Μιά από τίς ευτυχέστερες στιγμές τής Κλασσικής Δισκογραφίας είναι η συνάντηση τής Argerich μέ τόν Chopin,στήν έκδοση τής D.G.,πού περιλαμβάνει τίς Σονάτες γιά πιάνο 2 καί 3 καθώς και τό Σκέρτσο Nr.3 op.39.
Η ηχογράφηση τής 2ης Σονάτας έγινε τό 1975 ,τής 3ης τό 1967,καί τού Scherzo ,τό 1961.
Η 2η Σονάτα αποτελεί ,ίσως ένα από τά πιό ´μελαγχολικά´έργα πού έχουν γραφτεί στήν Μουσική Ιστορία...
Γεμάτη ένταση καί πάθος,μιά πένθιμη ακολουθία τού Ορφέα πού χάνει τήν Ευρυδίκη του και πού περιπλανάται στά Ηλύσια Πεδία πρίν τό οριστικό του τέλος...
Τό 3ο μέρος της είναι τό περίφημο Πένθιμο Εμβατήριο,πού περιγράφει τίς συναισθηματικές διακυμάνσεις τού συνθέτη καί τό καταληκτικό Finale (Presto)θυμίζει τίς ριπές τού ανέμου πού ´τραντάζουν´τίς θύρες τού Μοναστηριού τής Μαγιόρκα,όπου είχε αποσυρθεί γιά λίγο ο Chopin,καί ήταν ο λόγος πού τό υγρό κλίμα επιδείνωσε τήν ήδη επιβαρυμένη υγεία του...
Τέτοιο φινάλε δέν έχει ξαναγραφεί στήν πιανιστική Τέχνη...
Στήν 3η Σονάτα κυριαρχεί τό 3ο μέρος ,ένα μαγευτικό-λυρικό Largo,πού θυμίζει Νυκτερινό,ακολουθούμενο από ένα θριαμβικό φινάλε...
Η Argerich επιδεικνύει όλη τήν γκάμα τής συναρπαστικής τεχνικής της,αλλά πουθενά δέν ´δραματοποιεί ´τήν Μουσική..Σέ κάθε μουσική της φράση εκπλήσσει.Γεμάτη ένταση,σφρίγος και μέτρο παρουσιάζει Σοπέν λυρικό χωρίς όμως υπερβολές..
Τό Πένθιμο Εμβατήριο δέν έχει ξαναακουστεί τόσο λιτά-μεγαλειωδώς, πένθιμο...
Σάν νά πενθεί γιά ένα ολόκληρο Εθνος(το Πολωνικό)καί όχι γιά κάποιον οικείο...
Οσο γιά το Φινάλε τής 2ης νοιώθεις τόν στροβιλισμό τού ανέμου καί τίς ριπές πού χτυπάν τά κλειστά παράθυρα μέ τέτοιο τρόπο πού λές ότι βρίσκεσαι εκεί.
Γιά την Argerich o Chopin είναι ο πιό ´ισορροπημένος´από τούς Ρομαντικούς..
Τόν απογυμνώνει από τά ´μελοδραματικά´στολίδια πού τόν έχουν φορτώσει καί μάς τόν παραδίδει ´Κεκαθαρμένο´.
Δίσκος αναφοράς,πού μόνον ή ´ιδιορρυθμία ´τού Cortot μπορεί νά τόν συναγωνιστεί...
Η ηχογράφηση τής 2ης Σονάτας έγινε τό 1975 ,τής 3ης τό 1967,καί τού Scherzo ,τό 1961.
Η 2η Σονάτα αποτελεί ,ίσως ένα από τά πιό ´μελαγχολικά´έργα πού έχουν γραφτεί στήν Μουσική Ιστορία...
Γεμάτη ένταση καί πάθος,μιά πένθιμη ακολουθία τού Ορφέα πού χάνει τήν Ευρυδίκη του και πού περιπλανάται στά Ηλύσια Πεδία πρίν τό οριστικό του τέλος...
Τό 3ο μέρος της είναι τό περίφημο Πένθιμο Εμβατήριο,πού περιγράφει τίς συναισθηματικές διακυμάνσεις τού συνθέτη καί τό καταληκτικό Finale (Presto)θυμίζει τίς ριπές τού ανέμου πού ´τραντάζουν´τίς θύρες τού Μοναστηριού τής Μαγιόρκα,όπου είχε αποσυρθεί γιά λίγο ο Chopin,καί ήταν ο λόγος πού τό υγρό κλίμα επιδείνωσε τήν ήδη επιβαρυμένη υγεία του...
Τέτοιο φινάλε δέν έχει ξαναγραφεί στήν πιανιστική Τέχνη...
Στήν 3η Σονάτα κυριαρχεί τό 3ο μέρος ,ένα μαγευτικό-λυρικό Largo,πού θυμίζει Νυκτερινό,ακολουθούμενο από ένα θριαμβικό φινάλε...
Η Argerich επιδεικνύει όλη τήν γκάμα τής συναρπαστικής τεχνικής της,αλλά πουθενά δέν ´δραματοποιεί ´τήν Μουσική..Σέ κάθε μουσική της φράση εκπλήσσει.Γεμάτη ένταση,σφρίγος και μέτρο παρουσιάζει Σοπέν λυρικό χωρίς όμως υπερβολές..
Τό Πένθιμο Εμβατήριο δέν έχει ξαναακουστεί τόσο λιτά-μεγαλειωδώς, πένθιμο...
Σάν νά πενθεί γιά ένα ολόκληρο Εθνος(το Πολωνικό)καί όχι γιά κάποιον οικείο...
Οσο γιά το Φινάλε τής 2ης νοιώθεις τόν στροβιλισμό τού ανέμου καί τίς ριπές πού χτυπάν τά κλειστά παράθυρα μέ τέτοιο τρόπο πού λές ότι βρίσκεσαι εκεί.
Γιά την Argerich o Chopin είναι ο πιό ´ισορροπημένος´από τούς Ρομαντικούς..
Τόν απογυμνώνει από τά ´μελοδραματικά´στολίδια πού τόν έχουν φορτώσει καί μάς τόν παραδίδει ´Κεκαθαρμένο´.
Δίσκος αναφοράς,πού μόνον ή ´ιδιορρυθμία ´τού Cortot μπορεί νά τόν συναγωνιστεί...