«Μας χρειάζεται το κουράγιο , μας χρειάζεται η ελευθερία , μας χρειάζεται το πάθος , μας χρειάζεται η χαρά του να ακολουθήσουμε τον καλλιτέχνη εκεί που μας οδηγεί .»
Η μεγάλη Τέχνη οφείλει να είναι επαναστατική . Και προκειμένου περί Μουσικής δεν θα πρέπει να αρνείται στον εαυτό της την αίσθηση της ηχητικής ευφορίας , που θα καταστήσει ευκολότερη την επίτευξη του σκοπού της : την αφύπνιση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου τμήματος του κοινού , την ευαισθητοποίηση ολοένα και πιο ευάριθμου τμήματος ακροατών και εν τέλει την ανύψωση του μέσου γούστου , ώστε το «κοινό» να αποκτήσει την ίδια οξυδερκή ματιά που διακρίνει τον καλλιτέχνη .
Το 1976 ήδη η ηλεκτρική jazz - fusion έχει πάρει δρόμους που απλώς χαϊδεύουν τα αυτιά του ακροατή και ο καλλιτέχνης χαϊδεύει απλώς το εγώ του . Μετά την στυλιστική υιοθέτηση της ροκ φόρμας στην τζαζ που επεχείρησε ο Miles Davis , η ομοιομορφία του ιδιώματος βρίσκεται σε επικίνδυνα επίπεδα , πλησιάζοντας την μαζικότητα της pop jazz.
Ο Ornette Coleman , γνήσια , ασυμβίβαστη και ρομαντική φιγούρα , φέρνει στο παιχνίδι την αρμολωδική (harmolodic) θεώρηση της μουσικής , σύμπτυξη στην πραγματικότητα των όρων Harmony ( αρμονία ) ,Motion ( κίνηση – Ρυθμός ) , Melody ( μελωδία ) , σε έναν «κοινό όρο που βασίζεται στην αντίληψη ότι ο ρυθμός , η αρμονία και η μελωδία , έχουν την ίδια σπουδαιότητα και κάθε όργανο μπορεί να έχει ταυτόχρονη και ισοδύναμη ανάπτυξη και δράση , ως μελωδικό , αρμονικό και ρυθμικό» .
Στο “Body Meta” , αμέσως μετά την πρώτη εφαρμογή της που έλαβε χώρα στο “Dancing in your head” , η ισσοροπία των μορφών , η συμμετρία των επιρροών και η αρχιτεκτονική δομή του υλικού βρίσκουν την αισθητικά σημαντικότερη έκφραση τους . Φαντάζομαι ότι πολλοί τζαζόφιλοι της εποχής – και γιατί όχι και σημερινοί - θα έφευγαν με την ουρά στα σκέλια , ηττημένοι μετά την πρωτη επαφή μαζί με το μανιακό ξέσπασμα του "Home Grown ", ή την επαναδιατύπωση του European Echoes από το Golden Circle (ηχογραφημένο το πρωτον ζωντανά στην Στοκχόλμη το 1965) , και ανίκανοι να αντιληφθούν την μεγάλη επαναστατική ενοποίηση των μορφών που ξεκινούσε τότε ο Coleman .
Η έλλειψη οραματισμού δεν έχει θέση στο Body Meta . Η περιορισμένη ευαισθησία δεν ταιριάζει στο Body Meta . Aν ο ακροατής πάσχει από τέτοια ελαττώματα καλό θα ήταν να αποσυρθεί χωρίς να αποπειραθεί να προσεγγίσει . Ο Ornette Coleman συνεπικουρείται εδώ από τον Jamaladden Tacuma στο μπάσσο , τον Bern Nix και τον Charlie Ellerbee στις ηλεκτρικές κιθάρες , τον Ronald Shanon Jackson στα ντραμς
Πρέπει να αφήνουμε διάφορα πράγματα να συμβαίνουν στην ψυχή μας . Τελικά μας χρειάζεται ο έρωτας ως ιδεώδες για να πλησιάσουμε διαισθητικά και συναισθηματικά στην απόλυτη αλήθεια . ( *****)
Βοηθήματα : Κ. Γιαννουλόπουλος , Τζαζ 1900-1990
Χ. Ρηντ : Η τέχνη σήμερα .
Η μεγάλη Τέχνη οφείλει να είναι επαναστατική . Και προκειμένου περί Μουσικής δεν θα πρέπει να αρνείται στον εαυτό της την αίσθηση της ηχητικής ευφορίας , που θα καταστήσει ευκολότερη την επίτευξη του σκοπού της : την αφύπνιση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου τμήματος του κοινού , την ευαισθητοποίηση ολοένα και πιο ευάριθμου τμήματος ακροατών και εν τέλει την ανύψωση του μέσου γούστου , ώστε το «κοινό» να αποκτήσει την ίδια οξυδερκή ματιά που διακρίνει τον καλλιτέχνη .
Το 1976 ήδη η ηλεκτρική jazz - fusion έχει πάρει δρόμους που απλώς χαϊδεύουν τα αυτιά του ακροατή και ο καλλιτέχνης χαϊδεύει απλώς το εγώ του . Μετά την στυλιστική υιοθέτηση της ροκ φόρμας στην τζαζ που επεχείρησε ο Miles Davis , η ομοιομορφία του ιδιώματος βρίσκεται σε επικίνδυνα επίπεδα , πλησιάζοντας την μαζικότητα της pop jazz.
Ο Ornette Coleman , γνήσια , ασυμβίβαστη και ρομαντική φιγούρα , φέρνει στο παιχνίδι την αρμολωδική (harmolodic) θεώρηση της μουσικής , σύμπτυξη στην πραγματικότητα των όρων Harmony ( αρμονία ) ,Motion ( κίνηση – Ρυθμός ) , Melody ( μελωδία ) , σε έναν «κοινό όρο που βασίζεται στην αντίληψη ότι ο ρυθμός , η αρμονία και η μελωδία , έχουν την ίδια σπουδαιότητα και κάθε όργανο μπορεί να έχει ταυτόχρονη και ισοδύναμη ανάπτυξη και δράση , ως μελωδικό , αρμονικό και ρυθμικό» .
Στο “Body Meta” , αμέσως μετά την πρώτη εφαρμογή της που έλαβε χώρα στο “Dancing in your head” , η ισσοροπία των μορφών , η συμμετρία των επιρροών και η αρχιτεκτονική δομή του υλικού βρίσκουν την αισθητικά σημαντικότερη έκφραση τους . Φαντάζομαι ότι πολλοί τζαζόφιλοι της εποχής – και γιατί όχι και σημερινοί - θα έφευγαν με την ουρά στα σκέλια , ηττημένοι μετά την πρωτη επαφή μαζί με το μανιακό ξέσπασμα του "Home Grown ", ή την επαναδιατύπωση του European Echoes από το Golden Circle (ηχογραφημένο το πρωτον ζωντανά στην Στοκχόλμη το 1965) , και ανίκανοι να αντιληφθούν την μεγάλη επαναστατική ενοποίηση των μορφών που ξεκινούσε τότε ο Coleman .
Η έλλειψη οραματισμού δεν έχει θέση στο Body Meta . Η περιορισμένη ευαισθησία δεν ταιριάζει στο Body Meta . Aν ο ακροατής πάσχει από τέτοια ελαττώματα καλό θα ήταν να αποσυρθεί χωρίς να αποπειραθεί να προσεγγίσει . Ο Ornette Coleman συνεπικουρείται εδώ από τον Jamaladden Tacuma στο μπάσσο , τον Bern Nix και τον Charlie Ellerbee στις ηλεκτρικές κιθάρες , τον Ronald Shanon Jackson στα ντραμς
Πρέπει να αφήνουμε διάφορα πράγματα να συμβαίνουν στην ψυχή μας . Τελικά μας χρειάζεται ο έρωτας ως ιδεώδες για να πλησιάσουμε διαισθητικά και συναισθηματικά στην απόλυτη αλήθεια . ( *****)
Βοηθήματα : Κ. Γιαννουλόπουλος , Τζαζ 1900-1990
Χ. Ρηντ : Η τέχνη σήμερα .
