Ο Jean Sibelius (1865-1957)ξεπέρασε τά σύνορα τής μικρής του πατρίδας τής Φινλανδίας,παρ´ότι αρχικά θεωρήθηκε ένας ´εθνικιστής´συνθέτης.
Οταν γεννήθηκε, η Φινλανδία βρισκόταν ακόμα υπό Τσαρική κατοχή.
Δύο από τά σημαντικότερα έργα του τόν ´ταλαιπώρησαν´ιδιαίτερα μέχρις να αποκτήσουν τήν τελική τους μορφή:Tό κοντσέρτο γιά Βιολί και Ορχήστρα op.47 και η Συμφωνία Νο5 op.82..
Τό κονσέρτο γιά Βιολί αναθεωρήθηκε σημαντικά και απαλείφθησαν αρκετές ενδιαφέρουσες μουσικές ιδέες χάριν τής πιό στέρεας δομής του..
Η τελική του εκδοχή πρωτοπαρουσιάστηκε στό Βερολίνο τό 1905 μέ σολίστ τόν Karl Halir και διευθυντή ορχήστρας τόν Richard Strauss.
Εργο ιδιαίτερα απαιτητικό γιά τόν σολίστ αποτελείται από τρία μέρη..
Το πρώτο μέρος ακολουθεί μιά πανέμορφη μελωδική γραμμή,όπου τό βιολί συνομιλεί αρχικά μέ τό κλαρινέτο και εν συνεχεία μέ τά υπόλοιπα ξύλινα πνευστά και τά τύμπανα.Η γενική είσοδος τής ορχήστρας μέ τά έγχορδα προσδίδει στό μέρος μιά μυστικιστική μεγαλοπρέπεια.
Η cadenza είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Τό δεύτερο μέρος είναι ένα λυρικό κομψοτέχνημα.Η ορχήστρα συνοδεύει τόν σολίστα μέ pizzicato γιά να παραχωρήσει τήν πρώτη θέση σέ μιά ´εσωτερική συνομιλία´βιολιού και φλάουτου.
Τό τρίτο μέρος(Αllegro ma non tanto)αποτελείται από δύο κυρίως θέματα ,όπου κυριαρχούν η λεπτότητα και η ευρηματικότητα στήν ορχήστρα και στόν σολίστ...
Τό έργο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος τού ρεπερτορίου γιά βιολί και πολλοί μεγάλοι βιρτουόζοι έχουν αναμετρηθεί μαζί του.
Οι Jasha Heifetz,David Oistrach,Ginette Neveu,Salvatore Accardo,Cho-Liang Lin,Viktoria Mullova,Isaac Stern ,έχουν προσφέρει εξαιρετικές ερμηνείες μέ προεξάρχουσες τών Neveu(Philips) καί Heifetz(R.C.A.).
Ομως η αξιολογότερη ,ίσως,όλων προέρχεται από τόν Λεωνίδα Καβάκο καί την Συμφωνική Ορχήστρα τού Lahti υπό την διεύθυνση τού εξαιρετικού Osmo Vanska(εταιρεία BIS).
Ο Καβάκος ήταν μόλις 24 ετών όταν τό ηχογράφησε και βρισκόταν σέ εξαιρετική φόρμα...
Ενδιαφέρον είναι ότι παρουσιάζονται και οι δύο εκδοχές τού κοντσέρτου(η πρώτη τού 1904 και η αναθεωρημένη τού 1905)και αυτό προσφέρει μιά μεγάλη ευκαιρία στόν φιλόμουσο γιά συγκρίσεις...
Ο Sibelius ´θυσίασε´όμορφες ιδέες χάριν τής γρανιτένιας δομής καί σέ αυτό έμοιαζε πολύ μέ τον Brahms.
Ο δίσκος βραβεύθηκε από το περιοδικό Gramophone.
Οταν γεννήθηκε, η Φινλανδία βρισκόταν ακόμα υπό Τσαρική κατοχή.
Δύο από τά σημαντικότερα έργα του τόν ´ταλαιπώρησαν´ιδιαίτερα μέχρις να αποκτήσουν τήν τελική τους μορφή:Tό κοντσέρτο γιά Βιολί και Ορχήστρα op.47 και η Συμφωνία Νο5 op.82..
Τό κονσέρτο γιά Βιολί αναθεωρήθηκε σημαντικά και απαλείφθησαν αρκετές ενδιαφέρουσες μουσικές ιδέες χάριν τής πιό στέρεας δομής του..
Η τελική του εκδοχή πρωτοπαρουσιάστηκε στό Βερολίνο τό 1905 μέ σολίστ τόν Karl Halir και διευθυντή ορχήστρας τόν Richard Strauss.
Εργο ιδιαίτερα απαιτητικό γιά τόν σολίστ αποτελείται από τρία μέρη..
Το πρώτο μέρος ακολουθεί μιά πανέμορφη μελωδική γραμμή,όπου τό βιολί συνομιλεί αρχικά μέ τό κλαρινέτο και εν συνεχεία μέ τά υπόλοιπα ξύλινα πνευστά και τά τύμπανα.Η γενική είσοδος τής ορχήστρας μέ τά έγχορδα προσδίδει στό μέρος μιά μυστικιστική μεγαλοπρέπεια.
Η cadenza είναι εξαιρετικά δύσκολη.
Τό δεύτερο μέρος είναι ένα λυρικό κομψοτέχνημα.Η ορχήστρα συνοδεύει τόν σολίστα μέ pizzicato γιά να παραχωρήσει τήν πρώτη θέση σέ μιά ´εσωτερική συνομιλία´βιολιού και φλάουτου.
Τό τρίτο μέρος(Αllegro ma non tanto)αποτελείται από δύο κυρίως θέματα ,όπου κυριαρχούν η λεπτότητα και η ευρηματικότητα στήν ορχήστρα και στόν σολίστ...
Τό έργο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος τού ρεπερτορίου γιά βιολί και πολλοί μεγάλοι βιρτουόζοι έχουν αναμετρηθεί μαζί του.
Οι Jasha Heifetz,David Oistrach,Ginette Neveu,Salvatore Accardo,Cho-Liang Lin,Viktoria Mullova,Isaac Stern ,έχουν προσφέρει εξαιρετικές ερμηνείες μέ προεξάρχουσες τών Neveu(Philips) καί Heifetz(R.C.A.).
Ομως η αξιολογότερη ,ίσως,όλων προέρχεται από τόν Λεωνίδα Καβάκο καί την Συμφωνική Ορχήστρα τού Lahti υπό την διεύθυνση τού εξαιρετικού Osmo Vanska(εταιρεία BIS).
Ο Καβάκος ήταν μόλις 24 ετών όταν τό ηχογράφησε και βρισκόταν σέ εξαιρετική φόρμα...
Ενδιαφέρον είναι ότι παρουσιάζονται και οι δύο εκδοχές τού κοντσέρτου(η πρώτη τού 1904 και η αναθεωρημένη τού 1905)και αυτό προσφέρει μιά μεγάλη ευκαιρία στόν φιλόμουσο γιά συγκρίσεις...
Ο Sibelius ´θυσίασε´όμορφες ιδέες χάριν τής γρανιτένιας δομής καί σέ αυτό έμοιαζε πολύ μέ τον Brahms.
Ο δίσκος βραβεύθηκε από το περιοδικό Gramophone.
