Ο Oleg Kagan ,Ρώσος βιρτουόζος τού βιολιού υπήρξε πολύ συχνά παρτεναίρ τού Richter.
Xάθηκε στά 44 μετά από σύντομη ανίατη ασθένεια το 1989
Στο δεύτερο γάμο του παντρεύτηκε την τσελίστα Νatalia Gutman με την οποία απετέλεσε ένα πολύ ταιριαστό,και μουσικά ,ζευγάρι.
Η Γερμανική εταιρεία Live Classics εξέδοσε μιά σειρά κοντσέρτων τού θαυμάσιου αυτού βιολονίστα,μέσω τής οποίας ´ζήσαμε ´μέρος τής τέχνης του.
Η καλύτερη ίσως έκδοση αφορά στά Piano Trios τών Franck(op.1Nr.1)καί Ravel.
Η ηχογράφηση είναι ζωντανή(1983)και αυτό πού καθίσταται σαφές από τά πρώτα μέτρα τού Trio τού Franck είναι η μεγάλη οικειότητα τών τριών καλλιτεχνών(Ο Richter έχει ´πατήσει τά 70 ,τά χέρια του έχουν αρχίσει να τον ´προδίδουν´,αλλά η υψηλή μουσική του αισθητική είναι πάντα εκεί).
To Τrio τού Franck είναι ένα στέρεο,δραματικό(και συνάμα επικό)μελωδικό έργο που πραγματικά αδικείται από το γεγονός ότι δέν ερμηνεύεται συχνά στίς αίθουσες συναυλιών..
Εργο ´μεγάλης κλίμακας´ρέει από τήν αρχή ως τό τέλος και οι τρείς σπουδαίοι μουσικοί τό αποδίδουν μέ ένα μοναδικά ´ζεστό ´τρόπο.
Ο Ravel είναι πολύ πιό ´δαιδαλώδης´καί ´παιχνιδιάρης´μέ πολλές μουσικές αντιθέσεις,ρυθμικός και επηρεασμένος από τήν ´Ιεροτελεστία´τού Stravinsky.
Μονον στό τρίτο μέρος επιστρέφει στίς ´ρίζες´θυμίζοντας passacaglia μέ τόν ´Τρόπο τού Bach'.
Και μόνον γιά τον τρόπο πού επικοινωνούν οι τρείς μουσικοί,αλλά και γιά τό υπέροχο Trio τού Franck ο δίσκος αξίζει να προστεθεί στήν δισκοθήκη μας.
Και επειδή είναι επίσης πιθανόν τέτοιες εκδόσεις νά εξαντληθούν και νά γίνουν δυσεύρετες.
Ο πιανίστας Francois Couturier αγαπούσε πολύ τήν Κινηματογραφική Τέχνη τού Μεγάλου Andrei Tarkovsky.
Το 2006 ωρίμασε μέσα του η ιδέα να γράψει μουσική μέ αφορμή τίς 7 ταινίες τού Tarkovsky.
Mαζί μέ την Τσελίστα Anja Lechner ,τόν ακορντεονίστα Jean-Louis Matinier και τον σαξοφονίστα(soprano) Jean-Marc Larche,μάς προσφέρουν ένα δίσκο βασισμένο στίς ´σκιές´.
Δίσκος ´τεμπέλικος´και φαινομενικά ´ακίνητος´σάν μερικά πλάνα τού σκηνοθέτη,´μουσική μέσα στήν μουσική´,όνειρο μέσα στό όνειρο(σάν το περίφημο πλάνο τής Νοσταλγίας μέ τό σπίτι και τό άλογο τήν αυγή)στέλνει στήν ´ψυχή´τού πρόωρα χαμένου Andrei,σπαράγματα από τά Κατά Ματθαίον Πάθη τού Bach ,από την σονάτα γιά τσέλλο και πιάνο τού Schnitke,από τό Stabat Mater τού Pergolezi(μουσικές πού λάτρευε ο Tarkovski).Αλλά συνυπάρχουν και ψήγματα από Κινέζικες,Ρώσικες και Γιαπωνέζικες παραδοσιακές μουσικές,όλα αυτά ´παντρεμένα´μέ ένα ´ά-χρονο´τρόπο.
Moυσική πού μοιάζει απλή και ταυτόχρονα σέ ανεβάζει στούς ουρανούς ή στήν πιό ´Ελληνική εκδοχή´αποτελεί τήν Νέκυια τού Tarkovski(τήν Κάθοδο στον Αδη γιά να συναντήσει αγαπημένα πρόσωπα).
H μουσική τού κουαρτέτου δέν σέ αφήνει ´ήσυχο´.Η βάση τής ´διηγήσεως ´είναι το πιάνο αλλά και τά άλλα όργανα άλλοτε ακολουθούν μοναχικές πορείες και άλλοτε συναντιούνται ακόμα και σάν ήχοι ενός αυτοκινήτου ,αλλά και σάν ´σιωπές´.
Μουσική σέ βαθύτερο επίπεδο υπαρξιακή,αγχώδης,διακοπτόμενη.Και μετά πάλι αυτή η φαινομενική ´βραδύτητα´σάν τά μεγάλα πλάνα τού Ποιητή-Σκηνοθέτη..
Δέν είναι μουσική ´γιά´τίς ταινίες αλλά μουσική ´μετά´από τίς ταινίες...
Δέν θάταν μιά μουσική επένδυση στό έργο τού Andrei,αλλά μιά μετα-ανάλυση πάνω στά συναισθήματα και στά ´ίχνη´πού άφησαν οι ταινίες στον Couturier.Γι´αυτό και αφιερώνει μουσικά του κομμάτια στον καμεραμαν Sven Nykvist,στόν συνθέτη Εdward Artemiev,στόν ηθοποιό Erland Josephson και σέ άλλους συντελεστές τών δημιουργιών τού Σκηνοθέτη.
Δίσκος τής εταιρείας πού εξακολουθεί νά παράγει πολιτισμό σέ δίσεκτα χρόνια,τής σημαντικότατης E.C.M.
Y.Γ.
Και μιά σύμπτωση πού συνδέει,έστω αμυδρά τούς δύο δίσκους...
Ο αγαπημένος σύγχρονος συνθέτης τού Tarkovski,o Alfred Schnittke,ήταν παρών στό ρεσιτάλ τών Kagan-Gutman-Richter................
Xάθηκε στά 44 μετά από σύντομη ανίατη ασθένεια το 1989
Στο δεύτερο γάμο του παντρεύτηκε την τσελίστα Νatalia Gutman με την οποία απετέλεσε ένα πολύ ταιριαστό,και μουσικά ,ζευγάρι.
Η Γερμανική εταιρεία Live Classics εξέδοσε μιά σειρά κοντσέρτων τού θαυμάσιου αυτού βιολονίστα,μέσω τής οποίας ´ζήσαμε ´μέρος τής τέχνης του.
Η καλύτερη ίσως έκδοση αφορά στά Piano Trios τών Franck(op.1Nr.1)καί Ravel.
Η ηχογράφηση είναι ζωντανή(1983)και αυτό πού καθίσταται σαφές από τά πρώτα μέτρα τού Trio τού Franck είναι η μεγάλη οικειότητα τών τριών καλλιτεχνών(Ο Richter έχει ´πατήσει τά 70 ,τά χέρια του έχουν αρχίσει να τον ´προδίδουν´,αλλά η υψηλή μουσική του αισθητική είναι πάντα εκεί).
To Τrio τού Franck είναι ένα στέρεο,δραματικό(και συνάμα επικό)μελωδικό έργο που πραγματικά αδικείται από το γεγονός ότι δέν ερμηνεύεται συχνά στίς αίθουσες συναυλιών..
Εργο ´μεγάλης κλίμακας´ρέει από τήν αρχή ως τό τέλος και οι τρείς σπουδαίοι μουσικοί τό αποδίδουν μέ ένα μοναδικά ´ζεστό ´τρόπο.
Ο Ravel είναι πολύ πιό ´δαιδαλώδης´καί ´παιχνιδιάρης´μέ πολλές μουσικές αντιθέσεις,ρυθμικός και επηρεασμένος από τήν ´Ιεροτελεστία´τού Stravinsky.
Μονον στό τρίτο μέρος επιστρέφει στίς ´ρίζες´θυμίζοντας passacaglia μέ τόν ´Τρόπο τού Bach'.
Και μόνον γιά τον τρόπο πού επικοινωνούν οι τρείς μουσικοί,αλλά και γιά τό υπέροχο Trio τού Franck ο δίσκος αξίζει να προστεθεί στήν δισκοθήκη μας.
Και επειδή είναι επίσης πιθανόν τέτοιες εκδόσεις νά εξαντληθούν και νά γίνουν δυσεύρετες.
Ο πιανίστας Francois Couturier αγαπούσε πολύ τήν Κινηματογραφική Τέχνη τού Μεγάλου Andrei Tarkovsky.
Το 2006 ωρίμασε μέσα του η ιδέα να γράψει μουσική μέ αφορμή τίς 7 ταινίες τού Tarkovsky.
Mαζί μέ την Τσελίστα Anja Lechner ,τόν ακορντεονίστα Jean-Louis Matinier και τον σαξοφονίστα(soprano) Jean-Marc Larche,μάς προσφέρουν ένα δίσκο βασισμένο στίς ´σκιές´.
Δίσκος ´τεμπέλικος´και φαινομενικά ´ακίνητος´σάν μερικά πλάνα τού σκηνοθέτη,´μουσική μέσα στήν μουσική´,όνειρο μέσα στό όνειρο(σάν το περίφημο πλάνο τής Νοσταλγίας μέ τό σπίτι και τό άλογο τήν αυγή)στέλνει στήν ´ψυχή´τού πρόωρα χαμένου Andrei,σπαράγματα από τά Κατά Ματθαίον Πάθη τού Bach ,από την σονάτα γιά τσέλλο και πιάνο τού Schnitke,από τό Stabat Mater τού Pergolezi(μουσικές πού λάτρευε ο Tarkovski).Αλλά συνυπάρχουν και ψήγματα από Κινέζικες,Ρώσικες και Γιαπωνέζικες παραδοσιακές μουσικές,όλα αυτά ´παντρεμένα´μέ ένα ´ά-χρονο´τρόπο.
Moυσική πού μοιάζει απλή και ταυτόχρονα σέ ανεβάζει στούς ουρανούς ή στήν πιό ´Ελληνική εκδοχή´αποτελεί τήν Νέκυια τού Tarkovski(τήν Κάθοδο στον Αδη γιά να συναντήσει αγαπημένα πρόσωπα).
H μουσική τού κουαρτέτου δέν σέ αφήνει ´ήσυχο´.Η βάση τής ´διηγήσεως ´είναι το πιάνο αλλά και τά άλλα όργανα άλλοτε ακολουθούν μοναχικές πορείες και άλλοτε συναντιούνται ακόμα και σάν ήχοι ενός αυτοκινήτου ,αλλά και σάν ´σιωπές´.
Μουσική σέ βαθύτερο επίπεδο υπαρξιακή,αγχώδης,διακοπτόμενη.Και μετά πάλι αυτή η φαινομενική ´βραδύτητα´σάν τά μεγάλα πλάνα τού Ποιητή-Σκηνοθέτη..
Δέν είναι μουσική ´γιά´τίς ταινίες αλλά μουσική ´μετά´από τίς ταινίες...
Δέν θάταν μιά μουσική επένδυση στό έργο τού Andrei,αλλά μιά μετα-ανάλυση πάνω στά συναισθήματα και στά ´ίχνη´πού άφησαν οι ταινίες στον Couturier.Γι´αυτό και αφιερώνει μουσικά του κομμάτια στον καμεραμαν Sven Nykvist,στόν συνθέτη Εdward Artemiev,στόν ηθοποιό Erland Josephson και σέ άλλους συντελεστές τών δημιουργιών τού Σκηνοθέτη.
Δίσκος τής εταιρείας πού εξακολουθεί νά παράγει πολιτισμό σέ δίσεκτα χρόνια,τής σημαντικότατης E.C.M.
Y.Γ.
Και μιά σύμπτωση πού συνδέει,έστω αμυδρά τούς δύο δίσκους...
Ο αγαπημένος σύγχρονος συνθέτης τού Tarkovski,o Alfred Schnittke,ήταν παρών στό ρεσιτάλ τών Kagan-Gutman-Richter................
Last edited:
