Βλάσφημος

Chick Corea and Origin: Live At The Blue Note (Stretch CD - 1998)

Aυτό έρχεται από το 1998. Το γκρούπ είναι Γαλαξίας: αστέρια από την αφρόκρεμα της Νεοϋορκέζικης τζάζ. Αdam Cruz (ντράμς), Avishai Cohen (ακουστικό μπάσσο), Steve Davis (τρομπόνι), Bob Sheppard (σοπράνο & τενόρο σαξόφωνο, φλάουτο, μπάσσο κλαρινέτο) και Steve Wilson (φλάουτο, σοπράνο & άλτο σαξόφωνο, κλαρινέτο).
Ο δίσκος είναι 5 αστέρων. Είναι επιλογή από συναυλίες που έδοσαν οι Origin και βρίσκονται συγκεντρωμένες στο box-set Α Week At The Blue Note. Tο κουτί περιέχει 6 CDs και πλατυάζει αγρίως αλλά ο μονός δίσκος είναι άλλο καπέλο: δεν πετάς τίποτα - τον ακούω εδώ και 3 χρόνια και κάθε φορά ανακαλύπτω καινούργιες λεπτομέρειες. Το γκρούπ είναι συγκλονιστικό και αφηνιασμένο: δεν ξέρω πόσο καιρό έπαιζαν μαζί αλλά φαίνονται να διαθέτουν μιά σπάνια, σχεδόν διαισθητική κατανόηση και βρίσκουν ο ένας τον άλλο με κλειστά μάτια.
Ο Corea είναι απλά καταπληκτικός. Μπαίνει στα κομμάτια που οι άλλοι έχουν φέρει σε κατάσταση βρασμού, σαν ταύρος σε υαλοπωλείο αλλά με τέτοια φινέτσα που θυμίζει χορευτή μπαλέτου. Παίζει γύρω από την τονικότητα και παράλληλα με αυτήν με μιά ρευστότητα που μοιάζει να μην έχει ταίρι. Οι παραλλαγές του μπορεί να είναι θυελλώδη μικρά επισόδια κι άλλες φορές του αρκούν δύο συγχορδίες ή λίγες γραμμικές νότες για να εξαντλήσει το θέμα ή να το βαρεθεί και ν αρχίσει να το παίζει ανάποδα, να το πλαγιοκοπεί και να του βγάζει τα μέσα-έξω. Διανθίζει με μοτίβα ή δευτερεύοντα θέματα που ασκούν πάνω σου ένα υποσυνείδητο εφέ σαν αυτό της ομοιοκαταληξίας. Αλλοτε είναι ονειροπόλος κι άλλοτε αντιρρησίας και παπατρέχας, άλλοτε χαρούμενος και θεατρικός κι άλλες πάλι φορές στριμάρι με περίπλοκες πολυφωνίες, δυναμικά κοντράστ και ρυθμικές μετατοπίσεις. Αλλά πάντα το παίξιμό του ακτινοβολεί τέτοιο μεταδοτικό κέφι, τέτοιο σφρίγος και ενέργεια και ζωντάνια που μοιάζει σκέτη βλαστήμια. Πέρα απ αυτό, αναγνωρίζει κανείς πολλαπλά καρυκεύματα που δειγματίζουν ολόκληρο το φάσμα της φιλολογίας του πιάνου από το ραψωδικό στοιχείο του Liszt μέχρι τις ανορθόδοξες αρμονίες του Debussy ή το ενδημικό boogie woogie του Fats Waller.
Με μιά λέξη: Εκπληκτικός.