Βρε καλώς τα παιδιά!

17 June 2006
14,350
1995_a.jpg


Misha Alperin: Her First Dance (ECM CD – 2008)

Ουκρανός πιανίστας με απαράμιλλη τεχνική και Σλαβικό ταμπεραμέντο. Πάνε 10 χρόνια από την τελευτααία φορά που κυκλοφόρησε δικό του δίσκο και, ομολογουμένως, η καθυστέρηση άξιζε τον κόπο – η ηχογράφηση είναι εξαιρετική και τον βοηθά να αναδείξει την τρομακτική δεξιοτεχνία του που αλλού θυμίζει Μπαλακίρεφ, αλλού σε ενταφιάζει σε ένα κλίμα που σου φέρνει στο νού τη σπαρακτική αισθαντικότητα του Τσαϊκόφσκυ κι αλλού διακρίνεις καθαρά τη σκιά του Σοστακόβιτς και τα δακτυλικά αποτυπώματα του Μουσσόργκσκυ. Συμπράττουν οι Anja Lechner (τσέλο) και ο Αrkady Shilkloper (γαλλικό κόρνο, flugelhorn): σε ένα κομμάτι παίζουν σαν τρίο, αλλού ο Alperin παίζει από 2 ντουέτα με τον καθένα τους. Με βάση την τεχνοτροπία αυτού που συνθέτει και παίζει, αδυνατείς να καταλάβεις ότι ο Alperin διδάσκει σήμερα τζάζ και Μοντέρνα Σύνθεση στο Κονσερβατουάρ του Οσλο: τo άκουσμα δεν χωράει εύκολα κάτω από ταμπέλες, διαθέτει βαθειά ακαδημαϊκή παιδεία και χρησιμοποιεί μιά απίστευτη ποικιλία από Κλασσικές αναφορές και εκφραστικά μέσα. 10 πολύ δυνατές συνθέσεις, έντεχνες και μελαγχολικές, Σύγχρονη μουσική γεμάτη από τολμηρές αρμονικές προκλήσεις που ο συνθέτης μοιάζει σαν να τις έχει κρύψει μέσα σε φαινομενικά συμβατικές συνθετικές δομές. Εξαίσιο άκουσμα που ευνοεί την περισυλλογή και το στοχασμό αλλά συχνά αφήνεται να ταξιδεύει, σαν να το παρασύρει ανεξέλεγκτα η οπισθέλκουσα των ισχυρών συγκινήσεων που υπαινίσσεται και οι οποίες το διατρέχουν σε όλη του τη διάρκεια: είναι σε κάτι τέτοιες στιγμές που, ακούγοντάς το, σκέφτεσαι τον Novalis που έλεγε πως ο ρομαντικός ποιητής πρέπει να καταστραφεί, “να καεί από τη φλόγα που δεν μπόρεσε να δαμάσει”.
 
Last edited by a moderator:
17 June 2006
14,350
61DE9oMTa1L._SS500_.jpg


Was (Not Was): Boo! (Ryko CD – 2008)

Γύρισαν! Μετά από 16 τουλάχιστον χρόνια όπου κανείς δεν είχε νέα τους.
Τον έναν από αυτούς τον έβλεπα να ανακατεύεται σε κάτι παραγωγές άλμπουμ διάσημων, από τον Bob Dylan μέχρι τον Elton John, τον Iggy Pop, την Carly Simon, τον George Michael και τους Rolling Stones - ο άλλος είχε, περίπου, εξαφανισθεί. Οι ψίθυροι έλεγαν πως ο πρώτος -Don Was- είχε τόσο μεγάλη ζήτηση στην πιάτσα που δεν του έμενε καθόλου χρόνος για να φτιάξει δίσκους μαζί με τον δεύτερο. Πρέπει να είναι αλήθεια γιατί ακόμα κι αυτός εδώ ο δίσκος, η επανένωσή τους μετά από τόσα χρόνια, είναι ηχογραφημένος live.
Παίζουν το ίδιο άκρως εκλεκτικό πράγμα που έπαιζαν και τότε, σαν να μην πέρασε μιά μέρα: κάτι ανάμεσα σε ξεσαλωμένο R&B και καλλιτεχνίζουσα disco, μιά μπερμπάντικη, σουρτούκα φανκιά, πανέξυπνο υπερεπαγγελματικό γυαλιστερό περιτίλυγμα που πλαισιώνει κάτι σουρεαλιστικά μανιφέστα/ιστορίες για αγρίους. Εχουν για πρωταγωνιστές κάτι τύπους περίεργους και αλλόκοτους που όμως σου θυμίζουν ανθρώπους σαν αυτούς που συναντάς στην καθημερινότητά σου παντού. Λένε τις ιστορίες τους σοβαροί σοβαροί κι αυτό τις κάνει 10 φορές πιο αστείες.
Από διάσημες γνωριμίες, ως συνήθως, η ατζέντα τους είναι γεμάτη: με τον Dylan έχουν γράψει μαζί ένα κομμάτι, ο Sweet Pea Atkinson είναι γνωστός και μη εξαιρετέος πια, ο Kris Kristofferson κάνει μιά περατζάδα στο τελευταίο track. Οι μουσικοί που συνοδεύουν σωστός Γαλαξίας: ο James Gadson είναι στα ντράμς, ο Μarcus Miller στο μπάσο, ο Booker T. στο όργανο, καθώς και κάποια επιφανή μέλη της “μαφίας” των στούντιο του Λος Αντζελες, όπως ο Lenny Castro (κρουστά) και ο Greg Liesz (pedal-steel κιθάρα).
 
17 June 2006
14,350
51b45lQWD%2BL._SS500_.jpg


Little Feat: Waiting For Columbus (Rhino 2XCD - 2002)

Το άλμπουμ είναι ηχογραφημένο ζωντανό και έρχεται από το 1978. Το remaster της Rhino έρχεται από το 2002. Περιέχει ολόκληρο το διπλό LP + 10 ακόμα tracks και ακούγεται καλύτερο από ποτέ. Οι Little Feat ήταν στον αντίποδα των Eagles, των Doobies και των λοιπών Σουπερ-Πλατινένιων μεγαθηρίων της Δυτικής Ακτής. Η συνταγή τους ήταν μοναδική: ένα κράμα από blues, funk, country και R&B της Ν. Ορλεάνης, φευγάτο και δύσκολο, έμοιαζε ροζιασμένο και γεμάτο κόμπους, ήταν “χύμα” και απροκάλυπτα sexy, μύριζε τεκίλα και κάθε λογής ουσίες και παραήταν ευφυές και σοφιστικέ για να “τσιμπήσει” μαζί του το Κοινό Γούστο. Στη σκηνή, είναι φανερές οι αντίρροπες δυνάμεις που, τελικά, χαντάκωσαν το γκρούπ μετά από το “Dixie Chicken”: από τη μιά ο Lowell George που θέλει να κρατήσει το όλο πράγμα απλό και να δώσει όλη την έμφαση στο συναίσθημα και στη δύναμη της εκφραστικότητας. Από την άλλη, όλοι οι υπόλοιποι: ο κημπορντίστας θέλει να γίνει Zawinul, οι άλλοι θέλουν να αποδείξουν ότι άμα λάχει, παίζουν στα ίσα τους Steely Dan.
Η στμόσφαιρα είναι πολύ φορτισμένη και το γκρούπ παίζει “παπάδες”. To τελικό αποτέλεσμα δίκαια έχει χαρακτηρισθεί σαν ένας από τους μεγάλους live δίσκους της δεκαετίας του '70.


Πηγή: Barney Hoskyns: Ragged Glories (Pimlico 2003)
 
Last edited:

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,968
... αϋπνίες .....

το πρώτο θα 'χτυπηθεί' σίγουρα

τα λοιπά θα τύχουν πρότερης ακροάσεως ...

κάτι για 2-3 δίσκους τον μήνα έλεγες και μετά μας μπάζαρες .... LOL LOL LOL

συνέχισε μεγάλε ....
 
Last edited:

Δημήτρης Ν.

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,209
Θεσσαλονίκη
Απάντηση: Re: Βρε καλώς τα παιδιά!

... αϋπνίες .....

το πρώτο θα 'χτυπηθεί' σίγουρα

τα λοιπά θα τύχουν πρότερης ακροάσεως ...

κάτι για 2-3 δίσκους τον μήνα έλεγες και μετά μας μπάζαρες .... LOL LOL LOL

συνέχισε μεγάλε ....

το δεύτερο θα 'χτυπηθεί' σίγουρα

το τρίτο θα τύχει πρότερης ακροάσεως

το πρωτο είναι μάλλον εκτός προδιαγραφών μου ...-bye-
 

Γιώργος Κουν.

Supreme Member
19 June 2006
8,022
Αιγάλεω
Τους Little Feat τους άκουγα όλη την Κυριακή και ο λόγος που δεν τους έβαλα στο Now playing είναι γιατί τόχω παρακάνει μαζί τους εκεί... :BDGBGDB55:
Είναι αλήθεια οτι τώρα τους αναλύω και περισσότερο απο ότι πρίν..
Αλλά τα γούστα είναι τα ίδια, όπως πάντα. Η μοναδικότητα τους είναι πολύπλευρη. Αυτό το απίστευτο κράμα συστατικών που ανέφερε ο Κώστας συν την καταλυτική παρουσία του Lowell George. Περίεργη συνταγή. Μια φαινομενικά απλή μελωδία δεν είναι ποτε μια απλή μελωδία γι αυτούς, αφου εμπεριέχει τόσα κεντίδια και παιχνιδίσματα, που στο τέλος λες, υποκλίνομαι. Και η rhythm section να είναι τα άλλα μισά λεφτά, τόχουμε ξαναπεί. Το παιχνίδι τους με τις φράσεις αλλά και τις παύσεις είναι το κάτι άλλο. Στροβιλισμός και μετεώριση.
Το Live είναι δυναμίτης.
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,968
... πως μας ενώνει και δονεί του Λύμπε η φωνή .....

είσαι η συνισταμένη μας (τρις)
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Oσο περισσότερο ακούς τον Alperin τόσο πιό πολύ καταλαβαίνεις ότι κάτι ´άλλο´συμβαίνει...Και όντως δεν κατατάσσεται εύκολα.
Δέν υπάρχουν πιανιστικοί ακροβατισμοί αλλά μιά βαθειά γνώση τού οργάνου πού πατάει σέ γρανίτη.Οπως και γνώση τής παράδοσης..
Σπουδαίος δίσκος,πού ανακαλύπτεται όλο και περισσότερο σέ κάθε νέα ακρόαση..
Υ.Γ.
Οσο γιά το flugelhorn(τό αγαπημένο όργανο τού Ντόκ απ´όσο θυμάμαι σέ μιά παλιά συζήτηση:Banane0:)ταιριάζει θαυμάσια με το πιάνο.


Στον δίσκο θάδινα τον μετά-τίτλο:'Πολύτιμες ανασκαφές σε μιά επιφανειακά άγονη περιοχή´.
Thanks Λύμπε.
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Misha: To be aware of your roots, your heritage, is important because your roots are your guide. I started to feel my roots late. Before that I was quite insecure. My mind was confused. I tried classical music, jazz, rock and I was not sure what was real my own. From the moment I started to touch folk music and integrate it into my own compositions I felt like I got a fundament. It made me more relaxed and I stopped to be afraid. It was like the universe gave me its hand.'

Aπό συνέντευξη τού Ουκρανού πού ζεί στό Oσλο στήν Carina Prange.

Ξαναγράφω γιά τον δίκο γιατί αποτελεί πραγματικά συναρπαστικό δημιούργημα...
Ο ρόλος τής Lechner στο τσέλλο (στά κομμάτια,όπου συμμετέχει)παραπέμπει στόν μυστικισμό τού Γκουρτζίεφ και συμβάλλει τά μάλα στήν ´σκοτεινή´πλευρά τού δίσκου...
Από τήν άλλη η εξαιρετική τεχνική τού Alperin κατορθώνει να προσδώσει ´κίνηση´σέ κάτι πού επιφανειακά μοιάζει μέ ελαφρείς κυματισμούς ,αλλά πού επί τής ουσίας κρύβει αυτό τό τεράστιο συναισθηματικό κύμα πού παρασέρνει τά πάντα στό διάβα του..
Ο δίσκος πού προέρχεται από τά 2006 δείχνει τον δρόμο τού τί σημαίνει σύγχρονη μουσική..
 

Δημοκηδής

Μέλος Σωματείου
23 June 2006
9,968
.... ζω με το δισκο αυτο περίπου δύο μήνες ... τολμώ να πω πως είναι κάπως άνισος .... υπάρχουν αριστουργηματικές στιγμές, αλλά και κάποια άλλα σημεία που για μένα '' δεν περπατάνε '' .....
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
bookletfrontof3.jpg


To 1989 o Misha Alperin (Ουκρανός πού πέρασε πολλά χρόνια στην Μολδαβία όπου και μελέτησε τήν παραδοσιακή της μουσική)συνεργάζεται μέ τον Μοσχοβίτη Arkady Shilkloper(δεξιοτέχνη τού Γαλλικού κόρνου)μέλος τής Συμφωνικής Ορχήστρας τής Μόσχας και παρουσιάζουν ένα δίσκο ´Χαρμολύπης´τά ´Κύματα τής Θλίψεως´.
10 μουσικα κομμάτια επηρεασμένα απο την Μολδαβία αλλά και απο τον Παγκόσμιο Πολιτισμό.
Melodica,Piano,Fluegelhorn,Γαλλικό Κόρνο,Jagdhorn εναλλάσσονται ή και συνδυάζονται άλλοτε μέ έναν νεορομαντικό τρόπο ,άλλοτε θυμίζοντας Bartok,Schnittke ή και Kurtag,άλλοτε μέ ´γραμμές θλίψης´πού χάνονται στην σιωπή , καί άλλοτε με φωνές πού τραγουδούν σχεδόν πρωτόγονα ανάμεσα σέ σύγχρονα αβαντγκάρντ πιανιστικά αρπέζ.
Τα ποιητικά Song και Poem ακολουθούνται απο τό πρωτότυπο και μελωδικό Wave of Sorrow(εξαιρετική συνήχηση μελόντικας και fluegelhorn),ενώ η δίκην Προκόφιεφ Toccata εισβάλλει ορμητικά σάν χείμαρρος ατονικότητας και πρωτοτυπίας.
Πρωτόγονες φωνές μέ σύγχρονο πιάνο στο Unisons,χορός μέ μαύρο χιούμορ στο Introduction and Dance in 7/4(το πιάνο κυριολεκτικά απογειώνεται).
Mολδαβικό ράγκταϊμ(Short Story)μέ ατονικές αποχρώσεις και τζάζ πινελιές σέ μιά ´μονότονη´γραμμή μέ κοφτά και στιγμιαία ´πνευστά´περάσματα δημιουργούν ένα Μουσικό αριστούργημα τού 20ού αιώνα γεμάτο ´παράδοση´(κυρίως απο τίς ´φωνές´)και σύγχρονο Αγχος.
Ενα θλιμένο Nocturne σε μορφή Πρελούδιου σέ Σί Υφεση ,γεμάτο Μνήμη και Παρόν(μέ επιδράσεις απο Jarrett στά πιό ´σιωπηλά´του..),μια Aργή και Σκοτεινή Miniature και ένας αποχαιρετιστήριος, σε στύλ Πένθιμου αργόσυρτου Εμβατηρίου, Επίλογος ολοκληρώνουν αυτόν τον εξαιρετικό δίσκο.
Ο Alperin απο πολύ ενωρίς δείχνει το ταλέντο του...
 

caerbannog

Established Member
7 May 2008
290
Little Feat: Waiting For Columbus (Rhino 2XCD - 2002)

Το άλμπουμ είναι ηχογραφημένο ζωντανό και έρχεται από το 1978. Το remaster της Rhino έρχεται από το 2002. Περιέχει ολόκληρο το διπλό LP + 10 ακόμα tracks και ακούγεται καλύτερο από ποτέ.

Ευτυχώς που βγήκε διπλό με μπόνους. Πενία τέχνας...
Στην πρώτη ψηφιακή εκδοχή του ήταν μονό και έλειπαν κομμάτια-μεταξύ αυτών και το ""Apolitical Blues".Έτσι το βινύλιο ήταν μονόδρομος.Μετά επιλήφθηκε η Rhino και εκδόθηκε ολόκληρο. Από άποψη ήχου και οι δυο βερσιόν ήταν εκπληκτικές-από τις καλύτερες ζωντανές ηχογραφήσεις -για τους ανησυχούντες αυτά.
Πότε μοιάζουν με Was not Was :flipout:πότε με Blues Project:grinning-smiley-043