Α German Requiem:Παρηγορία στήν Απώλεια

  • Αγαπητοί φίλοι και φίλες.

    Με ιδιαίτερη χαρά σας προσκαλούμε στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του AVClub στη Θεσσαλονίκη για το 2024 την Κυριακή 07 Απριλίου και ώρα 14.00

    Δηλώστε τη συμμετοχή σας εδώ, θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίσουμε από κοντά.

17 June 2006
62,722
Χολαργός
Τό 1865 ο Johannes Brahms ήταν 32 ετών.Τον Φεβρουάριο τού ιδίου έτους έχασε τήν μητέρα του,γεγονός πού τού προκάλεσε μεγάλο πόνο.
Αυτή τήν περίοδο άρχισε να συνθέτει το ´Γερμανικό Ρέκβιεμ´.Αφορμές γιά τήν σύνθεση θεωρούνται τόσον η απώλεια τής μητέρας του όσον και το γεγονός τού θανάτου τού Schumann 9 έτη ενωρίτερα,πού όμως πάντα αποτελούσε ένα βαρύτατο γεγονός γι´αυτόν δεδομένων καί τών συναισθημάτων πού έτρεφε γιά τήν Clara Schumann.
Tό έργο παρουσιάστηκε σέ διάφορες ημιτελείς μορφές του,αλλά η πρώτη πλήρης παρουσίαση και τών 7 μερών του ,έγινε τόν Φεβρουάριο τού 1869.
Ο Brahms δέν ακολουθεί την Καθολική νεκρώσιμη ακολουθία,αλλά επιλέγει αποσπάσματα από την Λουθηριανή Βίβλο.
Σάν δομή θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα έργο Μετά τον Bach.
Οι καθολικές αντιλήψεις περί δευτέρας παρουσίας,καθαρτηρίου κ.λ.π.φαίνονταν ιδιαίτερα εξωπραγματικές γιά τίς σχεδόν αγνωστικιστικές αναζητήσεις τού Brahms.
Mέγας πολέμιος τού έργου ήταν ο Wagner,πού γενικότερα θεωρούσε τον Brahms συντηρητικό.
Ουσιαστική και πλήρη αποκατάσταση στήν σύνθεση αυτή τού Brahms δόθηκε τό 1950 όταν ο Schoenberg εξέδοσε ένα δοκίμιο με τίτλο :'Βrahms the Progressive'.
Aυτό πού κατόρθωσε ο συνθέτης ήταν να προσδώσει σέ ένα ´θρησκευτικό έργο´μιά πιό σύγχρονη προοπτική.Βασισμένος κυρίως στην παράδοση τού Bach ,αλλά δευτερευόντως και τού Mozart,προσέθεσε τήν δική του πιό σύγχρονη αντίληψη,μουσικά αλλά και θρησκευτικά.
Το αποκαλούμενο requiem αποτελείται απο 7 μέρη.Χαρακτηρίζεται από τήν στέρεα μουσική του δομή και τήν συγκεκαλυμένη γλυκυτητα και άισθηση γαλήνης πού παρέχει στόν ακροατή.
Το πρώτο μέρος είναι μιά παρηγορία στούς πενθούντες,όπου τα βιολιά δέν συμμετέχουν κάν και Ορχήστρα και Χορωδία κινούνται σέ πολύ χαμηλές κλίμακες.
Το δεύτερο συγκλονιστικό μέρος αναπτύσσεται σάν μιά sarabande,όπου η υπόκωφη μουσική ένταση ξεσπά σέ ένα ύμνο γιά τό πεπερασμένο τής Ζωής και τήν εκφραζόμενη ελπίδα τής συνέχισής της μετά....
Είναι ένα μέρος μεγάλης μουσικής για χάλκινα,τύμπανα και χορωδία.
Το τρίτο μέρος ,γιά Βαρύτονο,είναι μιά προσευχή για σοφία και κατανόηση.
Το κεντρικό τέταρτο μέρος είναι μικρής διάρκειας και μοιάζει με τραγούδι αφιερωμένο στήν Πνευματικότητα τού Ουρανού.
Το πέμπτο μέρος γιά Soprano είναι ύμνος παρηγορίας και ελπίδας στούς πενθούντες.
Το εκτο μέρος είναι ένας ´παθιασμένος διάλογος´ανάμεσα στην Χορωδία και στόν Βαρύτονο σχετικά με τον Μυστήριο τής ζωής,που καταλήγει σε ένα δοξαστικό ύμνο πρός τον Θεό..
Το φινάλε επιστρέφει στό πρώτο μέρος μέ ακόμα πιό χαμηλές κλίμακες και το έργο κλείνει μέ ήχους ελπίδας και άφατης γαλήνης.
Συνολικά πρόκειται για έργο πού αναφέρεται μουσικά και βάσει τών επιλεγέντων κειμένων,στήν ευθραυστότητα τού βίου,στό ´μυστήριο´τής ζωής,στό αναπόφευκτο τού θανάτου αλλά και στήν αξία τής υπομονής και τής κατανόησης.
Ο Brahms είδε το έργο του περισσότερο σάν ´ανθρώπινο´παρά σάν ´Θείο´.
Σύμφωνα με νεότερες κριτικές το Ρέκβιεμ ´είναι έργο γιά τήν ανθρώπινη αγάπη σάν ισοδύναμη τής αγάπης τού ´Θεού´γιά τον κόσμο´.
Είναι έργο αφιερωμένο στήν αγάπη και στον πόνο τού ανθρώπου,που χάνει έναν αγαπημένο άλλο.
Το έργο δέν είναι μιά Ακολουθία γιά τους νεκρούς,αλλά πολύ περισσότερο μιά τεράστια προσφορά γαλήνης και παρηγοριάς γιά αυτούς πού ´μένουν πίσω´μετά τήν απώλεια...
Ο Brahms εκπληρώνει τήν προφητεία τού Schumann,ότι ´θά ανοίξει καινούριους δρόμους στην Μουσική ´με αυτό του το δημιούργημα και μάλιστα σε αρκετά νεαρή ηλικία.
Το ρέκβιεμ αποτελεί ένα μεγαλειώδες πένθιμο Ασμα τών σύγχρονων καιρών.
Εργο ιδιαίτερα δομημένο και μνημειακό αποκαλύπτει τα συνήθως κεκρυμένα συναισθήματα τού Συνθέτη του για τον Ανθρωπο...
Εργο που κατατάσσεται στό Πάνθεον τής Δυτικής Μουσικής.

Μέ το Ρέκβιεμ τού Brahms ασχολήθηκα σοβαρά μετά τά 40 μου.Εως τότε μετά από επιπόλαιες ακροάσεις,μού φαινόταν βαρύ καί σχεδόν ακατανόητο.
Πλέον ανήκει σε μιά από τίς πρώτες μουσικές μου επιλογές στήν Θρησκευτική Μουσική και όχι μόνον.
Προτεινόμενες εκτελέσεις.
1)Οtto Klemperer,Philarmonia Orchestra and Chorus,Fischer-Dieskau,Schwarzkopf,E.M.I.
Ξεκάθαρα αποτελεί τήν πρώτη επιλογή μου.Πρόκειται γιά μνημειώδες κατόρθωμα τού Klemperer.
O Κlemperer τό ´διαβάζει´μάλλον σε αργά tempi,κατορθώνει όμως να αναδείξει
αριστουργηματικά τίς δυναμικές αντιθέσεις τού έργου.
Ο ακροατής προσλαμβάνει πλήρως όλη την υπόγεια δύναμη τού έργου.Αρκεί η ακρόαση τού δεύτερου μέρους και ο τρόπος πού ο Klemperer εμφανίζει στο προσκήνιο τήν μελωδία πού προκύπτει από τήν Χορωδία,ενώ προηγείται μιά συγκλονιστική υπόκωφη δύναμη τής Ορχήστρας ,πού κυριολεκτικά καθηλώνει.
Ορχήστρα και Χορωδία σέ δυσθεόρατα ύψη,ενώ οι Dieskau και Schwarzkopf προσφέρουν τήν απαιτούμενη ´ανθρώπινη διάσταση´τής θρησκευτικότητας με το τραγούδι τους.
2)Gardiner,O.R.R.,Monteverdi Choir,Margiono,Gilfry,Philips.
Μιά πολύ ενδιαφέρουσα ερμηνεία(αναμενόμενη,μάλλον,από αυτό τον σπουδαίο μαέστρο)μέ πολύ γρήγορα Tempi καί εκπληκτική Χορωδία.
Η πρώτη εναλλακτική πρόταση γιά τον Klemperer,ιδιώς μάλιστα όταν αποτελεί μιά διαφορετική ανάγνωση τού έργου...
Συχνά ο Gardiner έχει κατηγορηθεί,πώς μέ τίς ερμηνείες του ´υποβιβάζει´τήν πνευματικότητα τέτοιων έργων.
Πέραν τού ότι γενικότερα τήν θεωρώ μιά άδικη κατηγορία,στήν παρούσα εκτέλεση ουδόλως ισχύει.
3)Abbado,Berliner,Bonney,Terfel.Σύγχρονη εκτέλεση βαθειά συγκινητική,που κυκλοφορεί και σέ DVD,πού αξίζει...
4)Sinopoli,Chech P.O.,Prague Philarmonic Chorus,Popp,Brendel.D.G.
Πολύ καλή ηχογράφηση.Εκτέλεση ιδιαίτερα επιτυχημένη κυρίως στήν ανάδειξη τών δυναμικών αντιθέσεων.Σπουδαία Ορχήστρα αλλά και ερμηνευτές..
5)Previn,Royal Philarmonic Orchestra,,Ambrosian Singers,Price,Ramey.Warner.
Σπουδαίοι σολίστ και μιά ανάγνωη απο τον Previn γεμάτη αθωότητα καί απλότητα.
Οποιος ενδιαφερθεί και εντρυφήσει στό συγκεκριμένο εργο αξίζει να επεκταθεί σε περισσότερες της μιάς ερμηνείες.Θα ανακαλύπτει όλο και περισότερα ..
Βεβαια ο Her Otto παραμένει στην κορυφή μέχρι και σήμερα.
Προσδοκώ και τήν πρόσφατη ερμηνεία τού Rattle,αλλά δέν νομίζω ότι θά ξεπερνάει τίς προαναφερθείσες...
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
brahmsreqklem.jpg
 
Μέ το Ρέκβιεμ τού Brahms ασχολήθηκα σοβαρά μετά τά 40 μου.Εως τότε μετά από επιπόλαιες ακροάσεις,μού φαινόταν βαρύ καί σχεδόν ακατανόητο.

Το αυτό... Θυμάμαι ως φοιτητής δεν μπορούσα ν' ακούσω ούτε πέντε λεπτά και με έπιαναν χασμουρητά. Τολμώ να πω πως η ακρόαση του προϋποθέτει μια κρίσιμη 'συσσώρευση' βιωμάτων πάσης φύσεως απώλειας. Μεγάλη μου αδυναμία το τρίτο μέρος. Έχω τόσο δεθεί με την εκτέλεση του Κλέμπερερ που την έχω πάρει δύο φορές σε βινύλιο, σε αγγλική και αμερικάνικη εκτύπωση (η πρώτη υπερέχει).

Το δεύτερο μέρος είναι συγκλονιστικά δραματικό και το έχουν πολύ έξυπνα αξιοποιήσει ως μουσική των τίτλων για την εξαίρετη σειρά ντοκιμαντέρ που διανέμει σε DVD κάθε Κυριακή η 'Καθημερινή' (Ναζί: Η Ιστορία Προειδοποιεί).

Το Γερμανικό Ρέκβιεμ παρουσιάζει ορισμένες υφολογικές συγγένειες με το Ρέκβιεμ του Γκαμπριέλ Φωρέ, όπου και αυτό κρατιέται μακριά από το κλίμα της Κρίσης των Ψυχών.
 
17 June 2006
14,350
Θεωρώ εκπληκτική την εκτέλεση του Giulini στη D.G. με τη Φιλαρμονική της Βιέννης και τους Bonney, Schmidt (1987). Είναι μακράν η καλύτερη από αυτές που έχω ακούσει. Με μαγεύει το γεγονός ότι ο Ιταλός επιτυγχάνει αυτό τον θρίαμβο όντας, θεωρητικά, έξω απο τα νερά του -το έργο μοιάζει γραμμένο αποκλειστικά για τεύτονες μαέστρους- και δεν είναι η πρώτη φορά: το έχει κάνει και με τον Μπετόβεν επανειλημένα καθώς και με πολλούς άλλους.
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Παράλειψίς μου πού δέν τήν ανέφερα.
Οντως η εκτέλεση τού Giulini είναι πολύ καλή.Καί είναι ανάμεσα σέ αυτές πού υπάρχουν καί στην δισκοθήκη μου.
Και έχει δίκιο ο Κώστας που σχολιάζει τίς ικανότητες τού Giulini στόν Beethoven.
Βέβαια το ίδιο επιτυγχάνει πολύ συχνά και ο 'αδικημένος´Sinopoli.
Σπουδαίο ρέκβιεμ καθώς επίσης και θαυμάσια 9η.
Ο Giulini στόν Brahms δίνει κάτι από τον ιταλικό λυρισμό,πού σέ δεύτερη σκέψη αποκαλύπτει τον συναισθηματισμό τού συνθέτη.
Ομως ο Klemperer ,με αυτή τήν υπόγεια εκπληκτική δύναμη και δομή ,κατά τήν γνώμη μου υπερέχει..
Σαφώς όμως ο Giulini συμπεριλαμβάνεται στίς εκτελέσεις,που πρέπει να εντρυφήσει όποιος ενδιαφέρεται.
 
17 June 2006
14,350
Η εκτέλεση του Klemperer είναι αυταρχική και η απόλυτη αναφορά με την έννοια ότι βλέπει στο έργο ένα μνημείο εκτός χρόνου, ένα Τοτέμ της μουσικής, όπου δεν σηκώνει και πολλά παιχνίδια (βλέπε: αυθαιρεσίες) πάνω στην εκφορά των φράσεων ή στα tempi. Η δύναμη που αποπνέει είναι κυριολεκτικά τρομαχτική: σε συντρίβει με τη σοβαρότητα και την εμβρίθειά του. Η έμφαση στις μικρές οργανικές λεπτομέρειες περνάει σε δεύτερο πλάνο, καθώς ο Klemperer ρίχνει όλο το βάρος του κύρια στην αρχιτεκτονική του έργου, την σχολαστική ακρίβεια στη σχοινοτενή ανάπτυξη των μελωδικών γραμμών με αντίτιμο, συχνά, τον παλμό του. Η πλούσια αντιστικτική πλοκή του, η γραμμικότητα της πολυφωνίας του, τα κομψεπίκομψα επιμέρους σχέδια κάθε ενός από τα θεματικά μοτίβα που ο Brahms έχει σμιλεύσει μοναδικά, η πλαστικότητα και η ποίηση της παρτιτούρας, δίνουν εδώ τη θέση τους σ έναν άνευ προηγουμένου δυναμισμό που σε αποσβολώνει.
Ο Ιταλός δεν αφήνει τίποτα σε δεύτερο πλάνο. Η εκτέλεσή του διαθέτει μιά αίσθηση ισορροπίας και μουσικότητας, απίστευτη για ένα τόσο αυστηρό και βαρύ έργο. Νιώθεις περίπου να το ανακαλύπτεις από την αρχή. Πιστεύω πως ο Ιταλός είχε για Ευαγγέλιο τη φοβερή μονοφωνική εκτέλεση του Karajan από το 1947, με τους Βιεννέζους και τους Hans Hotter και Schwarzkopf στο απόγειό τους (ΕΜΙ). O Karajan ξαναηχογράφησε το έργο το 1976, πάλι για την ΕΜΙ, με τους Βερολινέζους του, τη χορωδία της Βιέννης και τους Tomova-Sintow και Jose van Dam. Aυτή η εκτέλεση θεωρήθηκε ακόμα πιο "αποστασιοποιημένη" από την στατική, του Klemperer και η τεχνική της αρτιότητα σου κόβει την ανάσα. Αλλά, σε σύγκριση με την παληά, του 1947, κάτι λείπει και η απουσία του φτωχαίνει, σε μεγάλο βαθμό, το τελικό αποτέλεσμα.
Μετά, ήρθε ο Giulini.
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Καί όμως ο Klemperer επιλέγοντας αυτόν το δρόμο σού υποβάλλει όλο τόν πόνο πού νοιώθει κανείς σε μιά απώλεια.
Και θάλεγα ότι και οι δύο τραγουδιστές έχουν καθοδηγηθεί έτσι ώστε να επιτρέπουν αυτός ο εκπεφρασμένος πόνος να μετατρέπεται σέ παρηγοριά.
Δεν μού φαίνεται καθόλου αυταρχικός ο Otto.
Θά επανέλθω ακούγοντας πάλι τον Giulini,άν και η πρό διμήνου τελευταία ακρόασή του ,παρότι μού επιβεβαίωσε τήν σημαντικότητά της,δέν μού προκάλεσε τα ίδια συναισθήματα.
Ο ιταλικός τρόπος αντιμετωπίζει διαφορετικά τόν πόνο απ´ότι ο δωρικός τρόπος τού Klemperer.
 
17 June 2006
14,350
Re: Απάντηση: Α German Requiem:Παρηγορία στήν Απώλεια

Καί όμως ο Klemperer επιλέγοντας αυτόν το δρόμο σού υποβάλλει όλο τόν πόνο πού νοιώθει κανείς σε μιά απώλεια.
.

Δεν διαφωνώ. Θεωρώ όμως πολύ σημαντικό ότι οι άλλοι δύο έβγαλαν στην επιφάνεια και μία άλλη, εξίσου συγκλονιστική διάσταση του έργου.
Είναι πάρα πολύ δύσκολος ερμηνευτικά ο Brahms. Και καθόλου μονοδιάστατος, σε αντίθεση με ότι πιστεύεται γενικώς.
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Θά ταξαναπούμε Κώστα μου.Θα ακούσω Giulini.Εχω πρόσφατους Klemperer και Gardiner.
Δεν θά με χαλάσει άλλη μιά ακρόαση.Αυτή τήν φορά με ακουστικά γιατί θά μέ ...καθαρίσουν στό σπίτι και βλέπω να μού βάζουν οι κολλητοί το requiem.:flipout::flipout:
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Λοιπόν περί Giulini ο λόγος.
Πρόκειται περί μιάς μεγαλοπρεπούς εκτελέσεως τού Ρέκβιεμ..
Τα κρεσέντο τού έργου είναι ´ανατριχιαστικά´.
Ο Giulini διατηρεί μιά ´θεατρικότητα´πού προσδίδει στήν ανάγνωσή του μιά πιό ξεκάθαρη ερμηνεία τού έργου..Σάν να τα δίνει ´όλα στό πιάτο ´στόν ακροατή...
Οι φωνές σπουδαίες και ειδικά ο Andreas Schmidt εκπληκτικός.
Σαφέστατα το όλον τής εκτελέσεως ,τήν κατατάσσει στίς εξαιρετικές..
Προσωπικά εξακολουθώ να προτιμώ τήν ερμηνεία τού Klemperer γιατί ο Γερμανός ´υπονοεί´όσα ο Giulini ´εκθέτει´.H ένταση βρίσκει πιό εύκολα διέξοδο στον Giulini,φυσικά και λόγω ταμπεραμέντου.O Klemperer εμφανίζει εναν πιό ´βουβό πόνο´αλλά και μιά πιό ´ήσυχη και γαλήνια ´ελπίδα...
Υ.Γ
Λές ρέ να κόλλησα Γερμανίτιδα από τόν Ντέμιαν??:flipout::flipout:
 
Λές ρέ να κόλλησα Γερμανίτιδα από τόν Ντέμιαν??:flipout::flipout:

Χε, χε... welcome to the club! ;)

Την ερμηνεία του Τζιουλίνι δεν την έχω ακούσει, αλλά δε δυσκολεύομαι να πιστέψω καθόλου αυτά που έγραψε ο Κώστας και διαπίστωσες εσύ Σπύρο. Του πήγαιναν πολύ τα έργα του γερμανικού ρομαντικού ρεπερτορίου αυτού του αινιγματικού Ιταλού, που απετέλεσε έναν 'φιλόσοφο' του πόντιουμ και μολονότι ήταν ως άνθρωπος η επιτομή της κομψότητας και του απαράμιλλου ιταλικού ύφους, εν τούτοις απεχθανόταν το life style και το marketing της εικόνας.
giulini.jpeg

Κυκλοφορεί μάλιστα η ιστορία, πως δύο εβδομάδες πριν την έναρξη των δοκιμών για το Γερμανικό Ρέκβιεμ με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Λος Άντζελες, είχε τοποθετήσει στο αναλόγιο κάθε μουσικού το κείμενο στα αγγλικά για να το διαβάσουν και να μπουν στο πνεύμα του έργου.

Τον χάσαμε πρόσφατα, πλήρη ημερών. Παλαιότερα είχα διαβάσει πως του άρεσε να περνά τα καλοκαίρια του, άγνωστος μεταξύ αγνώστων με την οικογένεια του στη Λήμνο.

Από την άλλη μεριά, ο Herrn Otto σε αυτό το έργο είναι απλά στο στοιχείο του.
otto-klemperer.jpg

Μοναδικός στο σχηματισμό των μουσικών φράσεων, προσεγγίζει το έργο με τη σοβαρότητα, προσοχή και σεμνότητα ανθρώπου που έχει πονέσει πολύ, βρήκε παρηγοριά στο έργο και αντιλαμβάνεται την ερμηνεία του ως αποστολή.
 
17 June 2006
14,350
Δηλαδή με Otto και Giulini "καθαρίζω" ?

Εν πολλοίς Ναί.
Ο χερ Οτο είναι το μέτρο που ζυγίζουμε όλους τους υπόλοιπους.
Στη Γαλλική εθνοσυνέλευση θα τον τοποθετούσα στα έδρανα της Δεξιάς.
Τον Giulini, θα τον έβαζα με τους Γιρονδίνους :worshippy:
 
Στη Γαλλική εθνοσυνέλευση θα τον τοποθετούσα στα έδρανα της Δεξιάς.

Ωχ, θα τρίζουν τα κόκκαλα του! :eek: Αυτός ήταν αντικονφορμιστής και κατά περίεργο τρόπο, ριζοσπάστης. Η σοβαρότητα και στιβαρότητα των ερμηνειών του ήταν περισσότερο το αποτέλεσμα μιας κριτικής προσέγγισης, μακρυά από κάθε μορφής hype. :lehrer:

Μάλλον προς πατριωτική αριστερά μου φέρνει...:p
 
17 June 2006
14,350
Αυτός ήταν αντικονφορμιστής και κατά περίεργο τρόπο, ριζοσπάστης. Η σοβαρότητα και στιβαρότητα των ερμηνειών του ήταν περισσότερο το αποτέλεσμα μιας κριτικής προσέγγισης, μακρυά από κάθε μορφής hype.

Το ίδιο πράγμα λέμε: πεφωτισμένη μεν, συντήρηση δε :rolleyes:
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Ωχ, θα τρίζουν τα κόκκαλα του! :eek: Αυτός ήταν αντικονφορμιστής και κατά περίεργο τρόπο, ριζοσπάστης. Η σοβαρότητα και στιβαρότητα των ερμηνειών του ήταν περισσότερο το αποτέλεσμα μιας κριτικής προσέγγισης, μακρυά από κάθε μορφής hype. :lehrer:

Μάλλον προς πατριωτική αριστερά μου φέρνει...:p

Πές τού κολλητού τού Λύμπε ότι είδαμε και τούς πεφωτισμένους τού γιρονδίνους...:Banane0::Banane0:
Βλέπω ότι σιγά-σιγά έστω και εμμέσως έρχεσαι πρός ´τήν σωστή κατεύθυνση´,που θάλεγε και μιά ...ψυχή από τό παρελθόν...
 
17 June 2006
14,350
Re: Απάντηση: Α German Requiem:Παρηγορία στήν Απώλεια

είδαμε και τούς πεφωτισμένους τού γιρονδίνους...

Εντάξει, ήταν άνθρωποι κι αυτοί.
Αλλά εγώ ξέρω πως είχαν τις καλύτερες των προθέσεων και επηρέασαν το κοινωνικό γίγνεσθαι για πολλά χρόνια και δυσανάλογα με το μέγεθός τους.

Βέβαια οι ...πραγματιστές, κρίνουν τα πάντα εκ του αποτελέσματος.
Ο Brahms όμως, δεν ήταν πραγματιστής. ;)
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Γιά μένα είναι σαφές.
Εάν ήταν να επιλέξω ένα και μόνο Requiem θα ´κράταγα´αυτό τού Brahms.
Το θεωρώ ώς το βαθύτερα ανθρώπινο και ´Παρηγορητικό´.
Πρίν απο λίγο καιρό απέκτησα την Ζωντανή Ηχογράφηση τού Furtwangler μέ την Συμφωνική τής Στοκχόλμης στίς 19 Νοεμβρίου 1948.
Η music&arts τήν επανεξέδοσε προσπαθώντας να τής προσδώσει έναν πιό καθαρό ήχο(2008)
Γιά τους φίλους τού έργου συστήνεται ανεπιφύλακτα.
Πρόκειται γιά μιά διαφορετική εκδοχή τού Requiem πού προτείνεται απο έναν μεγάλο Μαέστρο.
Η διάρκεια τής συγκεκριμένης ερμηνείας αγγίζει τά 80 λεπτά (συνηθης διάρκεια 70min).
Ομως ο Furtwangler κατορθώνει να διαβάσει το έργο σάν ´σύνολο´και να τό διευθύνει σέ μιά διαρκώς ρέουσα εκδοχή.
Η ένταση σε ορισμένα μέρη του είναι συγκλονιστική(π.χ.2..Den alles Fleisch ist wie grass και 6:Denn wier haben hie keine bleibende statt)..
Παρότι υστερεί σε σχέση μέ την μνημειώδη δομή τού Klemperer η ερμηνεία του μοιάζει πολύ πιό ανθρώπινη χωρίς νά καταφεύγει όμως σέ βαθύ λυρισμό.
Η Χορωδία είναι σέ εξαιρετική φόρμα ενώ οι δύο σολίστ ,χωρίς νάναι τά μεγάλα ονόματα τής εποχής στέκονται ικανοποιητικά.
Επίσης ο Μαέστρος κατορθώνει να εμπνεύσει την Συμφωνική τής Στοκχόλμης πού δίνει τον καλύτερό της εαυτό.
Το συγκεκριμένο ρέκβιεμ δεν προτείνεται ως η βασική ακρόαση τού έργου(χρειάζονται μάλιστα ειδικές συναισθηματικές συνθήκες γιά να αντέξει κανείς αυτό πού παράγει ο Furtwangler)αλλά ως απαραίτητη προσθήκη γιά τούς φίλους πού το θεωρούν ένα απο τά σημαντικότερα έργα τής Μουσικής Ιστορίας.

m&a01085.jpg


Το εξώφυλλο τού δίσκου δεν είναι τής τωρινής εκδόσεως τής Music and Arts,αλλά μέ μιά πρώτη ματιά στο διαδίκτυο δέν κατόρθωσα να το εντοπίσω...
 
Re: Απάντηση: Α German Requiem:Παρηγορία στήν Απώλεια

Γιά μένα είναι σαφές.
Εάν ήταν να επιλέξω ένα και μόνο Requiem θα ´κράταγα´αυτό τού Brahms.

Μια και το άκουγα σήμερα το πρωί, επαναφέρω το θέμα συμφωνόντας με αυτό που λέει ο Σπύρος. Μπορεί το requiem του Μοzart να θεωρείται (δικαίως) αξεπέραστο μουσικολογικά, ωστόσο κανένα requiem δεν κατάφερε να με συγκλονίσει σε επίπεδο ψυχής όσο αυτό τoυ Brahms.

Σας συστήνω ανεπιφύλακτα να παρακολουθήσετε τη Μεγάλη Δευτέρα στο Μέγαρο Μουσικής συναυλία με το έργο αυτό, ερμηνευμένο από την πιο παρεξηγημένη από τις ελληνικές ορχήστρες, (και τη μόνη που έχει καταφέρει να έχει αναγνωρίσιμο προσωπικό ήχο και σταθερά εμφανίσεις πολύ άνω του αξιοπρεπούς), την Ορχήστρα των Χρωμάτων, και υπό τη διεύθυνση ενός από τους πλέον ταλαντούχους Έλληνες αρχιμουσικούς, του Μίλτου Λογιάδη.

Μπορούμε εξάλλου να κανονίσουμε και να πάμε μαζί να γνωριστούμε επιτέλους :a0210:
 
17 June 2006
62,722
Χολαργός
Τελειώνω Ιατρείο στίς 8.45 την Δευτέρα γεγονός μάλλον απαγορευτικό.
Αν αρχίζει 9 πάντως ειμαι μεσα.

Υ.Γ.
Ευχαριστώ πού επανέφερες το θέμα.