτυπήματα με κάθε είδους λωστούς, που όμως αντί μόνον να με συντρίψουν, μου δίνουν και κάποια παράξενη εσωτερική δύναμη να συνεχίσω.....

.....στο δεύτερο μέρος... πάνω που ο χτυπημένος έχει μείνει μόνος του με τις πληγές του, αναλογιζόμενος τι θα είναι διαφορετικό αύριο, μετά τόσο πετσόκωμα, προσπαθώντας με τα ματωμένα μάτια να ατενίσει το ιλαρό φως που φέρνει το ήρεμο μελαγχολικό θέμα στα έγχορδα, ..... τότε ανοίγει η πόρτα και το μαρτύριο ξαναρχίζει ..... ο Προκόφιεφ ξαναστέλνει τους μπρατσαράδες για ένα νέο γύρο ξύλου ...., μας κάνει πλάκα, μας περιλούζει με κυνικό αναίσθητο χιούμορ......

...στο τρίτο μέρος, πλέον ένα κουρελιασμένο χέρι, προσπαθεί να καθαρίσει την υγρή θαμπάδα από το τζάμι, να κοιτάξει πίσω, να ανακαλέσει από ένα τεράστιο απόθεμα.... πρόσωπα και χειρονομίες, βλέμματα και αγκαλιές, που όλο και θολώνουν ... όλο και ξεθωριάζουν , να θυμηθεί πια ήταν τα πιο σημαντικά, εάν άξιζε όλο αυτό το ξύλο, όλος αυτός ο αγώνας .....

Μόνον που ως συνήθως δεν θα μάθουμε ποτέ ......


Υπέροχο, αλλά όχι της παρούσης είναι και το συνοδευτικό κονσέρτο του Ραβέλ .....

To ξανακούω σήμερα ....
τελικά και ο Αμπάντο είναι άπαικτος ....

σίγουρα ο μεγαλύτερος εν ζωή μαέστρος .......
όλη η ορχήστρα ένα μικρό καμπανάκι κάτω από την μπαγκέτα του ......

δύσκολα τα πραγματα .....

δεν πρέπει να ακούσει κανείς τέτοιους δίσκους πάνω στην τρέλλα του ...

πολύ μα πολύ επικίνδυνο ...

Αγόρασα τις προάλλες από το Μετρόπολις ένα πακετάκι 10 δίσκων (μόνο για 10 ευρώ, από αυτά με τις παμπάλαιες public domain ηχογραφήσεις) για τον Μητρόπουλο ως διευθυντή ορχήστρας ... μέσα έχει και το έργο του νήματος με τον ίδιο τόσο στην διεύθυνση όσο και στο πιάνο, σε ηχογράφηση του 1946 με την Robin Hood Deli Orchestra of Philadelphia ( !!!) ....

παίδες, είναι εξαίρετο, η ένταση στο παίξιμο του απερίγραπτη, λες και δεκάδες τσιμπιδάκια τεντώνουν το δέρμα σου για να χωθούν στην συνέχεια, ακόμη βαθύτερα, δηλητηριώδη βελάκια (απ' αυτά τα θανατηφόρα που φτιάχνουν κάτι φυλές χαιρέκακων μισάνθρωπων πυγμαίων ... ) ...

χαχαχα, ευτυχώς βρε Κώστα το εξήγησες, γιατί μου φάνηκε παράξενο ορχήστρα με τέτοιο παλαβιάρικο όνομα να παίζει τόσο καλά.....


το έργο το αδικείς.... χαλαρά, IMHO, στα 5 σπουδαιότερα του 20ου αιώνα ... δώσ' του ευκαιρίες ....

Χμ.. Βάσει περιγραφών, να υποθέσω πως πρέπει να το αφήσω για λίγο αργότερα;

σας παρακαλω ποιος ειναι ο ακριβης τιτλος
για να το ψαξουμε και εμεις
αν και το old boy δεν μ αρεσε....

ευχαριστω

Τρίτο Κοντσέρτο για πιάνο τού Προκόφιεφ

Re: Απάντηση: H Μartha στίς Φλόγες.

Σπύρος Σούρλας said:

Και νά ακούς εμένα..:ears::grandpa::grandpa:
Ο Συνονοματος μέ όλα αυτά τά ´κατεστραμένα´που γράφει τρομάζει κόσμο...:flipout::flipout::flipout:

Click to expand...

εγώ φταίω, που διανθίζω με την νοσηρή γλαφυρότητα μου τα εγκεφαλικά σου κατασκευάσματα ...:argue::flipout::flipout::flipout:

Κουν προχώρα, έχει δίκαιο ο γιατρός, είναι ότι πιο ροκ υπάρχει.... θα σε συναρπάσει είμαι βέβαιος ....

Στυλιανέ, το old boy ήταν 'αστέρι' .... και το σάουντρακ του, ... μμμ μουσικάρα ...

Απάντηση: Re: Απάντηση: H Μartha στίς Φλόγες.

Δημοκηδής said:

Κουν προχώρα, έχει δίκαιο ο γιατρός, είναι ότι πιο ροκ υπάρχει.... θα σε συναρπάσει είμαι βέβαιος ....

...

Click to expand...

Έτσι αγόρι μου... Τι μας τρομάζεις άδικα; :worshippy:
Μπαγάσα.... Ομως κι εγώ, ανοιχτό βιβλίο έτσι; Είχες καταλάβει όχι μόνο ότι θα μου άρεσε, αλλά πως θα με συναρπάσει κιόλας...:award:

Γενικότερα με βλέπω να την ψάχνω παρεπέρα με τον Προκόπη πάντως...
Ρε λες νάχει πάλι δίκιο ο Λύμπε;