Neil Young - Dead Man (σάουντρακ) (1996, Vapor Records)
Κομμάτια: 1.(A) ηλεκτρική κιθάρα - 5:17, 2.(A) διάλογος - 3:32, 3.(A) ηλεκτρική κιθάρα - 2:03, 4.(A) ποίηση, διάλογος - 2:25, 5.(A) αρμόνιο - 1:33, 6.(B) διάλογος, ποίηση, ηλεκτρική κιθάρα - 4:25, 7.(B) ηλεκτρική κιθάρα - 4:31, 8.(B) ποίηση, διάλογος, ηλεκτρική κιθάρα, ποίηση - 6:35, 9.(C) ηλεκτρική κιθάρα - 4:23, 10.(C) διάλογος - 8:45, 11.(D) ηλεκτρική κιθάρα - 14:41, 12.(D) διάλογος - 0:51, 13.(D) ηλεκτρική κιθάρα - 3:22
Μουσικοί, συντελεστές: Neil Young (σύνθεση, εκτέλεση), Johnny Depp (ανάγνωση ποίησης), Gary Farmer (Nobody) (διάλογοι)
Παραγωγή: John Hanlon, Neil Young
Το φιλμ Dead Man, του σκηνοθέτη Jim Jarmusch, με το σάουντρακ του Neil Young, θεωρείται από τον Greil Marcus στο Salon Magazine ότι είναι "η καλύτερη ταινία του τέλους του 20ου αιώνα". Μεταξύ των λόγων που ο Marcus αναφέρει, είναι: "Για μια ταινία που διαδραματίζεται περισσότερο από έναν αιώνα πριν, μια ηλεκτρική κιθάρα, παίζει μια μόνταλ μελωδία, που δεν την περιστοιχίζει τίποτα, ακούγεται παλιότερη από οτιδήποτε βλέπετε στην οθόνη".
Σε συνέντευξή του, ο Τζιμ Τζάρμους ανέφερε τις προσπάθειες του Neil: "Αυτό που έφερε στην ταινία, την ανυψώνει σ' άλλο επίπεδο, διαπλέκοντας την ψυχή της ιστορίας με την μουσική συναισθηματική αντίδραση του Neil σ' αυτή - ο τύπος έφθασε σε κάποιο βαθύ σημείο μέσα του για να δημιουργήσει τέτοια δυνατή μουσική για την ταινία μας".
Από μια συνέντευξη του Neil Young για το τηλεοπτικό πρόγραμμα Fresh Air (2004).
«Λοιπόν, η προσέγγιση που ακολούθησα για να κάνω το μουσικό θέμα στο "Dead Man" ήταν να πάω πίσω παλιά - η ιδέα ήταν βασικά μια βουβή ταινία και ξέρετε, τον παλιό καιρό, στη δεκαετία του '20, στα θέατρα, υπήρχε ένας οργανίστας ή ένα πιανίστας που έπαιζε μαζί με την ταινία.
Έτσι, είχα την ταινία να προβάλλεται σε οθόνες, περίπου είκοσι, μεγάλες, μικρές, μικροσκοπικές φορητές και πανοραμικές, κρεμασμένες από την οροφή σ' ένα μεγάλο ημικύκλιο γύρω μου, που υπήρχαν μέσα όλα τα όργανά μου. Ήταν όλα κοντά μου, για να πηγαίνω από το ένα στο άλλο, όλα ρυθμισμένα και οι εντάσεις, και τα πάντα ηχογραφούνταν. Έτσι, η ταινία ξεκίνησε και άρχισα να παίζω τα όργανα. Έβλεπα την ταινία να προχωρεί και έπαιζα σ' όλη τη διάρκεια ζωντανά.
Λοιπόν, χρησιμοποίησα τελικά δύο θέματα. Το ένα απ' αυτά είχε να κάνει με τη βία και κατά κάποιο τρόπο έχετε αυτήν την αίσθηση, όταν ακούτε, υπήρχε και ένα άλλο υπόθεμα που εξυπηρετούσε μερικά από τα άλλα συναισθήματα που δημιουργούνταν στο φιλμ. Αυτά ήταν όλα, όσα είχα. Το θέμα ήταν πολύ απλό. Είχε μόνο τρεις νότες, γι' αυτό ακριβώς, ξέρετε, το ξανάπαιζα, επαναλάμβανα με διάφορους τρόπους και το εξερευνούσα ζωντανά κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής της ταινίας».
Και κάτι από τα ποιήματα του Ουίλιαμ Μπλέικ που απαγγέλλονται στα ενδιάμεσα των κιθαριστικών μονολόγων...
Σημείωση: Η έκδοση του κύριου θέματος που χρησιμοποιείται στην αρχή και το τέλος με τους συντελεστές της ταινίας, δεν περιλαμβάνεται στο σάουντρακ, αλλά κυκλοφόρησε σαν προωθητικό σινγκλ. Το σάουντρακ, επίσης, διαφέρει από την ταινία, στο ότι χρησιμοποιεί θορύβους περιβάλλοντος ενός κινούμενου αυτοκινήτου, ενώ το σύνολο της πλοκής διαδραματίζεται στο 19ο αιώνα (πριν εφευρεθούν τα αυτοκίνητα).
Κομμάτια: 1.(A) ηλεκτρική κιθάρα - 5:17, 2.(A) διάλογος - 3:32, 3.(A) ηλεκτρική κιθάρα - 2:03, 4.(A) ποίηση, διάλογος - 2:25, 5.(A) αρμόνιο - 1:33, 6.(B) διάλογος, ποίηση, ηλεκτρική κιθάρα - 4:25, 7.(B) ηλεκτρική κιθάρα - 4:31, 8.(B) ποίηση, διάλογος, ηλεκτρική κιθάρα, ποίηση - 6:35, 9.(C) ηλεκτρική κιθάρα - 4:23, 10.(C) διάλογος - 8:45, 11.(D) ηλεκτρική κιθάρα - 14:41, 12.(D) διάλογος - 0:51, 13.(D) ηλεκτρική κιθάρα - 3:22
Μουσικοί, συντελεστές: Neil Young (σύνθεση, εκτέλεση), Johnny Depp (ανάγνωση ποίησης), Gary Farmer (Nobody) (διάλογοι)
Παραγωγή: John Hanlon, Neil Young
Το φιλμ Dead Man, του σκηνοθέτη Jim Jarmusch, με το σάουντρακ του Neil Young, θεωρείται από τον Greil Marcus στο Salon Magazine ότι είναι "η καλύτερη ταινία του τέλους του 20ου αιώνα". Μεταξύ των λόγων που ο Marcus αναφέρει, είναι: "Για μια ταινία που διαδραματίζεται περισσότερο από έναν αιώνα πριν, μια ηλεκτρική κιθάρα, παίζει μια μόνταλ μελωδία, που δεν την περιστοιχίζει τίποτα, ακούγεται παλιότερη από οτιδήποτε βλέπετε στην οθόνη".
Σε συνέντευξή του, ο Τζιμ Τζάρμους ανέφερε τις προσπάθειες του Neil: "Αυτό που έφερε στην ταινία, την ανυψώνει σ' άλλο επίπεδο, διαπλέκοντας την ψυχή της ιστορίας με την μουσική συναισθηματική αντίδραση του Neil σ' αυτή - ο τύπος έφθασε σε κάποιο βαθύ σημείο μέσα του για να δημιουργήσει τέτοια δυνατή μουσική για την ταινία μας".
Από μια συνέντευξη του Neil Young για το τηλεοπτικό πρόγραμμα Fresh Air (2004).
«Λοιπόν, η προσέγγιση που ακολούθησα για να κάνω το μουσικό θέμα στο "Dead Man" ήταν να πάω πίσω παλιά - η ιδέα ήταν βασικά μια βουβή ταινία και ξέρετε, τον παλιό καιρό, στη δεκαετία του '20, στα θέατρα, υπήρχε ένας οργανίστας ή ένα πιανίστας που έπαιζε μαζί με την ταινία.
Έτσι, είχα την ταινία να προβάλλεται σε οθόνες, περίπου είκοσι, μεγάλες, μικρές, μικροσκοπικές φορητές και πανοραμικές, κρεμασμένες από την οροφή σ' ένα μεγάλο ημικύκλιο γύρω μου, που υπήρχαν μέσα όλα τα όργανά μου. Ήταν όλα κοντά μου, για να πηγαίνω από το ένα στο άλλο, όλα ρυθμισμένα και οι εντάσεις, και τα πάντα ηχογραφούνταν. Έτσι, η ταινία ξεκίνησε και άρχισα να παίζω τα όργανα. Έβλεπα την ταινία να προχωρεί και έπαιζα σ' όλη τη διάρκεια ζωντανά.
Λοιπόν, χρησιμοποίησα τελικά δύο θέματα. Το ένα απ' αυτά είχε να κάνει με τη βία και κατά κάποιο τρόπο έχετε αυτήν την αίσθηση, όταν ακούτε, υπήρχε και ένα άλλο υπόθεμα που εξυπηρετούσε μερικά από τα άλλα συναισθήματα που δημιουργούνταν στο φιλμ. Αυτά ήταν όλα, όσα είχα. Το θέμα ήταν πολύ απλό. Είχε μόνο τρεις νότες, γι' αυτό ακριβώς, ξέρετε, το ξανάπαιζα, επαναλάμβανα με διάφορους τρόπους και το εξερευνούσα ζωντανά κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής της ταινίας».
Και κάτι από τα ποιήματα του Ουίλιαμ Μπλέικ που απαγγέλλονται στα ενδιάμεσα των κιθαριστικών μονολόγων...
| Στον Τόμας Μπατς | Ο κήπος της αγάπης (μτφρ. Κρυσταλλία Κατσαρού) |
|---|---|
| Ω! γιατί γεννήθηκα με ένα διαφορετικό πρόσωπο; Γιατί δεν γεννήθηκα όπως και το υπόλοιπο της φυλής μου; Όταν κοιτάζω, ο καθένας ξαφνιάζεται· όταν μιλάω, προσβάλλω Τότε είμαι σιωπηλός και παθητικός, και χάνω κάθε φίλο Στη συνέχεια τους στίχους μου ντροπιάζω, τις εικόνες μου περιφρονώ, Το πρόσωπό μου εξευτελίζω, και την ιδιοσυγκρασία μου τιμωρώ Και η πένα είναι ο τρόμος μου, το μολύβι η ντροπή μου Όλα τα ταλέντα μου τα θάβω, και η φήμη μου είναι νεκρή Είμαι είτε πολύ χαμηλά, είτε πολύ ιδιαίτερα τιμημένος Όταν εξαίρομαι φθονούμαι, όταν είμαι πράος περιφρονούμαι | Πήγα στον κήπο της αγάπης Κι ό,τι ποτέ δεν είχα δει τώρα το είδα Ένας ναός στεκότανε στη μέση Εκεί που κάποτε έπαιζα ανάμεσα στα φύλλα Μα οι πόρτες ήτανε κλειστές «Δεν θα περάσεις» έλεγαν πάνω Έτσι και στράφηκα στον κήπο της αγάπης Αιθέριων λουλουδιών γλυκό απάγκιο Μα καθώς μπήκα θάνατο είδα Και νεκρικά παρτέρια αντί για λουλουδιών Κι ανάμεσα μαυροντυμένους ιερείς Να τριγυρνούν, να στεφανώνουν με ρείκια Τους πόθους, της καρδιάς τα μύχια |
| Οιωνοί της Αθωότητας (μτφρ. monopoihmata.blogspot.gr) | H Λύπη του Άλλου (μτφρ. Γιώργος Μπλάνας) |
|---|---|
| Για να δεις τον κόσμο σε ένα κόκκο άμμου Και τον παράδεισο σε ένα αγριολούλουδο Κράτησε το άπειρο στην παλάμη του χεριού σου Και την αιωνιότητα σε μία ώρα... | Μπορώ να δω το διπλανό μου να κλαίει και να μη λυπηθώ; Μπορώ να δω άλλον θλιμμένο και να μη συμπαρασταθώ; Μπορώ να δω να τρέξει δάκρυ κι εγώ να μη το μοιραστώ; |
Σημείωση: Η έκδοση του κύριου θέματος που χρησιμοποιείται στην αρχή και το τέλος με τους συντελεστές της ταινίας, δεν περιλαμβάνεται στο σάουντρακ, αλλά κυκλοφόρησε σαν προωθητικό σινγκλ. Το σάουντρακ, επίσης, διαφέρει από την ταινία, στο ότι χρησιμοποιεί θορύβους περιβάλλοντος ενός κινούμενου αυτοκινήτου, ενώ το σύνολο της πλοκής διαδραματίζεται στο 19ο αιώνα (πριν εφευρεθούν τα αυτοκίνητα).
- Neil Young Scores DEAD MAN · An Excerpt -
