Δύο από τά σπουδαιότερα έργα γιά βιολί τού ρομαντικού ρεπερτορίου είναι τά κοντσέρτα γιά βιολί και ορχήστρα τών Mendelssohn και Bruch.
O Felix Mendelssohn συνέθεσε τό δικό του κοντσέρτο στά 1844.
Εργο πού αποπνέει φρεσκάδα και νέες ιδέες.
Ο συνθέτης ´ανοίγει´τό έργο μέ τήν είσοδο τού σολίστ,γεγονός ασύνηθες γιά τήν εποχή.
Τό πρώτο μέρος επεξεργάζεται δύο μουσικά θέματα,τό πρώτο εκ τών οποίων αναπτύσσεται στίς πιό υψηλές περιοχές τού βιολιού,ενώ τό δεύτερο ηχεί στήν ενδιάμεση περιοχή τής ίδιας έκτασης και είναι πιό γλυκό και πιό ήρεμο.
Ομως ακόμα και τά πιό δύσκολα ´περάσματα´τού βιολιού δέν συνιστούν μουσικές ακροβασίες αλλά επιδεικνύουν ένα ´κλασσικό μέτρο´.
Το δεύτερο μέρος είναι ένα ονειροπόλο andante που παραπέμπει στά ´Τραγούδια χωρίς Λόγια´τού συνθέτη.Το βιολί τραγουδά μιά αργή ,πανέμορφη μελωδία.
Το τρίτο μέρος(allegretto non troppo-allegro molto vivace)είναι φωτεινό και παραπέμπει στό ´Ονειρο Καλοκαιρινής Νύκτας´.
Εμφανίζει μιά σύνθετη ορχηστρική και βιολιστική πλοκή ,πού κατακτά αμέσως τόν ακροατή..
Εργο γεμάτο φώς καί ελπίδα μέ μιά υπέροχη μελωδική γραμμή ,προσφέρει μιά μουσική πανδαισία.
Το Κοντσέρτο έχει ερμηνευτεί από τούς σημαντικότερους δεξιοτέχνες τού βιολιού...
Ενδεικτικά αναφέρω τούς Heifetz,Milstein,Stern,Menuhin,Mutter,Kennedy,Campoli,Franzescati,Suk,Bell.
Δεν αναφέρω τίς μηχανιστικές εκδοχές διαφόρων Κορεατών και Ασιατών πού εμφανίζοντια κλωνοποιημένοι τά τελευταία χρόνια και είναι αδύνατον να υπάρξει αναγνωρίσιμος προσωπικός ήχος τού βιολιού τους παρά την τεχνική τους αρτιότητα.
Προσωπικά επιλέγω τόν Milstein από τά ´Ιερά Τέρατα´λόγω τού εκπληκτικού του ηχοχρώματος υπό την διεύθυνση τού Bruno Walter και από τούς σύγχρονους τον Nigel Kennedy υπό τήν διεύθυνση τού Tate.Ο Kennedy παρουσιάζει μιά πιό ´σθεναρή´εκδοχή τού κοντσέρτου .Αυτά φυσικά προτού ασχοληθεί μέ άλλα είδη μουσικής και πολυδιασπαστεί.
Ο Γερμανοεβραίος Max Bruch συνέθεσε τό δικό του κοντσέρτο γιά βιολί στά 1866.
Πρόκειται γιά έργο μεγάλης τονικής ομορφιάς.
Στό πρώτο μέρος εμφανίζοντια πολλές μουσικές ιδέες(ιδέες ελεγειακές ,γεμάτος δραματική ένταση και πάθος) γιά τό βιολί ,τό οποίο συνδιαλέγεται εξαιρετικά μέ τήν Ορχήστρα.
Τό δεύτερο μέρος(adagio)είναι ένα από τά ομορφότερα αργά μέρη όλου τού βιολιστικού ρεπερτορίου...
Διαπνέεται από βαθειά συναισθήματα και η μελωδία πού τά εκφράζει είναι εξαιρετική.
Τό τρίτο μέρος(allegro energico-presto)επεξεργάζεται δύο μουσικά θέματα εκ τών οποίων τό πρώτο έχει ένα Ουγγρικό ´άρωμα´,ενώ τό δεύτερο είναι πιό ´μεγαλοπρεπές´.
Μέρος ´χορευτικό´πού απαιτεί υψηλή δεξιοτεχνία,κυρίως από τον σολίστ..
Το κοντσερτο τού Bruch έχει επίσης ερμηνευτεί απο πολλούς μεγάλους μουσικούς μεταξύ τών οποίων και οι Perlman,Heifetz,Milstein,Menuhin,Stern,Mutter,Haendel,Mordkovitch,Suk,Accardo,Vengerov,
Znaider.
Προτιμώ τούς Milstein-Barbirolli,Heifetz-Sargent καί Vengerov-Masur.
Σημειώνω ότι η Naxos -Historical εξέδοσε έναν ιστορικό δίσκο μέ τον Milstein νά ερμηνεύει Bruch-Mendelssohn-Tchaikovsky μαζί..
Τον θεωρώ δίσκο αναφοράς σέ τιμή απίστευτης ευκαιρίας.
O Felix Mendelssohn συνέθεσε τό δικό του κοντσέρτο στά 1844.
Εργο πού αποπνέει φρεσκάδα και νέες ιδέες.
Ο συνθέτης ´ανοίγει´τό έργο μέ τήν είσοδο τού σολίστ,γεγονός ασύνηθες γιά τήν εποχή.
Τό πρώτο μέρος επεξεργάζεται δύο μουσικά θέματα,τό πρώτο εκ τών οποίων αναπτύσσεται στίς πιό υψηλές περιοχές τού βιολιού,ενώ τό δεύτερο ηχεί στήν ενδιάμεση περιοχή τής ίδιας έκτασης και είναι πιό γλυκό και πιό ήρεμο.
Ομως ακόμα και τά πιό δύσκολα ´περάσματα´τού βιολιού δέν συνιστούν μουσικές ακροβασίες αλλά επιδεικνύουν ένα ´κλασσικό μέτρο´.
Το δεύτερο μέρος είναι ένα ονειροπόλο andante που παραπέμπει στά ´Τραγούδια χωρίς Λόγια´τού συνθέτη.Το βιολί τραγουδά μιά αργή ,πανέμορφη μελωδία.
Το τρίτο μέρος(allegretto non troppo-allegro molto vivace)είναι φωτεινό και παραπέμπει στό ´Ονειρο Καλοκαιρινής Νύκτας´.
Εμφανίζει μιά σύνθετη ορχηστρική και βιολιστική πλοκή ,πού κατακτά αμέσως τόν ακροατή..
Εργο γεμάτο φώς καί ελπίδα μέ μιά υπέροχη μελωδική γραμμή ,προσφέρει μιά μουσική πανδαισία.
Το Κοντσέρτο έχει ερμηνευτεί από τούς σημαντικότερους δεξιοτέχνες τού βιολιού...
Ενδεικτικά αναφέρω τούς Heifetz,Milstein,Stern,Menuhin,Mutter,Kennedy,Campoli,Franzescati,Suk,Bell.
Δεν αναφέρω τίς μηχανιστικές εκδοχές διαφόρων Κορεατών και Ασιατών πού εμφανίζοντια κλωνοποιημένοι τά τελευταία χρόνια και είναι αδύνατον να υπάρξει αναγνωρίσιμος προσωπικός ήχος τού βιολιού τους παρά την τεχνική τους αρτιότητα.
Προσωπικά επιλέγω τόν Milstein από τά ´Ιερά Τέρατα´λόγω τού εκπληκτικού του ηχοχρώματος υπό την διεύθυνση τού Bruno Walter και από τούς σύγχρονους τον Nigel Kennedy υπό τήν διεύθυνση τού Tate.Ο Kennedy παρουσιάζει μιά πιό ´σθεναρή´εκδοχή τού κοντσέρτου .Αυτά φυσικά προτού ασχοληθεί μέ άλλα είδη μουσικής και πολυδιασπαστεί.
Ο Γερμανοεβραίος Max Bruch συνέθεσε τό δικό του κοντσέρτο γιά βιολί στά 1866.
Πρόκειται γιά έργο μεγάλης τονικής ομορφιάς.
Στό πρώτο μέρος εμφανίζοντια πολλές μουσικές ιδέες(ιδέες ελεγειακές ,γεμάτος δραματική ένταση και πάθος) γιά τό βιολί ,τό οποίο συνδιαλέγεται εξαιρετικά μέ τήν Ορχήστρα.
Τό δεύτερο μέρος(adagio)είναι ένα από τά ομορφότερα αργά μέρη όλου τού βιολιστικού ρεπερτορίου...
Διαπνέεται από βαθειά συναισθήματα και η μελωδία πού τά εκφράζει είναι εξαιρετική.
Τό τρίτο μέρος(allegro energico-presto)επεξεργάζεται δύο μουσικά θέματα εκ τών οποίων τό πρώτο έχει ένα Ουγγρικό ´άρωμα´,ενώ τό δεύτερο είναι πιό ´μεγαλοπρεπές´.
Μέρος ´χορευτικό´πού απαιτεί υψηλή δεξιοτεχνία,κυρίως από τον σολίστ..
Το κοντσερτο τού Bruch έχει επίσης ερμηνευτεί απο πολλούς μεγάλους μουσικούς μεταξύ τών οποίων και οι Perlman,Heifetz,Milstein,Menuhin,Stern,Mutter,Haendel,Mordkovitch,Suk,Accardo,Vengerov,
Znaider.
Προτιμώ τούς Milstein-Barbirolli,Heifetz-Sargent καί Vengerov-Masur.
Σημειώνω ότι η Naxos -Historical εξέδοσε έναν ιστορικό δίσκο μέ τον Milstein νά ερμηνεύει Bruch-Mendelssohn-Tchaikovsky μαζί..
Τον θεωρώ δίσκο αναφοράς σέ τιμή απίστευτης ευκαιρίας.
