Σουηδικό Progressive (Για τις κρύες νύχτες του χειμώνα...)

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

Άρης Συν.

AVClub Enthusiast
17 June 2006
1,034
Αχαΐα
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και με μικρή ιστορία μπάντες τις progressive rock σκηνής, οι Σουηδοί Änglagård, γεννήθηκαν το 1991 από τον Tord Lindman (Κιθάρα και φωνητικά) και τον Johan Högberg (Μπάσο). Η αναζήτηση των δύο αυτών για συνοδοιπόρους στην μουσική δημιουργία τους οδήγησε στους Thomas Johnson (Πλήκτρα) και Jonas Engdegård (Κιθάρα). Αργότερα στο συγκρότημα μπήκε και ο Mattias Olsson (Ντραμς) και η Anna Holmgren (Φλάουτο).

artist_10790.jpg


Μόλις ολοκληρώθηκε η μπάντα, άρχισε τις πρώτες τις συναυλίες στην περιοχή της Στοκχόλμης. Τον Απρίλιο του 1992 μπήκε για πρώτη φόρα στο στούντιο και ηχογράφησε το πρώτο της demo. Η συνέχεια ήταν ιδιαιτέρως δυναμική, για τους επόμενους δύο μήνες η μπάντα έκανε πρόβες για το πρώτο τους άλμπουμ, το Hybris που ενθουσίασε τον χώρο της progressive σκηνής αμέσως μόλις κυκλοφόρησε. Η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη που οι Σουηδοί ζητήθηκαν να παραστούν στο ετήσιο ProgFestival στο Los Angeles το 1993.

Τον Αύγουστο του ίδιου έτους, στα πλαίσια του Βρετανικού περιοδικού Ptolemaic Terrascope, οι Änglagård ηχογράφησαν ένα νέο τραγούδι, το "Gånglåt från Knapptibble" το οποίο και κυκλοφόρησε σαν single μαζί με το περιοδικό. Η καλύτερη περίοδος της μπάντας είχε μόλις ξεκινήσει. Κάνανε περιοδεία σε όλη την Αμερική και συγχρόνως ετοιμάζανε νέες συνθέσεις για το επόμενο άλμπουμ τους!

Φυσικό επακόλουθο αυτής της έμπνευσης και επιτυχίας ήταν το Epilog. Κυκλοφόρησε το καλοκαίρι του 94 και ήταν αρκετά διαφορετικό από το ντεμπούτο τους. Σαφέστατα πιο βαρύ και χωρίς καθόλου στοίχους, ήταν πολύ πιο κοντά στις ρίζες τους, τα μελωδικά κομμάτια εναλλάσσονταν με σκληρά περάσματα με τρόπο που θα ξένιζαν όποιον δεν γνώριζε την προέλευση της μπάντας.
Δυστυχώς η μπάντα ήταν ήδη ένα βήμα πριν την διάλυση, το Epilog ήταν ο επίλογος τους και ήταν το Progfest εκείνης της χρονιάς, που ήταν οι headliners, η τελευταία φορά που παίξανε. Η μπάντα σταμάτησε τις πρόβες, και συναντήθηκαν ένα έτος μετά, μόνο για το edit της τελευταίας τους κυκλοφορίας, το Live που ηχογραφήθηκε στο Progfest, που κυκλοφόρησε με τον τίτλο "Buried Alive".

Εντελώς αναπάντεχα, το 2002 η μπάντα ξαναενώθηκε και άρχισε της πρόβες, όμως αυτή την φορά έλειπε ένας από τους δημιουργούς, ο Tord Lindman. Μετά από πολλές πρόβες, η μπάντα ξαναεμφανίστηκε στην σκηνή τον Ιούνιο του 2003 στην γεννήτορα της Στοκχόλμη. Εμφανίστηκαν στο Γερμανικό Freakshow-Festival και το Αμερικάνικο NearFest, όπου και τα δύο συγκέντρωσαν πολύ κόσμο και άφησαν αξέχαστες αναμνήσεις, τόσο στην μπάντα, όσο και στους ακροατές. Μετά από μερικές ακόμα συναυλίες στην Ευρώπη, τώρα οι ίδιοι λένε ότι κάνουν διακοπές χωρίς να έχουν δηλώσει διάλυση…

Δισκογραφία
1992 - Hybris
cover_191391192005.jpg

"Jordrök (Earthsmoke)" – 11:10
"Vandringar i vilsenhet (Wanderings in Confusion)" – 11:56
"Ifrån klarhet till klarhet (From Strength to Strength)" – 8:08
"Kung Bore (King Winter)" – 13:04
"Gånglåt från Knapptibble (Marching Tune from Knapptibble)" (bonus track) – 7:19

1994 - Epilog
anglagard2.jpg

"Prolog" – 2:00
"Höstsejd" – 15:32
"Rösten" – 0:14
"Skogsranden" – 10:48
"Sista somrar" – 13:10
"Saknadens fullhet" – 2:00

1996 - Buried Alive
cover10790_58900.jpg

"Prolog" – 2:20
"Jordrök" – 11:46
"Höstsejd" – 14:03
"Ifrån klarhet till klarhet" – 9:03
"Vandringar i vilsenhet" – 13:07
"Sista somrar" – 9:21
"Kung Bore" – 12:34
 

Skakinen

AVClub Fanatic
22 November 2006
10,037
Αθήνα
Είχα πρωτοακούσει από αυτούς το Jordrok και μου είχε κάνει εντύπωση η ατμοσφαιρική εισαγωγή με το πιάνο.
Ενδιαφέρων ο ήχος τους.
 

spacefreak

New member
20 August 2013
84
Οι ANGLAGARD, αν και γνωστοί περισσότερο στους μύστες του progressive rock αλά 70s, είναι κατά την άποψή μου μια σημαντικότατη μπάντα. Κυρίως γιατί με το πλέον κλασσικό ντεμπούτο τους "Hybris" επανέφεραν στο χάρτη ένα μουσικό ιδίωμα (το symphonic progressive) το οποίο είχε και κατηγορηθεί από τον μουσικό τύπο και κατακρεουργηθεί αισθητικά από τις AOR ονειρώξεις του neoprogressive των 80s. Ουσιαστικά (και μαζί με τις άλλες τρεις σκανδιναυικές μπάντες LANDBERK, ANEKDOTEN και THULE) ήταν οι πατέρες της αναγέννησης του κλασσικού progressive, και οι απευθείας συνεχιστές του από τα χρόνια της ακμής του είδους (1971 - 1975).

Θυμάμαι ότι όταν πρωτοβγήκε το album, η διεθνής progressive rock "κοινότητα" που άρχισε να συγκεντρώνεται στα newsgroups του usenet, διχάστηκε. Υπήρχαν οι πιο underground γνώστες που το υποδέχτηκαν ως το σημαντικότερο progressive LP από το 1977 και άλλοι (κυρίως όσοι επέμεναν στα 10 "ιερά ονόματα" του παρελθόντος) οι οποίοι του άσκησαν αρνητική κριτική. Αντιγράφω εδώ από το αρχείο μου, ένα thread στο r.m.p. του 1995 ώστε να σας δείξω τον τύπο των ενστάσεων που εγέρθηκαν από αρκετούς: "It sounds like a compilation of "money shots" from various old school prog albums without either the originality or thrill of discovery that makes the old stuff so good or the strong songwriting that carries it. I doubt it would get so much love if it didn't have a Mellotron on it and weren't so self consciously retro."

Έχω την γνώμη ότι όσοι απορρίπτουν το "Hybris" ως "κολλάζ αντιγραφών" παραγνωρίζουν τη σημασία του συγκεκριμένου album, τοποθετώντας το έξω από το χώρο και τον χρόνο κυκλοφορίας του. Για μένα οι ANGLAGARD δεν κοπιάρισαν τα "θηρία" του είδους (King Crimson, Genesis, Camel), αλλά είχαν μια πιο underground προσέγγιση, αντλώντας κατεύθυνση από λιγότερο γνωστά ονόματα των "κλασσικών" 70s (Schicke-Fuhrs-Frohling, Shylock, Cathedral(US), και Trettioariga Kriget) και προσέδωσαν μια μοναδική φρεσκάδα σε ένα "κουρασμένο" ιδίωμα. Τέτοια, ώστε το συγκεκριμένο LP να αποτελέσει και την (underground) αναγέννησή του. Και παρότι μουσικά το ξεπέρασαν με τα καλύτερα "Epilog" και "Viljans Oga", το "Hybris" αποτελεί το σημαντικότερο album τους (αλλά και της σύγχρονης progressive σκηνής).

Αν θα μιλούσαμε για ένα ιστορικά κλασσικό "σύγχρονο" symphonic progressive album, το ντεμπούτο των ANGLAGARD είναι ίσως το μοναδικό που δικαιολογεί πλήρως τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό. Μπορεί κρίνοντας με αυστηρά μουσικολογικούς όρους τα "Epilog" και "Viljans &Oga" να είναι αρτιότερα, αλλά είναι το "Hybris" που σχεδόν αμέσως μετά τη κυκλοφορία του, έδωσε στους μυημένους την αίσθηση ότι αποτελούσαν όλοι μέρος μιας αναγεννούμενης σκηνής, ότι συνέβαινε κάτι το πολύ ιδιαίτερο. Ίσως οι Σκανδιναβοί να είχαν ήδη αυτή την αίσθηση με την κυκλοφορία του πρώτου LANDBERK ή του "Natt" των THULE (λίγο νωρίτερα), αλλά είναι το "Hybris" που ξανάβαλε στο χάρτη του rock ένα ξεχασμένο ιδίωμα, το ξαναδιαμόρφωσε σε ενεργό underground μουσικό κύκλωμα και του έδωσε ζωή που διαρκεί μέχρι σήμερα.

Και κάτι προσωπικό. Όταν ανακάλυπτα το prog revival (γύρω στο 1992), ήμουνα κάπως επιφυλακτικός με τις νέες μπάντες, μέχρι που έπεσε στα χέρια μου το "Hybris". Στα αυτιά μου ακούστηκε μια μπάντα που είχε πιάσει το νόημα των 70s και τα έκανε όλα σωστά! Άκουγα τον πιο πειστικό δίσκο του είδους μετά το 1975, η όλη ακρόαση ήταν ένα μαγικό ταξίδι στο χρυσό παρελθόν της συγκεκριμένης σκηνής. Και όταν ξεκίνησε αυτό το (ξεχασμένο από rock δίσκο) pipe organ μέρος του "Jordrok" για να σκουπιστεί από τα κύμματα του mellotron, εκτινάχτηκα σε progressive rock νιρβάνα. Για έναν ολόκληρο μήνα το συγκεκριμένο LP έπαιζε ασταμάτητα και 19 χρόνια αργότερα, επισκέπτεται τακτικά το πικάπ μου.


ΥΓ. Με σχετική καθυστέρηση, αφού το thread έχει "πεθάνει" από το 2008, αλλά τέτοιοι δίσκοι χρήζουν πάντα σχολίων…
 
Last edited:

grio

Αν. Γενικός Διαχειριστής
Staff member
16 March 2011
4,292
Αθήνα
Το Hybris, μου το είχαν δωρίσει όταν βγήκε. Το έχω ακούσει μερικές φορές, συνήθως με παρέα!

Εισαγωγές με πιάνο, στακάτα κρουστά, κοφτές φράσεις της κιθάρας και του μέλλοτρον, χάμοντ, διαρκείς εναλλαγές, κρεσέντο και ντιμινουέντο, ακουστικές κιθάρες, φλάουτα και θεατρικά φωνητικά. Στυλιζαρισμένο προγκρέσιβ, με μια σύντομη επίγευση που συχνά παραπέμπει στις επιρροές τους. Σε γενικές γραμμές, καλοί...