κάτι παραπάνω από ανάμνηση:Pat Martino, Remember: A tribute to Wes Montgomery

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,334
Pat Martino Remember: A tribute to Wes Montgomery - VERVE

μέχρι να βρώ το χρόνο και να σας παρουσιάσω το οδοιπορικό στη Βιέννη (που υποσχέθηκα τουλάχιστον στο Λύμπε) αρκούμαι να σας παρουσιάσω τον μοναδικό δίσκο που αγόρασα από εκεί και φυσικά είναι του συνήθους υπόπτου Pat Martino.

Έχω ξαναγράψει αρκετά γιά τον σημαντικό αυτό κιθαρίστα στο προηγούμενο φόρουμ, καθώς και γιά τη συναυλία του που είχα την τύχη να παρακολουθήσω το χειμώνα.
Με λίγα λόγια πρόκειται μιά μεγάλη μορφή στο χώρο της mainstream jazz σκηνής, με μεγάλη εμπειρία καθώς ήδη έχει εξηνταρίσει και έχει παρουσιάσει πληθώρα δίσκων κλασικών αλλά και πρωτοποριακών στο χώρο του.
Επίσης ίσως είναι ο μοναδικός μουσικός που τουλάχιστον εγώ γνωρίζω να έχει χάσει τη μνήμη του μαζί με τη δυνατότητα να παίζει μουσική, μετά από μιά εγχείρηση στον εγκέφαλο γύρω στα 1976, και στη συνέχεια να ξαναμαθαίνει τα πάντα από την αρχή και να ξεπερνάει τον ίδιο του τον εαυτό.

Το σοβαρό και συγκροτημένο του στυλ που ξανααπόλαυσα πριν από λίγα μόλις χρόνια με τον ιστορικό δίσκο live at Yoshi's είναι εδώ και πάλι.
Με μιά μπάντα αξιόλογων μουσικών (μεταξύ τους ο γνωστός μπασίστας John Pattitucci)
Στον δίσκο αυτό ο Πατ κάνει ένα αφιέρωμα, όπως φανερώνει ο τίτλος, στον μεγάλο και πρόωρα χαμένο Wes Montgomery.
Και το κάνει με μεγάλο σεβασμό και επίγνωση καθώς ίσως είναι ο μόνος που θα μπορούσε να το κάνει (ένας άλλος που θα μπορούσα να φανταστώ εκτός από τον Lee Ritenour που το έχει ήδη κάνει είναι ο Lagrene αλλά είναι σχετικά πολύ νέος και το παίξιμό του και οι καταβολές του είναι αλλού) και ίσως να ξεπεράσει τον μεγάλο Wes - αν αυτό δεν θεωρηθεί ιεροσυλία από μένα που το λέω.
Πάντως η ωριμότητα του Πατ είναι τέτοια που το όλο εγχείρημα δικαιολογείται, κάτι που ήδη το διαπίστωσα ζωντανά φέτος στο Μύλο.
Το παίξιμο είναι λιτό, απέριττο, με τονισμό στις μπάσες νότες, -κάθε νότα χτυπάει στο στόχο, έχει διάρκεια και όγκο, γλύκα και μελαγχολία-, ενώ οι τεχνικές του Wes οκτάβες και ακκόρντα μελωδίες είναι τελειοποιημένες.
Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι ακούμε τον Wes, όπως θα ήταν στα εξήντα του.
Βέβαια το στυλ του Πατ συμπεριλαμβάνει και το δικό του υπνωτικά φλύαρο παίξιμο που γεμίζει εδώ και εκεί τα κενά ανάμεσα από απομακρυσμένες νότες με έναν τρόπο που υπογράφει από κάτω το όνομά του.
Δεν μπαίνει πολύ μπροστά και δεν διεκδικεί τίποτα από τους άλλους μουσικούς, παρά έναν πρώτο μεταξύ ίσων ρόλο, ενώ ιδιαίτερα αξιολογος είναι και ο πιανίστας Kikoski. Η όλη μπάντα γκρουβάρει άψογα και η αίσθηση της jazz του 60-64 είναι παρούσα.

Τα κομμάτια είναι τα αγαπημένα standards του Wes που είναι πρόκληση γιά οποιονδήποτε μουσικό πχ Four on six, Twisted blues, Road Song, West coast blues αλλά και άλλων συνθετών όπως πχ το unit 7 του Adderley αλλά που καθιερώθηκαν ως μοντγκομερικά.

Πολύ αξιόλογος δίσκος και συστήνεται ανεπιφύλακτα γιά τους λάτρεις του είδους και τις βραδυνές ώρες.
****1/2,Α-Β (δυστυχώς copy controlled)

(επειδή αναφέρθηκαν και άλλα ονόματα, αν θα ήθελα να βαθμολογήσω ως προς την προσέγγιση Wes, θα έλεγα 1. Pat, 2. Lagrene, 3. Ritenour.
 

Attachments

  • remember.jpg
    remember.jpg
    7.9 KB · Views: 12
Last edited:
17 June 2006
14,350
Re: κάτι παραπάνω από ανάμνηση

Δ. Παναγιωτίδης said:
τον μοναδικό δίσκο που αγόρασα από εκεί

Τον Μοναδικό;;;
Αρχηγέ, δεν πάς καλά!
Μήπως να μας παραδώσεις μαθήματα αυτοσυγκράτησης; :ernaehrung004:
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,334
Re: κάτι παραπάνω από ανάμνηση

Μοναδικό Κώτσο και το λέω και το βροντοφωνάζω.
Αυτοί οι Αυστριακοί δεν γνωρίζουν φαίνεται τη λέξη Μετρόπολις.


Ό,τι παίρνω εδώ με 6.4 εκεί 22.50 !

Άστα να πάνε.
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,334
Re: κάτι παραπάνω από ανάμνηση

ειλικρινά σου λέω, μόλις είδα τις τιμές πήγα να φύγω.
Μετά είπα να ψάξω να βρώ κάτι απο τον παππού (Zawinul)
Τι στο καλό είπα....
στο σπίτι του πήγα.
Είχε όλα τα γνωστά πανάκριβα.
Τον συγκεκριμένο του Πατ τον εψαχνα εδώ μέχρι να τον βρώ στα ιντερνετικά αν δεν ερχόταν.
Τελικά βρέθηκε εκεί. Και είχα μεγάλη.... καψούρα.
 

Δημήτρης Ν.

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,209
Θεσσαλονίκη
Απάντηση: κάτι παραπάνω από ανάμνηση

Λοιπόν η ζωή έχει κάτι φοβερά κεφάτες στιγμές . Σήμερα μόλις γύρισα μετά από 15θήμερη περίοδο διακοπών παρά την θάλασσαν , και φυσικά μπήκα στο φόρουμ. Πήγα πρώτα στην κατηγορία μουσική , είδα πάνω κάτω τι είχε γραφεί , είδα και το άρθρο του Μήτσου ( Υπέρηχα ) για τον πατ μαρτίνο και το άφησα να το διαβάσω αργότερα .
Εν τω μεταξύ είχα αγοράσει το τελευταίο τεύχος του περιοδικού "Δίφωνο" και κάποια στιγμή είπα ας ρίξω μιά ματιά στην στήλη της δισκοκριτικής . Εκεί έπεσα πάνω στην παρουσίαση του δίσκου αυτού από τον Α.Ζήλο :grandpa: , ο οποίος κλίνει το σημείωμα ως εξής : "Η υφολογική αξία του Πάτ Μαρτίνο είναι δεδομένη . Η τεχνική του επάρκεια εμφανής . Η καλλιτεχνική του όμως αξία υποτυπώδης" . ( τεύχος 132 , σελ. 112 )
Διαβάζοντας τα ανωτέρω και αφού ήδη μέσα στο κείμενο είχα διαβάσει και το ότι ο Πατ μαρτίνο ήταν ήδη παρωχημένος από την στιγμή που άρχισε να παίζει, εγώ τουλάχιστον έσκασα στα γέλια. Ο Υπέρηχας όμως ; :flipout:
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,334
Re: κάτι παραπάνω από ανάμνηση

Ξέρεις καλά ότι ο Ζήλος ακόμα και από το 1978 μου την έδινε ώρες ώρες.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο καθ εις εφ ώ ετάχθη.

Ας αφήσει τη jazz κατά μέρος.
Ο Πατ ίως να είναι παρωχημένος.
Ουσιαστικά και τυπικά είναι. Αν σκεφτεί κανείς ότι έκανε reset το master clock του κάπου 10 χρόνια πίσω.
Το θέμα είναι αν σου αρέσει το στυλ αυτό της μουσικής (εποχής 1965)
Επίσης κάποιος μπορεί να θεωρεί ότι το στυλ Reinhardt είναι παρωχημένο. Σίγουρα σήμερα το στυλ 1940 δεν είναι κάτι μοντέρνο. Ξέρετε όμως τι ρεύμα έχει?
Άλλωστε το δείγμα της πρωτοποριακής του γραφής το έδωσε ο Πατ το 1966 με το El hombre και το East.
Το αν ξαναγύρισε στο swing είναι δική του επιλογή.
Το θέμα είναι ότι σήμερα είναι ίσως ο μοναδικός αντιπρόσωπος του είδους.

Το ερώτημα είναι Ντοκ εσυ ποιόν πιστεύεις?
Άλλωστε στη συναυλία πήγες.

Βέβαια αυτό το:
"Η υφολογική αξία του Πάτ Μαρτίνο είναι δεδομένη . Η τεχνική του επάρκεια εμφανής . Η καλλιτεχνική του όμως αξία υποτυπώδης"


κάπου δεν μου ακούγεται και τόσο καλά νοηματικά.

Πάντως ίσως έτσι κάποιοι ενδιαφερθούν.
 

Δημήτρης Ν.

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,209
Θεσσαλονίκη
Απάντηση: κάτι παραπάνω από ανάμνηση

Ως απλός ακροατής - θεατής μιάς συναυλίας , θα πω ότι ήταν μιά ευχάριστη εμπειρία με μουσική ομοίως ευχάριστη . Δεν έχω βεβαίως κανέναν δίσκο του , ίσως και να μην πάρω ποτέ , αλλά αυτό δεν έχει και τόση σημασία , αφού κι ο Wes στα αυτιά μου ακούγεται το ίδιο ευχάριστος . Κι αυτός ο χαρακτηρισμός για έναν καλλιτέχνη ίσως είναι τόσο επικίνδυνος , όσο και σημαντικός. Και ο νοων νοείτο.
 

Dimosthenis

Supreme Member
17 June 2006
3,277
Απάντηση: κάτι παραπάνω από ανάμνηση

Καλα και τι νομιζεται οτι ειναι οι δισκοκριτικοί?
Και αυτοι βαση των γουστων τους κρινουν...
Επομενως δεν υπαρχει αντικειμενική κρισις!
Μην τελλαθουμε ...
Ντοκ καλωσήρθες και Καλο Χειμωνα. Μ αρεσει ο τροπος που κουρδιζεις τον Μήτσο!:grinning-smiley-043
 

Dimosthenis

Supreme Member
17 June 2006
3,277
Απάντηση: κάτι παραπάνω από ανάμνηση

Θελει λαδωμα του κουρδιστηρι.... ακουγεται!:flipout::flipout::flipout:
 

Δημήτρης Ν.

AVClub Fanatic
17 June 2006
10,209
Θεσσαλονίκη
Απάντηση: Re: κάτι παραπάνω από ανάμνηση

Δ. Παναγιωτίδης said:
Βέβαια αυτό το:
"Η υφολογική αξία του Πάτ Μαρτίνο είναι δεδομένη . Η τεχνική του επάρκεια εμφανής . Η καλλιτεχνική του όμως αξία υποτυπώδης"


κάπου δεν μου ακούγεται και τόσο καλά νοηματικά.

Πάντως ίσως έτσι κάποιοι ενδιαφερθούν.

Η υφολογική αξία δεδομένη. Ητοι το ύφος του , η φόρμα , δεδομένη.
Η τεχνική επάρκεια εμφανής . Τουτέστι παίζει καλά το όργανο του και αυτό το καταλαβαίνει κι ένας αδαής
Η καλλιτεχνική του αξία υποτυπώδης . Ηγουν εν έτει 2006 , αφιέρωμα στον Wes με παίξιμο προσομοιάζον τα μάλα με αυτό του Montgomery .

Εlementary dear Watson .-bye-
 

supersonic

Μέλος Σωματείου
17 June 2006
49,334
Re: Απάντηση: Re: κάτι παραπάνω από ανάμνηση

Δημήτριος Ντοκατζής said:
Η καλλιτεχνική του αξία υποτυπώδης . Ηγουν εν έτει 2006 , αφιέρωμα στον Wes με παίξιμο προσομοιάζον τα μάλα με αυτό του Montgomery .

Εlementary dear Watson .-bye-


μα αυτό είναι το ζητούμενο...:grandpa:
δεν το βλέπει ο Αργύριος?
Το γράφει άλλωστε στο εξώφυλλο ΜΑΛΛΟΝ καθαρά...:bang: -bye-

αν θέλει καλλιτεχνική αξία ας πάρει το Live at Yoshi's....