Canon 1D MKIII ... στα χέρια του Βλάση

Σήμερα το πρωί (και αφού είχαν προηγηθεί πολλές αναβολές) είχα την ευκαιρία να βάλω στο χέρι για 2 ώρες μια CANON 1D MKIII, το νέο όπλο των φωτορεπόρτερς ανά τον κόσμο. Μια μηχανή που αγοράστηκε καινούρια από την αντιπροσωπεία λίγο παρακάτω από 4.000 ευρώ, και σήμερα έχει σχεδόν 6500 λήψεις.

Σκοπός μου δεν είναι να κάνω ένα πραγματικό τεστ, άλλωστε για κάτι τέτοιο θα χρειαζόμουν πολλές μέρες και αρκετή σχολαστικότητα από την πλευρά μου, κάτι που δεν με χαρακτηρίζει. Γι αυτό απλώς θα γράψω τις εντυπώσεις μου από αυτά που είδα.

Πρώτη εντύπωση ότι η μηχανή είναι μεγάλη και βαριά. Και δεν είναι εντύπωση μόνο, καθώς έχει σχεδόν διπλάσιο όγκο από τις NIKON D200/CANON 30D. Επίσης ζυγίζει με μπαταρία, κάρτες, κλπ. σχεδόν 1,5 κιλό. Με φλας και ένα τυπικό φακό (EF 24-70 ή 70-200 2.8) φθάνει και ξεπερνά τα 3 κιλά. Άρα δεν μιλούμε εδώ για μηχανή για χομπίστα, αλλά για ένα εργαλείο, που απαιτεί από το χρήστη και όχι ο χρήστης από τη μηχανή. Άλλωστε αν κρατάς χαλαρά για 2 ώρες τη μηχανή, σίγουρα οι άμαθοι καρποί των χεριών θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα το βράδυ.

Δεύτερη εντύπωση το διαφορετικό interface της μηχανής σε σχέση με τις μικρότερες CANON. Δεν μιλώ για τα μενού, που είναι παρόμοια, αλλά για τις ασφάλειες που υπάρχουν σε κάθε σημείο, έτσι ώστε να μην υπάρχει πιθανότητα η μηχανή να αλλάξει μόνη της ρυθμίσεις. Αυτό είναι καλό για τους επαγγελματίες, αλλά για εμάς τους άλλους σπαζοκεφαλιά. Και φυσικά έχει περισσότερα κουμπάκια, και μενού με βάθος …. απέραντο. Στην περίπτωσή μου ήταν ακόμη χειρότερα τα πράγματα, καθώς φάνηκε ότι ξέχασα τον τρόπο που λειτουργούν οι CANON μόλις 17 μήνες από την αλλαγή του συστήματος και ένιωσα αρκετές φορές ηλίθιος.

Η μηχανή διακρίνεται πρώτα από όλα για την ταχύτητά της. Shutter lag ουσιαστικά δεν υφίσταται, ο καθρέπτης κατεβαίνει τόσο γρήγορα, που νομίζεις ότι δεν σηκώθηκε. Ο ήχος είναι αυτός ο σύντομος και ξερός που ακούτε στα ρεπορτάζ από τις συναντήσεις του πρωθυπουργού και των άλλων πολιτικών. Ναι, όλοι οι διαπιστευμένοι ρεπόρτερς στην Ελλάδα έχουν CANON 1D MKIII ή MKII (που έχει το ίδιο κλείστρο, καθρέφτη). Όταν κάποιος τραβά ριπή, τότε τα καρέ στον ΗΥ θυμίζουν περισσότερο καρέ από βιντεοκάμερα και λιγότερο φωτογραφική μηχανή.

Το σύστημα AF λέγεται ότι είναι το ταχύτερο που υπάρχει σε μηχανή ρεφλέξ. Εγώ όμως δεν το κατάλαβα αυτό, καθώς ο κάτοχος της μηχανής έχει μονίμως τη λειτουργία του AF σε πίσω κουμπάκι (στο AF ON) και όχι στο κλείστρο. Εγώ δεν το αγάπησα ποτέ αυτό το σύστημα, άρα και τώρα δυσκολευόμουν να εστιάσω γρήγορα και ακόμη περισσότερο να πατήσω το κλείστρο σε συνδυασμό με το AF ON στο SERVO, δηλαδή σε συνεχή εστίαση της μηχανής. Έχασα με αυτό τον τρόπο καμιά 125 καρέ (!!!).

Φυσικά η μηχανή δεν μπλοκάρει ποτέ την κάρτα της. Εγώ με μια CF TRANSCEND (120Χ) των 2 GB τράβηξα 175 jpgs large και δεν μπλόκαρε πουθενά. Όταν σταμάτησε η μηχανή είδα ότι είχε ήδη γεμίσει η κάρτα η CF και μετά η SD (που άρχισε αμέσως να γεμίζει μόλις γέμισε η πρώτη). Αυτό λέει πολλά.

Τώρα ας δούμε την ποιότητα της εικόνας που μπορεί να δώσει η μηχανή. Όλα τα καρέ είναι με .jpg large, συμπίεση χαμηλή, χρωματικό προφίλ ουδέτερο και sharpness στο default. Καμιά επεξεργασία. Δεν τράβηξα καθόλου .raw, παρότι η μηχανή έχει σαφώς καλύτερη απόδοση, διότι για την επεξεργασία τους ήταν απαραίτητο το Adobe Camera Converter 4.1, το οποίο με τη σειρά του συνεργάζεται μόνο με το Adobe Photoshop CS3. Ευχαριστώ πολύ CANON, αλλά δεν σκοπεύω να αλλάξω όλο το περιβάλλον που εργάζομαι μόνο για μερικά πρόχειρα καρέ .CR2.

Τα πρώτα καρέ δείχνουν τις δυνατότητες της μηχανής στο χρώμα. Το πρώτο είναι ένα έντονο καραβόπανο μιας ομπρέλας κόντρα στον ήλιο, το δεύτερο ίδιο αλλά χωρίς να το φωτίζει ο ήλιος και το τελευταίο πορτρέτο με πολύ δύσκολη χρωματική ισορροπία, καθώς το μισό φωτίζεται από φυσικό φωτισμό και το δεύτερο από την αντανάκλαση της πορτοκαλί ομπρέλας. Σε όλες φακός ο 70-200 και iso 160.

Πάμε τώρα στο θέμα του θορύβου. Εδώ βλέπετε την τσάντα μου. Φακός ο 16-35.

Κατά σειρά 640, 1600, 3200, 6400

Κι εδώ μια ταμπέλα. Θόρυβος στα φωτεινά και στα σκοτεινά. Φακός ο 70-200. Τα 2 πρώτα στα 3200 και τα δεύτερα στα 6400. Προσέξτε την ευκρίνεια στα φωτεινά και το αξιοποιήσιμο αρχείο στα σκοτεινά.

Εγώ εντυπωσιάστηκα πραγματικά.

Και τώρα το sharpness. Είπαμε default. Πρόκειται για πρόχειρη λήψη του μιναρέ της Ροτόντας με τον 70-200 και εστιακή απόσταση στα 110 (Χ1,3), από απόσταση περίπου 80 μέτρα. Το sharpness δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποιεί, αλλά ο φακός είναι πολύ ταλαιπωρημένος, αφού έχει φάει ξύλο και χημικά επί 8 χρόνια σε διαδηλώσεις και έχει επισκευαστεί 4 φορές.

iso 160

Συμπέρασμα;;;;

Παρακαλώ βγάλτε τα μόνοι σας….

-Μου αρέσει;;;
-Ναι, πολύ (!!!!)
-Θα την ήθελα στην τσάντα μου;;;;
-Όχι, παραείναι μεγάλη και βαριά. Αυτό δεν είναι πλέον χόμπι. Είναι επάγγελμα με βαρέα ένσημα.

Αντιθέτως θα ήθελα όσο τίποτε μια CANON 40D με 12 μεγα και το συγκεκριμένο τσιπ, δηλαδή με συντελεστή 1,3 και όχι 1,6 στην τιμή των 1500-1700 ευρώ, αντί για τα 1100 ευρώ που πουλιέται τώρα η νέα μεσαία CANON.

-Α, και κάτι ακόμα. Οι Θεσσαλονικείς έχουν τη δυνατότητα να πάρουν cd-rom με τα πρωτότυπα αρχεία, ώστε να τα μελετήσουν με την ησυχία τους στο σπίτι σε full ανάλυση.
-bye-

send said:

100% crop είναι αυτό Βλάση?

Click to expand...

Ναι.

Μήπως θέλεις τις φωτο σε cd-rom να τις δεις με την ησυχία σου;